Η δικαίωση του ΚΚΕ σε μια σειρά ζητήματα, όπως εκείνο των Σκοπίων, της ΟΝΕ και τώρα της Κύπρου φέρνει σε δύσκολη θέση τους πολιτικούς αντιπάλους και κύρια εκείνους που θέλουν να φέρουν τον τίτλο του «αριστερού», για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού. Ναι, λένε αμήχανα, δικαιωθήκατε στο θέμα των Σκοπίων, δικαιωθήκατε στην πρόβλεψή σας για την εξέλιξη του «σχεδίου Ανάν», μα δεν ήταν δύσκολο για σας, έτσι και αλλιώς αρνητικοί σε όλα είσαστε, «όχι» είπατε και πάλι. Σε πιο εκλεπτυσμένη έκδοση, η ίδια προπαγάνδα αναγνωρίζει την τεκμηριωμένη θέση των κομμουνιστών, όμως λέει, «τα επιχειρήματα σας βασίζονται σε λογικές, που ιστορικά έχουν ξεπεραστεί». Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Το κρίσιμο, όμως, θέμα βρίσκεται στον τρόπο προσέγγισης των ζητημάτων. Η τάχα «ιστορικά ξεπερασμένη» λογική των κομμουνιστών είναι η πιο σύγχρονη. Γιατί είναι η λογική που οδηγεί στο αύριο. Σε έναν κόσμο χωρίς ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Σε έναν κόσμο που θα διαχειρίζεται τις κατακτήσεις του ανθρώπου και της τεχνολογίας, για να παράγει ευτυχία και ευημερία και όχι ανεργία και εξαθλίωση. Σε έναν κόσμο όπου θα κυριαρχούν οι ανθρωπιστικές αξίες και όχι ο καταναλωτισμός και η διαφθορά. Το όραμα, η ελπίδα, ο αγώνας μας για ένα καλύτερο αύριο είναι η σπορά της νέας ζωής, που βρίσκεται έξω από την ιδεολογία του συστήματος και της άρχουσας τάξης του. Η λογική μας, η δράση μας βρίσκονται έξω από το σύστημα. Είμαστε η εκτός των τειχών αριστερά και γι' αυτό η σκέψη μας, η λογική μας και οι αγώνες μας κάνουν τα θεμέλιά τους να τρίζουν.

Οι παραπάνω ιστορικές διαδικασίες κοινωνικοπολιτικών αλλαγών διάρκεσαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ωστόσο, στη σημερινή κοινωνία της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης υπάρχουν δύο στοιχεία που επιταχύνουν την ιστορική εξέλιξη. Το πρώτο είναι η δυνατότητα της συνειδητής και οργανωμένης παρέμβασης στα ιστορικά γεγονότα, λόγω της επιστημονικής γνώσης για την κοινωνική εξέλιξη, που έχει πια κατακτηθεί με τη θεωρία του μαρξισμού. Το δεύτερο είναι οι πρωτοφανείς ρυθμοί ανάπτυξης των μέσων παραγωγής, λόγω της τεχνολογικής προόδου. Τα σημεία των καιρών δείχνουν καθημερινά την ωριμότητα και την αναγκαιότητα μετάβασης σε μια νέα κοινωνία, που η τεχνολογική ανάπτυξη δε θα δημιουργεί όλεθρο και εξαθλίωση, αλλά ευημερία και ευτυχία.

Γιατί το χαμόγελο των παιδιών στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ, σε όλο τον κόσμο, η άδολη παιδική ελπίδα για το αύριο είναι γνήσια αριστερή.

Οι κομμουνιστές είναι η εκτός των τειχών αριστερά. Η αριστερά με τις ριζοσπαστικές της θέσεις, τους αγώνες και τις θυσίες της για την προκοπή του λαού μας. Με τη δική της επιστημονική γνώση και το βλέμμα σταθερά στραμμένο στο μέλλον. Και η άλλη αριστερά; Η αριστερά, που σκέπτεται όπως οι άλλοι και συνήθως λέει «ναι»; Αυτή είναι «η αριστερά του συστήματος», είναι η «εντός των τειχών αριστερά». Ομως, αγαπητέ αναγνώστη, πραγματικά αριστερό κόμμα εντός των τειχών δεν υπάρχει. Το κόμμα της εργατιάς, της αγροτιάς, των ασθενών και καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων θα το βρεις μακριά από τη λογική των καταπιεστών σου και σταθερά εκτός των τειχών της αστικής ιδεολογίας. Είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Δυνάμωσε και πύκνωσε τις γραμμές των κομμουνιστών στις μέρες των αγώνων που ξημερώνουν.

Το βράδυ της Τρίτης 27-4-2004, έχασε τη μάχη με τη ζωή ο Μαρίνος Κοσκινάς, ο μακροβιότερος δήμαρχος της Δραπετσώνας.

Ο Μαρίνος Κοσκινάς γεννήθηκε το 1919 στη Φώκαια της Μικράς Ασίας και ήρθε το 1922 στη Δραπετσώνα μαζί με άλλους πρόσφυγες.

Μηχανουργός στο επάγγελμα, με πλούσια συνδικαλιστική, αντιστασιακή και πολιτική δράση, δούλεψε στο εργοστάσιο λιπασμάτων και από νεαρά ηλικία εντάχτηκε στο αριστερό κίνημα και στην Εθνική Αντίσταση.

Υπήρξε ο αναμορφωτής της Δραπετσώνας και σύμβολο αγώνα και αντίστασης στην περιοχή, ιδιαίτερα στον αγώνα για το προσφυγικό, για τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, δράσεις που τον οδηγούν στην εξορία (Μακρόνησος, 1950 - 1951).

Παντρεμένος με την Σούλα Σπανού απέκτησαν δύο αγόρια, τον Κώστα και τον Βαγγέλη, καταξιωμένοι στον κοινωνικό, πολιτικό και αθλητικό χώρο.

Πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Δήμου Δραπετσώνας και στις δημοτικές εκλογές του 1952 εξελέγη πρώτος δημοτικός σύμβουλος. Από το 1954 μέχρι το 1967 εκλέγεται ανελλιπώς Δήμαρχος με πρωτοφανή ποσοστά για την περίοδο εκείνη.

Με τον ερχομό της δικτατορίας, διώκεται και εκτοπίζεται στα Γιούρα.

Στη μεταπολίτευση επανεκλέγεται δήμαρχος (1979 - 1982).

Είναι ιδρυτής της δημοτικής παράταξης «Προοδευτικός Δημοκρατικός Συνδυασμός», που υπάρχει μέχρι και σήμερα με τον τίτλο «Προοδευτική Δημοκρατική Κίνηση».

Η ζωή και η δράση του Μαρίνου Κοσκινά είναι άρρηκτα δεμένη με τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της περιόδου 1944-1967.

Για την πολιτική και κοινωνική του δράση διώχτηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε, παραμένοντας πιστός στις αρχές και στις ιδέες του.

Σαν άνθρωπος υπήρξε αγαπητός, καλός οικογενειάρχης και αγωνιστής, αποτελώντας σύμβολο προόδου, όχι μόνο για την περιοχή της Δραπετσώνας.

Η κηδεία θα τελεστεί από τον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονα Δραπετσώνας σήμερα, Πέμπτη, 29-4-2004 και ώρα 16.30.