Από παλιότερη συμμετοχή φοιτητών σε κινητοποίηση που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ

Στα πηγαδάκια στις σχολές ανάβει η συζήτηση γύρω από τις ανάγκες των νέων ανθρώπων, γύρω από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν: τι δουλιά θα βρουν αύριο, αν το πτυχίο τους εξασφαλίζει τα απαραίτητα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, αν οι βασικές τους ανάγκες, τα όνειρά τους μπορούν αύριο να γίνουν πραγματικότητα.

Ο κάθε καλοπροαίρετος φοιτητής νιώθει την κατάσταση να χειροτερεύει, βιώνει στο πετσί του την πολιτική που συρρικνώνει τα μορφωτικά και εργασιακά του δικαιώματα. Δε γίνεται, λοιπόν, να μην ανησυχεί, όταν με το πρόσχημα της πάταξης της τρομοκρατίας και με αφορμή την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων, λαοί αιματοκυλιούνται (Ιράκ), λαοί εκβιάζονται να αποφασίσουν ενάντια στα δικαιώματά τους με το πιστόλι στον κρόταφο (Κύπριοι).

Από κάθε άποψη γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες οι δυο γραμμές που συγκρούονται στο φοιτητικό κίνημα: ρήξη ή συμβιβασμός με την κυρίαρχη πολιτική, πάλη για το δικαίωμά μας στη μόρφωση και τη δουλιά, για το πανεπιστήμιο των αναγκών μας ή συμβιβασμός με το μέλλον που μας ετοιμάζουν.

Η ικανότητα του φοιτητικού κινήματος να απαντήσει στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται είναι πίσω από το ύψος των περιστάσεων. Η αγανάκτηση, η δυσαρέσκεια σίγουρα περισσεύουν, παρ' όλα αυτά δύσκολα κατανοείται το ενιαίο της επίθεσης, τα αίτια και οι υπαίτιοι, ακόμα πιο δύσκολα - παρά τα επιμέρους σκιρτήματα - γίνεται καθαρός ο δρόμος της αντίστασης, αλλά και η αποτελεσματικότητα της πάλης αυτής.

Ισχυρό φρένο στη μαζικοποίηση των αγωνιστικών διεργασιών, στον προσανατολισμό τους και την αποτελεσματικότητά τους αποτελεί η δράση των υπόλοιπων δυνάμεων που δραστηριοποιούνται (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΔΙΚΤΥΟ κλπ.). Φέρουν σοβαρή ευθύνη για τη διαλυτική κατάσταση στην ΕΦΕΕ, καθώς σαμποτάρουν κάθε προσπάθεια για ενότητα. Απόκρυψαν ή στήριξαν (άμεσα ή έμμεσα) την πολιτική που συνυπέγραψαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ στην Μπολόνια και το Βερολίνο για την Παιδεία. Καλλιεργούν με κάθε τρόπο το συμβιβασμό, τη μοιρολατρία, τον ατομισμό κόντρα στη συλλογική διεκδίκηση.

Παρ' όλες τις προσπάθειές τους και παρά την επίδραση της κυρίαρχης ιδεολογίας και πολιτικής, εμφανίζονται θετικά δείγματα που μπορούν να χρησιμεύσουν ως μαγιά. Από την αρχή της χρονιάς, με πρωτοβουλία της ΠΚΣ, διαμορφώθηκε πανελλαδικά ένα μπλοκ συλλόγων που συσπείρωσε, κάτω από τις αγωνιστικές αποφάσεις που πάρθηκαν, χιλιάδες φοιτητές. Υιοθετήθηκαν σ' ένα βαθμό οι αγωνιστικές προτάσεις της Πανσπουδαστικής, αιτήματα όπως Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αύξηση των δαπανών απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, δουλιά με πλήρη δικαιώματα στη βάση του επιστημονικού αντικειμένου. Παρά τις δυσκολίες για συνέχεια και διεύρυνση του συντονιστικού, αποτυπώθηκε η ανάγκη για συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων.

Υπάρχουν και πιο συγκεκριμένα παραδείγματα σε τμήματα και σχολές όπου αναπτύχθηκαν πρωτοβουλίες και βοήθησαν στη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Κινητοποιήσεις σε τμήματα για αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, για το δικαίωμα στη σίτιση και τη στέγαση που καταστρατηγείται, για ζητήματα επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά και πρωτοβουλίες που προωθούν τη συλλογική δραστηριότητα, την ερασιτεχνική δημιουργία, την επαφή με προοδευτικές σελίδες της τέχνης.

Ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο στα θετικά καταγράφονται οι πρωτοβουλίες σε σχέση με το Κυπριακό. Με πρωτοβουλία της ΠΚΣ καταγράφηκε μέσα από χιλιάδες ψηφοδέλτια βροντερό ΟΧΙ (πάνω από 80%) στο «σχέδιο Ανάν», καθώς και πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις με εκατοντάδες φοιτητές.

Διευρύνεται το κομμάτι που εντάσσει την κατοχή του Ιράκ, τη σφαγή των Παλαιστινίων, τη «λύση - διχοτόμηση» του Κυπριακού στα ευρύτερα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Παρά το φόβο που συνυπάρχει, η ανάγκη για γενικευμένη πάλη ενάντια στις επεμβάσεις των ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ, η πάλη για την υπεράσπιση των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων αποτυπώνεται πιο καθαρά.

Παρά τα θετικά βήματα που γίνονται, το ερώτημα παραμένει: Είναι αντίστοιχη η απάντηση του φοιτητικού κινήματος στην επίθεση που δέχεται; Μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι; Προφανώς όχι.

Υπάρχουν πολλά βήματα που χρειάζεται να γίνουν άμεσα και οι δυνάμεις της ΠΚΣ πρέπει να είναι μπροστάρηδες. Επιδιώκουμε και θέλουμε να πάρουμε πρωτοβουλίες τέτοιες που να βοηθούν πλατύτερες μάζες φοιτητών να μπουν σε κίνηση. Πρωτοβουλίες γύρω από τα ζητήματα μόρφωσης και εργασιακής προοπτικής, ενάντια στη «νέα τάξη πραγμάτων» και την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, για την τέχνη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, ενάντια στα ναρκωτικά. Μέσα από την εμπειρία τους οι φοιτητές θα κατανοούν στην πράξη την ανάγκη για σύγκρουση και ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, θα πείθονται για την ανάγκη να δράσουν συλλογικά, για την αποτελεσματικότητα που μπορεί να έχει η πάλη τους. Μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες μπορούμε να ξεμπλοκάρουμε φοιτητές που βρίσκονται στη μέγκενη του δικομματισμού και εκφράζονται και από τις φοιτητικές του παρατάξεις (ΔΑΠ - ΠΑΣΠ), να ριζοσπαστικοποιείται η συνείδησή τους.

Πιο αποφασιστικά, το επόμενο διάστημα θα μετρηθούμε:

• Στο συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων. Σε πρωτοβουλίες που μπορούν να συνενώσουν όλους τους φοιτητές στη βάση των κοινών τους προβλημάτων και της κοινής διεξόδου. Σε κινήσεις που χωρίς να υποκαθιστούν την ανάγκη ύπαρξης της ΕΦΕΕ θα συμβάλουν στην αναζωογόνηση, την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, τη σύνδεσή τους με το εργατικό λαϊκό κίνημα.
• Στην υιοθέτηση αιτημάτων, στόχων πάλης σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση από τους φοιτητικούς συλλόγους. Αιτήματα όπως Ενιαία Ανώτατη Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση, δουλιά για όλους.
• Στην αντιπαράθεση με ιδεολογήματα που ξεπροβάλλουν από το αντιεπιστημονικό περιεχόμενο των μαθημάτων, αλλά και σε σχέση με το χαρακτήρα και το ρόλο της ΕΕ, την ανάγκη απειθαρχίας, ανυπακοής, ρήξης με την πολιτική που προωθείται.

Τρεις μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές, όλα τα παραπάνω περνούν από την ανάγκη καταγραφής σαφούς ανόδου της Πανσπουδαστικής. Η ψήφος στην ΠΚΣ είναι κατάθεση στο «ταμείο του αγώνα», θα λειτουργήσει ευεργετικά στη μαζικοποίηση, τον αγωνιστικό προσανατολισμό του φοιτητικού κινήματος. Κάθε ψήφος μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά στην ισχυροποίησή του.

Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στις κάλπες στις 12 Μάη, στους αγώνες που έρχονται...

• ενάντια στην επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα,
• ενάντια στην πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που ιδιωτικοποιεί και υποτάσσει τα πάντα στο βωμό του κέρδους και μετατρέπει την Παιδεία σε εμπόρευμα και τους μαθητές - γονείς σε πελάτες,
• ενάντια στους αρνητικούς συσχετισμούς στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και τη λογική της υποταγής και του συμβιβασμού.

Οι υπογράφοντες σημειώνουν ότι «η επιτροπή εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ είναι μέτωπο συσπείρωσης, λαϊκός θεσμός αντίστασης και οργάνωσης του αγώνα. Είναι μια πλατιά, διαρκής επιτροπή αγώνα, που επιδιώκει να ενώσει όλους τους εκπαιδευτικούς της Αθήνας ανεξάρτητα από σχέση εργασίας (μόνιμοι, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί). Η Επιτροπή εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ θα είναι χώρος συσπείρωσης και συντονισμού των ταξικών δυνάμεων, ο ταξικός πόλος στον κλάδο των εκπαιδευτικών. Θα δρα αυτοτελώς μέσα και έξω από τα όργανα των συνδικάτων και θα οργανώνει την πάλη από τα κάτω με όρους κινήματος. Θα παλεύει για όλα τα προβλήματα της εκπαίδευσης και θα συντονίζει τη δράση της με όλους τους άλλους εργαζόμενους, με τους γονείς και τους μαθητές για μια άλλη εκπαιδευτική πολιτική, για ένα σχολείο, για να γίνει η μόρφωση δικαίωμα όλων. Θα παλεύει για την αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα σε αντιπαράθεση με τη γραμμή της μοιρολατρίας, της συναίνεσης και της υποταγής στην πολιτική του κεφαλαίου».