Το νέο «ΙΔΙΩΝΥΜΟ» θυμίζει εκείνο το αλήστου μνήμης, που θέσπισε ο «Εθνάρχης» Ελ. Βενιζέλος, με βάση το οποίο απολύθηκαν από το δημόσιο στις αρχές του αιώνα που σε λίγο φεύγει, κομμουνιστές εργαζόμενοι - και όχι μόνο - και άνοιξαν οι φυλακές και τα ξερονήσια για τους ανυπότακτους της εποχής. Οι απειλές και οι συκοφαντίες ότι τις κινητοποιήσεις των μαθητών, και ιδιαίτερα τις καταλήψεις, τις υποκινεί το ΚΚΕ, πέρα από το ότι φανερώνει αδιέξοδο, πανικό και πολιτική λαθροχειρία, θυμίζει ακόμη και την κομμουνιστοφαγία, την οποία αποπνέει η περίφημη εγκύκλιος 1010 (11/3/1965), που εκτόξευσε στα σχολεία ο ...Γέρος της Δημοκρατίας Γ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός και υπουργός Παιδείας: «Ο κομμουνισμός είναι εχθρός του Εθνους και της Δημοκρατίας... Και αν συμβεί να υπάρξουν διδάσκαλοι όχι ανήκοντες, αλλά απλώς συμπαθούντες ή ανεχόμενοι την κομμουνιστικήν προπαγάνδαν, δεν έχουν θέσιν εις την εκπαίδευσιν». Ναι, έτσι «δεν... έχουν θέσιν εις την εκπαίδευσιν».(!)

***

Απειλεί με απουσίες και με απώλεια χρόνου τους μαθητές, με φυλακίσεις εξάμηνες όσους συμμετέχουν σε καταλήψεις και, ενεργοποιώντας το νέο δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα, απειλεί με διώξεις και με απολύσεις τους καθηγητές και τους διευθυντές εκείνους, που δε θα ανταλλάξουν την ιδιότητα του δασκάλου με την ιδιότητα του μπαμπούλα αστυνόμου. Πολύ περισσότερο αυτούς που θα αποτολμήσουν να σταθούν δίπλα στους μαθητές τους. Ταυτόχρονα, περιφρονεί το ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών, την ΟΛΜΕ, αφού αρνείται πεισματικά να συζητήσει μαζί της για τα σοβαρότατα προβλήματα της Παιδείας, έστω και για τα μάτια του κόσμου.

Η κυβέρνηση, με την αντιδημοκρατική της υστερία, ουσιαστικά καταργεί τις μαθητικές κοινότητες, που η ίδια θεσμοθέτησε στο παρελθόν, όταν αρνείται στους μαθητές να συζητούν τα προβλήματά τους, να οργανώνουν τις συγκεντρώσεις τους, να παίρνουν μέσα από γενικές συνελεύσεις αποφάσεις, να τις προβάλλουν και να αγωνίζονται για την υλοποίησή τους. Το χειρότερο και ανεπίτρεπτο συνάμα είναι ότι θεωρεί το μαθητόκοσμο των Λυκείων ανώριμα και επιπόλαια άτομα, που παρασύρονται από κακές ιδέες και κακούς συμβουλάτορες (δες ΚΝΕ, Θεοδόση και Γαβρήλο!), που παίζουν το παιχνίδι των «τεμπέληδων» καθηγητών για τα δικά τους, ξένα δηλαδή, συμφέροντα.

***

***

Ενοχλούνται οι κάθε λογής «εκσυγχρονιστές» και «αναδιαρθρωτές» της ελληνικής κοινωνίας, που οι ελπιδοφόρες κινητοποιήσεις της νεολαίας ξεσκεπάζουν την αντιλαϊκή εκπαιδευτική της πολιτική. Και είναι να μακαρίζει την τύχη του ο σημερινός δάσκαλος, που τα 'φερε έτσι η ζωή και ακολούθησε τη χιλιοσήμαντη δουλιά του εκπαιδευτικού. Που βλέπει τους σημερινούς νέους, γεμάτους δροσιά και χάρη, να μη σκύβουν το κεφάλι, αλλά, απεναντίας, να βγαίνουν στους δρόμους για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία». Να βλέπουν τους μαθητές τους να δίνουν μαθήματα αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας, αψηφώντας τις απειλές και τις κραυγές διάφορων ξεμωραμένων γέρων, σαρακοφαγωμένων από τα λασπόνερα που κουβαλούν στην ψυχή και τη συνείδησή τους. Να στέκονται με τα αγνά τους ματάκια απορημένα μπροστά στην ένστολη βία των ΜΑΤ, των αστυνομικών δυνάμεων καταστολής. Και να αντιστέκονται χορεύοντας και τραγουδώντας! Να σηκώνουν τον άκαρπο ακόμα καρπό τους ψηλά, με οργή, με αναγύριστη αποφασιστικότητα, κοιτώντας με περιφρόνηση, κατάματα, τη σιδεροφορεμένη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση». Και ανάμεσά τους, με ήρεμο, γλυκό πρόσωπο, με ευτυχισμένο χαμόγελο, να καμαρώνουν δικαιωμένοι οι πνευματικές διαμαντόπετρες του λαού μας: ο Α. Παπαδιαμάντης, ο Κ. Παλαμάς, ο Κ. Βάρναλης με τον Γ. Ρίτσο, ο Γ. και η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Δ. Γληνός, ο Γ. Κακριδής, η Δ. Σωτηρίου, με την Ελλη Αλεξίου και δίπλα τους ατέλειωτη σειρά από φωτισμένους δασκάλους. Τυχεροί που είναι!

- Η Γραμματέας του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, μιλάει το Σάββατο στους νέους και τις νέες της Αθήνας στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση της Οργάνωσης Αθήνας της ΚΝΕ. Ποιος είναι ο στόχος και η σημασία αυτής της εκδήλωσης;

- Η Οργάνωση Αθήνας της ΚΝΕ παίρνει μια κεντρική πρωτοβουλία πολιτικής παρέμβασης, απευθυνόμενη προς τη νέα γενιά, αυτό το Σάββατο, με τη συγκέντρωση που διοργανώνει στο Σπόρτιγκ, με ομιλήτρια την ΓΓ του Κόμματος Αλ. Παπαρήγα.

Η συγκέντρωση αυτή θεωρούμε ότι είναι ένας σημαντικός σταθμός στην πλατιά και πολύμορφη πολιτική επικοινωνία, που καθημερινά έχει η ΚΝΕ με πλατιά τμήματα της νεολαίας. Εχει δε ιδιαίτερη σημασία, γιατί θα πραγματοποιηθεί σε μια περίοδο, που, όχι μόνο εξελίσσονται σημαντικοί αγώνες από τμήματα των νέων, αλλά και γιατί, από την άλλη, δυναμώνει η επίθεση της κυβέρνησης απέναντι στα δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες, έχοντας ιδιαίτερα στο στόχαστρο τη νέα γενιά.

Θέλουμε μέσα και από αυτήν την πρωτοβουλία να αναδείξουμε την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα που έχει η συγκρότηση του λαϊκού μετώπου για τη νεολαία, τη ρεαλιστικότητα που μπορεί να έχει ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης για την ελληνική κοινωνία σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Θα αποτελέσει ένα πλατύ κάλεσμα στράτευσης προς όλους τους νέους που αγωνίζονται ή θέλουν να αγωνιστούν για τα δικαιώματα και τη ζωή τους.

- Πώς αναπτύσσεται η πλατιά επικοινωνία της ΚΝΕ με τη νεολαία;

- Η ΚΝΕ βρίσκεται σε καθημερινή επαφή με χιλιάδες νέους σε όλους τους τόπους, όπου ζει, σπουδάζει, εργάζεται η νεολαία. Μέσα από την πρωτοπόρα συμβολή μας στην ανάπτυξη αντιστάσεων, αγώνων, ανοίγοντας μέτωπα πάλης και συσπειρώνοντας νέους στη λογική της διεκδίκησης, ερχόμαστε σε επαφή με ευρύτερα τμήματα της νεολαίας, προπαγανδίζουμε την πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ, επιδιώκουμε να μεταβληθεί σε συνειδητή πολιτική στάση η πολύμορφη αμφισβήτηση που αναπτύσσεται σε τμήματα της νέας γενιάς.

Η πρωτοπόρα πορεία της Οργάνωσης Αθήνας και σε άλλους δείκτες, όπως αυτός της Οικονομικής Εξόρμησης, δείχνει ότι υπάρχει και απήχηση και ακόμα μεγαλύτερα περιθώρια για τη δουλιά μας.

- Πώς βλέπουν οι νέοι σήμερα την ΚΝΕ και την ανατρεπτική πολιτική πρόταση του ΚΚΕ;

- Ευρύτερες μάζες νέων, ακόμα και αν δε συμφωνούν σε όλα μαζί μας, αναγνωρίζουν ότι το ΚΚΕ δεν είναι «μία από τα ίδια». Η διαφορετικότητα της πολιτικής του ΚΚΕ αποτυπώνεται και στην κατεύθυνση της πολιτικής που προωθεί, αλλά και στο ότι θεωρεί τη λαϊκή και νεανική κινητοποίηση σαν βασικό μοχλό για την υλοποίησή της. Ο κύριος προβληματισμός που συναντάμε στη νεολαία, είναι αν πράγματι μπορούμε να τα βάλουμε με τον «αντίπαλο», εάν αυτή η διαφορετικότητα της πολιτικής του ΚΚΕ μπορεί να γίνει και μια διαφορετική πραγματικότητα για τη ζωή της. Μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος, μέσα από τις πολιτικές πρωτοβουλίες της ΚΝΕ και την καθημερινή επαφή μας, μπορεί να κερδίζει έδαφος η συνειδητοποίηση της ρεαλιστικότητας της πολιτικής διεξόδου που προτείνει το ΚΚΕ.