ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σήμερα η μεγάλη εκδήλωση

Στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Περιστερίου, στις 6.30 το απόγευμα

Κορυφώνονται σήμερα οι εκδηλώσεις του ΚΚΕ, για τα 85χρονα της ηρωικής του πορείας και δράσης, που πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα. Στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ Περιστερίου, στις 6.30 μ.μ, η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος διοργανώνει μεγάλη εκδήλωση, όπου θα μιλήσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, και θα απευθύνει χαιρετισμό ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θέμης Γκιώνης. Θα ακολουθήσει πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Η προσυγκέντρωση της ΚΝΕ ορίστηκε για τις 5.30 μ.μ. στη διασταύρωση της οδού Γιαννιτσών με τη Λεωφόρο Αθηνών.

Για την ευκολότερη πρόσβαση στο χώρο σημειώνουμε πως αυτός βρίσκεται πολύ κοντά στη διασταύρωση της Λεωφόρου Αθηνών και της Θηβών (από τη Λ. Αθηνών μπαίνουμε στη Θηβών με κατεύθυνση το Περιστέρι, στα πρώτα φανάρια βρίσκουμε την οδό Κένεντι, όπου στρίβουμε δεξιά - βλέπε και σχεδιάγραμμα).

Πούλμαν για τη συγκέντρωση

Για την ευκολότερη πρόσβαση στο χώρο της συγκέντρωσης οι ΚΟ της Αθήνας δρομολογούν πούλμαν. Συγκεκριμένα:

-- Χολαργός: 5 μ.μ. από πλατεία Κύπρου, δεύτερη στάση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και τρίτη στάση στην πλατεία Δημοκρατίας.

-- Γαλάτσι: 5 μ.μ. από το παλιό τέρμα Γαλατσίου στη συμβολή των οδών Γαλατσίου και Βεΐκου.

-- Χαλάνδρι: 5 μ.μ. από την πλατεία Αγίου Νικολάου.

-- Μελίσσια: 4.45 μ.μ. από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας και στις 5 μ.μ. από τον ηλεκτρικό σταθμό Μαρουσίου.

-- Ερυθραία: 4.45 μ.μ. έναντι Πονηράκη και στη συνέχεια στις 5 μ.μ. από την πλατεία Κηφισιάς.

-- Πεύκη: 5 μ.μ. από τη 13η στάση στη Λεωφόρο Ειρήνης.

-- Ιλιον: 5.30 μ.μ. από την πλατεία Ιλίου.

-- Πετρούπολη: 5.30 μ.μ. από τα γραφεία του Κόμματος (25ης Μαρτίου).

-- Αχαρνών: 5 μ.μ. από την πλατεία Αγίου Νικολάου και 5.15 μ.μ. από την πλατεία Αγίου Παντελεήμονα.

-- Πατησίων: 5 μ.μ. από την Αγ. Βαρβάρα και 5.15 μ.μ. από την πλατεία Κολιάτσου.

-- Αμπελόκηποι: 4.15 μ.μ. από μετρό Αμπελοκήπων, συμβολή Λεωφόρου Αλεξάνδρας και Πανόρμου.

-- Γκύζη: 4.30 μ.μ. από τη συμβολή Λεωφόρου Αλεξάνδρας και Ιπποκράτους.

-- Πολύγωνο: 4.15 μ.μ. από τον Περιφερειακό Πολυγώνου, Βριλησσού και Μητροπέτροβα.

-- Νέα Σμύρνη: 5 μ.μ. από την οδό Ομήρου, έξω από τον κινηματογράφο ΕΛΣΙ.

-- Φιλαδέλφεια: 5 μ.μ. από το Δημαρχείο.

-- Νέο Ηράκλειο: 5 μ.μ. από το Γήπεδο του Τρύφωνα.

-- Νέα Ιωνία: 4.45 μ.μ. από το Παναιτώλιο και 5 μ.μ. από το Δημαρχείο Ν. Ιωνίας.

-- Καλογρέζα: 4.45 μ.μ. από το Δημοτικό σχολείο Καλογρέζας.

-- Μεταμόρφωση: 4.45 μ.μ. από τον Αγ. Κωνσταντίνο.

-- Καλλιθέα: 5 μ.μ. από την πλατεία Δαβάκη.

-- Υμηττός: 5 μ.μ. από την πλατεία Υμηττού.

-- Μπραχάμι: 5 μ.μ. από το νέο τέρμα Μπραχαμίου.

-- Αργυρούπολη: 5 μ.μ. από το Δημαρχείο.

-- Γλυφάδα: 5 μ.μ. από τον Αγιο Τρύφωνα.

-- Αλιμος: 5 μ.μ. από το Αγαλμα του Καραϊσκάκη, άνω Καλαμάκι.

-- Ελληνικό: 5 μ.μ. από την κεντρική πλατεία (Ιασσωνίδου).

-- Ηλιούπολη: 5 μ.μ. από το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.

-- Δάφνη: 5.15 μ.μ. από τη Γυμναστική Ακαδημία.

-- Ζωγράφου: 4.45 μ.μ. από την πλατεία Κύπρου Ιλισσίων και στις 5 μ.μ. από τη Γαρδένια.

-- Καισαριανή: 5 μ.μ. από την πλατεία Καισαριανής.

-- Βύρωνας: 5 μ.μ. από την πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πλατεία Ταπητουργείου).

Η κόκκινη κουρτίνα

Εκλεινα τα εννιά μου χρόνια όταν αποκτήσαμε το πρώτο μεγάλο ραδιοπικάπ στο σπίτι, πληρωμένο με δόσεις. Ο ήχος του πολύ πιο καλός, εντυπωσιακός για τα παιδικά μου αυτιά, από κείνο το προπολεμικό ραδιόφωνο - το βασικό μου παιχνίδι ήταν άλλωστε να ξεχωρίζω τα σήματα και τις γλώσσες στα βραχέα - που είχε φέρει ο πατέρας μου από την Τσεχοσλοβακία, στο ταξίδι της επιστροφής από τη ναζιστική ομηρία.

Η γιαγιά μάς έβαζε ν' ακούμε από τις 9 παρά τέταρτο έως τις 9 και τέταρτο, δυο εκπομπές θεατρικές (;) που μας προετοίμαζαν για ύπνο. Θυμάμαι ακόμα τους τίτλους, «Ο ιστός της αράχνης» και «Πράκτωρ 055». Ηταν τα αντικομμουνιστικά ραδιοσήριαλ της εποχής. Κακογραμμένα και καλοπαιγμένα, ασκούσαν πάνω μας, ακόμα και στη γιαγιά που χήρα με τρία κορίτσια στο Αγρίνιο έζησε την κατοχή μέσα στο επιταγμένο σπίτι της, μοιραζόμενη το ράδιό της με τους γειτόνους, μια εντελώς αντίθετη γοητεία. Οι... «εχθροί» μας ήταν πιο οικείοι και πιο γοητευτικοί. Δεν καταλαβαίναμε γιατί ο... ιστός τους ήταν κακός. Η γιαγιά, καθόλου αριστερή, δεν έκανε ποτέ σχόλια. Μισοκοιμόταν ξύνοντας τις πλάτες της αδερφής μου κι εμένανε, που είχα το κακό συνήθειο να ρωτάω.

Θυμάμαι μια μέρα, λοιπόν, που τη ρώτησα τι ξέρει για τους κομμουνιστές. Η γιαγιά τούς έλεγε αντάρτες και για να καταλάβω πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι, μου υπέδειξε τους δυο που μπαινόβγαιναν στο σπίτι μας. Τον Αποστόλη, τον τραπεζικό και κιθαρωδό, παιδικό φίλο της μάνας μας και τον Μπάμπη τον Κλάρα, τον αδερφό του Αρη. Ετσι ξέραμε πως τον... ιστό δεν το ύφαιναν τέρατα, αλλά άντρες γλυκείς και προσιτοί.

Αντί απάντησης για τη φύση του κομμουνιστή, η γιαγιά είπε μια ιστορία. «Οταν μπήκαν οι Γερμανοί επιτάξανε απ' το σπίτι το πιάνο, τις κουρτίνες και δυο βάζα, ασημένια, του προπάππου. Τα πήγαν στη λέσχη αξιωματικών, το σπίτι των Παπαστραταίων απέναντι. Υστερα ήρθαν οι αντάρτες στο Αγρίνιο και απελευθερώθηκε η πόλη. Μπήκαν στη λέσχη. Πήγαν να πάρουν τα πράγματα των Γερμανών. Τότε ο Αποστόλης ο Γεωργούλας τους είπε: Το πιάνο είναι της χήρας με τα τρία κορίτσια. Κι οι κουρτίνες και τα βάζα. Οι αντάρτες τα έφεραν στο σπίτι μας», είπε η γιαγιά.

Τις έχω ακόμα τις κουρτίνες. Κι η ξαδέρφη μου το πιάνο. Το βαθύ τους κόκκινο μας λέει πολύ περισσότερα απ' όσα θα νόμιζε κανείς, σήμερα, 85 χρόνια γενεθλίων του ΚΚΕ. Αλλωστε τον πατέρα μας τον ελευθέρωσαν οι Ρώσοι, τη μουσική τη γύρισαν και τη σεβάστηκαν οι κόκκινοι στο σπίτι της μάνας μας. Ετσι εξηγούνταν εμπειρικά και χωρίς καθοδήγηση καμιά, γιατί εμείς, παιδιά, στη δεκαετία του '60, περιμέναμε στο ραδιοσήριαλ να γλιτώσει ο ιστός της αράχνης απ' το κυνηγητό και γιατί ο πράκτορας 055 μας φαινόταν και ολίγον ηλίθιος...

Σε άνιση μάχη κι αγώνα... και σήμερα.

Οταν μου το σιγοψιθύρισε ο πατέρας μου για πρώτη φορά το καλοκαίρι του '63, μου είπε να μην το τραγουδάω φανερά πουθενά, ειδικά στο σχολείο. Τότε όλα ήταν αθώα κόκκινα. Σεμνά κι απόκρυφα. Σήμερα καρπίζουν μέσα μου σαν την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την καθαρή γενναιόδωρη θυσία όσων προηγήθηκαν στον κόκκινο δρόμο. Τις κουρτίνες τις έχω διπλωμένες, σαν σημαία. Ιερές. Μόνο που δεν είναι πια ανεξήγητος ο ιστός, ούτε ο πραγματικός εχθρός. Χρόνια πολλά στο Κόμμα, σύντροφοι. Να ζει και να παλεύει σαν τ' άγρια βουνά. Τη μικρή μου ιστορία τη χαρίζω σαν κεράκι εμπειρίας ασυνείδητης παιδικής ευφορίας στη δυνατότητα που έχω να γιορτάζω κι εγώ σήμερα, καταμεσής του πραγματικού αντιλαϊκού ιστού της αράχνης του καπιταλισμού, και να λέω Χρόνια Πολλά στο Κόμμα μας.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ