ΕΚΛΟΓΕΣ 2004 | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

ΠΑΣΟΚ - ΝΔ πετσόκοψαν τους δημοσίους υπαλλήλους

Περίσσεψε η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απ' αφορμή τις θέσεις για το ασφαλιστικό που έδωσε στη δημοσιότητα η ΝΔ.

Για χάρη των προεκλογικών τους σκοπιμοτήτων, το μεν ΠΑΣΟΚ άδραξε την ευκαιρία για να σκιαμαχήσει και με δονκιχωτισμούς να εμφανίσει φιλολαϊκό προσωπείο, η δε ΝΔ με ανασκευές και με σοφιστείες προσπάθησε να εμφανιστεί λιγότερο αντιλαϊκή από το ΠΑΣΟΚ. Επειδή όμως τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια βιώνουμε τις εφαρμοσμένες πολιτικές για το ασφαλιστικό και των δύο αυτών κομμάτων, πολιτικές που χαίρουν μεν της επιβράβευσης της ευρωενωσιακής Κομισιόν του κεφαλαίου, αλλά υποβιβάζουν τον εργαζόμενο σ' ένα σύγχρονο ασφαλιστικό μεσαίωνα, είναι ανάγκη να φρεσκάρουμε τη μνήμη των μασκαράδων της πολιτικής αγυρτείας, να τους αποκαλύψουμε και να τους ανταμείψουμε και στην κάλπη στις 7 του Μάρτη, κατά τα έργα τους.

Οσον αφορά, λοιπόν, στους δημόσιους υπάλληλους παραθέτουμε ευθύς αμέσως το τι είχαμε κατακτήσει μέχρι το 1990, το τι μας αφαίρεσαν από τότε μέχρι σήμερα. Μέχρι το 1990 μέσα από δυναμικούς αγώνες και με θετικότερους συσχετισμούς για τους εργαζόμενους (δυνατότερο ΚΚΕ στο 11%, ύπαρξη σοσιαλιστικών χωρών κλπ.) είχαμε κατακτήσει για τους δημόσιους υπάλληλους:

Δικαίωμα πλήρους σύνταξης στα 35 εργάσιμα χρόνια και πρόωρης μειωμένης από τα 15 και μετά για τη γυναίκα - μητέρα και από τα 25 και μετά για τον άνδρα, χωρίς ηλικιακή προϋπόθεση.
Απαλλαγή των δημοσίων υπαλλήλων από την εισφορά για κύρια σύνταξη και για την υγειονομική περίθαλψή τους με βάση μια ρύθμιση του 1955, που η τότε αύξηση αντί να δοθεί στους μισθούς, δόθηκε ως εισφορά για τις συντάξεις και για την περίθαλψη.
Καμία συμμετοχή του δημοσίου υπαλλήλου στα φάρμακα.
Υπολογισμός της κύριας και της επικουρικής σύνταξης καθώς και του εφάπαξ με βάση το 80% του τελευταίου μισθού του δημοσίου υπαλλήλου.
Προσμέτρηση στη συντάξιμη υπηρεσία και της στρατιωτικής θητείας, χωρίς καμιά υποχρέωση εξαγοράς από τους εργαζόμενους.

Το διάστημα 1990-1992 η ΝΔ με τους νόμους 1902 και 2084:

Κατηγοριοποίησε συνταξιοδοτικά τους δημόσιους υπάλληλους ανάλογα με το έτος διορισμού τους στο δημόσιο. Στους μέχρι 31/12/1983 διορισθέντες, στους διορισθέντες από 31/12/1983 μέχρι 31/12/1992 και στους μετά από αυτή την ημερομηνία διορισθέντες. Η πρώτη κατηγορία είναι η μόνη που διατήρησε το δικαίωμα της συνταξιοδότησης με πλήρη σύνταξη στα 35 εργάσιμα έτη χωρίς όριο ηλικίας. Για τις άλλες κατηγορίες αυτό το δικαίωμα το ανέβασε στα 37 εργάσιμα έτη. Κατάργησε από όλες τις κατηγορίες το δικαίωμα της πρόωρης συνταξιοδότησης στα 25 για τον άνδρα και στα 15 για τη μητέρα εργάσιμα έτη.

Επέβαλε πρόσθετη ασφαλιστική εισφορά για όλες τις κατηγορίες 6,67% επί του μισθού για κύρια σύνταξη και 2,55% επί του μισθού για υγειονομική περίθαλψη σε βάρος του δημοσίου υπαλλήλου.

Επέβαλε τη συμμετοχή του δημόσιου υπάλληλου κατά 25% στα φάρμακα.

Για τους θεμελιώνοντες συνταξιοδοτικό δικαίωμα (25ετία) μετά την 31/12/1997 επέβαλε αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας μόνο με εξαγορά (7% επί του μισθού για κάθε μήνα αναγνώρισης).

Από το 1993 και μετά το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση τα διατήρησε όλα αυτά, παρόλο που όταν η ΝΔ ψήφιζε στη Βουλή αυτά τα μέτρα, το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση τα χαρακτήρισε βαρβαρότητα και αποχώρησε από τη Βουλή, λέγοντας ότι θα τα καταργούσε, όταν θα γινόταν κυβέρνηση. Παραπέρα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνον δεν τα κατάργησε, αλλά και τα ενίσχυσε κιόλας με μια σειρά νέους νόμους:

Με το νόμο 2039 του 2002 μειώνει δραστικά τις συντάξεις αφού ο υπολογισμός τους στο 80% του τελευταίου μισθού καταργείται και σταδιακά για τους συνταξιοδοτούμενους από το 2007 και μετά οι συντάξεις τους θα υπολογίζονται στο 70% του μέσου όρου των μισθών της τελευταίας εργασιακής πενταετίας.
Με νόμο το 1997 κατάργησε τον υπολογισμό του εφάπαξ στον τελευταίο μισθό και καθιέρωσε τον υπολογισμό του στη βάση του μέσου όρου των μισθών της τελευταίας πενταετίας. Το εφάπαξ για το οποίο δίνουν εισφορές μόνον οι εργαζόμενοι, μειώθηκε με αυτήν την αλλαγή κατά 2 εκατομμύρια δραχμές.
Με τον πρόσφατο λεγόμενο μίνι ασφαλιστικό νόμο επέβαλε νέα πρόσθετη εισφορά 2% επί των πάσης φύσεως αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων υπέρ του επικουρικού ταμείου (ΤΕΑΔΥ).

Ολα αυτά συνιστούν κωδικοποιημένα την αντιασφαλιστική επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι έχοντες για «θεό» τους τον ευρωμονόδρομο της διαβόητης ανταγωνιστικότητας και των κερδών του κεφαλαίου. Μπροστά στις εκλογές ξιφουλκούν «περί όνου σκιάς», για να αποκρύψουν τον μεσαιωνικό αντιασφαλιστικό τους οικοδόμημα και επιχειρούν να υφαρπάξουν ξανά την ψήφο μας. Επειδή όμως έχουμε πάθει και έχουμε μάθει και επειδή μας πρέπουν όχι μόνο τα ασφαλιστικά δικαιώματα που είχαμε πριν το 1990, αλλά και νέα, αντίστοιχα με τις σύγχρονες αυξημένες ανάγκες μας, γι' αυτό στις 7 του Μάρτη καταδικάζουμε έμπρακτα και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ και όλους τους ευρωσυνοδοιπόρους τους. Με την ψήφο μας στο ΚΚΕ, αντιστεκόμαστε, διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν.

Δημήτρης ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗΣ

Ποιες οι θέσεις του ΚΚΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση;

ΤΟ ΚΚΕ ΠΑΛΕΥΕΙ για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση, για την οικοδόμηση ενιαίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, που περιλαμβάνει τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, τις υπηρεσίες πρόληψης και αποκατάστασης της υγείας, τις παροχές και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας.

Το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης καλύπτει πλήρως και εφ' όρου ζωής όλο τον πληθυσμό (τους εργαζόμενους και τα προστατευόμενα μέλη των οικογενειών τους, τους μετανάστες, τους φαντάρους), στη βάση των σύγχρονων αναγκών τους.

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που ψήφισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων και ειδικότερα των νέων εργαζομένων, των απασχολούμενων στο φασόν, με μερική-προσωρινή απασχόληση, με μειωμένο ωράριο, με συμβάσεις έργου και σε εποχιακές εργασίες, καθώς και για τα συμβοηθούντα μέλη της οικογένειας, τους πλανόδιους επαγγελματίες, όλους τους αλλοδαπούς εργάτες και εργάτριες. Επιβολή αυστηρών οικονομικών και ποινικών κυρώσεων για τους εργοδότες που χρησιμοποιούν ανασφάλιστη εργασία.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΆΛΙΣΗ των απασχολούμενων μισθωτών με μερική απασχόληση να οριστεί ως ελάχιστος ημερήσιος μισθός το Ημερομίσθιο Ανειδίκευτου Εργάτη (ΗΑΕ). Για τους απασχολούμενους εποχιακά ή με μερική απασχόληση ή με μειωμένο ωράριο, να λογίζεται ως πλήρης χρόνος ασφάλισης οι 200 μέρες το χρόνο. Η προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους επιβάλλει την πλήρη ασφαλιστική ιατροφαρμακευτική νοσοκομειακή κάλυψη, την αύξηση των προνοιακών- κοινωνικών παροχών και την αναγνώριση του χρόνου ανεργίας ως συντάξιμου χρόνου. Η επιδότηση της ανεργίας να αποτελεί το 80% του μισθού.

ΤΑ ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ συνταξιοδότησης, για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, να μην ξεπερνούν τα 60 χρόνια για τους άνδρες και τα 55 για τις γυναίκες, τα 55 και τα 50 αντίστοιχα για τους απασχολούμενους στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Μειωμένο όριο συνταξιοδότησης κατά 5 χρόνια για τη γυναίκα με ανάπηρο παιδί ή σύζυγο.

Το κατώτερο όριο συντάξεων να κατοχυρώνεται με τις 4.050 μέρες ασφάλισης και να καθορίζεται στα 20 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη (ΗΑΕ) ή στο 80% του βασικού μισθού. Οι συντάξεις να αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τις αυξήσεις των συλλογικών συμβάσεων.

Βάση υπολογισμού της σύνταξης να αποτελεί ο μέσος όρος όλων των αποδοχών της τελευταίας τριετίας (βασικοί μισθοί, επιδόματα, δώρα εορτών, επίδομα αδείας κ.ά.).

Συνταξιοδότηση στα 30 χρόνια ή 9.000 μέρες ασφάλισης, ανεξάρτητα από το όριο ηλικίας και να προσμετρούνται όλα τα ένσημα.

ΓΙΑ ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ εργαζομένων, Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ή χρονίως πασχόντων, όπως είναι νεφροπαθείς, η συνταξιοδότηση να γίνεται με τη συμπλήρωση 15 χρόνων εργασίας.

Καθορισμός των αναπηρικών συντάξεων έτσι ώστε με αναπηρία 67% και άνω να καταβάλλεται πλήρης σύνταξη, με αναπηρία 50-60% τα 3/4 της σύνταξης, με αναπηρία 33-49% να παρέχεται επίδομα αναπροσαρμοζόμενο ανά διετία.

Να μετατραπεί το προνοιακό επίδομα των ανίκανων προς εργασία ατόμων με ειδικές ανάγκες σε κατώτερη σύνταξη.

Για όσους εργαζόμενους δε συμπληρώνουν τον ελάχιστο χρόνο συνταξιοδότησης, να καθιερωθεί ο θεσμός της «κοινωνικής σύνταξης», για την αντιμετώπιση όλων των βασικών αναγκών, με κάλυψη από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Να μην παραδοθεί η επικουρική ασφάλιση στις ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Να σταματήσει η διαρπαγή των κεφαλαίων της. Η επικουρική σύνταξη να καταβάλλεται ταυτόχρονα με την κύρια σύνταξη χωρίς περιορισμούς.