Στην ομιλία τους σημείωσε πως «αυτό που σημαδότησαν οι εθνικές εκλογές είναι η δημιουργία ενός ριζοσπαστικού πόλου, έστω αργά και βασανιστικά, που αμφισβητεί την αντιλαϊκή πολιτική που κυριαρχεί». Στις ευρωεκλογές καλούμε το λαό, είπε, να συστρατευθεί μαζί μας και να καταδικάσει ΕΕ και ΗΠΑ που επιβάλλουν κράτη προτεκτοράτα και να δώσει μία νέα πνοή, ένα βήμα στη δημιουργία του λαϊκού μετώπου του ΑΑΔΜ. Επισήμανε ότι η γραμμή συσπείρωσης σύμφωνα και με τη διακήρυξη της ΚΕ, είναι ένα μεγάλο ΟΧΙ στον ευρωμονόδρομο και στα κόμματα που τον εκπροσωπούν και ένα μεγάλο ΝΑΙ στην αντίσταση, την απειθαρχία και την ανυπακοή σε κάθε μέτρο της ΕΕ.
Ο Δ. Αρβανιτάκης τόνισε «πως το ΚΚΕ δεν κρύβει τις θέσεις του, αλλά λέει ξεκάθαρα ότι η ΕΕ δε διορθώνεται και δεν μπορεί να μετεξελιχθεί σε οργανισμό υπέρ των λαών. Η μόνη ελπίδα για τον ελληνικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης είναι η πάλη για την ανατροπής της». Υπενθύμισε πως πριν τρεις δεκαετίες, όταν ήταν να ενταχθεί η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ, μας υποσχέθηκαν πως θα ζούμε με «χρυσά κουτάλια», κάτι το οποίο ήταν ψέμα, αφού σήμερα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί για τα λαϊκά στρώματα. Προσέθεσε ότι σήμερα λένε πως υπάρχουν προβλήματα, αλλά είναι καλύτερα να βρισκόμαστε μέσα στην ΕΕ παρά να ακολουθήσουμε ένα δικό μας δρόμο ανάπτυξης. Αυτό είναι ένα ακόμα τρικ για τον εγκλωβισμό του λαού και χρειάζεται να το ανατρέψει.
Μετά την ομιλία ακολούθησαν ερωτήσεις και πλούσια συζήτηση. Κυριάρχησαν ερωτήσεις σε σχέση με το Κυπριακό, τη θέση του ΑΚΕΛ, το κατά πόσο μπορεί να αποδεσμευτεί μία χώρα από την ΕΕ, για την απαγόρευση των κομμουνιστικών κομμάτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και για τα αγροτικά προβλήματα.
Ενδιαφέρουσες ήταν οι παρεμβάσεις μελών και φίλων του Κόμματος, που μεταξύ άλλων σημείωσαν την ανάγκη ανάδειξης θέσεων του Κόμματος για εργασιακά θέματα. «Χαρακτηρίζουν απομονωμένο το ΚΚΕ που τάσσεται ενάντια στο να παίρνουμε σύνταξη στα 70 να δουλεύουμε μερικώς απασχολούμενοι και ανασφάλιστοι», είπε χαρακτηριστικά ένας παρευρισκόμενος. Τονίστηκε επιπλέον ότι χρειάζεται να αυξηθεί η πάλη, η υπεράσπιση των κατακτήσεων που πάει να καταργήσει η ΕΕ. Τέλος διαπιστώθηκε η ανάγκη εξοπλισμού επιχειρημάτων από μέλη και φίλους του Κόμματος, με το διάβασμα του «Ριζοσπάστη» και άλλων κομματικών εντύπων.
Σε συγκέντρωση του Κόμματος στην Αλεξανδρούπολη μίλησε το στέλεχος του ΚΚΕ
Στην εκδήλωση, που ουσιαστικά αποτέλεσε και την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου για την κομματική οργάνωση του Εβρου, παραβρέθηκαν εργαζόμενοι και νεολαίοι, συνδικαλιστές εργάτες και αγρότες, αναγνωρισμένοι αγωνιστές ευρύτερα του λαϊκού κινήματος. Και με την παρουσία τους δήλωσαν «παρών» στο κάλεσμα συσπείρωσης που απευθύνει το ΚΚΕ. Στον αγώνα για μια άλλη Ευρώπη της ειρήνης, της συνεργασίας κρατών και λαών, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
«Αυτή η Ευρώπη αντιστοιχεί στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας μας. Αυτή η Ευρώπη είναι η άρνηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ιμπεριαλισμού, της πλουτοκρατίας», ανέφερε ο Γ. Μαρίνος. Και πρόσθεσε, πως για να κατακτήσει ο λαός μας, οι λαοί της Ευρώπης, την κοινωνική πρόοδο, να ανοίξουν το δρόμο της λαϊκής ευημερίας χρειάζεται σύγκρουση με τους πραγματικούς αντιπάλους, με τον ιμπεριαλισμό, με την Ευρωπαϊκή Ενωση. «Δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα της ευημερίας, της προκοπής, που ο λαός θα είναι αφέντης του πλούτου που παράγει, δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα της ειρήνης στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του οικοδομήματος που δημιούργησαν οι καπιταλιστές για να θωρακίσουν και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Αυτός ο μηχανισμός δε μετασχηματίζεται, δεν μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων».
Και κατέληξε, υπογραμμίζοντας: «Δε μας τρομάζουν οι αρνητικοί συσχετισμοί δύναμης. Σήμερα είναι περισσότεροι από χτες αυτοί που αμφισβητούν και εναντιώνονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αύριο θα γίνουν ακόμη περισσότεροι.
Χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική δεν έγινε πουθενά βήμα προόδου. Η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας μπορεί να αποτινάξει τα ιμπεριαλιστικά δεσμά, να προχωρήσει χωρίς δεσμεύσεις, να συνεργαστεί με τις γειτονικές χώρες, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, με Ευρωπαϊκές χώρες.
Η πορεία της πάλης κρίνεται πρώτα απ' όλα σε εθνικό επίπεδο. Εδώ αναμετριέται καθημερινά η εργασία με το κεφάλαιο. Εδώ είναι η πηγή των κοινωνικών αλλαγών».