ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι προϋποθέσεις της αντιστροφής

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το 2004, στο νομό Αττικής, απασχολήθηκε το 60% των μισθωτών όλης της χώρας, ενώ οι επιχειρήσεις που εδρεύουν στο νομό συγκέντρωσαν το 75% των συνολικών εσόδων και το 87% των συνολικών επιχειρηματικών κερδών. Τα στοιχεία προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα της Hellastat σε 550.000 εργαζόμενους και 14.141 επιχειρήσεις (ΑΕ και ΕΠΕ) και επιβεβαιώνουν αυτό που γνωρίζουμε όλοι, με πρώτους τους κατοίκους της υδροκέφαλης πρωτεύουσας: Την πολύχρονη τάση υπερσυγκέντρωσης των οικονομικών δραστηριοτήτων και του πληθυσμού στην Αθήνα και την Αττική, όπως και τις πολύμορφες και συνεχώς εντεινόμενες αρνητικές συνέπειες, που η τάση αυτή συνεπάγεται.

Και μπορεί, βέβαια, η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως και η προηγούμενη της του ΠΑΣΟΚ - να λέει πολλά και μεγάλα λόγια, για αποκέντρωση και ενίσχυση της περιφέρειας, αλλά, ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι η προαναφερόμενη τάση θα συνεχιστεί. Η αντιστροφή αυτής της πορείας προϋποθέτει και απαιτεί μια κυβέρνηση, που θέλει και μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του λαού και όχι της πλουτοκρατίας. Απαιτεί το γκρέμισμα του καπιταλιστικού κέρδους, από τη θέση του βασικού κινήτρου της ανάπτυξης και την αντικατάστασή του από την ικανοποίηση των αυξανόμενων συνεχώς λαϊκών αναγκών. Απαιτεί το δημοκρατικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, βάζοντας στην άκρη τη σημερινή άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη. Απαιτεί, με δυο λόγια, την κατάκτηση της εξουσίας από το λαό και τη μετατροπή των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε λαϊκή περιουσία.

Ο ρόλος των μηχανισμών καταστολής

Κοινότητες χορτοφάγων, η φιλοζωική οργάνωση ΡΕΤΑ, περιβαλλοντικές οργανώσεις, η οργάνωση «Καθολικοί εργάτες», των οποίων τα μέλη χαρακτηρίζονται ως «ημι-κομμουνιστικής»(!) ιδεολογίας, ακόμη και φιλανθρωπικές οργανώσεις και διάφορες άλλες, παρακολουθούνται στενά και συστηματικά από το αμερικανικό Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI). Η αποκάλυψη γίνεται από την Αμερικανική Ενωση Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU), η οποία απέκτησε τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα, από εσωτερικούς φακέλους του FBI, μετά από δικαστική προσφυγή. Παρότι τα σχετικά έγγραφα είναι εκτενώς λογοκριμένα, φανερώνουν «ότι η κυβέρνηση ενέπλεξε κάθε κυβερνητική κατασκοπευτική υπηρεσία, από το Πεντάγωνο και την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας (NSA) μέχρι το FBI, στην κατασκοπία Αμερικανών πολιτών», όπως δήλωσε η Αν Μπίσον, επικεφαλής των δικηγόρων της ACLU.

Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι καθόλου περίεργο. Οπως έχει αποδείξει πολλές φορές η Ιστορία και γνωρίζουν πολύ καλά οι κομμουνιστές, οι κάθε λογής κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί είναι, πρώτα και κύρια, φρουροί και προστάτες του καπιταλιστικού συστήματος, της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Τα περί προστασίας του πολίτη και των δικαιωμάτων του είναι απλώς το περιτύλιγμα...

Πριν ή μετά;

«Δεν τίθεται θέμα λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές». Την κατηγορηματική αυτή διαβεβαίωση έδινε δημόσια στις 23 Μάη 2005 ο Δ. Σιούφας, ως αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης, όταν ήθελε να «περάσει» την επιχειρούμενη τότε «απελευθέρωση». Τώρα, προτείνει τη λειτουργία των καταστημάτων για 7 Κυριακές το χρόνο. Εσείς τι λέτε, πότε θα επιχειρήσει η κυβέρνηση την ολοκληρωτική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, πριν τις επόμενες βουλευτικές εκλογές ή μετά απ' αυτές;

Πολιτικό είναι το πρόβλημα

Ο σιδηρόδρομος μπορεί να είναι το πλέον ασφαλές, οικονομικό, άνετο και φιλικό στο περιβάλλον μέσο μαζικής μεταφοράς. Ολ' αυτά, βέβαια, όταν υπάρχουν οι αναγκαίες και σύγχρονες υποδομές, το απαραίτητο σε αριθμό και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό και, βέβαια, οι αναγκαίοι συρμοί. Τι υπάρχει απ' όλ' αυτά στη χώρα μας; Αρκετά έως πολύ λίγα, ακόμη και στη γραμμή Αθήνα - Θεσσαλονίκη.

Κι αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει αυτό, σας πληροφορούμε ότι οι σχετικές ανάγκες είναι γνωστές στους αρμοδίους και τεράστια ποσά έχουν ξοδευτεί, δήθεν για την ικανοποίησή τους. Απλούστατα, ο ΟΣΕ είναι μια ακόμη, πρώην ΔΕΚΟ, που τη λυμαίνονται, δεκαετίες τώρα, τα «μεγάλα συμφέροντα», με πρόσχημα τη βελτίωση των υπηρεσιών προς τον πολίτη. Κι ας ήταν 100% δημόσια. Αλλωστε, οι σημερινοί κυβερνώντες είναι και πάλι, που - συνεχίζοντας στην ίδια πορεία με τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - φροντίζουν για την... αναβάθμιση της λεηλασίας του ΟΣΕ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με το «σπάσιμο» του Οργανισμού σε επιμέρους εταιρίες, τις ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα), το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τις πρώην ΔΕΚΟ, τα προωθούμενα νέα έργα εκσυγχρονισμού και την προοπτική ιδιωτικοποίησης όσων τμημάτων μπορούν να αποφέρουν επιχειρηματικά κέρδη.

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό και εστιάζεται στο ποιες δυνάμεις βρίσκονται στην εξουσία και ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν με την πολιτική τους.

Κώδικας του κεφαλαίου

Εργαλείο στην υπηρεσία του συστήματος αποτελεί ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, που ενέκρινε προχτές η Κυβερνητική Επιτροπή. Μέσα από το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ενισχύονται οι ισχύουσες αντιδραστικές διατάξεις, που θέλουν το θεσμό να είναι μέσο για την αποτελεσματικότερη προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Στην κατεύθυνση αυτή, παρέχονται εγγυήσεις για παραπέρα άλωση του πεδίου δράσης των δήμων από το ιδιωτικό κεφάλαιο, στη συνεργασία με το οποίο παραπέμπονται για να «λύσουν» το πρόβλημα της πενιχρής χρηματοδότησής τους, που οι ίδιες οι κυβερνήσεις δημιούργησαν.

Η λογική αυτή προωθήθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και εδραιώνεται επί ΝΔ, ενώ εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται με ζήλο από τη συντριπτική πλειοψηφία των προσκείμενων σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δημάρχων, κάτι που εξηγεί το γιατί ποτέ δε διεκδίκησαν ουσιαστικά τους παρακρατημένους υπέρ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πόρους και την αύξηση της κρατικής επιχορήγησης προς αυτούς. Αντίθετα, σημαία του «αγώνα», που δίνει η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ, είναι να αποκτήσουν οι δήμοι τη δυνατότητα να επιβάλλουν και να εισπράττουν φόρους σε βάρος των δημοτών.

Περισσότερα τέλη και φόρους σε βάρος των δημοτών κατοχυρώνει και ο νέος Κώδικας, αφού προβλέπεται η παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο έργων και υπηρεσιών των δήμων, τα οποία, βεβαίως, θα εκμεταλλεύονται έναντι αντιτίμου. Προς εκμετάλλευση από το κεφάλαιο παραδίδεται και η δημοτική περιουσία. Πηγή κερδοφορίας θα αποτελέσουν και οι όποιες υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας, Αλληλεγγύης, Παιδείας κλπ., μέσα από το νέο καθεστώς λειτουργίας των δημοτικών επιχειρήσεων, το οποίο δεν αλλάζει την ουσία, δηλαδή την εμπορευματοποίησή τους. Αυτό που αλλάζει είναι η απόλυση - και με τη βούλα του Κώδικα - των εργαζομένων στις δημοτικές επιχειρήσεις, αφού προβλέπεται η συγχώνευση δύο ή τριών σε μία και η απόλυση του πλεονάζοντος προσωπικού. Και, βέβαια, με το νέο Κώδικα, κατοχυρώνονται οι συμπράξεις της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με τον ιδιωτικό τομέα, γεγονός, που, ανάμεσα σε άλλα, αναμένεται να επιδεινώσει τις εργασιακές σχέσεις. Την εξέλιξη αυτή εξυπηρετούν και οι διατάξεις του Κώδικα, που θέλουν την Αυτοδιοίκηση να αναλαμβάνει ρόλο στην υπόθεση της απασχόλησης, ακυρώνοντας έτσι την ευθύνη για τη δημιουργία θέσεων σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα.

Ακόμα, διατηρείται - και με τη θεσμοθέτηση της εκλογής δημάρχου με ποσοστό 42% - η κλοπή των ψήφων, στο όνομα της συγκρότησης ισχυρής πλειοψηφίας. Υποθηκεύεται έτσι η αιρετότητα, στο όνομα της άσκησης αποτελεσματικότερης διοίκησης και μ' αυτήν την έννοια μόνον εκδημοκρατισμός του συστήματος διακυβέρνησης των δήμων - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - δεν είναι η αύξηση του αριθμού των δημοτικών συμβούλων και ο ορισμός αντιδημάρχου από τη μειοψηφία, που προβλέπονται στον Κώδικα. Οπως επίφαση δημοκρατίας αποτελούν και το τοπικά δημοψηφίσματα που προβλέπεται να διενεργούνται.

Είναι προφανές ότι από ένα δήμο - επιχείρηση, από ένα δήμο που συνεργάζεται με το ιδιωτικό κεφάλαιο, οι δημότες τίποτα καλό δεν έχουν να προσμένουν. Οπως είναι αναγκαίο να εγκαταλείψουν τις δυνάμεις που στηρίζουν αυτήν την πολιτική και να αναδείξουν εκείνες που θα διεκδικούν λύσεις σε όφελός τους, κόντρα στα συμφέροντα των ισχυρών. Οι επικείμενες τοπικές εκλογές είναι μια ευκαιρία...