Την ερχόμενη βδομάδα το 18ο επεισόδιο της «Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα» παρουσιάζει τη μάχη του Βερολίνου. Ηταν η τελευταία μεγάλη μάχη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Η Γερμανική πλευρά αποτελούνταν από ένα εκατομμύριο στρατιώτες, πέντε χιλιάδες τανκς, δέκα χιλιάδες όπλα και 3.000 αεροσκάφη. Η Ρωσική πλευρά αποτελούνταν από 2,5 εκατομμύρια στρατιώτες, 6.000 τανκς, 42.000 όπλα και 7.500 αεροσκάφη.

Μετά τα γεγονότα του Βερολίνου υπήρχε μόνο μια άλλη πόλη - η Πράγα - που έπρεπε να απελευθερωθεί. Ο κόκκινος στρατός εισέβαλε στην Πράγα στις 9 Μάη 1945 και οι Γερμανοί παραδόθηκαν λίγο αργότερα.

Συμπληρώθηκαν στις 30 του Δεκέμβρη 2005 3 χρόνια, απ' όταν ξαφνικά μαθαίναμε ότι ο αξέχαστος σύντροφος, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και διευθυντής του «Ριζοσπάστη» ΤΑΚΗΣ ΜΑΜΑΤΣΗΣ «έφυγε» για πάντα. Παραμονή Πρωτοχρονιάς η γενέθλια γη του, η Ραψάνη, που την υπεραγαπούσε τον δεχόταν για πάντα. Εκεί απ' όπου ξεκίνησε φλογερός νεολαίος στις γραμμές του «ιερού λόχου», του ΕΑΜΝ και έπειτα στην ΕΠΟΝ.

Με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ο Τάκης Μαμάτσης συνδέθηκε από τα πρώτα χρόνια της χιτλεροφασιστικής Κατοχής με ξεχωριστή δράση στη σύνταξη του παράνομου Τύπου. Παρακολουθούσε τους ξένους ραδιοσταθμούς (Μόσχα, Λονδίνο) για τα δελτία ειδήσεων και τις αντιστασιακές θεσσαλικές εφημερίδες της περιοχής Τυρνάβου. Η ουσιαστική του επαφή με την επαγγελματική δημοσιογραφία γίνεται στο τέλος της Κατοχής, με την είσοδό του στη σύνταξη της «Αλήθειας» της Λάρισας, στην οποία βρέθηκε και στις μεγάλες δοκιμασίες.

Την άνοιξη του 1946 διαφεύγει στο βουνό όπου και εντάχθηκε στα τμήματα του ΔΣΕ δουλεύοντας στον τομέα της διαφώτισης. Ο Τάκης Μαμάτσης και στα χρόνια της Αντίστασης κι έπειτα του ΔΣΕ γνώρισε βαθιά τη νεολαιίστικη Οργάνωση της ΕΠΟΝ που είχε προσελκύσει χιλιάδες νέους και με τα λαμπερά ιδανικά της άνοιγε νέους ορίζοντες. Μια σειρά άρθρα του (το 1975 κι έπειτα) αναδείχνουν το δημιουργικό έργο της ΕΠΟΝ και την πολύτιμη εισφορά της στον εκπολιτισμό της υπαίθρου.

Ο σ. Τάκης Μαμάτσης θα ζήσει για πολλά χρόνια στις φιλόξενες σοσιαλιστικές Δημοκρατίες δουλεύοντας στον τομέα της διαφώτισης και ιδιαίτερα στο ραδιοφωνικό σταθμό της «Φωνής της Αλήθειας» και σε περιοδικά και εκδόσεις βιβλίων. Το 1968, στη 12η Ολομέλεια, εκλέγεται μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και από το 11ο και μέχρι το 13ο Συνέδριο είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Κλουζ (Ρουμανία) ιστορία κι έγραψε σειρά ιστορικών βιβλίων όπως η «Επισκόπηση της Βυζαντινής Ιστορίας». Πήρε, επίσης, μέρος σε συλλογικά ιστορικά έργα και δημοσίευσε σειρά ιστορικών και πολιτικών άρθρων στο «Ρ».

Με τον επαναπατρισμό του, θα δουλέψει στον «Ριζοσπάστη». Είναι ο ουσιαστικός διευθυντής της εφημερίδας, ο κομμουνιστής δημοσιογράφος, που σ' εκείνη την πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο βοήθησε μαζί με άλλους συντρόφους να φτάσει ο «Ρ» στην κορυφή και στις πρώτες θέσεις. Χαρισματικός και αθόρυβος, καλοσυνάτος βοήθησε στην ανάδειξη νέων δημοσιογράφων, που είχε τόσο ανάγκη η εφημερίδα μας. Ζούσε ολόκληρο το 24ωρο την εφημερίδα και καθοδηγούσε τη σύνταξη να βρίσκεται μαχητική δίπλα στους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους.

Ποτέ δεν του έλειψε ο καλός, επαινετικός λόγος στο νέο συντάκτη στα πρώτα βήματα για την επιτυχία. Αναγκαία όσο, επίσης, είναι και η επισήμανση για τυχόν λάθη και παραλείψεις στην παρακολούθηση αλλά και την εκτίμηση της καθημερινής ειδησεογραφίας από του πιο σημαντικού ως τη σωστή δημοσίευση των φαρμακείων... Ετσι σωστά πολλές φορές ο Τάκης μας θύμιζε - για να μην το ξεχνάμε - το λόγο και την εμπιστοσύνη του κόσμου στα γραφόμενα του «Ρ» - με την πασίγνωστη φράση που έλεγε και λέει: «Αυτό το έγραψε ο Ριζοσπάστης». Και δε χρειαζόταν τίποτε περισσότερο να ειπωθεί για το ρόλο, την ευθύνη που έχει ο δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα όπως είναι η δική μας.

Είχαμε για αρκετά χρόνια μια γόνιμη συνεργασία κυρίως στην ανάδειξη του «Κυριακάτικου Ρίζου», που μπόρεσε και σε πλούσιο θεματικό κύκλο να κινηθεί, αλλά και να δώσει και μια σειρά λαϊκά θέματα καυτά απ' όλη την Ελλάδα. Εξορμήσεις με πλούσια φωτογραφική στήριξη και μάλιστα με την πρόθυμη φωτογραφική παρουσίαση της αγροτικής Ελλάδας από το φακό του Σπύρου Μελετζή.

Αξίζει ακόμη να αναφερθεί η καθοδηγητική δράση του Τάκη Μαμάτση στα συνδικαλιστικά μας πράγματα και σε μια περίοδο που μεγάλες δυσκολίες από κομμουνιστογράφους συνδικαλιστές αντιμετώπιζαν συνάδελφοί μας για να μπουν στο σωματείο τους (ΕΣΗΕΑ). Πολύχρονοι, δύσκολοι αγώνες για να υπερπηδηθούν τα εμπόδια και οι δημοσιογράφοι αυτοί να μπουν στην ΕΣΗΕΑ. Αλλά κι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ να προχωρήσουν θετικά στη δημιουργία του Συνδικάτου, που θα τους ενίσχυε στους αγώνες τους.

Τελευταία μέρα του 2003 στη Ραψάνη με τους συντρόφους και τους Θεσσαλούς φίλους που αντάμα πορεύτηκαν στους δρόμους του Αγώνα στα αγαπημένα χώματα της Ραψάνης. Ο ΤΑΚΗΣ ΜΑΜΑΤΣΗΣ, ο ακριβός σύντροφος και φίλος, ο διευθυντής μας στο «Ριζοσπάστη». Είναι σαν χτες που τον αποχαιρετούσαμε. Μας έδειξε και μας έμαθε πολλά μέσα στη σύνταξη του «Ριζοσπάστη». Διδαχή πολύτιμη που δεν ξεχνιέται ποτέ.

• Στη μνήμη του σ. Τάκη Μαμάτση ο Νίκος Καραντηνός προσφέρει στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ του «Ρ», 500 ευρώ για την Οικονομική Εξόρμηση.