Τρία χρόνια πριν ιδρυθεί ο Σκακιστικός Ομιλος Ικαρίας «Ιωάννης Τζελεπής», στον Αγιο Κήρυκο, ήδη το Διεθνές Τουρνουά «Ικαρος» ήταν 3 χρόνων και γνωστό σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Γι' αυτή την πολύχρονη (από το 1978) ανάπτυξη και προβολή του σκακιού, αλλά παράλληλα και της Ικαρίας, το «Φεστιβάλ Ικαρίας» τίμησε πρόσφατα, στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, τα ιδρυτικά μέλη του Σκακιστικού Ομίλου Ικαρίας Νίκο Ξενάκη, Κοσμά Κέφαλο, Ντίνο Βασίλαρο, Γιώργο Μωραΐτη και Γιώργο Ελευθερουδάκη, που από το 1978 συνέβαλαν στην ιδέα διοργάνωσης του Διεθνούς Τουρνουά, της εκμάθησης του σκακιού στα παιδιά της Ικαρίας, με τελικό επιστέγασμα την άνοδο του ΣΟ Ικαρίας στην Α' Εθνική.

Στις 13 και μέχρι 20 Ιούλη θα διεξαχθεί στον Αγιο Κήρυκο της Ικαρίας, για 26η χρονιά, το «Ικαρος 2004», με συμμετοχή δεκάδων ξένων GM και WGM και πολλών Ελλήνων σκακιστών και σκακιστριών. Οι παράλληλες εκδηλώσεις, τα πολλά έπαθλα - χρηματικά και άλλα, που θα ξεπεράσουν συνολικά τα 3.000 ευρώ - η φιλοξενία, οι πρωταθλητές Αιγαίου, οι αγώνες «Ράπιντ», «Μπλάιντ» και «Σιμουλτανέ», η εξασφάλιση οικονομικής διατροφής και διαμονής, είναι μερικά από αυτά που θα απολαύσει κάθε σκακιστής και σκακίστρια που θα δηλώσει συμμετοχή στους υπεύθυνους, οι οποίοι είναι: 1) Οδυσ. Βαζελάκης 6936.877.326, 2) Γ. Ιωακειμίδης 2310.293.411, 3) Κοσμάς Κέφαλος 210.3355.158 πρωινές ώρες.

Διασκεδάστε και ξεκουραστείτε λύνοντας τις διπλανές «μινιατούρες». Και στις δύο παίζουν πρώτα τα άσπρα κομμάτια και αιχμαλωτίζουν τον μαύρο Ρουά σε (3) τρεις κινήσεις, όσο καλά και αν αμυνθεί.

* Λόγω χώρου, σήμερα σας παρουσιάζουμε δύο παρτίδες «μινιατούρες». Στη δεύτερη κάντε ματ σε 2 κινήσεις. Προσέξτε τα λάθη των ηττημένων προς αποφυγήν...

Λευκά: Κριτζ (2534)

Μαύρα: Εϊλερ (2091)

1. ε4 γ5 2. Ιζ3 Ιγ6 3. Αβ5 η6 4. Α:γ6 δ:γ6 5. δ3 Αη7 6. θ3 Ιζ6 7. Ιγ3 0-0 8. Αε3 β6 9. Βδ2 Αβ7 10. Αθ6 Βγ7 11. 0-0-0 Πζδ8 12. ε5 Ιδ5 13. Α:η7 Ρ:η7 14. Ιε4 ζ6 15. θ4 Βδ7 16. θ5 Πθ8 17. γ4 Ιγ7 18. ε:ζ6+ ε:ζ6 19. θ6+ Ρζ7 20. Βζ4 Ιε8 21. Ιε5+ 1-0.

Λευκά: Κλοβάνς (2464)

Μαύρα: Βεστεμάγιερ (1965)

1. ε4 γ6 2. δ4 δ5 3. Ιγ3 δ:ε4 4. Ι:ε4 Αζ5 5. Ιη3 Αη6 6. Ιζ3 ε6 7. θ4 θ6 8. θ5 Αθ7 9. Αδ3 Α:δ3 10. Β:δ3 Ιζ6 11. Αδ2 γ5 12. 0-0-0 Ιγ6 13. Αγ3 Βδ5 14. Ββ5 γ:δ4 15. Ι:δ4 Β:β5 16. Ι:β5 Πγ8 17. Α:ζ6 η:ζ6 18. Ιε4 Ρε7 19. Ιεδ6 Πβ8 20. Πθε1 α6;;

Διαγράμματα 609-610

Στα προηγούμενα:

Στο Νο 607 παίζουμε 1. δ4! Ιε3 2. Ιβ4 Ι~ 3. Ιγ2+ ματ. Αν 1...γδ3 e.p. 2. Ιγ5~ 3. Ιβ3+ ματ! Καλό δεν είναι 1. Ιβ4; Ιε3! 2. δΧΙ ΠΑΤ! Στο Νο 608 έχουμε 1. Ρζ6! Ιε8+ 2. Ρη6 Ι~ 3. Αη7+ ματ. Αν 1...Ιθ5+ 2. Ρζ7 κλπ. Αν 1...Ιζ5 2. Αζ8! Τέλος, αν 1...Ιε6 2. ζ5 Ι~ 3. Αη7+ ματ!

Η σημερινή σύνθεση του Σέγκι μάς ζητάει να παίξουμε με τα λευκά και να κάνουμε ματ σε (2) δύο κινήσεις.

Λευκά: Ρζ1, Βη5, Πδ1, Ιε5, Ιζ3, Αα6 (6)

Μαύρα: Ρε4, Πθ4, Ιδ6, Ιη1, Αθ7, Στρ. γ5 (6)

Το ισχυρό:

Λευκά: Ρβ7, Βη4, Πγ2, Ια4, Ιγ4, Αα8 (6)

Μαύρα: Ρδ5, Πγ6, Ιβ1, Στρ. ε5, ζ6 (5)

Μια πολύ όμορφη σύνθεση και με πολλές βαριάντες όπου παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε (2) δύο κινήσεις.

Λευκά: Ρβ4, Ιβ7, Ιθ6, Αγ6, Αθ4, Στρ. ε3, ζ2 (7)

Μαύρα: Ρε5, Ιε8, Ιη7, Στρ. γ7, θ5 (5)

Παίζουν τα λευκά και κάνουν ματ σε (2) δύο κινήσεις

1. Ιδ8 Ρδ6 2. Ιθζ7+ ματ! Αν 1... Ιε6 2. Ιδζ7+ ματ. Αν 1... Ιζ5 2. Ιθζ7+Χ Στο 1... Ιδ6 υπάρχει το 2. ζ4Χ. Τέλος, στο 1... Ιζ6 έχουμε το 2. Αη3+ ματ!

Η λύση του ισχυρού: Και αυτό πολύ τεχνικό και με πολλές συνέχειες. 1. Αε6 Ρβ5 2. Αδ7Χ. Αν 1...Αβ2 2. Αγ3Χ. Αν 1... Αγ1 τότε 2. Αδ2+Χ Στο 1... Αβ4 2. ΒΧΑΧ. Αν 1...β5 2. Πα3+ ματ. Τέλος, αν 1...α5 2. ΑΧΑα3+ ματ!

Συχνά αρκετοί σκακιστές χρησιμοποιούν το ίδιο άνοιγμα ή την ίδια βαριάντα, με αντίπαλο τον ίδιο παίκτη που είχαν κερδίσει σε προηγούμενη παρτίδα, χωρίς να κάνουν προηγούμενα ανάλυση σε βάθος και να διαπιστώσουν ότι, πράγματι η θέση κερδιζόταν φορσέ (οπωσδήποτε). Αντίθετα, η άλλη πλευρά που... βαρύνεται με μία ήττα, έχει ήδη προετοιμαστεί και περιμένει πώς και πώς, να αλλάξει το παιχνίδι την κατάλληλη στιγμή και να πάρει έτσι τη ρεβάνς.

Αυτό έχει συμβεί και με κορυφαίους σκακιστές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της συνάντησης του Εμ. Λάσκερ που κέρδισε τον Πίλσμπερν το 1898 και ο τελευταίος, παίζοντας με τον ίδιο τρόπο, αλλά με βελτιωμένες συνέχειες, κέρδισε τον μεγάλο αντίπαλό του το 1905. Ας μην ξεχνάμε και την εμμονή του Ρ. Φίσερ, να παίζει βαριάντες που τις είχε ξαναπαίξει και είχε χάσει, με τους ίδιους αντιπάλους (Γκέλερ).

Φαίνεται ότι υπάρχει μια ψυχολογική αδυναμία που σπρώχνει τον παίκτη να ξαναχρησιμοποιήσει τα «υλικά» εκείνης της νίκης, χωρίς να υπολογίσει τις ενέργειες του αντιπάλου.

Αλλο ένα παράδειγμα έχουμε από τις συναντήσεις, στο ίδιο άνοιγμα, μεταξύ των Λέονιντ Στάιν, (πρωταθλητής της ΕΣΣΔ και πανίσχυρος Γκραν - Μετρ που πέθανε το 1973 από συγκοπή καρδιάς, λίγο πριν ξεκινήσει η Εθνική Ομάδα για το Πανευρωπαϊκό στην Αγγλία), με τον Τσεχοσλοβάκο Χορτ. Στην πρώτη (βλέπουμε μερικές κινήσεις της Αμυνας Κάρο - Καν) νίκησε ο Στάιν, ενώ στη δεύτερη (Διάγραμμα) ο Χορτ αιχμαλώτισε τη βασίλισσα του Στάιν, ο οποίος και εγκατέλειψε:

1. ε4 γ6 2. δ4 δ5 3. Ιγ3 δΧε 4. ΙΧε Αζ5 5. Ιη3 Αη6 6. Ιζ3 Ιδ7 7. θ4 θ6 8. θ5 Αθ7 9. Αδ3 ΑΧΑ 10. ΒΧΑ Ιζ6 11. 0-0 Βγ7 12. Πε1 ε6 13. Ιε5 Αε7; 14. ΙΧζ7! ΡΧΙ 15. Βη6+ Ρη8 16. Ιζ5! εΧΙ 17. ΠΧΑ... Συνεχίστε, τα λευκά κερδίζουν.