Ενας ζωντανός μύθος του τάνγκο, ο πιανίστας και τραγουδιστής Juan Carlos Caceres ξεκινά την Παρασκευή τις εμφανίσεις του στο «Half Note» (Τριβωνιανού 17, Μετς). Μαζί του οι μουσικοί Marcelo Russillio (κρουστά), Sedet Ercetin ( βιολοντσέλο), David Pecheto (μπαντονεόν), Carlos Buschini (κοντραμπάσο). Επικεντρωμένος στα παραδοσιακά μουσικά στοιχεία του τάνγκο, ο Juan Carlos Caceres έχει δημιουργήσει ένα ξεχωριστό και εντελώς προσωπικό ερμηνευτικό στιλ, γεμάτο από συναίσθημα αλλά και με την αισθητική του γαλλικού «νέου κύματος» να χαρακτηρίζει τα τραγούδια του. Ζωγράφος και μουσικός παράλληλα, ο Caceres ζει και δημιουργεί στο Παρίσι από τα τέλη της δεκαετίας του '60. Πάνω του, πάντως, κουβαλάει την αυθεντικότητα της κουλτούρας του Μπουένος Αϊρες, όπου γεννήθηκε το 1936.

Η πορεία του στη μουσική χαρακτηρίζεται από σταθερά και προσεκτικά βήματα. Από το 1972 έως τις μέρες μας, οι δίσκοι του είναι σχετικά λίγοι, αλλά αισθητικά και καλλιτεχνικά ολοκληρωμένοι. Με όχημα το κλασικό τάνγκο και με καίριες παρεμβολές της τζαζ και του chanson, ο Caceres τονίζει παράλληλα και τα αφρικανικά στοιχεία της αργεντίνικης μουσικής παράδοσης. Την τελευταία δεκαετία, αφοσιωμένος αποκλειστικά στη μουσική του, ο Caceres δίνει μια πολύ πιο κοσμοπολίτικη, αφηγηματική και αισθηματική όψη του τάνγκο - συνδυασμένη με τα μοναδικά χρώματα που θα χρησιμοποιούσε σαν ζωγράφος.

• Μέχρι και αύριο, στο «Half Note» εμφανίζεται η Πορτογαλίδα τραγουδίστρια Joana Amendoeira, ένα από τα πιο νέα ταλέντα της σημερινής σκηνής του φάδο.
• Μελωδικά «αρώματα» διαφόρων πολιτισμών και περιόδων περιλαμβάνει το 6ο αφιέρωμα «Γυναικείες Φωνές», που συνεχίζεται στις «Φωνές» ((Αρτέμωνος 9, Ν. Κόσμος, τηλ. 210 9270628). Σήμερα, ζωντανεύουν «Ιστορίες των ονομάτων» μέσα από τραγούδια πολύ παλιά, με τους Μάρθα Φριντζήλα (φωνή), Κλέων Αντωνίου (κιθάρα, κρουστά), Βασίλη Μαντζούκη (κιθάρα, κρουστά), Αντώνη Μαράτο (ούτι, μπάσο), Παναγιώτη Τσεβά (ακορντεόν, πιάνο) και Στέφανο Φίλο (βιολί). Αύριο, θ' ακουστούν αναγεννησιακά τραγούδια της Ισπανίας σεφαραδίτικα και τραγούδια από τη ζωντανή παράδοση της Βαλένθια με την Mara Aranda (φωνή, κρουστά, trompa marina, tanpura). Μαζί της οι Efren Lopez (viola de roda, guitarro, ούτι, περσικό σαντούρι, σάζι, μεσαιωνικό λαούτο, citola, trompa marina, κρουστά) Ralf Eickmeier (rabel - μεσαιωνική λύρα, πολίτικη λύρα, βιολί, αναγεννησιακές φλογέρες, κρουστά), Χρήστος Παπάς (νει, καβάλ, φλογέρα, αναγεννησιακές φλογέρες). Το αφιέρωμα ολοκληρώνεται το Σάββατο με ξενάγηση στην κλασική, παραδοσιακή αλλά και πιο σύγχρονη ιρανική μουσική από τη Mamak Khadem (τραγούδι) και τον Seyyed Hamid Saeedi Niasar (santur, tonbak, daf, setar, τραγούδι).

«Ισως φαίνεται δύσκολο να καταταχθεί η Αλεξ Μυλωνά στις πάμπολλες τάσεις της αφηρημένης τέχνης», έλεγε ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας. Οι δημιουργίες της αντλούν τη θεματική τους από τον απτό κόσμο. Δουλεύοντας το ψυχρό μάρμαρο, το σκληρό σίδερο, το χαλκό, ακόμα και το χρώμα, τα μετουσιώνει σε γλυπτά και πίνακες που ανοίγουν ένα διάλογο με το κοινό. Ενα ακόμη βήμα στην επαφή των έργων της Α. Μυλωνά με το κοινό, αποτελεί η δημιουργία ενός προσωπικού μουσείου στο κέντρο της Αθήνας. Το νεοκλασικό της πλατείας Αγίων Ασωμάτων 5 στεγάζει από χτες, την «πορεία παζλ», όπως η ίδια η καλλιτέχνης αναφέρει τις δημιουργίες των 50 τελευταίων χρόνων. Στα 450 τ.μ. εκθεσιακού χώρου του «Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Αλεξ Μυλωνά», ο επισκέπτης θα ανακαλύψει, μέσα από το σύνολο σχεδόν του έργου, τις πολλαπλές όψεις, αλλά και την εξέλιξη και συνοχή της δημιουργίας της.

Η Α. Μυλωνά γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Μαθήματα ζωγραφικής άρχισε να παίρνει από τα 8 της χρόνια, με παρότρυνση των γονιών της, που διαισθάνθηκαν το ταλέντο της. Το 1945 μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών και σπούδασε γλυπτική δίπλα στον Μιχάλη Τόμπρο, μέχρι το 1950. Το 1946 γνώρισε τον Ν. Χατζηκυριάκο - Γκίκα και το 1951 τον κορυφαίο γλύπτη του 20ο;y αιώνα, Χένρι Μουρ, με την ευκαιρία της αναδρομικής έκθεσής του στην Εθνική Πινακοθήκη μας. Από το 1974 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου το 1980 δημιούργησε εργαστήρι γλυπτικής.

Σε ηλικία 73 χρόνων, πέθανε προχτές το πρωί, σε αθηναϊκό νοσοκομείο ο γνωστός πεζογράφος Πέτρος Αμπατζόγλου. Ο Π. Αμπατζόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Μετά το Γυμνάσιο διορίστηκε στην Ηλεκτρική Εταιρία Αθηνών -Πειραιά, από όπου συνταξιοδοτήθηκε πρόωρα, το 1966, για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Στη συνέχεια, για κάποιο διάστημα, εργάστηκε ως κειμενογράφος σε διαφημιστική εταιρία.

Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1960, μέσω του περιοδικού «Νέα Εστία». Το 1962 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Μινώταυρος». Το 1964 κυκλοφόρησε τη νουβέλα «Ισορροπία τρόμου», αποσπώντας το β' κρατικό βραβείο. Αλλες νουβέλες του είναι: «Θάνατος μισθωτού» (1971), «Η γέννηση του σούπερμαν» (1972), «Παραμύθια του Πέτρου» (1974), «Προσωπική αποκάλυψη» (1978), «Σημεία και τέρατα» (1981). Από το 1987 άρχισε να γράφει μυθιστορήματα: «Τι θέλει η κυρία Φρίμαν» (κρατικό βραβείο μυθιστορήματος), «Ανθρώπινες σχέσεις», «Παύλος και Ελένη» (1990), «Μια συνηθισμένη μέρα» (1992) και «Σιωπή του έρωτα» (1997). Επίσης, έγραψε και το βιβλίο για παιδιά «Η αυτοκρατορία της Βροχίτσας».

Η κηδεία του Πέτρου Αμπατζόγλου θα γίνει αύριο (3.30μ.μ.) από το Α΄ Νεκροταφείο.