Θα μου πείτε, μωρέ σύντροφοι, ότι ο Πάπας έχει το αλάθητο κι ότι το τίποτα, όσο να 'ναι, λίγο καλύτερο γίνεται με ευρωπαϊκές κρέμες και σάλτσες. Οσο να 'ναι, και να πνιγεί στην πρώτη βροχή η πρωτεύουσα έχει το κατιτίς της να επιδείξει, ένα «Ζέπελιν» να καταγράφει τα βουλωμένα φρεάτια και τ' ανοιχτά στόματα.
Μια κι είμαι αναγκαστικά στα σύννεφα, λέω να του στείλω «άνωθεν» μήνυμα του κάθε πάπα που τολμάει να φέρνει την ιστορία στα μέτρα της δικής του περπατησιάς και τα όνειρα των λαών για ειρήνη κι ευημερία, τους αγώνες τους, στα μέτρα των συμβιβασμών που δεν έχουν ποτέ το θεό τους... Στ' αλήθεια, αρκεί μια ερώτηση απλού προβάτου, ούτε καν ποιμνίου, προς τον αλάθητο: «Αναγκαίο κακό» ο κομμουνισμός» ή «απόλυτο κακό ο βάρβαρος κι ανθρωποκτόνος καπιταλισμός» που «γέννησε» την ανάγκη των πολλών ν' αφαιρέσουν για πάντα το α...αλάθητο των αφεντικών τους;
Καλύτερα να λαθεύει κανείς, κι όλοι μαζί, και να διδάσκεται παρά να παραμένει αλάθητος στην άγνοια των πραγματικών ανθρώπων.
Ως μέλος, κομματάκι, κόκκος άμμου αυτού του μοναδικού «αναγκαίου κακού» από δω ψηλά, από τ' αεροπλάνο, σας βλέπω τους συντρόφους και τους φίλους και τους αμαρτωλούς συνοδοιπόρους, τεράστιους με τα μάτια του Πάπα. Και ξέρω γιατί φοβάται τελικά και να ζήσει και να πεθάνει έξω από την ιδιόκτητη ιστορία του. Γιατί το ...αναγκαίο κακό είναι ο παράδεισος της εργατικής τάξης. Και δεν απαιτείται πορτιέρης. Αμήν.
Την επόμενη Κυριακή 17 Οκτώβρη θα κυκλοφορήσουν με ειδικό ένθετο στο «Ριζοσπάστη», σε χιλιάδες αντίτυπα οι Θέσεις της ΚΕ για το 17ο Συνέδριο, προκειμένου να αρχίσει ο εσωκομματικός και ο δημόσιος διάλογος πάνω σ' αυτές. Η συζήτηση που θα αναπτυχθεί όλο αυτό το χρονικό διάστημα, όπως βεβαίως γίνεται κατά την προσυνεδριακή περίοδο σε όλα τα Συνέδρια του ΚΚΕ, αποτελεί πολύτιμη συμβολή στην ευόδωση των στόχων και επιδιώξεων του Κόμματος, στις αποφάσεις του Συνεδρίου, στην ανάπτυξη πλατύτερων και πιο στέρεων δεσμών του ΚΚΕ με τους εργαζόμενους. Δεσμών ιδεολογικών, πολιτικών, αφού βασικό περιεχόμενο της σχέσης που αναπτύσσεται αυτή την περίοδο ανάμεσα στους κομμουνιστές και τα λαϊκά στρώματα αποτελεί το περιεχόμενο του Συνεδρίου. Αλλωστε το ΚΚΕ, από το χαρακτήρα του ως Κόμμα, επιδιώκει να γίνεται συνειδητή υπόθεση των ανθρώπων του μόχθου, η πολιτική του, η πάλη για την προώθησή της, η ολόπλευρη ισχυροποίησή του, προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα λαϊκά συμφέροντα.
Απ' αυτή την άποψη έχει μεγάλη σημασία και η συστηματική και οργανωμένη δράση των στελεχών και των μελών του Κόμματος για τη διάδοση και συζήτηση των Θέσεων της ΚΕ για το Συνέδριο, με όσο γίνεται μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων, ξεκινώντας βεβαίως από τη μεγάλη πανεξόρμηση με τον Κυριακάτικο «Ριζοσπάστη». Είναι ο πρώτος μεγάλος σταθμός, η έναρξη της προσυνεδριακής δράσης και απ' αυτή δε μπορεί να λείψει κανείς. Στελέχη και μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, δραστήριοι οπαδοί που πρωτοστατούν μαζί μας στην αυτοτελή δράση του Κόμματος, αλλά και στο οργανωμένο μαζικό λαϊκό κίνημα, όλοι μας συστρατευόμαστε, ώστε αυτός ειδικά ο «Ριζοσπάστης» να φτάσει παντού. Στους χώρους που ζουν και δουλεύουν οι εργάτες και οι εργάτριες, η φτωχή αγροτιά, οι ΕΒΕ, η νεολαία, οι πολλαπλά καταπιεσμένες γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Και δεν έχουμε το δικαίωμα να τους στερήσουμε ειδικά αυτό το φύλλο του «Ρίζου». Γι' αυτό χρειάζεται η ίδια η πανεξόρμηση καλή οργάνωση. Καλή διάταξη δυνάμεων για κάλυψη όλων των χωρών. Μέριμνα για να μπει ο «Ρ» στα εργοστάσια, στα νοσοκομεία, στα γιαπιά, σ' όλους τους χώρους δουλιάς την αμέσως επόμενη μέρα, στα Πανεπιστήμια και στις Σχολές.
Μπορούμε και πρέπει να σκεφτούμε δημιουργικά, να βάλουμε το μεράκι και τη φαντασία μας ώστε να γίνει ειδικά αυτή η εξόρμηση γιορτή για τους ίδιους τους εργαζόμενους, τους νεολαίους, γιορτή μάχης για την υποδοχή του Συνεδρίου. Να προετοιμάσουμε την υποδοχή του «Ρίζου» με τις Θέσεις για το Συνέδριο.
Βάζουμε έτσι το θεμέλιο για τη συνέχεια, με τη συζήτηση στο περιεχόμενο των Θέσεων, στο τι συζητάμε στο Συνέδριο και τι επιδιώκουμε, ποια μπορεί να είναι η δική τους συμβολή. Αλλωστε το ίδιο το κεντρικό θέμα του Συνεδρίου το απαιτεί.
Γιατί στο Συνέδριο, πέρα από τον απολογισμό δράσης του Κόμματος στα τέσσερα χρόνια από το 16ο Συνέδριο, συζητάμε πώς το ΚΚΕ θα γίνει πιο ικανό, πιο αποτελεσματικό, πιο δυναμικό στον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων, στον αγώνα για το δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για τις τύχες του, στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της καταπίεσης. Πώς το ΚΚΕ θα αναλάβει περισσότερες ευθύνες για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, για το πώς θα αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης. Πώς το ΚΚΕ θα ισχυροποιηθεί ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά. Για το πώς θα γίνει ικανό, ώστε να δώσει πληρέστερες και ουσιαστικότερες απαντήσεις και με διεθνείς συνεργασίες για το μεγάλο ζήτημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Και σ' όλ' αυτά, μας είναι χρήσιμη η γνώμη όλων των ανθρώπων που δεν ανέχονται τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα. Που ψάχνουν διέξοδο στο ν' αλλάξει η ζωή τους. Που λένε «δεν πάει άλλο», αλλά χρειάζονται τη δική μας δουλιά για να βάλουν πλάτη και «να γυρίσει ο ήλιος».
Διατρέξαμε 14 χρόνια, δύσκολα, πρωτόγνωρα. Το 14ο Συνέδριο είχε τη δική του μεγάλη συμβολή, καθώς αποκατέστησε τη φυσιογνωμία του Κόμματος. Το 15ο Συνέδριο επεξεργάστηκε το νέο Πρόγραμμα του Κόμματος στις σύγχρονες συνθήκες, την πολιτική των συμμαχιών του Κόμματος. Το 16ο Συνέδριο ανέπτυξε καλύτερα τις προγραμματικές θέσεις και το πλαίσιο της συνεργασίας που προτείνουμε για τη συγκρότηση του Μετώπου, έδωσε τις γενικές γραμμές της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.
Τώρα πρέπει και μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Πιο ικανοί, πιο δυνατοί να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών. Και σ' αυτή μας την επιδίωξη ζητούμε από όλους εκείνους που, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες απόψεις τους, συμφωνούν ότι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι όφελος για το λαό, να πουν τη γνώμη τους, τις κριτικές παρατηρήσεις τους. Θα 'ναι και αυτός ένας τρόπος ενίσχυσης της συμπόρευσής τους με το Κόμμα μας. Αλλωστε είμαστε ανοιχτοί στο λαό και στην κοινωνία, κρίνουμε και κρινόμαστε. Μπορούμε μαχητικά και δυναμικά να συνεχίσουμε. Με την εργατική τάξη και τη νεολαία, με όλα τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα, με το λαό.