17ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Φως που καίει η δύναμη των λαών

Η θεατρική παράσταση, βασισμένη στο ποίημα του μεγάλου ποιητή Κ. Βάρναλη

Οι ηθοποιοί της παράστασης

Η δύναμη των λαών, το «φως εκείνο που καίει» και από όπου θα ξεπηδήσει η κοινωνία, όπου θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αναδείχτηκε από τη θεατρική παράσταση βασισμένη στο ποιητικό έργο «Το φως που καίει» του μεγάλου ποιητή Κώστα Βάρναλη. Παράσταση, που απέδωσε εξαιρετικά η ομάδα για την οποία δούλεψαν ο σκηνοθέτης Γεράσιμος Βάκρος, οι ηθοποιοί Χρήστος Ασλανίδης(Προμηθέας), Νίκος Ζώκας(Μώμος), Νίκος Καραγιώργης(Ιησούς) και Ελενα Βουμβάκη(Μάνα Γη), και καλλιτέχνες του ΚΚΕ που είχαν τη σκηνική και ενδυματολογική επιμέλεια.

Το δρώμενο αυτό που έκλεισε την προχθεσινή εκδήλωση με τον αριστοτεχνικό συμβολισμό που χαρακτηρίζει το ποίημα, παρέσυρε το κοινό που στο τέλος βρέθηκε όρθιο να τραγουδά μαζί με τους ηθοποιούς τον «Οδηγητή».

Η πολύπλευρη εκμετάλλευση του λαού από τους δυνάστες του, ο εγκλωβισμός του στη μοιρολατρία(θρησκεία) και στην υποτέλεια, ο έλεγχος των λαϊκών συνειδήσεων, αλλά και η νομοτελειακή δικαίωση των λαών, είναι τα θέματα που πραγματεύεται ο ποιητής με σατιρικό τρόπο, και τα οποία μεταφέρθηκαν στη σκηνή. Η υπόθεση αφορά στο διάλογο ανάμεσα στον Προμηθέα και τον Ιησού, μπροστά στον Μώμο, ο οποίος μεταφέρει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των ανθρώπων και τη Μάνα Γη, που εκφράζει τον πόνο, που της προκαλούν αυτοί που την καταδυναστεύουν.

Χαρακτηριστικό στιγμιότυπο

Πρόκειται για μια πρωτοβουλία, με την οποία οι διοργανωτές της εκδήλωσης τίμησαν, στα τριάντα χρόνια που συμπληρώνονται από το θάνατό του, τον Κώστα Βάρναλη, τον ποιητή του «Οδηγητή», ο οποίος μέσα από το έργο του υπηρέτησε με το δικό του τρόπο τα οράματα και τις ελπίδες των λαών. Παράλληλα, η πολιτιστική αυτή πρόταση σηματοδοτεί την εναντίωση των κομμουνιστών στα πολιτιστικά «σκουπίδια» που προορίζει η αστική τάξη για τη νεολαία, με σκοπό την απονέκρωση της σκέψης της. Αλλά και ένα δείγμα στρατευμένης τέχνης, καλλιτεχνικής δημιουργίας, που συμβάλλει στην αφύπνιση της λαϊκής συνείδησης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΥΒΑΣ

Ρεαλισμός είναι οι ανάγκες μας

Ο Γ.Καλύβας

«Το συνέδριό μας είναι μια ζωντανή, δημιουργική διαδικασία συζήτησης και διαλόγου, δράσης και συμπερασμάτων», σημείωσε στο χαιρετισμό του ο Γ. Καλύβας, αναφερόμενος στο 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Αλλωστε, από την προ και μετα-συνεδριακή διαδικασία η νεολαία μπορεί να αντλήσει πολύτιμα συμπεράσματα και πείρα για το πώς θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής: «Για το πώς θα γίνουμε καλύτεροι, πώς θα υψώσουμε τη δράση μας στις απαιτήσεις της εποχής, που αντικειμενικά είναι εποχή περάσματος στο σοσιαλισμό, για το πώς θα είναι ακόμα πιο ισχυρό το ΚΚΕ, για το λαό, τη λαϊκή συμμαχία, το Σοσιαλισμό», συνέχισε. «Θέλουμε η συζήτηση αυτή να αγκαλιάσει τη νεολαία. Αλλωστε, ούτε έχουμε ούτε διεκδικούμε το αλάθητο».

Η νεολαία έχει επιλέξει στρατόπεδο: «... Εμείς θα είμαστε με τον μικρό Παλαιστίνιο που τινάζει τη σφεντόνα, τον Ιρακινό που υψώνει αντίσταση στην αμερικανοευρωπαϊκή μπότα, τον Κύπριο που φτύνει κατάμουτρα τις διεθνείς πιέσεις για να ξεπουλήσει την πατρίδα του. Τον Ελληνα και τον Αλβανό μαθητή που μαζί ζητούν γνώση κι όχι απόγνωση, τον Ελληνα και τον μετανάστη που απαιτούν τα δικαιώματά τους για σταθερή δουλιά, δουλιά με δικαιώματα...».

«Για μας το τι είναι ρεαλιστικό και το τι όχι, καθορίζεται από το τι έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε όπως μας αξίζει...».

Κοιτώντας με περηφάνια την ιστορία

Πρόσωπα εχθρών και φίλων, εικόνες μάχης, μακελειού, αλλά και νίκης. Μεγάλες, ιστορικές μαζί και καθημερινές στιγμές της πάλης των λαών για τα δικαιώματά τους, αλλά και για την παντοτινή απελευθέρωσή τους. Μ' αυτές τις εικόνες ξεκίνησε η προχτεσινή εκδήλωση νεολαία στο Σπόρτιγκ. Μ' ένα βίντεο αφιερωμένο στην ιστορία του ΚΚΕ, ντυμένο με μερικές σταγόνες ποίησης, που απευθύνονταν κατευθείαν στις καρδιές των νεαρών φίλων του Κόμματος και τους γέννησε έναν πλούτο συναισθημάτων.

Δε χρειάζονταν πολλά λόγια, για να «συστήσουν» στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ τον Μαρξ, τον Ενγκελς, τον Λένιν, τον Αρη, τονν Σαράφη, τον Μπελογιάννη, τον Γκεβάρα... Κάθε μια απ' αυτές τα μορφές ξεσήκωνε το χειροκρότημα. Αλλά μέσα από το πέρασμα των 86 χρόνων του ΚΚΕ από την οθόνη, εισέπραξαν το χειροκρότημά τους κι οι εικόνες των γόνων του σήμερα... εκεί που οι νέοι της ΚΝΕ αναγνώριζαν κάπου τον εαυτό τους κι ένιωθαν περήφανοι, κοιτώντας πίσω αυτή την ηρωική ιστορία, αλλά και μπροστά «ένα παράθυρο ανοιχτό στην καρδιά μας»...