Μιλώντας στην εκδήλωση της Καισαριανής, ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟΑ, θα τονίσει:

Η σημερινή μας εκδήλωση έχει ιδιαίτερη σημασία. Κλείνουν 61 χρόνια από την υπέρτατη θυσία των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή και, στις 9 Μάη, 60 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των λαών.

Σε συνθήκες επίθεσης των αστικών κομμάτων, των ιμπεριαλιστών και της ΕΕ που βάλθηκαν να σβήσουν την ιστορία που έγραψαν οι λαοί χρειάζεται μαχητικά να υπερασπίσουμε ιδανικά και αξίες. Να υπερασπίσουμε την αλήθεια για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την προσφορά των κομμουνιστών στην πάλη ενάντια στο φασισμό. Να μάθει η νέα γενιά την αλήθεια, τη δύναμη που έχουν οι λαοί, τη δύναμη που έχουν οι σοσιαλιστικές ιδέες και ο σοσιαλισμός. Είμαστε πεισμένοι πως όσα κι αν κάνουν κανένας λαός δεν πρόκειται να ξεχάσει τους αγώνες, τις θυσίες, την ιστορία του, τη μεγάλη προσφορά του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών.

Τιμάμε σήμερα τη θυσία των διακοσίων κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Σ' αυτόν τον καθαγιασμένο χώρο με το αίμα ηρώων κομμουνιστών και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης από όλη την Ελλάδα. Η Μνήμη τους μας δίνει δύναμη: Να συνεχίσουμε με τα ιδανικά και τις αξίες του ΚΚΕ την πάλη για το δίκιο του λαού και το σοσιαλισμό.

Αυτός ο χώρος τιμής και θυσίας για τη λευτεριά, την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική πρόοδο, έχει καταξιωθεί ως σύμβολο. Ανήκει στο λαό, στις νέες γενιές των κομμουνιστών και των αγωνιστών των σημερινών σύγχρονων αγώνων. Και η ανέγερση του μνημείου της Εθνικής Αντίστασης στο Σκοπευτήριο πρέπει να γίνει πράξη. Δεν είναι απλός συμβολισμός. Είναι εκπλήρωση ενός καθήκοντος.

Το 1944, ο 6ος τομέας του ΕΑΜ Αθήνας ονόμασε το Σκοπευτήριο "Θυσιαστήριο της λευτεριάς". Και όσα εμπόδια και να βάζουν η κυβέρνηση και άλλες δυνάμεις, οι κομμουνιστές και ο λαός της Καισαριανής, ο λαός των ανατολικών συνοικιών θα εκπληρώσουμε αυτό το καθήκον. Το μνημείο θα ανεγερθεί.

Αναφερόμενος, ειδικότερα, στο νόημα της θυσίας των κομμουνιστών και στο ρόλο του ΚΚΕ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ και τους κοινωνικούς αγώνες, ο ομιλητής θα υπογραμμίσει, παρακάτω:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Οι νεκροί μάς θυμίζουν. Μας θυμίζουν ότι ζούμε. Θυμήσου τους και εδώ για να ζήσουν. Αυτό γράφει σε ένα ποίημά του ο Γιάννης Ρίτσος.

Να θυμηθούμε και να σκεφτούμε, σύντροφοι, και να δράσουμε χρειάζεται. Οι 200 ήρωες εξέφρασαν το συλλογικό νου της Αντίστασης στο φασισμό ενός ολόκληρου λαού. Εξέφρασαν το συλλογικό νου ενός λαού και ενός κόμματος, του ΚΚΕ. Ενός λαού που έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ, ταυτίστηκε μαζί του στην πάλη ενάντια στο φασισμό και τους κατακτητές, για τη λαοκρατία.

Εδώ σ' αυτό τον τόπο κομμουνιστές, φυλακισμένοι της Ακροναυπλίας, εξόριστοι της Ανάφης, απλοί εργάτες, διανοούμενοι έφτασαν στην υπέρτατη θυσία. Κράτησαν συνειδητά ψηλά τη σημαία της τιμής για τους εργαζόμενους, την Ελλάδα και το ΚΚΕ.

Τελικά τι είναι αυτό που δίνει δύναμη σε ένα λαό; Από πού αντλεί τη δύναμή του το ΚΚΕ; Η πάλη για το δίκιο. Η ιδεολογία του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού είναι αυτά που οπλίζουν, θωρακίζουν, ατσαλώνουν τους κομμουνιστές. Μόνο το ΚΚΕ παλεύει να καταργηθεί η εκμετάλλευση. Γι' αυτό το ΚΚΕ είναι ανίκητη δύναμη. Παρά τις δυσκολίες, τις διώξεις, τα εμπόδια που συναντά στην ιστορία του έχει ρίζες, ακατάλυτους δεσμούς με τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.

Οσες φορές ο ελληνικός λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες: Με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την Εθνική Αλληλεγγύη, την Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών. Η Εθνική Αντίσταση λάμπει στο ιστορικό στερέωμα, εμπνέει, καθοδηγεί, διδάσκει. Γράφτηκαν λαμπρές σελίδες με το ΚΚΕ. Με την αντίσταση του λαού της Αθήνας στην ένοπλη επέμβαση των Αγγλων ιμπεριαλιστών το Δεκέμβρη. Με τον ηρωικό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Το Κόμμα μας έμεινε όρθιο, γιατί είναι ασυμβίβαστο με τον ιμπεριαλισμό. Είναι μαχητής για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, το σοσιαλισμό, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Γι' αυτό το λόγο κανένα άλλο κόμμα δε διαπαιδαγώγησε και δεν ανέδειξε ήρωες και ηρωίδες όπως οι 200 κομμουνιστές που τιμάμε σήμερα, χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους, τον Μαλτέζο, την Ηλέκτρα, τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη, τον Αρη Βελουχιώτη, τον Μπελογιάννη, τον Πλουμπίδη. Ενέπνευσε χιλιάδες απλούς αγωνιστές που συμμάχησαν μαζί μας. Τίμιους ανθρώπους, που δεν έγιναν μέλη, εμπνεύστηκαν, όμως, από τον αγώνα, την πρωτοπόρα δράση και στάση των κομμουνιστών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Την Πρωτομαγιά του '44 χαράχτηκε μια κόκκινη γραμμή με το αίμα των διακοσίων κομμουνιστών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατακτητές σε μια επίδειξη κτηνωδίας λίγους μόνο μήνες πριν από την αποχώρησή τους από την Ελλάδα. Αυτή η γραμμή ξεχώρισε δύο κόσμους: Τον κόσμο της δουλιάς και της πάλης για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση από τον κόσμο της βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης. Αυτή η γραμμή δε σβήνει. Κάθε αγωνιστής σήμερα έχει χρέος να τη διαφυλάξει σαν κόρη οφθαλμού. Η ιστορία, οι αγώνες, οι θυσίες να παραμείνουν ζωντανά στο λαό και τη νεολαία.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το Μάη του 1945 πριν 60 χρόνια η κόκκινη σημαία υψώθηκε στη Γερμανική Βουλή. Στις 9 Μάη η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Βασική δύναμη του τιτάνιου αγώνα, ψυχή και καθοδηγητής ήταν τα κομμουνιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο. Τεράστια ήταν η συμβολή των κινημάτων στην Ελλάδα, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, σ' όλο τον κόσμο. Η μεγάλη λαϊκή νίκη θα ήταν αδύνατη χωρίς τον καθοριστικό ρόλο της Σοβιετικής Ενωσης. Η προσφορά του λαού της, του σοβιετικού κράτους, του Κόκκινου Στρατού αποτελεί αθάνατη εποποΐα, τεράστια ήταν η προσφορά του ΚΚΣΕ που είχε Γραμματέα τον Ι.Β. Στάλιν.

Ομως, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Τα αντισοσιαλιστικά κέντρα, οι απολογητές της νέας τάξης συγκαλύπτουν ότι οι άδικοι πόλεμοι ξεπηδούν από τη φλέβα του καπιταλισμού. Οτι ο φασισμός ήταν γέννημα και θρέμμα του καπιταλιστικού συστήματος. Θέλουν να κρύψουν τα αστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τις ευθύνες τους. Φτάνουν στο σημείο να κάνουν το μαύρο άσπρο, κατηγορούν για να αμαυρώσουν το σοσιαλισμό. ΠΕΦΤΟΥΝ ΕΞΩ. Η ιστορία γράφτηκε με κόκκινα γράμματα δε θα ξαναγραφτεί, όπως θέλουν να την ξαναγράψουν οι κοντυλοφόροι της νέας τάξης...

Ολοι ξέρουμε. Στη χώρα μας το ΚΚΕ οργάνωνε την πάλη του λαού με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, ο λαός πείνασε, πόνεσε, θυσιάστηκε. Ενώ η αστική τάξη φρόντιζε για την εξουσία και τα πλούτη. Ενα τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ενα άλλο τμήμα του, μαζί με το παλάτι, διέφυγε στο εξωτερικό για να σώσει εαυτόν και πλούτη. Από κει εξύφαινε, μαζί με τους Εγγλέζους, τα σχέδια να χτυπηθεί το ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Ηγέτες των αστικών κομμάτων όπως οι: Καφαντάρης, Γ. Παπανδρέου, Κανελλόπουλος και διάφοροι άλλοι ήταν οι μεγάλοι απόντες. Σχεδίαζαν μόνο από το εξωτερικό πώς θα πάρει την εξουσία η αστική τάξη μετά την απελευθέρωση».

Ολοκληρώνοντας ο Δημήτρης Αρβανιτάκης και αναφερόμενος στα διδάγματα του μεγάλου αγώνα της Αντίστασης και της Αντιφασιστικής Νίκης, θα επισημάνει χαρακτηριστικά:

«Το Κόμμα μας προσπαθεί να συσσωρεύσει την πείρα από την ιστορία της δεκαετίας του '40. Το ΚΚΕ έδωσε στον αγώνα χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του. Δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής μέσα από ένα μαζικό ηρωισμό.

Τα αστικά κόμματα εκείνη την περίοδο βρέθηκαν σε ανυποληψία, έχασαν τη βάση τους. Ο ταξικός αντίπαλος, οι Εγγλέζοι και αστικές δυνάμεις ετοιμάζονταν για την επόμενη μέρα. Γι' αυτό το λόγο, στην ουσία, μετά το '43 έμπαινε να θέσουμε το ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας, σαν αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης, ως έπαθλο του λαϊκού αγώνα.

Ακόμα, εξήντα χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είμαστε πιο έμπειροι στην πάλη για την εξουσία και το σοσιαλισμό. Η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού δεν καθορίζεται από τον αρνητικό συσχετισμό. Καθορίζεται από τη διαχωριστική γραμμή που υπάρχει και βαθαίνει: Ανάμεσα στους εργαζόμενους, τη φτωχή αγροτιά, τα μεσαία στρώματα και μια χούφτα μονοπωλίων και πλουτοκρατών. Τελικά, ανάμεσα στον καπιταλισμό και στο σοσιαλισμό δεν υπάρχει κάποιο ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα. Δεν υπάρχει πολιτική εξουσία μεταξύ αυτής της αστικής τάξης και της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Η φρίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων, οι αντιθέσεις των καπιταλιστικών χωρών εντείνονται. Και η οικονομική κρίση που επαναλαμβάνεται στις καπιταλιστικές χώρες δεν αντιμετωπίζεται υπέρ του λαού από τους απολογητές του συστήματος, είτε είναι η ΝΔ κυβέρνηση σήμερα, είτε πριν το ΠΑΣΟΚ.

Οι προτάσεις των αρνητών του κομμουνιστικού κινήματος και της ιστορίας του, και του ΣΥΝ στην Ελλάδα, δίνουν χέρι βοήθειας στο σύστημα. Δεν υπάρχει άλλη απάντηση. Μόνη λύση είναι ο ασυμβίβαστος αντιιμπεριαλιστικός αγώνας. Η λαϊκή συσπείρωση. Λαϊκή συμμαχία χρειάζεται εργατών, φτωχών αγροτών, νεολαίας, λαϊκών δυνάμεων. Ενάντια στο μέτωπο των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Αυτή η συμμαχία με στόχο και με οδηγό την πάλη για τη λαϊκή εξουσία αποτελεί τη μόνη λύση. Είμαστε αισιόδοξοι. Εχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη. Μπορούμε να σπάσουμε την ηττοπάθεια, όπως έγινε τότε που λίγοι κομμουνιστές ξεκίνησαν την πάλη και συσπείρωσαν την πλειοψηφία του λαού.

Ισχυρό ΚΚΕ χρειάζεται, για να γίνεται πράξη η λαϊκή συμμαχία. Ο σοσιαλισμός είναι η απάντηση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, για να βρουν δικαίωση αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους. Η εποχή μας, ο 21ος αιώνας μπορεί να γίνει αιώνας αναζωογόνησης του κομμουνιστικού κινήματος. Αιώνας της πάλης των λαών και της νίκης.

Τιμή και δόξα στους διακόσιους κομμουνιστές, στους χιλιάδες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους στην Καισαριανή και όλη την Ελλάδα για ένα καλύτερο αύριο και το σοσιαλισμό!

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, κεντρικός ομιλητής, στο βήμα

Την Κυριακή το πρωί, οι δρόμοι της «ηρώισσας γειτονιάς», της Καισαριανής, «κοκκίνισαν» ακόμα μια φορά από τις σημαίες και τα γαρίφαλα εκατοντάδων αγωνιστών. Οι δυο πορείες, των Αντιστασιακών Οργανώσεων με αφετηρία το δημαρχείο, και του ΚΚΕ και της ΚΝΕ από την πλατεία Καισαριανής, έσμιξαν στην πορεία προς το Θυσιαστήριο. Ασπρομάλληδες με τα λάβαρα της Εθνικής Αντίστασης και νεολαίοι κομμουνιστές βάδιζαν πλάι-πλάι προς το Σκοπευτήριο όπου και τίμησαν τους «νεκρούς τους», τους συντρόφους, μαζί με τις τόσες ακόμα χιλιάδες αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, κομμουνιστές που έπεσαν για τα ίδια ιδανικά.

Η εκδήλωση που διοργανώθηκε στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς» από την Αχτίδα Ανατολικών Συνοικιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ, την ΠΟΑΟ και με τη συμβολή της Αχτίδας Καλλιτεχνών του ΚΚΕ, της χορωδίας της ΠΕΑΕΑ και του Μουσικού Συνόλου «Adanastazia Orchestra», ξεκίνησε σε κλίμα συναισθηματικά φορτισμένο. «Επέσατε θύματα, αδέρφια εσείς...», τραγουδούσαν μαζί με τη χορωδία της ΠΕΑΕΑ, όλοι, όρθιοι, με μάτια υγρά και κουνώντας τις κόκκινες σημαίες.

Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Δ. Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέας της ΚΟΑ. Η συγκίνηση ανεβαίνει καθώς ακολουθούν καλλιτεχνικά δρώμενα, αναπαράσταση της ματωμένης Πρωτομαγιάς του 1944, ενώ οι ηθοποιοί Π. Ορκόπουλος και Κ. Μαλκότσης διαβάζουν το χρονικό από τη σύλληψη, τη μεταφορά και την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών. Διαβάζουν σημειώματα που πετούσαν οι μελλοθάνατοι από τα φορτηγά που τους μετέφεραν για εκτέλεση, για να παραδοθούν στις οικογένειές τους. «Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι. Πάμε στη μάχη», έγραψε ο Κ. Τσίρκας, λίγες ώρες πριν σταθεί μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα. Με τη φωνή τους «έντυσαν» την εκδήλωση και οι Ν. Ζώκας και Μ. Δημητρούκα. Η συναισθηματική φόρτιση στο αποκορύφωμα καθώς η ατμόσφαιρα δονείται από την εξαίσια μουσική της Ορχήστρας του Μουσικού Συνόλου «Adanastazia Orchestra» σε σύνθεση και ενορχήστρωση Αντώνη Ποντίκη και Παπαδοπούλου Αναστασίας.

Αποψη από τις δύο πορείες των κομμουνιστών και των αγωνιστών της ΕΑ πριν φθάσουν στο χώρο της θυσίας

«Ξεχείλισε» ο χώρος γύρω από το Θυσιαστήριο της Καισαριανής, από το πλήθος των κομμουνιστών, τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τους νεολαίους της ΚΝΕ