Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος συντριπτικά για την «αντιπολίτευση» και τις ΗΠΑ, που όλα αυτά χρόνια έχουν την «καθοδήγηση» του πολιτικού μορφώματος της ολιγαρχίας, της αποκαλούμενης «αντιπολίτευσης».

Η μερική αναδίπλωση εκ μέρους της Ουάσιγκτον αναφορικά με την αναγνώριση των αποτελεσμάτων έχει χαρακτήρα καθαρά καιροσκοπικό. Εννοείται ότι δε σημαίνει πως οι ΗΠΑ έχουν αλλάξει σχέδια αναφορικά με τη Βενεζουέλα, την Κούβα και όλη την περιοχή. Ο ιμπεριαλισμός είναι πολύ προσεκτικός με την περίπτωση της Βενεζουέλας, εξαιτίας της αδύναμης θέσης του στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Και όχι φυσικά γιατί έχει αλλάξει η πραγματική του φύση. Εάν δεν ήταν οι πληγές του Αφγανιστάν, του Ιράκ και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής τόσο δραματικά ανοιχτές και πυορροούσες, είναι δεδομένο ότι η επίθεση ενάντια στην αμερικανική υποήπειρο θα είχε εκδηλωθεί με όλη τη δύναμη και την αγριότητα που διακρίνει τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις.

Από την άλλη πλευρά η λεκτική και μόνο «αναδίπλωση» ίσως είναι ο «πέπλος» για τα επόμενα βήματα της μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης στην περιοχή. Η ισπανική εφημερίδα «El Mundo» είχε αποκαλύψει με άρθρο της στις 9 Αυγούστου (CIA prepara plan contra Hugo Chavez) ότι η CIA ήδη προετοίμαζε τα σχέδια της επόμενης μέρας σε περίπτωση νίκης του Τσάβες στο δημοψήφισμα. Συγκεκριμένα, κατά την ισπανική εφημερίδα, η στρατηγική της Ουάσιγκτον έχει ένα και μοναδικό στόχο: την απάλειψη οιασδήποτε πιθανότητας διάχυσης της «μπολιβαριανής επανάστασης», την οποία θεωρεί ότι οδηγείται πια σε σοσιαλιστική κατεύθυνση όπως η κουβανική επανάσταση.

Ετσι το Λάνγκλεϊ προσανατολιζόταν, ασχέτως με τη «θετική ή αρνητική έκβαση» του δημοψηφίσματος, να θέσει σε άμεση εφαρμογή τα σχέδια για «εξουδετέρωση» του Τσάβες με «θεμιτά ή αθέμιτα μέσα». Ηδη ο επικεφαλής του γραφείου της CIA για θέματα δυτικού ημισφαιρίου, Ουίλιαμ Σπένσερ, βρέθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής - όχι τυχαία κατά την ισπανική εφημερίδα, αφού η Χιλή θεωρείται τόσο από το Λάνγκλεϊ όσο και από το Κρόφορντ (όρα Μπους) ως το τελευταίο «οχυρό της δημοκρατίας και της ελεύθερης αγοράς» στη Νότια Αμερική - όπου συναντήθηκε με τους περιφερειάρχες της CIA στο Εκουαδόρ, το Περού, την Κολομβία και τη Βραζιλία για να αναλύσουν την «κατάσταση της Βενεζουέλας». Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Σπένσερ και η CIA είναι πεπεισμένοι ότι ο Τσάβες έχει πρόθεση να δημιουργήσει δύο «επαναστατικά κέντρα» στη Νότια Αμερική, προετοιμάζοντας την ανατροπή των Προέδρων της Κολομβίας Αλβαρο Ουρίμπε Βέλες, του Περού Αλεχάντρο Τολέδο και της Βολιβίας Κάρλος Μέσα.

Ολοκληρωμένη η θεωρία της CIA κάνει λόγο για χρήση εκ μέρους του Τσάβες του «φαινομένου του ντόμινο», διαμέσου της «διαβρωτικής δράσης», ώστε να εξαπλωθεί το «μπολιβαριανό μοντέλο» και στην υπόλοιπη Νότια Αμερική, με πρώτους στόχους τη Βολιβία και το Εκουαδόρ, όπου οι ιθαγενείς πληθυσμοί και οι εργατικές ενώσεις αντιδρούν συνεχώς στην πολιτική της Ουάσιγκτον. Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης της CIA ενάντια στον Πρόεδρο Τσάβες προφανώς περιλαμβάνει και την Αργεντινή και τη Βραζιλία, αφού ως μέρος του σχεδίου του Προέδρου της Βενεζουέλας ενάντια στην ασφάλεια των ΗΠΑ... έχει «μολύνει τις χώρες αυτές με αντι-αμερικανικές προκαταλήψεις»... σύμφωνα με το Vheadline, που προσθέτει ότι κατά τη CIA ο Τσάβες έχει «υπέρμετρες φιλοδοξίες να μετατρέψει όλη τη Λατινική Αμερική σε απόρθητο αντίγραφο της Κούβας του Φιντέλ Κάστρο».

Επίσης, στο σχέδιο περιλαμβάνεται κλιμάκωση της οικονομικής και στρατιωτικής πίεσης. Μήπως όμως και οι συνεχείς στριγκλιές της «αντιπολίτευσης περί νοθείας» της αποτελούν μέρος του σχεδίου; Σύμφωνα με εφημερίδες της Νότιας Αμερικής, ανάμεσα στα σχέδια ήταν και η πιθανότητα πρόκλησης χάους ή η ακύρωση εκ μέρους της κυβέρνησης του δημοψηφίσματος βάσει της αποκάλυψης σχεδίου δολοφονίας του Προέδρου Τσάβες.

Η περίπτωση της Νικαράγουας μπορεί να φωτίσει ορισμένες πλευρές για το τι μέλλει γενέσθαι και στη Βενεζουέλα, αν και οι εποχές έχουν αλλάξει πολύ. Το Νοέμβρη του 1984 οι Σαντινίστας κέρδισαν με 60% τις εκλογές, με τα ακροδεξιά κόμματα να τις μποϊκοτάρουν, ενώ ορισμένα κόμματα της «αντιπολίτευσης» να συμμετέχουν και να κερδίζουν κάποιες έδρες. Η κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρίγκαν πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την «καθαρή και δίκαιη νίκη των Σαντινίστας» και έδωσε το πράσινο φως για την εφαρμογή του σχεδίου ολοκληρωτικού πολέμου στο εσωτερικό, οικονομικής ασφυξίας μέσω του εμπάργκο και διπλωματικής απομόνωσης. Ετσι, η «εκλογική» νίκη των Σαντινίστας θα σημάνει την απαρχή του πολέμου, όπου στελέχη της «αντιπολίτευσης» όπως η Βιολέτα Τσαμόρο και ο Αρνόλντο Αλεμάν είναι οι κύριοι «ευεργέτες». Οι «σημαιοφόροι» της τρομοκρατικής καμπάνιας που ξεκίνησε με μισθοφόρους και Κόντρας να ανατινάζουν σχολεία, να καίνε χωριά, να δολοφονούν, ενώ ο εξοπλισμός τους προερχόταν από ξέπλυμα χρημάτων και λαθρεμπόριο όπλων με συμμετέχοντες όπως π.χ. ο Αντνάν Κασόγκι. Υπόθεση που έχει γίνει θρύλος και έμεινε γνωστή ως σκάνδαλο «Ιρανγκέιτ».

Δεν υπάρχουν, παραλληλισμοί, άραγε με την πρόσφατη «εισαγωγή» στη Βενεζουέλα, Κολομβιανών ακροδεξιών παραστρατιωτικών, εκπαιδευμένων από το ισραηλινό στρατό με την αρωγή του εκπαιδευμένου από τις ΗΠΑ και Βρετανία Κολομβιανού Στρατού και τη χορηγία της κολομβιανής κυβέρνησης;

Αραγε, είναι υπερβολή η άντληση παραδειγμάτων από τη δράση της CIA;

Και εάν είναι υπερβολή, πώς κανείς μπορεί να εκτιμήσει τις δηλώσεις από το Μαϊάμι στην εφημερίδα «El Nacional» του πρώην Προέδρου Κάρλος Αντρες Πέρες, που διώκεται για διαφθορά, λίγες ημέρες πριν το δημοψήφισμα, που τόνισε: «Εργάζομαι για την απομάκρυνση του Τσάβες. Μόνο η βία μπορεί να μας το επιτρέψει. Είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε». «Ο Τσάβες πρέπει να πεθάνει σαν σκυλί, γιατί το αξίζει», συνεχίζει ο Πέρες! Για τον πρώην πρόεδρο τα πράγματα είναι πολύ απλά. Μετά τη δολοφονία ή ανατροπή του Τσάβες, θα υπάρξει μία περίοδος δικτατορίας, αφού «δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούμε από τον Τσάβες και να έχουν αμέσως δημοκρατία». «Θα έχουμε ανάγκη μία μεταβατική περίοδο δύο ή τριών χρόνων για να διαμορφώσουμε νέους θεσμούς για το κράτος όπου το γράμμα του νόμου θα θριαμβεύσει»!

«Μία χούντα» πρόσθεσε, εξηγώντας ότι θα διαλυθεί το Εθνικό Κοινοβούλιο, το Ανώτατο Δικαστήριο και όσοι θεσμοί προβλέπονται από το νέο Σύνταγμα και όπου οι δυνάμεις που στηρίζουν την κυβέρνηση Τσάβες έχουν απόλυτη πλειοψηφία. Εξάλλου, ο Πέρες έχει και την ανάλογη εμπειρία. Εγινε θρύλος όταν προσπάθησε να εφαρμόσει το «γράμμα του νόμου» το 1989 και κάλεσε τις Ενοπλες Δυνάμεις να καταπνίξουν την εξέγερση των φτωχών ενάντια στα δρακόντεια μέτρα που επιβλήθηκαν στο πλαίσιο του σχεδίου λιτότητας που εκπορεύτηκαν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ουδείς γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων, κατά προσέγγιση εκτιμήσεις κάνουν λόγο για περισσότερο από 3.000 νεκρούς στο Καρακάσο, την παραγκούπολη του Καράκας. Ο Αντρες Πέρες είναι το πραγματικό, το αυθεντικό πρόσωπο της στηριζόμενης από τις ΗΠΑ «δημοκρατικής αντιπολίτευσης».

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία όσον αφορά στα κανιβαλικά ένστικτα των «Κουβανών» και προσφάτως «Βενεζουελανών» εξορίστων στο Μαϊάμι. Είναι αυτό το λόμπι που πιέζει συνεχώς για συνεχείς και πιο σφοδρές επιθέσεις ενάντια στην Κούβα, αλλά και για πραξικόπημα στη Βενεζουέλα όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.

Και εάν νομίζει κανείς ότι η πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Λατινικής Αμερικής ή τα σχέδια της CIA αλλάξουν μετά το Νοέμβρη, δηλαδή στην περίπτωση που εκλεγεί ο Τζον Φ. Κέρι, λανθάνει. Επανειλημμένως ο Κέρι έχει κάνει δηλώσεις για άσκηση «πιέσεων» προς την κυβέρνηση Τσάβες, υπό το σκεπτικό ότι κάνει χρήση «εξωθεσμικών μέτρων», έχει δημιουργήσει «έναν παράδεισο για τους ναρκοτρομοκράτες» - σαφέστατη αναφορά στις κολομβιανές ανταρτικές οργανώσεις - και ότι έχει «σπείρει την αστάθεια στην περιοχή». Ο Κέρι ήταν αυτός που έκανε έκκληση και για τριπλασιασμό της χρηματοδότησης του ιδρύματος National Endowment for Democracy, το ίδιο ίδρυμα που χρηματοδότησε την καμπάνια της «αντιπολίτευσης» για το δημοψήφισμα.