Το τελευταίο 15ήμερο επανήλθε - όχι φυσικά τυχαία - στην ποδοσφαιρική επικαιρότητα η περιβόητη κίνηση για τη δημιουργία της «Σούπερ Λίγκας». Πρόκειται, παρά τις διάφορες προφάσεις που επικαλούνται οι επιχειρηματίες, για τη δημιουργία των νέων δομών που θα τους επιτρέψουν ακόμα μεγαλύτερη ποδηγέτηση του χώρου, με σκοπό την αποκόμιση υψηλότερων κερδών.

Από το 1979, χρονιά την οποία καθιερώθηκε (εν μια νυκτί) το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, η φράση που έγινε ...επίσημο μότο, είναι το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Προϊόντος του χρόνου μεγάλωναν τα προβλήματα και τα φαινόμενα παθογένειας (βία, αναξιοπιστία, ανισότητα, αποχή του κόσμου, εκμετάλλευσή του για αλλότριους στόχους, κλπ.). Απομακρυνόταν - με γεωμετρική πρόοδο - το άθλημα από τις αρχές και τους σκοπούς του. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτονταν, όλο και περισσότερο, το πραγματικό πρόσωπο και οι αληθινές βλέψεις των «ταγών» του.

Λογικά λοιπόν φτάσαμε και ξεπεράσαμε το «σημείο μηδέν». Γεγονός που έφερε το μοντέλο στα όριά του, δηλαδή μείωσε την εμπορικότητά του. Αυτό, σε συνδυασμό με τις «νέες» συνθήκες που διαμορφώνονται (όπως και σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο) παγκοσμίως, κατέστησε αναγκαίο έναν εξωραϊσμό και έναν εκσυγχρονισμό. Επιδιώξεις των εμπνευστών η μεγιστοποίηση των κερδών, η αλλαγή στον τρόπο εξουσίας και διαχείρισης.

Υπό τη γνωστή ταμπέλα-άλλοθι περί «εκσυγχρονισμού, διαφάνειας και βελτίωσης» λοιπόν, μπαίνει στην τελική της ευθεία η προσπάθεια αναδόμησης του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Στηριζόμενοι σε πραγματικά δεδομένα και προβλήματα οι εμπνευστές - υποστηρικτές της και οι συνεργάτες τους ευαγγελίζονται νέα ήθη και συμπεριφορές. «Ξεχνούν» βέβαια να διαπιστώσουν πως οι περισσότεροι από αυτούς είχαν καθοριστική συμβολή-συμμετοχή στη δημιουργία και διατήρηση της υπάρχουσας πραγματικότητας. Σε απλά ελληνικά, με «παλιά υλικά» υπόσχονται «νέα και διαφορετικά προϊόντα».

Από την άλλη, δεν ξεφεύγουν «ούτε χιλιοστό» από τη φιλοσοφία τους και την ουσία του κατασκευάσματός τους. Οι προτεινόμενες δομές όχι απλά θα διατηρήσουν αλλά θα ισχυροποιήσουν ακόμα περισσότερο το μοντέλο τους. Δηλαδή, τη μεταμόρφωση του παιχνιδιού σε επιχείρηση θεάματος και βάση ύπαρξής του την εμπορευματοποίηση. Πλήρως ενταγμένο στη «λογική» του καπιταλισμού, το μετατρέπουν, ακόμα περισσότερο, από δικαίωμα σε προϊόν. Προχωρούν σε μεγαλύτερη ...θεοποίηση του κέρδους, προσβλέποντας στην αύξηση της δημιουργίας αναγκών και των υποκειμένων κατανάλωσης, που θα τους αποφέρουν τεράστια κέρδη.

Και για όσους αναρωτηθούν, γιατί τώρα, αναφέρουμε (προς το παρόν) δύο πολύ σημαντικές παραμέτρους, που εξηγούν πολλά. Η μία είναι η διεύρυνση του τζόγου. Η είσοδος των ελληνικών αγώνων στο κουπόνι του στοιχήματος θα εκτοξεύσει τα έσοδα και των ΠΑΕ. Η ετέρα αφορά στη δημιουργία (με κρατική χορηγία) γηπεδικών υποδομών- πολυχώρων. Παράμετρος που επίσης σημαίνει τεράστια έσοδα για τους διαχειριστές τους.

Στη διαδικασία εφαρμογής (τώρα) των (παλιότερων) σχεδίων τους οι επιχειρηματίες και οι συνεργάτες τους δεν είναι μόνοι. Σταθεροί συνοδοιπόροι τους - σε θεωρητικό αλλά και πρακτικό επίπεδο - είναι τα στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Αμφότερα τα κόμματα έχουν ταυτιστεί απόλυτα με τις απόψεις των επιχειρηματιών. Και συμβάλλουν, από τις διάφορες κυβερνητικές θέσεις, στην υλοποίησή τους.

Οι διαφορές τους εξαντλούνται σε φραστικές αντιπαραθέσεις για το θεαθήναι. Ενδεικτικά να θυμίσουμε ότι - καταπατώντας ακόμα και τους νόμους που οι ίδιοι θεσπίζουν - ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χάρισαν οφειλές εκατομμυρίων ευρώ στους μεγαλομετόχους των ΠΑΕ. Την ιδιωτικοποίηση των γηπέδων και τη μετατροπή τους σε εμπορικά κέντρα ξεκίνησαν οι «πράσινοι». Με «θρησκευτική ευλάβεια» τη συνεχίζουν οι «γαλάζιοι». Και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Και αν ακόμα έχετε αμφιβολίες για την ταυτότητα των απόψεών τους, διαπιστώστε την, από τα λόγια τους.

«Ο αθλητισμός όπως και ο πολιτισμός ανήκουν σε ένα εξαιρετικά γόνιμο και κερδοφόρο πεδίο επιχειρηματικής και, γενικότερα, οικονομικής δραστηριότητας, που είναι αυτό που ονομάζουμε συνήθως η οικονομία του ελεύθερου χρόνου. Ο ελεύθερος χρόνος, ως αντικείμενο οικονομικής δραστηριότητας, έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Ολο αυτό που λέγεται ελεύθερος χρόνος για ψυχαγωγία συγκροτεί μια τεράστια αγορά υπηρεσιών και αγαθών και διαμορφώνει πολύ σημαντικά οικονομικά μεγέθη».

Αυτά έλεγε ο (τότε υπουργός Πολιτισμού) Ε. Βενιζέλος, σε ημερίδα του ιδρύματος Κόκκαλη με θέμα: «Ο αθλητισμός ως αναπτυξιακός παράγων της νέας οικονομίας» (23/9/2003)...

Και περιέγραφε το μέλλον (παρόν πλέον): «Η μεταολυμπιακή χρήση των υποδομών μας αυτών, όπως και η λύση στο πρόβλημα των υποδομών των αθλητικών ανώνυμων εταιριών στο ποδόσφαιρο, περνάει μέσα από δραστηριότητες απλές στη σύλληψή τους όπως είναι ο σταθμός αυτοκινήτων, ή η διαφήμιση, ή οι χώροι εστίασης και παραμονής κοινού με την έννοια του εστιατορίου ή της καφετερίας.

Εάν δούμε κάθε αθλητική επένδυση και κάθε αθλητική υποδομή ως μια σύνθετη επένδυση στο χώρο της ψυχαγωγικής βιομηχανίας, σε συνδυασμό και με κλασικές δραστηριότητες εμπορικές, όπως αυτές ενός εμπορικού κέντρου ή ενός χώρου στάθμευσης, τότε φυσικά αποκτούμε μια άλλη εικόνα για τη βιωσιμότητα των επενδύσεων αυτών και για τη δυνατότητα χρηματοδότησης. Αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον το πράγμα, με έναν τρόπο που είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν τον οποίο έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια»...

Ο χρόνος πέρασε και την εξουσία ανέλαβε η ΝΔ. Αλλά, ως γνωστόν, «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν». Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ορφανός, στις 13/9/2005, μίλησε σε διεθνές συνέδριο, με θέμα «Η επιχειρηματικότητα στον αθλητικό τομέα». Προέτρεψε τις εταιρίες αθλητικού θεάματος να γίνουν πιο τεχνοκρατικές: «Πρέπει στη διοίκηση μιας επαγγελματικής ομάδας να υπάρχει εκείνος που θα αναλάβει το μάνατζμεντ, εκείνος που θα αναλάβει τη διαχείριση των εισιτηρίων, εκείνος που θα ψάξει να βρει χορηγούς. Ολα αυτά, που κινούνται γύρω από τον αθλητισμό, ανοίγουν τεράστιες δυνατότητες. Με το νόμο που ψηφίστηκε τον Απρίλιο, για όλες τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις, υπάρχουν ανάλογες δυνατότητες, σε εμπορικές χρήσεις, σε συνεδριακές, σε πολιτιστικές»...

Και στις 4/10, στο 6ο συνέδριο «PRODEXPO 2005» έλεγε: «Σε διεθνές επίπεδο το "Αθλητικό Επιχειρείν" καλύπτει περίπου το 3% του Ακαθάριστου Παγκόσμιου Προϊόντος. Στη χώρα μας καλύπτει το 1,6%, κάτι που σημαίνει ότι υπάρχουν ανοιχτοί ορίζοντες και μεγάλες ευκαιρίες. Πρωταγωνιστικό ρόλο στη δραστηριότητα του ποδοσφαίρου, που αποτελεί από μόνη της ένα οικονομικό μέγεθος, παίζει η πολιτεία, το υφυπουργείο Αθλητισμού, η τοπική κοινωνία με την Αυτοδιοίκηση και τους φορείς, η Ομοσπονδία με προέκταση σε ευρωπαϊκό επίπεδο την ΟΥΕΦΑ και σε παγκόσμιο τη ΦΙΦΑ, καθώς και την Ανώνυμη Εταιρία-ομάδα.

Προσωπική μου πεποίθηση αποτελεί το γεγονός ότι πρέπει να οδηγηθούμε στην κατασκευή γηπέδων ποδοσφαίρου ως μέρος ενός γενικότερου Επιχειρησιακού και Επιχειρηματικού Προγραμματισμού (υπάρχει σχετικό νομοθέτημα στη Βουλή "Περί συγχρηματοδοτούμενων Εργων - ΣΔΙΤ") με σκοπό η συνολική επένδυση να έχει ανταπόδοση στα επόμενα 20-25 χρόνια. Στο πλαίσιο αυτό το υφυπουργείο Αθλητισμού προσδιορίζει το ρόλο του, παρέχοντας τις αδειοδοτήσεις για τις εμπορικές χρήσεις και την εκμετάλλευση των εγκαταστάσεων. Οι αθλητικές δραστηριότητες στα στάδια ποδοσφαίρου δε θα πρέπει να γίνονται μόνο μία φορά την εβδομάδα αλλά και ενδιάμεσα των αγώνων και η εκμετάλλευση των γηπεδικών χώρων θα πρέπει να καλύπτεται και με άλλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Είμαι πεπεισμένος ότι τα σημερινά γήπεδα ποδοσφαίρου μπορούν και πρέπει να μετατραπούν σε Πολυχρηστικούς Χώρους Αναψυχής και Ψυχαγωγίας»...

Σ.σ.: Οι υπογραμμίσεις δικές μας

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)