Γέμισαν κάθε γωνιά του γηπέδου, άλλοι έμειναν απέξω. Εσμιξαν φυλές και φυλές. Εργάτες όλοι!

Αλλά ήταν και συγκέντρωση ευθύνης απέναντι σε αυτή τη μεγάλη υπόθεση που λέγεται προλεταριακός διεθνισμός. Μια υπόθεση, που, όπως είπε και ο Γιώργος Μαυρίκος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, δεν «είναι ένα αδειανό πουκάμισο». Είναι αρχές, αξίες και ιδεολογία. Και αν το κίνημά μας έμεινε όρθιο για 90 χρόνια, αν στάθηκε αλύγιστο μέσα σε όλες τις μπόρες της ταξικής πάλης, ήταν γιατί υπηρέτησε με συνέπεια αυτές τις αρχές. Γιατί κάθε του πράξη ήταν ποτισμένη με τις αξίες του διεθνισμού. Με την ιδεολογία που ενώνει τους εργάτες όλου του κόσμου σε ταξική βάση.

Και ήταν αυτό ακριβώς το συναίσθημα της αλληλεγγύης και της ευθύνης που «φώτισε» προχτές βράδυ το Σπόρτιγκ. Το έβλεπες σε χιλιάδες πρόσωπα. Σε χιλιάδες χέρια που υψώθηκαν γροθιά στο άκουσμα της Διεθνούς. Το διέκρινες στα πρόσωπα των 33 μελών του Προεδρείου της ΠΣΟ, που από 17 χώρες του κόσμου είχαν έρθει στην Αθήνα. Το «άκουγες» από χιλιάδες καρδιές, που σκίρτησαν όταν στο βήμα ανέβηκαν τα πέντε παιδιά από την Παλαιστίνη. Αυτά τα πέντε παιδιά. Τα δικά μας παιδιά. Είναι η γενιά της Ιντιφάντα. Η γενιά που πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια...

Το ένιωσες όταν στο βήμα ανέβηκε ο ηγέτης των εργατών της Κούβας Πέντρο Ρος, που έβαλε στην άκρη τη γραπτή ομιλία που είχε ετοιμάσει και βαθιά συγκινημένος, εκτός κειμένου, άρχισε να μιλάει για το Νησί της Επανάστασης. Για τον αγώνα του λαού του μέχρι την τελική νίκη..! Για το σοσιαλισμό και τις ιδέες του που παραμένουν πάντα νέες, γιατί «ο σοσιαλισμός είναι η φιλοσοφία», «είναι η ποίηση της εποχής μας». Για την πατρίδα του, που οι Κουβανοί εργάτες θα υπερασπιστούν κάθε σπιθαμή από τη γη της, με όποιο τίμημα. Και στρεφόμενος προς τη σημαία της πατρίδας του που κυμάτιζε μέσα στο Σπόρτιγκ θα μας διαβεβαιώσει: «Αυτή η σημαία δεν πρόκειται να κατέβει από την Κούβα!».

Προχτές βράδυ στο Σπόρτιγκ χιλιάδες εργάτες και νεολαίοι στάθηκαν δίπλα στα ταξικά τους αδέλφια, όπου Γης. Σήκωσαν ψηλά τις σημαίες της ταξικής πάλης. Διαδήλωσαν με στεντόρεια τη φωνή τους: Ναι, είμαστε με την Κούβα του Τσε και του Φιντέλ. Ναι, είμαστε με τους αγωνιστές της Παλαιστίνης. Με τους λαούς της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, του Βιετνάμ. Είμαστε με τους λαούς που παλεύουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Είμαστε με τους εργάτες όλου του κόσμου. Μαζί τους, παλεύουμε για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση. Και στη χώρα μας με μπροστάρη το ΠΑΜΕ, πάμε μπροστά, αγωνιστικά ανυπόταχτα.

Ο Πέντρο Ρος στο βήμα της εκδήλωσης

Με αυτή τη μεστή και λιτή σε λόγια αλήθεια, ο Πέντρο Ρος, γενικός γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας, ανέβασε τον αγωνιστικό παλμό του κόσμου στα ύψη. Αντιστρόφως, ο ίδιος ο κόσμος έκανε τον Πέντρο Ρος να πει στην αρχή της ομιλίας του: «Εφερα ένα λόγο για να τον διαβάσω εδώ, έτσι όπως όμως μου ζήτησαν. Ομως αυτός ο ενθουσιασμός, αυτή η αλληλεγγύη που μας δώσατε αυτή τη νύχτα, μας έκανε να τα αλλάξουμε όλα» και συνέχισε: «Θα πω δύο λόγια μόνο. Ξέρω ότι βρίσκεστε εδώ πολλές ώρες, για να βρεθείτε σήμερα, εδώ μαζί μας και σας ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Δεν πρόκειται να μιλήσω σήμερα όσο μιλάει ο Φιντέλ».

Ξέρω, είπε, «ότι βρίσκονται εδώ πολλοί νεολαίοι μαζεμένοι και άνθρωποι πολύ νέοι, που έχουν όμως μεγάλες βαθιές επαναστατικές ιδέες. Χαιρετίζουμε την αγωνιστικότητά σας γιατί μονάχα με επαναστατικές ιδέες μπορεί να έρθει κανείς εδώ μια Κυριακή και σας ευχαριστώ για μια ακόμα φορά, τους εργαζόμενους της Ελλάδας, τους κομμουνιστές της Ελλάδας, όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους της Ελλάδας για την αλληλεγγύη σας με το λαό της Κούβας.

Ενιωσα μεγάλη συγκίνηση όταν δεχτήκαμε την αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ λίγες μέρες πριν από τις 26 του Ιούλη στην Κούβα. Οσες φορές και αν μπορέσετε να το ξανακάνετε - και πρέπει να το κάνετε - θα βρείτε το λαό της Κούβας να σας περιμένει με ανοιχτή την αγκαλιά, σαν λαό επαναστάτη, σαν λαό που ακολουθεί το παράδειγμα του Τσε. Σας είπα ότι δεν πρόκειται να μιλήσω εδώ όσο ο Φιντέλ γιατί πριν από έξι μέρες ο Φιντέλ εμφανίστηκε μπροστά στην κουβανική τηλεόραση και μίλαγε τέσσερις ολόκληρες ώρες.

Οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι είναι ο αφέντης του κόσμου. Ομως, ούτε εμείς, ούτε εσείς το πιστεύετε βεβαίως αυτό. Οι αφέντες του κόσμου είμαστε εμείς, οι λαοί. Οι αφέντες του κόσμου είναι οι νεολαίοι, οι άνθρωποι που αγωνίζονται, οι άνθρωποι που πιστεύουν και δημιουργούν με το ταλέντο τους και τα χέρια τους. Ολοι αυτοί που δουλεύουν για το καλό της ανθρωπότητας.

Η Ελλάδα είναι η χώρα που γεννήθηκε ένας τρομερός πολιτισμός. Γνωρίζουμε για τον Αναξαγόρα, τον Πλάτωνα, τον Περικλή κ.ά. Δεν είμαι φιλόσοφος βέβαια. Είμαι όμως φιλόσοφος και αγωνιστής αυτής της εποχής. Και ποια είναι η φιλοσοφία της σημερινής εποχής; Η φιλοσοφία της σημερινής εποχής είναι ο σοσιαλισμός. Η ιδεολογία των εργαζομένων. Και ποια είναι η ποίηση της σημερινής εποχής; Η πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση, στον ηγεμονισμό. Η πάλη ενάντια στη σκλαβιά. Η πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική τρομοκρατία. Και εμείς ξέρουμε καλά ποια είναι τα όπλα εκείνα με τα οποία πρέπει να πολεμήσουμε τα πολύπλευρα όπλα του ιμπεριαλισμού. Είναι τα όπλα των ιδεών, τα όπλα που μας δίνει το δίκιο μας, τα όπλα των αρχών μας, της ιδεολογίας μας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, το δίκιο εκείνο που δημιουργούν οι ίδιοι οι λαοί. Οι λαοί που παράγουν, που δουλεύουν, που εργάζονται. Και του ορίζοντα που έχουν κάθε δικαίωμα οι νεολαίοι. Γι' αυτό λοιπόν στην Κούβα, η πρωταγωνιστική δύναμη της επανάστασης αυτή τη στιγμή είναι οι νεολαίοι. Γιατί εμείς λέμε ότι το μέλλον πρέπει να είναι καλύτερο. Πιστεύουμε στο μέλλον, πιστεύουμε στους σημερινούς και στους αυριανούς νέους.

Πιστεύουμε στις ιδέες εκείνες που πάντα θα παραμείνουν νέες. Για αυτό και όταν ο Μαρξ έγραφε πριν από 150 χρόνια το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, αυτές οι ιδέες έχουν σήμερα περισσότερη ισχύ παρά ποτέ. Ο σοσιαλισμός είναι το σύστημα εκείνο που έχει λύσεις στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κόσμος. Ενας σοσιαλισμός που πρέπει να τον χτίσουμε σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά και τις συνθήκες της κάθε χώρας και του κάθε λαού. Ο σοσιαλισμός που χτίζουμε εμείς στην Κούβα είναι σαν ένα πήλινο έργο που το φτιάχνουμε καθημερινά. Πάντα σεβόμενοι τις αρχές. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Επομένως πρέπει να αλλάξουν οι μορφές και οι μέθοδοι.

Ο λαός μας απειλείται καθημερινά από τον ιμπεριαλισμό, 48 ώρες πριν από τις εκλογές στις ΗΠΑ, όπου μπορεί να επανεκλεγεί ο τρελός που έχουν αφήσει να κυκλοφορεί ελεύθερος εκεί πέρα, ο κύριος Μπους. Ενας επικίνδυνος τρελός, γιατί τριγύρω του υπάρχει η πιο άγρια μαφία που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Είναι αυτοί που δεν έχουν καμιά ντροπή και είναι ικανοί, από τη μια, να καταγγέλλουν την τρομοκρατία και, από την άλλη, να εξαπολύουν ολόκληρους τόνους βομβών ενάντια σε πόλεις και χωριά στο Ιράκ, να απειλούν τη Συρία, την Κορέα, όλους τους λαούς του κόσμου. Ετσι εάν επανεκλεγεί ο Μπους, ο κίνδυνος για μια στρατιωτική εισβολή στην Κούβα είναι πιο επίκαιρος παρά ποτέ. Και αν εκλέξουν τον Κέρι θα γίνει κάτι ανάλογο. Γιατί αυτή η χώρα που θεωρεί τον εαυτό της πρωταθλητή της ελευθερίας, η μοναδική δυνατότητα που έχει ο λαός της είναι να μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στους εκπροσώπους των μεν ή των δε επιχειρήσεων.

Σας μεταφέρω λοιπόν ένα μήνυμα: Εμάς δε μας αρέσει καθόλου, βεβαίως, ο Μπους, αλλά όποιος και αν εκλεγεί αυτή η σημαία (σ.σ. δείχνει τη σημαία της Κούβας) δεν πρόκειται να κατεβεί από την Κούβα. Και επίσημα εδώ σας ορκίζομαι ότι θα υπερασπιστούμε κάθε σπιθαμή της γης μας με όποιο τίμημα και εάν είναι αναγκαίο. Οτι θα υπερασπιστούμε τις ιδέες του σοσιαλισμού. Οτι θα υπερασπιστούμε την εξουσία των εργαζομένων. Οτι θα υπερασπιστούμε τη λαϊκή εξουσία. Και ότι θα κάνουμε στη χώρα μας αυτό που αποφασίσαμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε. Γι' αυτό και μια μέρα σαν τη σημερινή, μια μέρα αδελφοσύνης και αλληλεγγύης, οι σκέψεις μας είναι μαζί με τους πέντε Κουβανούς πατριώτες, που βρίσκονται φυλακισμένοι στις φυλακές των ΗΠΑ. Νεολαίοι, σαν και εσάς, που δεν υπέστειλαν τις σημαίες τους παρ' όλους τους ψυχολογικούς βασανισμούς που τους επέβαλλε ο ιμπεριαλισμός, που συνεχίζουν να υπερασπίζονται την επανάστασή τους, την πατρίδα τους και το σοσιαλισμό.

Μέχρι την τελική νίκη1

Πατρίδα ή θάνατος1

Θα νικήσουμε!».