Την υποκρισία του δικομματικού καυγά καυτηρίασε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χτες από τη Θεσσαλονίκη, υπογραμμίζοντας ότι αυτός δεν αφορά στο πώς θα καλυτερεύσει η θέση του λαού αλλά στη δρομολόγηση νέων μέτρων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Η Αλ. Παπαρήγα προειδοποίησε πως έρχονται χειρότερες μέρες για τους εργαζόμενους και τους κάλεσε να μη δείχνουν πλέον καμία ανοχή στη ΝΔ και καμία εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ αλλά να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε ένα μέτωπο πάλης και αντίστασης για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους και την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης που είναι προ των πυλών.

Στη συζήτηση με τους δημοσιογράφους κυριάρχησαν ζητήματα όπως η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και η στάση του ΚΚΕ, η πτώση του «Σινούκ» και τα ερωτήματα που προκύπτουν, αλλά και οι στόχοι μπροστά στο 17ο Συνέδριο του Κόμματος και πώς βλέπει σήμερα τη διαμόρφωση των συμμαχιών του.

Οπως χαρακτηριστικά σημείωσε: «Η περσινή Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης πυροδότησε έναν καυγά, ανάμεσα στον κ. Σημίτη και στον κ. Καραμανλή, η φετινή πυροδότησε ένα νέο καυγά, ανάμεσα στον κ. Καραμανλή και στον κ. Παπανδρέου, γύρω από τους δείκτες της οικονομίας. Οχι ότι μας είναι αδιάφοροι οι δείκτες της οικονομίας, αλλά σε αυτό τον καυγά δεν έγινε καμία κουβέντα, γύρω από τα μεγάλα, οξυμένα, προβλήματα των εργαζομένων.

Δεν τσακώθηκαν γι' αυτό το ζήτημα. Δηλαδή, να πει ο πρωθυπουργός θα κάνω αυτές τις παροχές, να βγει το ΠΑΣΟΚ και να πει όχι εγώ προτείνω να γίνουν εκείνες οι παροχές. Οι καυγάδες είναι για την επίτευξη των δεικτών της οικονομίας, που είναι δείκτες καθαρά ανάπτυξης του κεφαλαίου στην Ελλάδα».

Ως συνέχεια των παραπάνω, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, αυτό της επιχείρησης «ΚΑΜΑΤΑΚΗΣ», οι εργαζόμενοι της οποίας παραμένουν εδώ και καιρό απλήρωτοι. Τόνισε: «Εγώ θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα συγκεκριμένο παράδειγμα και να μην επεκταθώ, γιατί ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μπορεί να μιλάει μήνες και χρόνια απαριθμώντας τα συγκεκριμένα προβλήματα των εργαζομένων.

Σήμερα το πρωί πήγαμε σε αυτή την εταιρία, η οποία βέβαια έχει βάλει λουκέτο, δεν είναι ακριβώς αυτό, απλώς ο ιδιοκτήτης σκέφτεται ενδεχομένως να επιδοθεί σε άλλες δραστηριότητες, να εξασφαλίσει καινούρια κίνητρα κλπ.

Αυτό που είδαμε εμείς είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν πληρωθεί. Εχει σταματήσει να εργάζεται η συγκεκριμένη εταιρία και χρωστάνε 3 εκατομμύρια ευρώ.

Το δημόσιο που είχε δώσει έργα σε αυτή την εταιρία δεν είχε εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, βεβαίως ο ιδιοκτήτης της εταιρίας έχει πάρει τα λεφτά που του χρειάζονταν, δεν έχει πάρει τα χρήματα που είναι για να δώσει στους εργαζόμενους.

Αυτή είναι η μία πλευρά, είναι μία εικόνα των έργων που γίνονται, δημόσιων και ιδιωτικών, του ρόλου των ιδιωτών κλπ. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, η δικαιοσύνη.

Σου λένε οι εργαζόμενοι: Ο ιδιοκτήτης της εταιρίας έχει καταφέρει και έχει επικαλεστεί νόμους, προκειμένου εν πάση περιπτώσει να πάρει τα λεφτά που του χρωστάει το δημόσιο κλπ., αλλά αυτοί οι νόμοι δεν κατοχυρώνουν τον ίδιο τον εργαζόμενο. Δηλαδή δεν υποχρεώνεται, με βάση τους νόμους που έχει καταφύγει ή το νόμο που έχει καταφύγει ο ιδιοκτήτης δεν υποχρεώνεται να τους αποζημιώσει ή δεν υπάρχει τρόπος νομικός που να επιβάλει στην κυβέρνηση, να επιβάλει στον εργοδότη, να τους πληρώσει.

Λίγο - πολύ αυτή είναι η κατάσταση που ζουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι. Οι επιχειρήσεις επενδύουν, βγάζουν τα χρήματά τους, αν έρθει ένα μεγάλο ψάρι και τις εκτοπίσει οι επιχειρηματίες έχουν αποθησαυρίσει κεφάλαια, μπορούν να ζήσουν σε όλη τους τη ζωή και τα εγγόνια τους ή εν πάση περιπτώσει να διεκδικήσουν να αλλάξουν και δραστηριότητες και να μπουν και σε άλλα έργα.

Εμείς λέμε το εξής, για τους εργαζόμενους της συγκεκριμένης εταιρίας, αλλά και για κάθε εργαζόμενο που βρίσκεται στην ίδια θέση. Με συγχωρείτε θα πω μια έκφραση που χρησιμοποίησα και εκεί όταν πήγα, μπορεί να μην είναι πάρα πολύ κομψή για έναν πολιτικό, αλλά εγώ θα τη χρησιμοποιήσω και με αναγκάζει η πραγματικότητα. "Να κόψει το λαιμό της" η κυβέρνηση και να τους πληρώσει.

Οχι μόνο αυτό, οι άνθρωποι αυτοί να εξασφαλιστούν παραπέρα. Μα θα είναι ως άνεργοι, θα είναι ως στήριξη των οικογενειών τους, δεν ξέρω με ποιο τρόπο, να τους εξασφαλίσει. Πάντως "να κόψει το λαιμό της" να πάρουν τα λεφτά.

Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να ψάχνουν να βρουν νομικά τερτίπια, να μετατραπούν σε δικηγόρους, να γίνονται ΣτΕ ή να γίνονται αρεοπαγίτες και να βρίσκουν ποιος νόμος, ποιο παραθυράκι θα τους καλύψει. Επειδή συνήθως είναι και τα παράθυρα κλειστά και οι πόρτες.

Δούλεψαν, πρόσφεραν, το έργο έγινε, πληρώθηκε η εταιρία, θα πάρουν τα δεδουλευμένα. Τώρα ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο, ας πάει να τα βρει αυτή η κυβέρνηση, ας πάει να τα βρει το ΠΑΣΟΚ, δηλαδή τα κόμματα εκείνα τα οποία ευνόησαν και ευνοούν το μεγάλο κεφάλαιο, ψηφίζοντας και συμψηφίζοντας με τις άλλες κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς, την άρση των κατακτήσεων.

Στάθηκα σε αυτό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια της μιας ή της άλλης παραλλαγής. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε, είμαστε με το δίκιο του εργαζόμενου, αυτό είναι το κριτήριο για μας».

«Με αυτή την έννοια - συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα - αν θέλουμε να κρίνουμε τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, εδώ στη Θεσσαλονίκη, πρέπει να πούμε ότι οι δηλώσεις του, βεβαίως, ήταν περιποιημένες, ήταν φτιασιδωμένες, αλλά τα είπε.

Δηλαδή τι είπε. Η κυβέρνηση ενδιαφέρεται για την επιχειρηματικότητα. Ο εργαζόμενος πρέπει να καταλάβει ότι η επιχειρηματικότητα ως λογική υπηρέτησης των επιχειρηματιών, οι οποίοι ληστεύουν και τον πλούτο της χώρας και των εργαζομένων, αυτός ο στόχος έρχεται σε βάρος των συμφερόντων τους.

Η λογική που είπε η κυβέρνηση, ότι αν γίνουν επενδύσεις θα κερδίσετε κι εσείς εργαζόμενοι, δεν έχει επιβεβαιωθεί και στο παρελθόν και πολύ περισσότερο δεν έχει επιβεβαιωθεί την τελευταία δεκαπενταετία. Οσο περισσότερο κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο, τόσο λιγότερα δίνει.

Πρώτα πρώτα υπάρχει ανταγωνισμός και ό,τι κερδίζει το επενδύει στον ανταγωνισμό. Ανταγωνισμός σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Ο πρωθυπουργός ήταν καθαρός, είπε εγώ θα τονώσω την επιχειρηματικότητα. Θα προσελκύσω ξένο κεφάλαιο κλπ. Τι άλλο είπε; Είπε ότι υπάρχουν ελλείμματα και χρέη.

Κι εμείς λέμε, ποιος τα δημιούργησε; Ο λαός. Πώς δηλαδή η οικονομία αντέχει την κερδοφορία του κεφαλαίου, αντέχει την υπερ-εκμετάλλευση των εργαζομένων, αντέχει τη ληστεία του πλούτου και δεν αντέχει οι εργαζόμενοι να αμείβονται για να μπορούν και να αποδίδουν και στη δουλιά τους;

Εμείς απορρίπτουμε τον πυρήνα αυτής της λογικής. Τώρα, αν τα χρέη είναι πιο πάνω απ' ό,τι είπε το ΠΑΣΟΚ, ή τα ελλείμματα, πολύ πιθανό είναι, δημιουργική λογιστική έκανε το ΠΑΣΟΚ... Αλλά είτε είναι λίγο πάνω, είτε λίγο κάτω, η γραμμή είναι η ίδια».

Εν συνεχεία η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ότι «η Νέα Δημοκρατία κληρονόμησε ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα και με ρόδα για τους επιχειρηματίες και με αγκάθια για τους εργαζόμενους. Ο ίδιος δρόμος συνεχίζει, αυτόν θα περπατήσει η Νέα Δημοκρατία.

Τι έκανε η Νέα Δημοκρατία με τις δηλώσεις της; Είπε το εξής πράγμα: Πρέπει να συνεχίσω και να επαυξήσω τα μέτρα, μου τα ζητάει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ενωση. Θα βρει την κατάλληλη στιγμή να τα εφαρμόσει.

Εχει το πλεονέκτημα η Νέα Δημοκρατία ότι κληρονόμησε μια πολιτική του ΠΑΣΟΚ που βολεύει το μεγάλο κεφάλαιο, επομένως είναι ένα είδος αυτόματου πιλότου, για να σκληρύνει τα μέτρα -που θέλει να τα σκληρύνει - θα διαλέξει την κατάλληλη στιγμή, πριν, μετά τις εκλογές του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα τα δει».

Η απάντησή μας - συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - σε αυτή την υπόθεση είναι η εξής: Οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από την εναλλαγή σκυτάλης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.

«Πρέπει - υπογράμμισε - να βγάλουν συμπεράσματα από την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τη μετα-ευρώ εποχή και τη μετα-ολυμπιακή εποχή. Πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από το σύνολο των εξελίξεων και να καταλάβουν το εξής πράγμα. Οτι ήρθε η ώρα να κάνουν τη δική τους επίθεση. 15 χρόνια τώρα, για να μιλήσουμε για την τελευταία δεκαπενταετία, έχουν πει το λόγο τους, αλλά δεν έχουν πει το δυνατό λόγο τους οι εργαζόμενοι και τον τελευταίο. Οχι μόνο δεν εξάντλησαν τα περιθώρια να αποσπάσουν κατακτήσεις, αλλά δε δημιούργησαν και όλες τις προϋποθέσεις.

Τι εννοούμε εμείς απάντηση στις σημερινές συνθήκες. Οι εργαζόμενοι πρέπει να προβάλουν ένα ενιαίο διεκδικητικό πλαίσιο ως εργατοϋπάλληλοι, ως αυτοαπασχολούμενοι μικρομεσαίοι, ως μικρομεσαία αγροτιά, στα θέματα της δουλιάς, του εισοδήματος, της κοινωνικής ασφάλισης, της παιδείας, της υγείας, του περιβάλλοντος, στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, επιβολή ΝΑΤΟικών υποχρεώσεων, στρατιωτικών υποχρεώσεων, ένα ενιαίο πλαίσιο πάλης, όλοι μαζί, ανεξάρτητα από τα επιμέρους και ιδιαίτερα προβλήματα που έχει ο κάθε κλάδος και να προβάλλουν και να διεκδικούν ένα ενιαίο μέτωπο πάλης απέναντι στην κυβέρνηση, απέναντι στην αξιωματική αντιπολίτευση, με την εξής λογική: Υπάρχει κερδοφορία, διεκδικούμε. Υπάρχει πλούτος, διεκδικούμε. Εμείς δημιουργούμε τον πλούτο, διεκδικούμε.

Καμία ανοχή στα επιχειρήματα της Νέας Δημοκρατίας, καμία εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ. Αλλιώς θα ζούνε κάτω από το δίδυμο. Ο ένας θα πυροβολεί τον άλλον και θα βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο. Θα τσακώνονται για δευτερεύοντα ζητήματα, θα τσακώνονται ποιος έχει την πρώτη ευθύνη, ποιος δεν έχει, θα τσακώνονται για τους δείκτες και αυτός ο τσακωμός θα τους ενισχύει και θα ενισχύει τη λογική πότε πάμε στον έναν και πότε παρακαλούμε στον άλλον».

Συνεχίζοντας η Αλ. Παπαρήγα, υπογράμμισε: «Αυτή είναι, λοιπόν, η απάντησή μας. Αναδιατύπωση αν θέλετε, αναδιαμόρφωση των στόχων πάλης, όλοι μαζί, όλοι για έναν κλάδο, ένας για όλους, ενιαία αιτήματα. Αυτό λέω δεν καταργεί τα τοπικά, τα περιφερειακά, τα κλαδικά, τα ιδιαίτερα αιτήματα, αλλά πρέπει απέναντι στην επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και που θα είναι μεγαλύτερη τα επόμενα χρόνια να υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο πάλης των εργαζομένων όλων και αναμφισβήτητα απεγκλωβισμός από τη λογική και από τα προγράμματα και τα ιδεολογικά επιχειρήματα των δύο κομμάτων.

Εμείς αν θέλετε ουσιαστικά και συμβολικά πήραμε την απόφαση να οργανώσουμε ένα πανελλαδικό συλλαλητήριο, κομματικό το λένε με την έννοια ότι το υπογράφουμε αυτό το συλλαλητήριο, την οργάνωση του συλλαλητηρίου. Ενα συλλαλητήριο, λοιπόν, στις 9 του Οκτώβρη στην Αθήνα, ακριβώς για να συμβάλουμε στη ζύμωση του ενιαίου πλαισίου πάλης με σύγχρονα αιτήματα, αιτήματα θα έλεγα ρεαλιστικά από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων, ενωτικά, συσπειρωτικά και θέλουμε ακριβώς να πούμε ότι μετά τις εκλογές τις εθνικές και τις ευρωεκλογές και μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες το λαϊκό κίνημα είναι εδώ.

Βεβαίως, δε θα μείνουμε σε ένα συλλαλητήριο. Θα πρωτοστατήσουμε κυριολεκτικά, όσο εξαρτάται από μας, σε μαζικές κινητοποιήσεις, σε αγώνες, σε ακόμα πιο ισχυρές συμμαχίες. Φιλοδοξούμε πραγματικά να αναδειχτούμε ικανότεροι και αποτελεσματικότεροι στην αντεπίθεση του λαού.

Ερχονται οπωσδήποτε χειρότερες μέρες και από την πλευρά των διεθνών εξελίξεων. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περιοχή που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Μιλάμε από τα Βαλκάνια μέχρι τον Περσικό Κόλπο και μέχρι τον Καύκασο. Συγκεντρώνει το ενδιαφέρον ηγετικών ευρωπαϊκών δυνάμεων, ιμπεριαλιστικών, όπως λέμε εμείς. Υπάρχει η μεσογειακή στρατηγική του ΝΑΤΟ και η στρατηγική του ΝΑΤΟ για τον δήθεν εκδημοκρατισμό των αραβικών χωρών.

Είμαστε, λοιπόν, στο επίκεντρο. Είμαστε συμμέτοχοι σε βρώμικα πολεμικά σχέδια, αλλά θα είμαστε και ενδεχομένως θύματα στο διαγκωνισμό που κάνουν οι ισχυρές δυνάμεις και οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Δεν είναι παίξε - γέλασε. Η ζωή των εργαζομένων θα χειροτερέψει και από αυτές τις εξελίξεις. Τα γεγονότα στην Οσετία δεν είναι απλό πράγμα. Δεν είναι καθόλου απλό πράγμα. Είναι προανάκρουσμα νέων, ίσως και διεύρυνσης των εστιών έντασης. Πιθανόν σε 5 χρόνια, δεν ξέρουμε ακριβώς, αλλά τα επόμενα χρόνια να έχουμε απρόβλεπτες εξελίξεις στην περιοχή.

Επομένως, οι πιο προοδευτικοί άνθρωποι, οι αγωνιστές - όταν λέω οι πιο προοδευτικοί εννοώ οι πιο έμπειροι - όλος ο κόσμος μπορεί να γίνει προοδευτικός και ριζοσπάστης. Πρέπει να δούμε αυτό που γίνεται σήμερα, αυτό που προετοιμάζεται αύριο και μόνο με όρους αντεπίθεσης μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα».

Κλείνοντας την εισηγητική της τοποθέτηση, η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στην παιδεία, σημειώνοντας: «Και τέλος θέλω να πω μια κουβέντα, χωρίς να εξαντλήσω το θέμα για το ζήτημα της παιδείας. Παρακολούθησα πάλι τους καυγάδες. 6.000 κενές θέσεις, 10.000, 15.000. Η κυβέρνηση λέει ότι υπάρχουν ορισμένες κενές θέσεις γιατί κάποια γυναίκα ενδεχομένως είναι σε άδεια τοκετού ή κάποιος κάνει μετεκπαίδευση και θα διαπιστώσουμε τα κενά κι έχουμε κάποιους αναπληρωτές στο πλάι για να τους διορίσουμε.

Αυτά είναι φυσιολογικά πράγματα, μπορεί πραγματικά να υπάρχουν κενά ξαφνικά σε ένα σχολείο. Τώρα δε μιλάμε γι' αυτά, μιλάμε για μάζες, για χιλιάδες αδιόριστους, για τάξεις με μεγάλο αριθμό παιδιών, μιλάμε για πραγματικά κενά στην εκπαίδευση και όχι τα συγκυριακά που ανά πάσα στιγμή μπορεί να είναι κι αυτά συγχωρούνται και διορθώνονται.

Θα έλεγα όμως ότι ας μην περιορίσουμε εκεί το ζήτημα, παρότι είναι βασικό. Δεν μπορεί να λειτουργήσει ένα σχολείο με ελλείψεις. Δεν έχω εικόνα αυτή τη στιγμή να σας πω επακριβώς, πάντως οπωσδήποτε υπάρχουν κενά. Εδώ υπάρχει ένα θέμα: η αγοραιοποίηση της παιδείας. Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε και η Νέα Δημοκρατία έχει το όραμα πραγματικά να μετατρέψει το εκπαιδευτικό σύστημα σε μια επιχείρηση για τους επιχειρηματίες. Αυτή είναι η ουσία.

Δηλαδή πια οδεύουμε για ένα ημι-δημόσιο σύστημα παιδείας. Υποβαθμισμένο για τους πολλούς και ενδεχομένως αναβαθμισμένο για τους λίγους. Η Λισαβόνα που είπε η κ. υπουργός Παιδείας τα λέει όλα. Η Λισαβόνα μιλάει για ένα σχολείο υποταγμένο στα συμφέροντα των επιχειρηματιών, ένα σχολείο το οποίο δεν εκπληρώνει στοιχειώδεις ανάγκες μόρφωσης. Οχι κουδούνι - χτες κουδούνι χτύπησε στα σχολεία - καμπάνα εμείς χτυπάμε. Και σε αυτό το ενιαίο μέτωπο αντίστασης ο χώρος της παιδείας έχει εξέχουσα θέση».