Ο «Ρ» έχει επισημάνει κατ' επανάληψη - με πιο πρόσφατη την περασμένη Κυριακή - ότι στον αθλητισμό εν γένει και πιο συγκεκριμένα στο ποδόσφαιρο, οι κεφαλαιοκράτες και οι εκφραστές τους στην εξουσία, έχουν ανακαλύψει «φλέβα χρυσού». Ετσι, δε δίστασαν να διαστρεβλώσουν, τις αρχές, τη φιλοσοφία και τους πραγματικούς σκοπούς του λαϊκότερου των αθλημάτων, για να γίνει πιο εξυπηρετικό στα δικά τους συμφέροντα (υπερκέρδη και ιδεολογική χειραγώγηση). Πραγματικότητα που δε θα μπορούσε παρά να επηρεάσει - και μάλιστα, για πολλούς λόγους, με τη χειρότερη μορφή της - και τη χώρα μας.

Βασικός πυλώνας για την υλοποίηση του σχεδίου τους, ήταν και παραμένει, η απαξίωση του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Γιατί βρίσκεται σε αντίθετη φιλοσοφία και κατεύθυνση με όσα πρεσβεύει το εμπορευματοποιημένο. Συνειδητά λοιπόν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, έσπρωξαν στην ανυποληψία και το μαρασμό, με διαφόρους τρόπους, το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και στήριξαν (συνεχίζοντας φυσικά να το πράττουν) το επαγγελματικό.

Οπως ανέφερε σε πρόσφατη ανακοίνωση της, η Αθλητική Επιτροπή της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ«η ιδεολογία του κέρδους (ανταγωνιστικότητα το λένε οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες), επανατοποθετηθεί τα πάντα στη βάση αθλητισμός - εμπόρευμα - κέρδος. Ολοι αυτοί που εμπλέκονται στον αθλητισμό του θεάματος απαιτούν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις τη συνειδητή απαξίωση, την υποχρηματοδότηση των ερασιτεχνικών σωματείων για να εγκαταλείψουν τα παιδιά τους αθλητικούς χώρους και από ενεργούς αθλητές να τα μετατρέψουν σε καταναλωτές - πελάτες του αθλητισμού - θέαμα».

Πρόκειται για το μοντέλο (ποδοσφαίρου και κράτους) όπου ο γνωστός Μ. Ψωμιάδης αναλαμβάνει (έστω και διά αντιπροσώπου) τον Ακράτητο... 'Η, όπως τονίζεται στη συνέχεια της ίδιας ανακοίνωσης: «Ο εμπορευματοποιημένος αθλητισμός του ντόπινγκ, του τηλεοπτικού χρηματιστηρίου, της "παράγκας" των "σικέ" παιχνιδιών, του "πάμε στοίχημα", των προέδρων - σωτήρων, που έχουν άμεση σχέση με την πολιτική εξουσία, έχει ανάγκη από θεατές είτε της κερκίδας, είτε της TV γιατί αλλιώς δεν πουλάει το παραγόμενο εμπόρευμά του που είναι το θέαμα και καταρρέει (σ.σ. θυμηθείτε το συνδρομητικό κανάλι).

Δικός τους Θεός είναι το κέρδος και για να αυξάνουν τα κέρδη τους χρειάζονται χιλιάδες και εκατομμύρια νέους πιστούς που θα αγοράζουν το θέαμα, την αθλητική εφημερίδα, τα σύμβολα της ομάδας κλπ. Χρειάζεται επίσης να πλασάρουν τα πρότυπα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού που είναι ο "πετυχημένος", αλλά ντοπαρισμένος αθλητής, ο πρόεδρος που τάχα χάνει τα λεφτά του για την ομάδα, ο μυημένος διαιτητής κλπ.».

Τα υπερκέρδη και η χειραγώγηση, κυρίως της νεολαίας, λοιπόν αποτελούν τη βάση της στενής συνεργασίας επιχειρηματιών και «ταγών» για τη στήριξη και ανάπτυξη του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου και των συμφερόντων τους. Τα οποία φυσικά δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από το ερασιτεχνικό, ούτε όμως και συμβαδίζουν με τις λαϊκές ανάγκες. Επέβαλαν λοιπόν - μέσω των κυβερνώντων - δύο τρόπους απαξίωσης, περιθωριοποίησής του. Ο ένας είναι η διαστρέβλωση και ο άλλος η οικονομική ανέχεια του.

Οπως χαρακτηριστικά επισήμανε και η ΚΟΘ, «ο ερασιτεχνικός αθλητισμός μαθαίνει τα παιδιά να είναι τα ίδια πρωταγωνιστές στους αθλητικούς χώρους και όχι θεατές - καταναλωτές του κερδοφόρου θεάματος που θέλουν. Το παιχνίδι στήνεται και εδώ, για να συρρικνωθεί ο μαζικός λαϊκός αθλητισμός για να πρωταγωνιστήσει ο εμπορευματοποιημένος και να στηθεί η μεγάλη μπίζνα. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, που παρείχε άθληση σε χιλιάδες παιδιά "πνέει τα λοίσθια" γιατί έχει δεχτεί πολλά "γκολ" από τη συνειδητή εγκατάλειψη των κυβερνήσεων, αλλά και των τοπικών αρχών. Αποτέλεσμα η ευεργετική προσφορά του να περιορίζεται συνεχώς και σε ορισμένες περιπτώσεις να τείνει να εξαφανιστεί ακόμη και από ιστορικά σωματεία.

Τα ψίχουλα των επιχορηγήσεων, όποτε δίνονται, δεν επαρκούν ούτε για τα έξοδα της χρονιάς, πόσο μάλλον για ένα προγραμματισμό βάθους χρόνου, και το σωματείο αναζητά τον τοπικό παράγοντα που θα γίνει ο χορηγός με αντάλλαγμα να γίνει το αφεντικό του συλλόγου. Τα αφεντικά αυτά που καμιά σχέση με την υγιή αντίληψη του μαζικού αθλητισμού δεν έχουν, θα διαπραγματευτούν με υποψήφιους βουλευτές, με δημάρχους κλπ. τον κοινωνικό χώρο των σωματείων προς άγρα ψήφων.

Γίνονται εμπόδιο της εξέλιξης των αθλητών γιατί η αγοραπωλησία που στήνουν μεταξύ τους δεν είναι παρά ένα αθλητικό σκλαβοπάζαρο, που μοναδικό στόχο έχει νέα κέρδη. Οδηγείται με αυτό τον τρόπο και το ερασιτεχνικό σωματείο να γίνεται ένας μικρός κλώνος του εμπορευματοποιημένου οικοδομήματος. Βάζουν έτσι στη γωνία τον κοινωνικό ρόλο που θα μπορούσε να παίξει, αγνοώντας ότι είναι ένα μικρό σχολείο, που διαμορφώνει και αυτό μαζί με άλλους κοινωνικούς χώρους τη συνείδηση των νέων ανθρώπων».

Αυτή η πολιτική όμως, παρότι έντεχνα έτσι παρουσιάζεται, δεν είναι μονόδρομος. Μπορεί και πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες, που θα οδηγήσουν σε μια άλλη πορεία το ποδόσφαιρο και εν γένει τον αθλητισμό. Αναγκαία προϋπόθεση, όπως τονίζεται και στην ανακοίνωση - κάλεσμα της ΚΟΘ, είναι «ένα σύγχρονο αθλητικό κίνημα που θα διεκδικεί Μαζικό - Λαϊκό - Αθλητισμό για τις ανάγκες της νεολαίας, των μαθητών, για το σύνολο των εργαζομένων και του λαού και θα συγκρούεται με αυτή την πολιτική που μοιράζει τα δισ. σε επιχειρήσεις, εκλεκτούς προέδρους, σε "λαμόγια" και οδηγεί σε μαρασμό τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

Οσοι αγωνιούν για την κατάσταση του αθλητισμού τους λέμε καθαρά ότι υπάρχει διέξοδος παρά τις δυσκολίες που φαίνονται ανυπέρβλητες. Μπορούμε να εκλέξουμε ανθρώπους στα σωματεία που θα διεκδικούν και δε θα επαιτούν, που θα υπηρετούν τον κοινωνικό σκοπό του εκάστοτε σωματείου, που θα ενώνουν δυνάμεις στη διεκδίκηση και υπεράσπιση αυτού του σκοπού και θα απομονώνουν κάθε φαινόμενο μετατροπής του σωματείου σε "παραμάγαζο" των προέδρων, των βουλευτών ή δημάρχων.

Οφείλουν όλοι όσοι μπορούν να ασχοληθούν με τα αθλητικά πράγματα και αγωνιούν για το μέλλον, να έχουν ενεργό συμμετοχή σε όλες τις διαδικασίες που αναδεικνύουν, ελέγχουν ή διεκδικούν την υγιή αντίληψη του αθλητισμού. Καλούμε κάθε γονέα, κάθε εργαζόμενο, κάθε παράγοντα να βοηθήσει την προσπάθεια για τη συγκρότηση υγιούς αθλητικού κινήματος, για την αλλαγή των συσχετισμών στα σωματεία ώστε να ανοίξει ο δρόμος και να ξανασμίξει ο αθλητισμός με όλες τις ανθρώπινες αξίες που ήταν δεμένος».

Στις άμεσες διεκδικήσεις αυτού του κινήματος, μεταξύ άλλων, θα είναι: «Αμεση κάλυψη των τακτικών οφειλών προς τις Ομοσπονδίες, τις Ενώσεις, τα Σωματεία, από τον κρατικό προϋπολογισμό και αναπροσαρμογή των οικονομικών ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες. Εκδημοκρατισμός των καταστατικών για να συμμετέχουν όσοι θέλουν στα αθλητικά πράγματα, να πάψει να είναι το σωματείο μια κλειστή λέσχη για τους λίγους. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μαζί με τα αθλητικά σωματεία, τους γονείς, τους αθλητές, τους εργαζόμενους να διεκδικήσει χώρους άθλησης και υποδομής για την πλήρη κάλυψη της άθλησης σε προπονητήρια αλλά και την οικονομική κάλυψη των αναγκών. Αμεσα να καταδειχτούν χώροι και να δεσμευτούν για τον παραπάνω σκοπό. Να γίνονται μέλη των σωματείων όσοι το επιθυμούν, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις και οι εκλογές να διεξάγονται με το σύστημα της απλής αναλογικής. Να παρθούν άμεσα μέτρα για την υγιεινή και ασφάλεια των αθλητών για να πάψουμε να θρηνούμε θύματα στους αθλητικούς χώρους».