Εκκληση προς τον ελληνικό λαό για «επαγρύπνηση, ετοιμότητα και παλλαϊκή δράση», αφού οι εξελίξεις για τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα μετά τη Σύνοδο του Ελσίνκι καθίστανται επικίνδυνες, απηύθυνε χτες από το βήμα της Βουλής η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στο Κοινοβούλιο για την εξωτερική πολιτική. Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό, αλλά και τον πρόεδρο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που υποστήριξαν ότι το πρόβλημα έγκειται στους όρους ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, προκειμένου να ομαλοποιηθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε ότι οι εξελίξεις είναι επικίνδυνες για τους λαούς της Ευρώπης και των Βαλκανίων «ανεξάρτητα από το αν οι χώρες τους είναι μέλη της ΕΕ». Με στόχο τη θριαμβολογία, για προεκλογικούς λόγους, παρουσιάστηκε χτες στην αίθουσα της Βουλής ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να παρουσιάσει ως διασφάλιση της ειρήνης και των ελληνικών συμφερόντων την απόφαση του Ελσίνκι, ενώ χαρακτηριστική της προσπάθειας εντυπωσιασμού ήταν και η στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που χειροκρότησαν όρθιοι μετά τη λήξη της ομιλίας του. Από την πλευρά του ο Κώστας Καραμανλής, προσπάθησε να εστιάσει τις εντυπώσεις στο θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, υποστηρίζοντας ότι η Τουρκία εισέρχεται στην ΕΕ, με τους όρους που αυτή επιθυμεί, κατηγορώντας τους χειρισμούς της κυβέρνησης πριν και κατά τη διάρκεια της Συνόδου του Ελσίνκι.

«Η κυβέρνηση πριν και μετά το Ελσίνκι, αλλά και σε κάθε ευκαιρία, όπως στην περίπτωση της κρίσης στα Ιμια, της συμφωνίας της Μαδρίτης, στην περίπτωση της βάρβαρης επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας, στην περίπτωση των S-300, και πάει λέγοντας, χρησιμοποιεί ένα μόνιμο μοτίβο προκειμένου να δικαιολογήσει τις επιλογές της: Οτι στις σύγχρονες συνθήκες της λεγόμενης μεταψυχροπολεμικής εποχής, της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, πρέπει να πρυτανεύσει ο ρεαλισμός, να αλλάξουμε νοοτροπία, να αποκηρύξει ο ελληνικός λαός ιδέες και οράματα τα οποία, πάντα κατά τη γνώμη της κυβέρνησης, έχουν ξεπεραστεί. Στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και νεοπασοκίζοντες επιχειρηματίες που συμμετέχουν σε διάφορες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, με φανατισμό διακηρύσσουν ότι κάθε άλλη επιλογή θα συνεπαγόταν κινδύνους! Φθάνουν μάλιστα στο σημείο να προσάπτουν το χαρακτηρισμό του λαϊκιστή και εθνικιστή, του αντιευρωπαίου, σε όποιον τολμάει να εκφράσει αντίθεση προς τα συμφωνηθέντα.

Ο ρεαλισμός δεν είναι μονοσήμαντος και υπεράνω κάθε πολιτικής επιλογής. Υπάρχει ο ρεαλισμός της αγωνιστικής αντίστασης και ο ρεαλισμός της συμμόρφωσης και υποταγής στη νέα τάξη πραγμάτων. Το θέμα είναι ποια κατεύθυνση υπηρετεί η ρεαλιστική πολιτική. Αν ο ρεαλισμός αποβαίνει σε βάρος των λαών δεν είναι ρεαλισμός αλλά ταξική πολιτική, φιλομονοπωλιακή πολιτική, αντιδραστική.

Βεβαίως όλοι σε αυτήν την αίθουσα γνωρίζουμε σήμερα ότι ο διεθνής συσχετισμός είναι εξαιρετικά αρνητικός σε βάρος των λαών, σε βάρος των περισσότερων χωρών που βρίσκονται σε θέση εξάρτησης από τις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, στην περιφέρεια του καπιταλιστικού συστήματος. Γνωρίζουμε σ' αυτή την αίθουσα, ότι για τους διεθνείς οργανισμούς δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο, παρά μόνο σαν πρόσχημα για επεμβάσεις, ότι οι κανόνες που θεσπίζονται από τους ίδιους τους οργανισμούς αλλάζουν σαν τα πουκάμισα.

Γνωρίζουμε ακόμα όλοι, έστω και αν δε θέλουμε όλοι να το παραδεχτούμε, ότι σήμερα, είναι πολύ ασαφή τα όρια ανάμεσα στην ειρήνη και τον πόλεμο. Λόγου χάρη σήμερα στο Κόσσοβο υπάρχει ειρήνη;

Ποιος σε αυτήν την αίθουσα πιστεύει ότι η ΕΕ έχει αρχές, αξίες και κανόνες που τους εφαρμόζει δίκαια και αντικειμενικά; Ποιος πιστεύει σ' αυτή την αίθουσα, ότι η ΕΕ που πρωτοστάτησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και πρωτοστατεί στην πλήρη διάλυσή της, που ευλόγησε την επέμβαση στο Κόσσοβο και έδωσε στρατιωτικές δυνάμεις για να πραγματοποιηθεί, έχει φερεγγυότητα και μπέσα να αντιμετωπίσει δίκαια τις όποιες συνοριακές διαφορές και το Κυπριακό;

Ποια ΕΕ; Αυτή που κωφεύει στο γεγονός ότι δεν εφαρμόζεται και τούτη η περιορισμένης αξίας συμφωνία του Οσλο;

Ποια ΕΕ; Αυτή που φωνάζει για ηθική και διαφάνεια και δεν υπάρχει ούτε μια κυβέρνησή της που να μη είναι αναμειγμένη σε σκάνδαλα;

Ποια ΕΕ; Αυτή που είναι έτοιμη να κάνει όποιες υποχωρήσεις έναντι των ΗΠΑ, μόνο και μόνο γιατί θέλει τη βοήθεια της χώρας αυτής, προκειμένου να τιθασεύσει τα λαϊκά κινήματα;

Αυτό δεν είναι διεθνοποίηση, είναι συνενοχή στη ληστεία και στην καταπίεση των λαών.

Είναι πλαστό και κυρίως ύποπτο το ερώτημα που μας απευθύνετε αν επιθυμούμε ή όχι τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τη στενή συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες.

Εμείς είμαστε - και να μου επιτραπεί να πω και αυτό- ακόμα πιο φανατικά υπέρ της ελληνοτουρκικής συνεργασίας σε όλα τα μέτωπα. Το θέμα είναι αν η ελληνοτουρκική συνεργασία υπηρετεί την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων ή την αμφισβητεί, την υπονομεύει.

Είναι επίσης πολύ υποκριτικό το ερώτημα που μας απευθύνετε, τι θα κάναμε εμείς, το ΚΚΕ, αν είμαστε στη θέση της κυβέρνησης στο Ελσίνκι.

Αν στην Ελλάδα προ πολλού, ή έστω σχετικά πρόσφατα, είχε αναδειχτεί στην εξουσία μια λαϊκή κυβέρνηση, τότε θα είχαν ήδη διαμορφωθεί στον ένα ή τον άλλο βαθμό διαφορετικές συνθήκες διεκδίκησης και πάλης. Βεβαίως και δε θα χειριζόμαστε τις υποθέσεις όπως η ελληνική κυβέρνηση. Βεβαίως δε θα δεχόμαστε να παζαρέψουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για κανένα αντίτιμο και αντάλλαγμα.

Δε θα είχαμε στο κεφάλι μας τόσες δεσμεύσεις που έχετε εσείς, δε θα είχαμε αναλάβει υποχρεώσεις που έχετε αναλάβει εσείς. Θα μπορούσαμε να κάνουμε άλλους χειρισμούς και επιλογές, γιατί ήδη δε θα είμαστε δεσμευμένοι και αυτοδεσμευμένοι με επιλογές που στηρίζουν το "νέο δόγμα του ΝΑΤΟ", και ό,τι συνεπάγεται αυτό. Θα είχαμε δημιουργήσει προϋποθέσεις τουλάχιστον μιας στοιχειώδους αντίστασης. Δε θα αποφεύγαμε το ρίσκο της αντίστασης, θα τολμούσαμε. Είναι προτιμότερο το ρίσκο της αντίστασης από το ρίσκο και τον κίνδυνο της συμμόρφωσης και της υποταγής.

Εμείς, να μας συγχωρείτε, δεν μπορούμε να προσχωρήσουμε στη λογική ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος διεθνούς συνεργασίας και συμμετοχής στις διεθνείς εξελίξεις. Μπορεί σήμερα να μην είναι άμεσα ορατός, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να παραιτηθούμε, δεν είναι λόγος να σκύψουμε μοιρολατρικά.

Αποτελεί αυταπάτη η βεβαιότητα ότι είναι εξασφαλισμένο το μέλλον της ΕΕ. Δεν είναι μόνο οι λαοί που θα την αντιπαλέψουν, αλλά θα την υποσκάψουν και οι ίδιες οι αντιθέσεις της.

Δε μας έχετε πείσει ούτε με τα δικά σας επιχειρήματα και κριτήρια ότι η ΕΕ θα αποτελέσει μια φωλιά ακόμα και για την καπιταλιστική Ελλάδα με την κάθε φορά πρόθυμη κυβέρνηση να υπακούει στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και να μετέχει ενεργά στα σχέδιά τους.

Ηδη προδιαγράφεται εντελώς αβέβαιο το μέλλον της ΕΕ που διευρύνεται. Οσο θα διευρύνεται τόσο θα αναδιπλώνεται στο στενό πυρήνα 4-6 χωρών, ενώ οι υπόλοιπες χώρες θα βρίσκονται σε περιφερειακή και χαλαρή θέση, με δυσβάσταχτες υποχρεώσεις και χωρίς καν τυπικά δικαιώματα. Η ΕΕ που θα καλύψει όλη την Ευρώπη αποτελεί ουτοπία, με την έννοια ότι αυτή θα εξελιχθεί σε μια ένωση πολλών ταχυτήτων, σε μια Ενωση που δε θα ενδιαφέρεται και τόσο πολύ για τον κοινό ενιαίο χαρακτήρα της, αλλά για την ηγεμονία του βασικού πυρήνα. Ισως τότε θα χρειάζεται να ψάξει κανείς αν μια χώρα θεωρείται εντός η εκτός ΕΕ.

Αυτά που συζητήθηκαν στο Ελσίνκι, που δρομολογήθηκαν, για τον τρόπο λήψης αποφάσεων και την κατάργηση σχεδόν παντού του βέτο, δίνουν απλά μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει.

Πίσω από το θέμα αυτό βρίσκεται το σχέδιο ή αρκετές παραλλαγές σχεδίου, για την πολιτική ηγεμονία των τριών - τεσσάρων μεγαλύτερων κρατών της ΕΕ, με ταυτόχρονη πιστοποίηση της υποβάθμισης των υπολοίπων. Πρόκειται στην ουσία για τυπική παραδοχή της ανισόμετρης ανάπτυξης των χωρών - μελών της ΕΕ που κανένα κόμμα στη Βουλή δε θέλει να το δει, αν και πρόκειται όχι για μια παρέκκλιση της ΕΕ αλλά για την ταυτότητά της. Η ανισόμετρη ανάπτυξη δεν είναι μόνο πολιτική όπως ορισμένα κόμματα θέλουν να την παρουσιάσουν, αλλά οικονομική πριν απ' όλα, και κατ' επέκταση κοινωνική και πολιτική.

Το αποκαλούμενο εθνικό συμφέρον δεν ταυτίζεται με το λαϊκό. Υπάρχει διεθνοποίηση και «διεθνοποίηση», αυτή που διασφαλίζει τους λαούς και αυτή που διασφαλίζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών χωρών.

Για άλλη μια φορά θα υπογραμμίσουμε ότι αυτό που προβάλλεται ως εθνικό συμφέρον, δεν ταυτίζεται επί της ουσίας με αυτό που υπάρχει ως λαϊκό συμφέρον. Εθνικό συμφέρον π.χ. για την κυβέρνηση και τα κόμματα είναι η προσαρμογή στις επιλογές της ΕΕ. Ομως αυτή η προσαρμογή και ενσωμάτωση έχει ως συνέπεια το μεγάλωμα του χάσματος ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, αλλά και το χάσμα ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες και αυτές που έχουν ενδιάμεση θέση στην ιμπεριαλιστική ιεραρχία.

Ακούμε ότι εθνικό συμφέρον είναι να αναβαθμιστεί η θέση της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, στις διεθνείς σχέσεις. Το ίδιο ισχύει για το επιχείρημα ότι η Τουρκία θα εκσυγχρονιστεί στα πλαίσια της Ευρώπης και θα στραφεί προς τη δημοκρατία. Οση δημοκρατία υπάρχει και στις χώρες - μέλη, ανάλογη θα υπάρξει και στην Τουρκία.

Το θέμα είναι τι εννοεί το κάθε κόμμα με την έννοια αναβάθμιση. Οντως η Ελλάδα ως κράτος αναβαθμίστηκε στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αν αυτό είναι αναβάθμιση, καλύτερα να μένει το βύσσινο. Εμείς βλέπουμε μόνο την αναβάθμιση της παρέμβασης του λαού μας στο κίνημα κατά του πολέμου. Εμείς θεωρούμε αναβάθμιση το μήνυμα που έστειλε ο λαός μας με αφορμή την επίσκεψη Κλίντον.

Ας σταματήσει αυτό το τόσο γενικό και παραπλανητικό κουβεντολόι, περί εθνικής συνεννόησης και εθνικής πολιτικής.

Κάθε πολιτική, είτε εσωτερική είτε εξωτερική, εκφράζει συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα και μέσα εκεί υπάρχουν και οι κομματικές σκοπιμότητες, σε ορισμένες περιπτώσεις, ανάμεσα σε κόμματα που διεκδικούν ή θέλουν να συμμετάσχουν στην εξουσία.

Αποτελεί ουτοπία να περιμένει ένας λαός ότι μπορεί να υπάρξει συμφέρουσα πολιτική γι' αυτόν και για την ειρηνική συμβίωση ανάμεσα στους λαούς με το να διαμορφωθεί μια διακομματική επιτροπή ή να γίνεται ένας συνεχής διάλογος ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις. Δείτε το παράδειγμα της Κύπρου, που επί χρόνια λειτουργεί με εθνικό συμβούλιο, τι γίνεται.

Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης είναι ακόμα πιο επικίνδυνη στο εσωτερικό, απέναντι στο λαό.

Θα μου επιτρέψετε να υπογραμμίσω ότι αυτό που αποκαλούμε εξωτερική πολιτική, δεν είναι και τόσο εξωτερική. Αν μια χώρα, μια κυβέρνηση, συμμετέχει σήμερα "στη νέα τάξη πραγμάτων", συμφωνεί π.χ. ότι μπορεί και πρέπει να γίνονται στρατιωτικές επεμβάσεις και πόλεμοι για "ανθρωπιστικούς" λόγους, όπως το έκανε η ελληνική κυβέρνηση. Αν μια χώρα ευλογεί το εμπάργκο, όπως το κάνει η ελληνική κυβέρνηση, τότε δεν μπορεί αυτή η κυβέρνηση να έχει ανθρώπινη, κοινωνική και δημοκρατική συμπεριφορά και στο εσωτερικό της. Πράγμα που αποδεικνύεται στη χώρα μας, ανάμεσα στα άλλα εγκαινιάζοντας και τα ιδιώνυμα. Ισως θα φθάσει η σημερινή κυβέρνηση να ξεπεράσει τα ιδιώνυμα της εποχής του Ελευθερίου Βενιζέλου, για να κάνουμε συγκρίσεις ανάμεσα σε κυβερνήσεις που προκύπτουν με κανονικές κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Η κρατική τρομοκρατία που ασκείται σήμερα στη χώρα μας, εναντίον όποιου κινείται, πρέπει να προβληματίσει ευρύτερα το λαό. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός έχει ξεπεράσει κάθε όριο, και δεν πρέπει να βλέπουμε το ζήτημα αυτό σαν μια συνηθισμένη ή αναπόφευκτη επιλογή απέναντι σε διαδηλωτές και αγωνιζόμενους.

Αλλωστε η σκλήρυνση αυτή δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο.

Εμείς πιστεύουμε βάσιμα ότι ο αντιδημοκρατικός κατήφορος συνδέεται με πρόβλεψη που κάνει η κυβέρνηση και οι διεθνείς οργανισμοί ότι θα οξυνθούν τα προβλήματα των λαών, αλλά και θα μεγαλώσουν οι αντιθέσεις εντός ΕΕ και ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ, παρά τη φυσιολογική τους σύμπλευση σε στρατηγικές επιλογές. Ο καυγάς για τη διανομή της λείας πάντα ήταν σκληρός, τώρα ακόμα περισσότερο. Γι' αυτό και σύμφωνα με την ελληνική παροιμία "των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν", η ελληνική κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της θέλουν να τσακίσουν τα λαϊκά κινήματα έγκαιρα, για να μη τα βρουν μπροστά τους.

Οι στόχοι τους αυτοί μπορεί να σημειώνουν κάποιες επιτυχίες σε μερικές χώρες, αλλά τελικά δεν πρόκειται να επιτευχθούν, γιατί η πάλη των λαών είναι αναπόφευκτη και αναπότρεπτη».

Σχετικά με τη σύμβαση δικαστικής συνδρομής μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:

«Αποτελεί προθάλαμο για την υπογραφή της αντιτρομοκρατικής συμφωνίας, που η κυβέρνηση ανέβαλε για μετά τις εκλογές, για να μην εκτεθεί ανοιχτά στα μάτια του ελληνικού λαού.

Αποκτούν οι ΗΠΑ μέσα στη χώρα μας καθοριστική συμμετοχή στην έρευνα, δίωξη, και πρόληψη ακόμα, των εγκλημάτων. Αυτό ισχύει και για πράξεις που δε θεωρούνται εγκλήματα στην Ελλάδα. Ακόμα αποκτούν τη δυνατότητα πρόσβασης σε αρχεία και στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αν υπάρχει αντίθετη γνώμη από την ελληνική κυβέρνηση.

Οι ΗΠΑ αποκτούν το εργαλείο να παρεμβαίνουν και σε πολιτικές δραστηριότητες».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Διαμορφώνονται εξαιρετικά επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς της Ευρώπης, ανεξάρτητα αν οι χώρες τους είναι μέλη της ΕΕ ή όχι. Ιδιαίτερα ανησυχητική διαγράφεται η κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία, με τη μεθόδευση της απόσχισης του Μαυροβουνίου και τις εξελίξεις στο Κοσσυφοπέδιο, που αποφασίστηκαν στο Ελσίνκι. Σε νέα επικίνδυνη φάση εισέρχονται και οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας, καθώς και το Κυπριακό. Οι εξελίξεις υποχρεώνουν το λαό μας σε επαγρύπνηση, ετοιμότητα και παλλαϊκή δράση».

Αναφορικά με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι για τη στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Αλέκα Παπαρήγα παρατήρησε:

«Στο Ελσίνκι σημειώθηκε ένα σοβαρότατο βήμα προς την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ. Αποφασίστηκε η δημιουργία, σε πρώτη φάση, ενός στρατιωτικού σώματος 50.000 ατόμων, για να ανταποκριθεί σε καθήκοντα αντιμετώπισης διεθνών κρίσεων και αποστολών. Στη στρατιωτική δύναμη θα συμμετέχουν εξωκοινοτικές ευρωπαϊκές χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ και άλλες χώρες που είναι υποψήφιες για προσχώρηση στην ΕΕ ή συμμετέχουν στη "Σύμπραξη για την Ειρήνη". Με αυτό τον τρόπο η ΕΕ επιχειρεί να επεκτείνει τα στρατιωτικά μέσα, χρησιμοποιώντας και στρατούς άλλων χωρών για τα επεμβατικά της σχέδια στα Βαλκάνια και στην Ευρασία.

Η συζήτηση για τον στρατό αυτό φούντωσε μετά τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Πρόκειται για στρατό που θα στελεχώνεται από τα κράτη - μέλη και θα αναλαμβάνει ξεχωριστές αποστολές, δηλαδή στρατιωτικές επεμβάσεις που είναι απόλυτα εναρμονισμένες με τη στρατηγική και το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Οπως δήλωσε η κ. Χάλονεν, αυτό το σώμα των 50.000 ανδρών θα κινείται κατά τα πρότυπα των επεμβάσεων στη Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Πρόκειται δηλαδή, για έναν επιπλέον μηχανισμό στρατιωτικών επεμβάσεων στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και όλο τον κόσμο.

Ο ευρωστρατός δεν είναι μόνο ευρωπαϊκός, αλλά υπό το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Οπως σε όλες τις περιπτώσεις, ο ευρωστρατός δεν καθορίζει ανοιχτά και καθαρά ποιος είναι ο εχθρός.

Αφορά, π.χ., την εδαφική ακεραιότητα της Ευρώπης, του ευρωπαϊκού χώρου που αντιστοιχεί στην ΕΕ; Ποιος, π.χ., θα επιτεθεί κατά της Ευρώπης;

'Η είναι ένας στρατός που θα δράσει στο εσωτερικό των χωρών κατά λαϊκών κινημάτων και χωρών που αντιστέκονται; Το δεύτερο σαφώς.

Την ίδια ώρα, και δεν είναι τυχαίο, συζητείται η αύξηση των εξοπλισμών, όπως ζήτησε και ο κ. Κόεν. Συζητείται επίσης η νέα πυρηνική στρατηγική του ΝΑΤΟ, με πυραύλους σε πολεμικά πλοία. Ηδη στο Αιγαίο και στο Ιόνιο κινούνται τέτοια αμερικανικά πλοία. Δεν αποκλείεται να τα πάρουν από τον Αραξο και να ζώσουν την Ελλάδα από θαλάσσης.

Είναι χαρακτηριστική η προκλητική απάντηση του κ. Τσοχατζόπουλου, όταν ερωτήθηκε τι πυρηνικά υπάρχουν στην Ελλάδα. Υπογράμμισε ότι αυτό το ζήτημα το ξέρει το ΝΑΤΟ, γιατί είναι νατοϊκά! Με ποιο δικαίωμα ο κ. Τσοχατζόπουλος και η κυβέρνηση έχει κόψει ελληνικό έδαφος, το βαφτίζει νατοϊκό και ξεμπερδεύει με τα πυρηνικά που είναι μέσα ή γύρω από την Ελλάδα; Ηδη λιμάνια σαν τη Ρόδο, την Κέρκυρα, θα "φιλοξενούν αμερικάνικα πλοία με πυρηνικά όπλα".

Ο κ. Τσοχατζόπουλος όταν ρωτήθηκε για το δημοσίευμα του "Βήματος", σύμφωνα με το οποίο χάθηκε πυρηνική βόμβα στη θάλασσα νοτίως της Κρήτης, απάντησε ότι δεν έχει τέτοια πληροφορία. Αν δεν την έχει ο κ. Τσοχατζόπουλος, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλωστε οι Αμερικανοί σύμμαχοι δε συνηθίζουν να δίνουν λογαριασμό για το τι κάνουν στην ίδια τη χώρα μας. Δεν προβληματίστηκε ο κ. Τσοχατζόπουλος μήπως η βόμβα αυτή έπεσε έξω από τα ελληνικά όρια, αλλά σε απόσταση που μπορεί να δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα και εντός ελληνικών ορίων;

Ποιος είναι ο προορισμός της βαλκανικής ταξιαρχίας που θα συγκροτηθεί; Η ακεραιότητα της χώρας ή η συμμετοχή σε εκστρατείες κατά γειτονικών λαών; Προφανώς το δεύτερο.

Πολύ φοβούμαστε ότι θα χρησιμοποιηθεί η δύναμη αυτή για την περιοχή του Καυκάσου».

«Υποτίθεται», συνέχισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, «ότι έχουμε αποχαιρετήσει προ πολλού τη λεγόμενη εποχή του ψυχρού πολέμου. Οτι συμμετέχουμε σε μια ένωση, την ΕΕ, που λύνει όλα τα προβλήματά της με διάλογο, συναίνεση, πολιτισμένα ειρηνικά μέσα. Την ίδια ώρα όμως, οι πιέσεις για αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται, χώρια οι εκβιασμοί και οι πιέσεις στις χώρες να αγοράσουν όπλα και ανταλλακτικά συγκεκριμένα, για επιθετικές ανάγκες και όχι αμυντικές. Η περίπτωση της κυπριακής επιλογής για αγορά των "S-300" είναι χαρακτηριστική και όχι μοναδική.

Υποβάλλω ένα ερώτημα: Αν ως τώρα η ελληνική κυβέρνηση δικαιολογούσε τους υπέρογκους εξοπλισμούς αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας κινδύνων στο Αιγαίο, σήμερα που υποτίθεται ότι έχουμε τις πλάτες της ΕΕ περισσότερο από πριν, θα υλοποιηθεί ή θα τροποποιηθεί το πρόγραμμα;

Σημειώνουμε ότι η Ελλάδα έρχεται στην τρίτη θέση ανάμεσα στις χώρες που εισάγουν όπλα από τις ΗΠΑ. Και να μη ξεχνάμε ότι τα "F-16" μας τα πουλάνε χωρίς τους πυραύλους που χρειάζονται, και μας πουλάνε επίσης αντιτορπιλικά μεταχειρισμένα χωρίς πυραύλους "SM2".

Και ενώ ζητείται να αυξηθούν οι εξοπλισμοί, να πολλαπλασιαστούν τα στρατιωτικά αποσπάσματα, να μειωθούν οι τακτικοί στρατοί αλλά να αυξηθούν οι μισθοφορικοί, συνιστάται, επιβάλλεται στην Ελλάδα να συρρικνωθεί η αμυντική βιομηχανία, να ιδιωτικοποιηθούν επιχειρήσεις, να μετατραπούν σε φασόν με πιο χαρακτηριστική περίπτωση της ΕΛΒΟ και της ΕΑΒ.

Την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι πρέπει ο λαός να κάνει οικονομία, για να μη χάσουμε τους περίφημους στόχους σύγκλισης, οι περιβόητοι σύμμαχοι της Ελλάδας, οι ΗΠΑ στην προκειμένη περίπτωση, ζητούν υπολειπόμενες αποζημιώσεις για τις βάσεις Ελληνικού και Μάκρης 1,5 τρισ. δρχ,, ενώ η ελληνική δύναμη στο Κόσσοβο στοιχίζει 21 δισ. το χρόνο»!

Αναφερόμενη στο Σύμφωνο Σταθερότητας, θέμα που απασχόλησε και τη Σύνοδο Κορυφής στο Ελσίνκι, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Αποτελεί προσπάθεια, μέσω ενός εξειδικευμένου σχεδίου, να εδραιωθεί η ιμπεριαλιστική ηγεμονία της ΕΕ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Δεν πρόκειται για αγαστή συνεργασία ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις, δηλαδή τη Γερμανία, τη Βρετανία και τη Γαλλία μεταξύ τους, ούτε και με τις ΗΠΑ. Στο φόντο του περίφημου αυτού συμφώνου, θα εξελιχθούν σημαντικές αντιθέσεις για το ποια χώρα θα πάρει τη μερίδα του λέοντος στο εδαφικό και οικονομικό ξαναμοίρασμα της περιοχής.

Ποιοι είναι οι στόχοι, τους οποίους υποστηρίζει η ελληνική κυβέρνηση, και όλα τα κόμματα;

1. Δημιουργία προτεκτοράτων, δηλαδή νέων, μικρότερων, απόλυτα εξαρτημένων, ελεγχομένων κρατών, πέραν της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου, που, κόντρα στις διάφορες δηλώσεις, έχει ήδη διαμορφωθεί σε κρατίδιο.

2. Διατήρηση ζωνών μόνιμης έντασης μεταξύ των βαλκανικών κρατών και επιβολή διαιτησίας, ιδιαίτερα για περιοχές, όπως η Θράκη, το Τέτοβο, η Βοϊβοντίνα κ.ά.

3.Δραματικός περιορισμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων που τυπικά αναγνωρίζονται σήμερα στις βαλκανικές χώρες, παντού, δηλαδή στο οικονομικό, στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο. Σκοπεύουν να αναπτύξουν ένα χώρο "ελεύθερου εμπορίου", όπως λέγεται, που στην ουσία σημαίνει δραστική μείωση των τυπικών και ουσιαστικών εμποδίων, που αντιμετωπίζουν στις επενδύσεις τους μεγάλες ευρωπαϊκές και αμερικανικές επιχειρήσεις.

4. Αποδυνάμωση της Ρωσίας, μέσα από την αφαίρεση του ιστορικά κατακτημένου συμμαχικού της περίγυρου. Δεν αποτελεί επιχείρημα το γεγονός ότι η Ρωσία συμμετέχει. Είναι γνωστό γιατί σήμερα η χώρα αυτή, που προέρχεται από τον διαμελισμό της ΕΣΣΔ, δεν μπορεί να αντιταχθεί στις ΝΑΤΟικές πιέσεις. Το κύριο και βασικό είναι ότι θέλουν, οι περίφημοι σύμμαχοι, την αποκοπή της Ρωσίας από τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές στην Κασπία και στον Καύκασο. Η πλουτοκρατία της Ρωσίας βεβαίως σε ένα σημαντικό της τμήμα θα υποστεί κάποιες ζημιές, το βέβαιο, όμως, είναι ότι ο λαός της θα υποφέρει νέα πλήγματα, καταστρεπτικά.

5.Σαφέστατος είναι και ο στόχος να προχωρήσει η διάλυση της νέας Γιουγκοσλαβίας, που δεν επιτεύχθηκε με βομβαρδισμούς. Βεβαίως δεν πρόκειται για νέα επιλογή, άλλωστε, ο πόλεμος γι' αυτό έγινε, αλλά για επιλογή από το 1989, όταν η κυβέρνηση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας αρνήθηκε να εγκρίνει τη συμφωνία προένταξης, στην τότε ευρωπαϊκή κοινότητα που είχε διαπραγματευτεί η κυβέρνηση Μάρκοβιτς.

Το μέσο για να επεκταθεί και να βαθύνει η ιμπεριαλιστική επέμβαση βρίσκεται στη γνωστή ψευτο-ανθρωπιστική θέση ότι το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα μειονοτικά προβλήματα δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των κρατών. Καμπάνα κτυπά για όλες τις χώρες της Βαλκανικής και όχι μόνο, γιατί μπορούν να εφευρεθούν και έως και να κατασκευαστούν προσχήματα επεμβάσεων, όχι μόνο για τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, αλλά και για τα πιο πειθήνια όργανα της ΕΕ, όπως είναι η Ελλάδα. Κανείς μέσα σ' αυτή την αίθουσα που ξέρει και έχει πείρα, δεν μπορεί να μην ανατριχιάζει με τα λόγια του Κόφι Ανάν, που σαφώς μετά τη ΝΑΤΟική εισβολή στο Κοσσυφοπέδιο είπε: "Πρόκειται για την ανάδυση ενός διεθνούς νόμου, σύμφωνα με τον οποίο τα κράτη δεν μπορούν πια να οχυρώνονται πίσω από την κυριαρχία τους και να υποβάλλουν σε μαρτύρια πληθυσμούς, ελπίζοντας ότι ο υπόλοιπος κόσμος θα μείνει με τα χέρια σταυρωμένα" ("Mont Diplomatique" 1/88/99).

Αμεσοι στόχοι είναι η απόσχιση του Μαυροβουνίου από την ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, η αποσταθεροποίηση της Βοϊβοντίνα και η ανατροπή της κυβέρνησης Μιλόσεβιτς.

Η ελληνική κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, για να αποδείξει ότι είναι σε θέση να συνδράμει σε όλα αυτά τα αντιλαϊκά και άνομα σχέδια. Εφθασε στο σημείο να προτείνει, στο όνομα της χαλάρωσης του εμπάργκο, να δίνεται πετρέλαιο, καύσιμα στη Γιουγκοσλαβία, αλλά μόνο εκεί που υπάρχουν δήμαρχοι, τοπικές αρχές με το μέρος της αντιπολίτευσης. Οι υπόλοιποι, γέροι, παιδιά, ας κρυώνουν, αρκεί να πέσει ο Μιλόσεβιτς. Και αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε θα πούμε ότι νίκησε η ελευθερία επιλογής του λαού και μάλιστα με αποκορύφωμα της δημοκρατίας την ψήφο»!