ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 20 Δεκέμβρη 2003
Σελ. /40
Καπιταλισμός σημαίνει ανισότητα

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην τεράστια διαφορά ως προς το προσδόκιμο ζωής που υπάρχει ανάμεσα στους κατοίκους των πλουσίων και των φτωχών χωρών του πλανήτη μας, αναφέρεται η ετήσια έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που δόθηκε στη δημοσιότητα. Ο συντάκτης της έκθεσης, Ρόμπερτ Μπιγκ Χολ, συνέκρινε τις ευκαιρίες δυο κοριτσιών που γεννιούνται σήμερα - το ένα στην Αφρική και το άλλο στην Ιαπωνία και κατέληξε στο συμπέρασμα: Το κορίτσι που γεννιέται στην υποσαχάρια Αφρική, αν είναι τυχερό, θα ζήσει μέχρι 36 χρόνια, ενώ ένα κορίτσι που γεννιέται στην Ιαπωνία θα ζήσει 85 χρόνια. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής το προσδόκιμο ζωής είναι χαμηλότερο από ό,τι ήταν πριν 30 χρόνια.

Φαίνεται, λοιπόν, ότι η μακροημέρευση των πλουσίων δε συνεπάγεται, αυτομάτως, την καλυτέρευση της ζωής των φτωχών - συχνά συμβαίνει το αντίθετο - καθώς τα ανθρώπινα επιτεύγματα στην επιστήμη και στην τεχνολογία - όπως και ο αυξανόμενος συνεχώς παραγόμενος πλούτος - δεν τίθενται στην υπηρεσία του συνόλου της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, αλλά στην υπηρεσία μιας μικρής μερίδας ανθρώπων.

Ετσι, για μια ακόμα φορά, αποδεικνύεται η ορθότητα της μαρξιστικής διδασκαλίας, που υποστηρίζει πως όσο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός, τόσο βαθαίνουν οι κοινωνικές ανισότητες και οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις...

Η απάντηση των μαθητών

Επισκεπτόμενος, πριν λίγες μέρες, τα Τρίκαλα ο υπουργός Παιδείας Πέτρος Ευθυμίου, δήλωνε πως η κυβέρνηση λύνει τα προβλήματα της εκπαίδευσης γι' αυτό και η εκπαιδευτική κοινότητα είναι ευχαριστημένη. Και μόλις ο υπουργός απήλθε άρχισαν οι καταλήψεις σχολείων της περιοχής, με τους μαθητές να διαμαρτύρονται γιατί τα προβλήματα των σχολείων τους μένουν άλυτα και να εκφράζουν αγωνιστικά την αντίθεσή τους στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης.

Χτες, μάλιστα, μαθητές του 2ου και του 3ου Λυκείου και του 1ου, του 2ου και του 4ου ΤΕΕ, που βρίσκονται σε κατάληψη, πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της πόλης, που κατέληξε στη Νομαρχία Τρικάλων. Στα συνθήματα των διαδηλωτών μαθητών εκφραζόταν η αντίθεση στο σχολείο - εξεταστήριο, η απαίτηση για ουσιαστική αύξηση των δαπανών για την Παιδεία, η απόφαση να συνεχίσουν τον αγώνα για ουσιαστική μόρφωση, κόντρα στον αυταρχισμό της κυβέρνησης, η οποία κι αυτή τη φορά στέλνει αστυνομικούς στα υπό κατάληψη σχολεία για να εκφοβίσει τους αγωνιζόμενους μαθητές...

Οι περικοπές και τα κέρδη

Ο υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε ότι θα πάρει μέτρα περιορισμού των δαπανών Ασφάλισης και Υγείας, όπου δε χρειάζονται. Κι ένας υποψήφιος για περιορισμό τομέας είναι και τα φάρμακα, στο όνομα του περιορισμού της λεγόμενης κατευθυνόμενης συνταγογράφησης από τους γιατρούς. Κι όχι πως δεν υπάρχει η τελευταία, αλλά τα όποια μέτρα της κυβέρνησης δε θα πλήξουν αυτή, αλλά τους ασφαλισμένους και, κυρίως, τους αδύναμους, όπως οι συνταξιούχοι.

Από την πλευρά της η Πανελλήνια Ενωση Φαρμακοβιομηχανίας (ΠΕΦ) υποστήριξε, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θα εξοικονομούσαν 60 εκατ. ευρώ το χρόνο αν χρησιμοποιούσαν εγχώρια φάρμακα που είναι όμοια ουσιαστικά των επωνύμων που εισάγονται. Επίσης η εταιρία «UNI-FHARMA» - είναι μια απ' τις εταιρίες που έχει αναφερθεί ονομαστικά για υπερσυνταγογράφηση - αναφέρει ότι τα φάρμακά της κοστίζουν 0,5 και 0,7 ευρώ και είναι πρωτότυπα ενώ τα αλλοδαπά είναι πανάκριβα. Κι ενώ η ΠΕΦ εκφράζει την... έγνοια της για τους ασφαλισμένους και την εγχώρια παραγωγή φαρμάκων, «ξεχνά» να αναφέρει ότι τα κέρδη της φαρμακοβιομηχανίας αυξήθηκαν κατά 2.841,9% από το 1997 έως και το 2001. Οπως το «ξεχνά» και η κυβέρνηση, η οποία κλιμακώνει συνεχώς την πολιτική παράδοσης εξόχως κοινωνικών αγαθών, όπως η Υγεία και το Φάρμακο, στους άγριους νόμους της «ελεύθερης αγοράς». Στους εργαζόμενους - ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους «ξεσπάνε» και οι μεν και οι δε...

Ας ανταποδώσουμε

Σαν να τις έχει... δανειστεί από τους κεφαλαιοκράτες, ίσα ίσα για να φέρει σε πέρας τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τις Ολυμπιακές αθλητικές εγκαταστάσεις. Μετά τους αγώνες σκοπεύει να τις «επιστρέψει» στους ιδιώτες για να πλουτίσουν, μετατρέποντας σε εμπόρευμα τις τεράστιες ανάγκες του λαού για άθληση.

Το αντάλλαγμα υποτίθεται ότι θα είναι η συντήρηση και λειτουργία(!), το «αντίτιμο» όμως για το λαό θα είναι μια ακριβοπληρωμένη έως και απλησίαστη ικανοποίηση μιας ανθρώπινης ανάγκης σε εγκαταστάσεις που ο ίδιος έχει πληρώσει για να κατασκευαστούν.

Είναι ένα ακόμη δείγμα της εμπορευματοποίησης που προωθεί βίαια η κυβέρνηση σε όλους τους τομείς κοινωνικής μέριμνας. Από την Υγεία, μέχρι την Παιδεία και τώρα τελευταία τον Αθλητισμό, οι κυβερνώντες φτύνουν στα μούτρα μας τις χαριστικές ρυθμίσεις προς το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Τα όποια άλλοθι για την αγωνιστική απραξία - αν υπήρξαν ποτέ - περιορίζονται όλο και περισσότερο. Επιπρόσθετα έρχονται και οι εκλογές. Ας ανταποδώσουμε...


Τα ζωηρά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΚΑΛΑ ας μη μας υπόσχεται δα και «ζωηρή συζήτηση» για τον προϋπολογισμό ο Κώστας Σημίτης, τη Δευτέρα, οπότε και θα κλείσει η σχετική διαδικασία με τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών. Αλλωστε, δε φημίζεται και τόσο για τη ...ζωηράδα του.

Θα κάνει πάντως - υποθέτουμε - ό,τι καλύτερο μπορεί και το κυριότερο θα επιδιώξει να στήσει έναν μεγάλο δικομματικό καυγά με μπόλικες προεκλογικές κορόνες.

Οσο για το τι εννοούσε λέγοντας πως θα δώσει απάντηση στις αιτήσεις της Νέας Δημοκρατίας για πρόωρες εκλογές, θα το μάθουμε επίσης. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι και οι εκλογές, όπως και πολλά άλλα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, γίνονται «παιγνίδι» στις προεκλογικές τακτικές της κυβέρνησης.

ΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ...διαφωνεί με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για τις δηλώσεις του επιτίμου περί «σφιχτού ζωναριού» μετά τις εκλογές. Θα μεταφέρει λέει τις ανάγκες στη μείωση των δημόσιων εξόδων και δαπανών.

Γίνεται όμως αυτοί οι δυο να έχουν ...τόσο διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις για ένα κεντρικό και κορυφαίο πολιτικό θέμα όπως η οικονομία; Περίεργο ακούγεται και μάλλον σε ...άσχετους απευθύνεται ο αρχηγός της ΝΔ.

Αλλωστε και η πολιτική Μητσοτάκη του 1993 (με τις ιδιωτικοποιήσεις και όλα τα σχετικά) για το ...νοικοκύρεμα του κράτους μιλούσε. Ο,τι ακριβώς λέει, δηλαδή, σήμερα ο Κώστας Καραμανλής. Χώρια, που η μείωση των δημοσίων δαπανών «σφίξιμο ζωναριού» σημαίνει κι αυτή...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το μόνο άξιο να παρατηρηθεί όμως είναι πως σε αυτή τη χώρα, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος κατάφεραν να εφαρμόσουν στο εύρος που επιθυμούν τέτοια πράγματα.

Βλέπετε αυτή την ...κατάκτηση της πλήρους υλοποίησης μιας δεξιάς πολιτικής, η «μοίρα» την επιφύλασσε στο ΠΑΣΟΚ, που αναμφιβόλως στάθηκε «αντάξιό» της.

Απαξίωση του γιατρού

Ενδιαφέρουσα και γόνιμη ήταν η συζήτηση που αναπτύχθηκε στην ιδρυτική σύσκεψη της Επιτροπής Υγείας - Πρόνοιας του ΠΑΜΕ στη Λάρισα, σχετικά με την εμπορευματοποίηση της υγείας και τα προβλήματα που προκαλεί στους εργαζόμενους υγειονομικούς. Οπως επισημάνθηκε, ο εργαζόμενος στο χώρο χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για να «περάσει» η πολιτική μετατροπής της υγείας από κοινωνικό αγαθό και λαϊκό δικαίωμα, σε ακριβό εμπόρευμα κι ατομική ευθύνη. Για να γίνει αυτό, εκτός των άλλων, χρειάζεται να υποβαθμιστεί και ν' απαξιωθεί ο ρόλος του γιατρού, του νοσηλευτή, γενικότερα του υγειονομικού. Κι εκεί οδηγεί η πολιτική των χαμηλών μισθών, των παραλυτικών ελλείψεων σε προσωπικό και τεχνολογικό εξοπλισμό, των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, των πελατειακών σχέσεων κλπ.

Οσο απαξιώνεται ο ρόλος του υγειονομικού, τόσο περισσότερο θα εκλείπει και η ανάγκη του καλά αμειβόμενου, του καλά καταρτιζόμενου εργαζόμενου, ανεξαρτήτως ειδικότητας, κατηγορίας ή εργασιακής σχέσης. Οσο τα πάντα υποτάσσονται στην ανταποδοτικότητα, τόσο θα υπάρχει ανάγκη μείωσης του λεγόμενου εργατικού κόστους και αντί των μονίμων θα προτιμούνται οι μερικώς απασχολούμενοι, οι ανασφάλιστοι κλπ. Οσο η ανεργία θα πιέζει, τόσο θα συμπιέζονται τα εισοδήματα, θα χειροτερεύουν οι συνθήκες εργασίας, θ' αυξάνεται ο αυταρχισμός της εργοδοσίας, στο δημόσιο και στο ιδιωτικό σύστημα υγείας. Και, βεβαίως, όλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορεί παρά να έχουν αντανάκλαση στους ασθενείς, καθώς θα υποβαθμίζονται οι υγειονομικές παροχές.

Κι είναι αλήθεια ότι, τα τελευταία χρόνια, παρατηρούμε να μειώνεται το κύρος και ν' αμφισβητείται το ήθος των εργαζομένων στο χώρο της υγείας. Πολλοί από τους ασθενείς που έρχονται στο γιατρό, δεν τον εμπιστεύονται, όπως παλιότερα, δε δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό προς το πρόσωπό του και, πολλές φορές, ούτε την αναγκαία ευγένεια. Και δεν αμφισβητούν τόσο την επιστημονική επάρκεια και την ιατρική ικανότητά του, όσο την υπευθυνότητα έναντι της επιστήμης του, την ειλικρίνεια προς τον άρρωστο, την τιμιότητά του. Ετσι δημιουργείται η εντύπωση, η οποία σιγά σιγά εμπεδώνεται ως πεποίθηση, ότι «όλοι οι γιατροί βλέπουν τον ασθενή σαν πελάτη», «όλοι παίρνουν φακελάκι», «όλοι τ' αρπάζουν από τις φαρμακευτικές και άλλες εταιρίες». Κάτι, βεβαίως, που δεν ισχύει και δε θα μπορούσε να ισχύει, επειδή κάποιοι ελάχιστοι μπορεί και να το κάνουν.

Αλλά, αυτή η εντύπωση δε δημιουργείται τυχαία κι ούτε μόνο εξαιτίας κάποιων υπαρκτών περιστατικών, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης προπαγάνδας, η οποία εκπορεύεται «άνωθεν» κι αποσκοπεί στη δυσφήμιση των υγειονομικών, στην απαξίωσή τους στην κοινωνία, ούτως ώστε ευκολότερα να μετατρέπονται σε «άβουλους» υπηρέτες της πολιτικής εμπορευματοποίησης της υγείας. Σ' αυτή την πολιτική είναι ανάγκη ν' αντισταθούν οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, προβάλλοντας, ταυτόχρονα, την απόφασή τους ν' αγωνιστούν για ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν σύστημα υγείας που καλύπτει όλους τους Ελληνες. Κι εδώ, με δεδομένη τη συμβιβαστική τακτική της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος των υγειονομικών, έχει πολλά να προσφέρει το ΠΑΜΕ...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ