«Γυναίκες εν δράσει»... Ετσι διαφημίστηκε. Και μπορεί το συγκεκριμένο τηλεοπτικό «σόου» να μη μεταδίδεται πια, αλλά το γεγονός και μόνο ότι έγινε πραγματικότητα δείχνει ότι ιδιοκτήτες και υπεύθυνοι των καναλιών φτάνουν να ξεπερνούν και τα όρια της ασυδοσίας, αν υπάρχουν τέτοια όρια. Πρόκειται για την «ανταλλαγή... συζύγων» που έκανε πράξη το τηλεοπτικό κανάλι «ΑΝΤΕΝΝΑ», οι υπεύθυνοι του οποίου συνεχίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο προβολής και επιβολής τηλεσκουπιδιών και ακολουθώντας πιστά τη «συνταγή» ξενόφερτων προγραμμάτων.

Ετσι, μέσω της τηλεοπτικής εικόνας, αναπαράγονται πλευρές ενός τρόπου ζωής που σημαδεύεται από τη σήψη και την παρακμή της ηθικής των κυρίαρχων μιας κοινωνίας, με σκοπό τη διαμόρφωση μαζικής ψυχολογίας ανθρώπων χωρίς συνείδηση, σκέψη και με αξίες και ιδανικά ενός ψεύτικου κόσμου.

Η παραβίαση της ιδιωτικής ζωής, μέσω της δημοσιοποίησής της, η διαστρέβλωση της ουσίας των πραγματικών προβλημάτων των απλών ανθρώπων και η ενασχόληση με ροζ γαργαλιστικές ιστορίες είναι η τραγική πραγματικότητα των ριάλιτι - «τηλεσκουπιδιών», που έχουν εισβάλει στα σπίτια μας. Αλλά με αυτό το δήθεν παιχνίδι με τις ανθρώπινες σχέσεις να γελοιοποιούνται και να εξευτελίζονται, με τους ρόλους μέσα σε μια οικογένεια να... μεταλλάσσονται και το θεσμό της οικογένειας να διαστρεβλώνεται, η σαπίλα των κυρίαρχων αποκτά ιλουστρασιόν εικόνα για να μετατραπεί σε συνήθεια. Είναι άκρως επικίνδυνο.

Συνεχίζοντας την τακτική του εθισμού της κοινής γνώμης στην παρακολούθηση της ιδιωτικής ζωής, με το νέο ριάλιτι «Γυναίκες εν δράσει» - που προβλήθηκε τον τελευταίο καιρό - εισβάλλει στο θεσμό της οικογένειας, ανατρέπει με τον χειρότερο τρόπο τις αξίες της οικογένειας, εξευτελίζοντας κάθε ανθρώπινη αξία και ιδανικό.

Σ' αυτό το αισχρό και εξοργιστικό ριάλιτι, δύο γυναίκες καλούνται να ανταλλάξουν οικογένειες και συζύγους, να ακολουθήσουν, αλλά και να δημιουργήσουν τους δικούς τους κανόνες στην ξένη οικογένεια, για να αποδείξουν στις οικογένειές τους... τι αξίζουν! Οι «τολμηρές» αυτές γυναίκες ρισκάρουν να αφήσουν την οικογένειά τους στα χέρια μιας άλλης και να μπουν στο δικό της σπιτικό, μόνο και μόνο για να διδαχτούν «πράγματα από την καινούρια εμπειρία», τολμώντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Αυτή είναι γυναικεία δράση, όχι οι διεκδικητικοί αγώνες για λύση στα προβλήματά τους; Αυτό το σάπιο μήνυμα θέλουν να περάσουν μαζικά στις γυναίκες.

Η νέα «νοικοκυρά», λοιπόν, αναλαμβάνοντας το σπίτι, αναλαμβάνει συγχρόνως το ρόλο της συζύγου, αλλά και της... μητέρας. Εισβάλλει στο σπίτι, εισβάλλει στη δομή της οικογένειας, αλλά και στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των αθώων πρωταγωνιστών, των παιδιών. Το παιδί, λοιπόν, είναι το μεγαλύτερο θύμα από αυτές τις... πρωτοτυπίες. Τα γονικά πρότυπα, που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε ζήσει, αφομοιώσει και κατανοήσει, ανατρέπονται. Η ανατροπή αυτή, βεβαίως, επιδρά αρνητικότατα στην ψυχολογία του παιδιού, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η συμβίωση αυτή μεταξύ αγνώστων συνοδεύεται με τις καθημερινές εντάσεις, τους καυγάδες, αλλά και τις έντονες διαφωνίες για τον τρόπο λειτουργίας της νέας... οικογένειας. Και όλες αυτές οι εντάσεις να χρησιμοποιούνται με ιδιαίτερο σθένος και δύναμη, ως μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την προσωπική τους... επιτυχία.

Μαζί, βέβαια, και οι ταπεινώσεις που πέφτουν «βροχή» για κάθε γυναίκα που έχει ανταλλαχτεί... Καμία «ταπείνωση» δεν πάει χαμένη. Ολα αξιοποιούνται με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα για την υψηλή τηλεθέαση, για το μεγάλο αλληλοφάγωμα, την εξόντωση του αδυνάτου, την επικράτηση του πιο ισχυρού. Παρατηρητές και πρωταγωνιστές σε όλα αυτά τα μικρά παιδιά.

«Μέχρι τώρα η τηλεόραση έμπαινε στο σπίτι σαν θέαμα. Τώρα όμως οι ρόλοι έχουν αλλάξει. "Μπαίνει" στην οικογένεια και παρεμβαίνει. Μπαίνει για να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις, πράγμα απαράδεκτο», λέει στο «Ρ» η Μαρία Ζαφρανά, καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Οπως μας είπε, «παρεμβαίνει και διεισδύει ουσιαστικά στην ελληνική οικογένεια, με μια άλλη μορφή αυτή τη φορά, την ενεργητική και όχι την παθητική, που μπορείς να κλείσεις το κουμπί της τηλεόρασης».

Οπως μας εξηγεί, «οι κίνδυνοι για το ποιοι είναι αυτοί που παρεμβαίνουν σε μια οικογένεια είναι μεγάλοι» και συνεχίζει σημειώνοντας: «Ποιος εγγυάται ότι η γυναίκα αυτή που εισβάλλει στο σπίτι δεν είναι ναρκομανής ή ψυχασθενής;». Τονίζει δε ότι το παιδί σε μια τέτοια κατάσταση διαταράσσεται: «Μπορεί να μην είναι απλά διαταραχή στον τρόπο διαπαιδαγώγησης του παιδιού, αλλά και επικίνδυνο τόσο για την ψυχική υγεία του, αλλά και για τη σωματική ακεραιότητά του».

«Βάζουν στην κυριολεξία έναν άγνωστο από την "πίσω πόρτα" να κάνει κουμάντο στις ζωές των παιδιών», λέει η Μ. Ζαφρανά, επισημαίνοντας: «Είναι τραγικό ένα μικρό αθώο παιδί να ζει σε μια τέτοια κατάσταση. Θα το επηρεάσει με τον πιο άσχημο τρόπο και αυτό που θα μάθει και θα διδαχτεί είναι ότι οποιοσδήποτε μπορεί να μπει στο σπίτι του, να κάνει κουμάντο και να αποφασίζει για σημαντικά πράγματα στη ζωή του».

Ακόμα και η ίδια η συμβίωση μεταξύ του καινούριου «ζευγαριού» και οι σχέσεις που δημιουργούνται, μαρτυρούν τη χυδαιότητα που θέλουν να περάσουν για τα ήθη. «Πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό; Να ανταλλάξουν τους συντρόφους τους; Και τα ζευγάρια που δέχονται τέτοιου είδους ανταλλαγές, είτε δε σκέφτονται τις συνέπειες, είτε δε συνειδητοποιούν τους κινδύνους από τέτοιες καταστάσεις, είτε είναι παγιδευμένοι σε αυτή τη σχέση και το μόνο που θέλουν είναι να απεγκλωβιστούν, αλλά με λάθος τρόπο», σημειώνει.

Την «τηλεοπτική αυτή βαρβαρότητα» έχει καταγγείλει και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, η οποία καλεί τις γυναίκες μέσα από τους αγώνες τους να αγωνιστούν πραγματικά και να αλλάξουν τη ζωή τους. Από την άλλη μεριά το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης δήλωσε ότι δεν μπορεί να παρέμβει, από τη στιγμή που υπάρχει η συναίνεση των συζύγων και γονιών.

Ως πότε όμως οι αξίες, τα ιδανικά, τα ήθη θα ποδοπατούνται στο όνομα των μεγάλων ποσοστών τηλεθέασης; Πότε θα σταματήσει αυτός ο τηλεοπτικός κατήφορος; Δεν μπορεί η τηλεόραση να κάνει κουμάντο στις ζωές, τις ανάγκες, τα «θέλω» και τα όνειρά μας. Επιβάλλεται να μπει φρένο στην «κουλτούρα της κλειδαρότρυπας» και κάθε τηλεθεατής να σηκώσει κεφάλι, να υψώσει το δικό του μέτωπο αξιοπρέπειας, «φτύνοντας» αυτή την υποκουλτούρα. Γιατί αυτή η κατάσταση δε «σηκώνει» ανοχή και πριμοδότηση του «μεγάλου αδελφού» μέσω των τηλεκοντρόλ μας και της ανεκτικότητας στη δημόσια παρακολούθηση. Αυτή η διαδικασία οδηγεί στην άνευ όρων παράδοση και υποταγή στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Δε σηκώνει, λοιπόν, αδιαφορία και απάθεια τούτος ο εισαγόμενος, «φασιστικής» έμπνευσης, «πολιτισμός» που μας επιβάλλεται.