ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι αλλαγές του ΠΑΣΟΚ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα χρόνια, μετά τη μεταπολίτευση του 1974, το ΠΑΣΟΚ και η τότε ηγεσία του χρησιμοποίησε τα συνθήματα του ΚΚΕ και υποσχέθηκε «αλλαγή», «στις 18 σοσιαλισμό» και ο «λαός στην εξουσία». Το 1981, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και οι πάντες γνωρίζουν - είτε το ομολογούν δημόσια είτε όχι - ότι στις επόμενες τετραετίες, η αλλαγή μετατράπηκε σε μια παραλλαγή της συντηρητικής πολιτικής. Φτάσαμε έτσι στα 1996 και το ΠΑΣΟΚ άλλαξε ηγεσία και, ταυτόχρονα, συνθήματα. Ο νέος τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης, σήκωσε τη σημαία του εκσυγχρονισμού, με μπόλικη, βέβαια, δόση κοινωνικής δικαιοσύνης και διάφορες άλλες φιλολαϊκές υποσχέσεις. Νέες ελπίδες και νέες προσδοκίες γεννήθηκαν σε πολλούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που είχαν στο μεταξύ απογοητευτεί. Το αποτέλεσμα και πάλι είναι γνωστό σε όλους. Ο εκσυγχρονισμός αποδείχτηκε στην πράξη μια ακόμη χειρότερη εκδοχή της ίδιας και με την προηγούμενη συντηρητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Τα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων έγιναν ακόμη περισσότερα, διογκώθηκε η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, ενώ τα κέρδη της ολιγαρχίας αυξάνονταν αλματωδώς, χρόνο με το χρόνο. Οι πάντες προεξοφλούσαν την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές.

... και ο διάδοχος του Κ. Σημίτη

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ αλλάζει και πάλι αρχηγό και συνθήματα. Η διαδοχή του Κ. Σημίτη από τον Γ. Παπανδρέου συνοδεύεται από μια σειρά εύηχα συνθήματα, περί αλλαγής, ρήξης με το παρελθόν, ανατροπής της μέχρι σήμερα πορείας, νέου ξεκινήματος, κλπ., κλπ. Τι κρύβουν όλ' αυτά; Πρώτον, την επιδίωξη του ΠΑΣΟΚ να ξανακερδίσει τις εκλογές, δημιουργώντας και πάλι νέες προσδοκίες και ελπίδες στους εργαζόμενους. Με άλλα λόγια, ξεγελώντας και κοροϊδεύοντας για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους. Και δεύτερον, την ακόμη χειρότερη εκδοχή της ίδιας με τη μέχρι σήμερα πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, που κρύβει ο διάδοχος του Κ. Σημίτη στα συρτάρια του.

Ισως, αναρωτιέστε, πώς είμαστε τόσο σίγουροι, ιδιαίτερα για το δεύτερο. Εκτός αρκετών άλλων, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και η απαίτησή της για πολύ μεγαλύτερα κέρδη, ο εντεινόμενος συνεχώς ανταγωνισμός μεταξύ των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων, οι κατευθύνσεις και αποφάσεις της ΕΕ (ΟΝΕ, Σύμφωνο Σταθερότητας, αποφάσεις Συνόδων Κορυφής Λισαβόνας, Νίκαιας, Χαλκιδικής, κλπ., κλπ.). Εχει κανείς, την παραμικρή αμφιβολία, ότι η όποια αυριανή κυβέρνηση, είτε του Γ. Παπανδρέου, είτε του Κ. Καραμανλή, θα κινηθεί στα προαναφερόμενα πλαίσια; Στις ερχόμενες εκλογές, ο μόνος τρόπος ουσιαστικής αντίστασης βρίσκεται στη λαϊκή ψήφο καταδίκης, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, στην αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Ποια θετική κατεύθυνση;

Η Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία (ΕΟΟ) θεωρεί «ιδιαίτερα θετικό και προς τη σωστή κατεύθυνση το πρόγραμμα Υγείας που εξήγγειλε η ΝΔ», όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της πρώτης. Επίσης, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (ΠΦΣ) θεωρεί πως «σε ό,τι αφορά τον τομέα του φαρμάκου οι εξαγγελίες βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση».

Η βασική κατεύθυνση, όμως, του προγράμματος της ΝΔ είναι η γενίκευση των κανόνων της αγοράς και η παραπέρα εμπορευματοποίηση στον τομέα της Υγείας. Οπως ακριβώς κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, για το λόγο αυτό οι προτάσεις της ΝΔ «αποτελούν τρέχουσα πραγματικότητα», όπως σημείωσε ο υπουργός Υγείας, Κ. Στεφανής. Είναι η πολιτική, που οδήγησε τον Ελληνα να πληρώνει απ' την τσέπη του το 44% των συνολικών δαπανών Υγείας - και ειδικότερα το 25% απ' την τσέπη του για τα φάρμακα.

Πού τη βρήκαν, λοιπόν, τη θετική κατεύθυνση για τα λαϊκά στρώματα, αλλά και για τα ίδια τα συμφέροντα των κλάδων που υποτίθεται πως υπηρετούν, οι ηγεσίες της ΕΟΟ και του ΠΦΣ; Ή μήπως προέχει το μικροκομματικό συμφέρον, καθότι οι δύο ηγεσίες πρόσκεινται στη ΝΔ;

Η Δευτέρα

Σκεφτείτε όλοι, αγαπητοί,

των εκλογών τη μέρα

ότι μετά την Κυριακή

που... καταργείται η λογική,

έρχεται κι η Δευτέρα

και τότε μπαίνει το μυαλό

ξανά μες στο τσερβέλο

μα είναι αργά γιατί καλά

σας 'βαλαν το «καπέλο»!

***

Σκεφτείτε όλοι, αγαπητοί,

ότι σαν έρθει η άλλη

όλα τα «θα» κι η «αλλαγή»

τα πετραχήλια κι οι λαγοί,

ψέμα θα βγούνε πάλι

και τότε κι αν φωνάξετε

κι αν κόψετε το... χέρι,

δε θα ωφελεί γιατί οι δυο

θα σας την έχουν φέρει!

Ο οίστρος

Η απάτη της «συμμετοχικής δημοκρατίας»

Κυρίαρχο στοιχείο στη νέα επιχείρηση εξαπάτησης του ελληνικού λαού, στην οποία επιδίδεται το δήθεν ρετουσαρισμένο ΠΑΣΟΚ ή η «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» του Γ. Α. Παπανδρέου, είναι η «συμμετοχική δημοκρατία». Και μόνο ο όρος αποδεικνύει την απάτη. Υποτίθεται ότι η δημοκρατία, ως μορφή πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας, βασίζεται στην αναγνώριση του λαού σαν πηγής εξουσίας και του δικαιώματός του να συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων για τα κρατικά θέματα. Αυτά, βέβαια, στη θεωρία. Στην πράξη, οι ανάγκες του κεφαλαίου επιβάλλουν την εφαρμογή αντιλαϊκών πολιτικών, οπότε τα περί δημοκρατίας πάνε περίπατο, έτσι ή αλλιώς.

Αυτό αποδεικνύεται καθημερινά. Στους χώρους εργασίας κυριαρχεί η εργοδοτική ασυδοσία και η τρομοκρατία, οι οποίες στηρίζονται, βέβαια, στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική. Η συνδικαλιστική δράση διώκεται και ο φόβος της απόλυσης (και μάλιστα σε συνθήκες αυξημένης ανεργίας) επικρέμαται ωσάν δαμόκλειος σπάθη. Ολα αυτά στοχεύουν στην καλλιέργεια της ηττοπάθειας, της παθητικοποίησης και του συμβιβασμού των εργαζόμενων. Οποιο συνδικάτο, ή ομάδα εργαζομένων, ή κοινωνική οργάνωση επιχειρεί να αμφισβητήσει την αντιλαϊκή πολιτική, αντιμετωπίζει το σκληρό αυταρχικό πρόσωπο του κράτους (η «μαύρη βίβλος» του αυταρχισμού των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, είναι πολύ μεγάλη). Ταυτόχρονα, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι κατακτήσεις συρρικνώνονται συνεχώς, με μια σειρά αντιδραστικούς νόμους (Συνθήκη Σένγκεν για ηλεκτρονικό φακέλωμα, ευρωτρομονόμος, ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κλπ.).

Μόλις τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση έδειξε το πραγματικό αυταρχικό πρόσωπό της ενάντια στους αγρότες της Αχαΐας (που αμφισβητούν την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και αγωνίζονται για να αποφύγουν το ξεκλήρισμά τους), ενάντια στους οικοδόμους της Πάτρας (που θρηνούσαν τον αδικοχαμένο συνάδελφό τους και διαμαρτύρονταν για την παντελή έλλειψη μέτρων και την ασυδοσία των εργοδοτών που έχουν μετατρέψει τα γιαπιά σε καρμανιόλες), ενάντια στους Καλυβιώτες (που αντέδρασαν στην παράδοση παραλίας σε ξενοδοχειακό όμιλο). Αυτά συνέβησαν, μάλιστα, σε προεκλογική περίοδο. Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τι θα συμβεί στην περίπτωση που ο δικομματισμός, είτε με τη μία, είτε με την άλλη του μορφή, βγει αλώβητος από τη μάχη των εκλογών της 7ης Μάρτη.

Με τα περί «συμμετοχικής δημοκρατίας», η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να πείσει ότι θα εφαρμόσει ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, ότι το κύριο δεν είναι η ουσία της πολιτικής, αλλά ο τρόπος που εφαρμόζεται αυτή η πολιτική. Ομως, για να εφαρμόζεται στην πράξη η πολιτική της λιτότητας, της ανεργίας, της κατεδάφισης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, της ακρίβειας, του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών, του αφανισμού των επαγγελματοβιοτεχνών, της συνεχούς περιστολής των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, της εμπλοκής στους πολέμους της «νέας τάξης», δεν μπορεί παρά να χρησιμοποιεί αυταρχισμό και καταστολή. Γιατί, οι εργαζόμενοι και ο λαός, δεν πρόκειται να γίνουν «συνέταιροι» αυτής της πολιτικής που τόσα δεινά τους προκαλεί, όσα κόλπα «συμμετοχικής δημοκρατίας» και αν επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες.