Και δε μας βρίσκει σύμφωνους η πρακτική αυτή, βέβαια, αλλά και η μεγάλη φασαρία, που έγινε, μόνον ερωτηματικά μας δημιούργησε, μια και γνωρίζουμε, πως καιροφυλακτούν τεράστια κέντρα με εξίσου τεράστια συμφέροντα.
Ετσι ή αλλιώς, πάντως, το βασικό πρόβλημα παραμένει. Τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων, των φαρμακο-εισαγωγέων, κλπ., κλπ. είναι τεράστια, γιατί οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ και των άλλων Ταμείων πληρώνουν τα φάρμακα σε υπέρογκες τιμές, είτε τα πληρώνουν απ' ευθείας είτε μέσω των Ταμείων τους. Γιατί, με δυο λόγια, η πολιτική των κυβερνώντων έχει καταστήσει τους εργαζόμενους αιχμάλωτους όσων έχουν κάνει το φάρμακο πηγή πλουτισμού. Χρειάζεται, άραγε, να θυμίσουμε, ότι κάποια δειλά και αποσπασματικά μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση (κρατική φαρμακοβιομηχανία, κρατική φαρμακαποθήκη, κλπ.), έχουν εγκαταλειφθεί εδώ και αρκετά χρόνια;
Αν αντιμετωπίζουν τα φάρμακα ως κοινωνικό αγαθό -όπως πράγματι είναι- και όχι ως εμπόρευμα, όσοι τσακώνονται τελευταία για την εξυπηρέτηση δήθεν των ασφαλισμένων και, ιδιαίτερα οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, ας τα χορηγούν δωρεάν. Αλλιώς αποδεικνύονται «έμποροι» των αναγκών των αρρώστων -και μάλιστα στην προεκλογική περίοδο.
Στους αρνητικούς δείκτες του τουρισμού αναφέρεται με έμφαση τελευταία η ΝΔ, επιδιώκοντας να δείξει και να αποδείξει ότι η κυβέρνηση δεν κάνει καλά τη δουλιά της. Οσο για το «διά ταύτα», για το τι πρέπει να γίνει, εκεί δεν υπάρχει... κανένα πρόβλημα. Τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ τα ίδια πρεσβεύουν και η διαφορά τους εντοπίζεται στο ποιος θα τα κάνει... καλύτερα. Οσο όμως οι δύο «μονομάχοι» διεκδικούν το ρόλο του καλύτερου διαχειριστή -πάντα προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου- στην πραγματική ζωή τα προβλήματα τούς ξεπερνούν και πολλές φορές τους αποκαλύπτουν.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό, για παράδειγμα, πειραματόζωα στις κάθε λογής «ευελιξίες», χρόνου εργασίας, μισθών και δικαιωμάτων, απειλούνται ξανά στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» του ελληνικού τουρισμού. Παράλληλα, χιλιάδες μικροί επαγγελματίες του τουρισμού, ανεξάρτητα από δραστηριότητα, αντιμετωπίζουν την απειλή του λουκέτου. Και την ίδια ώρα. οι διακοπές και η αναψυχή για τους εργαζόμενους γίνεται όλο και πιο μακρινή προοπτική.
Ολ' αυτά, όμως, είναι... ψιλά γράμματα για τις ηγεσίες των δυο κομμάτων...
Ο αρμόδιος για θέματα αισχροκέρδειας, υφυπουργός Ανάπτυξης, ξαναχτύπησε. Τον ακούσαμε προχτές από τα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, να δηλώνει με το γνωστό ύφος του «προστάτη» των καταναλωτών, πως αποφάσισε να χτυπήσει την αισχροκέρδεια στα κυλικεία των αεροδρομίων, επιβάλλοντας ανώτατο ποσοστό κέρδους περίπου 50%, στους καφέδες και τα αναψυκτικά.
Το πρώτο που κάνει εντύπωση είναι πως ο κύριος υφυπουργός, με την κίνηση αυτή, προσπαθεί να μας πείσει ότι το πρόβλημα της αισχοκέρδειας αρχίζει και τελειώνει στα καφενεία, έστω και στα κυλικεία των αεροδρομίων. Ετσι, δίνει -για λογαριασμό της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- άφεση αμαρτιών στους βιομηχάνους και χονδρεμπόρους που προμηθεύουν αυτά τα καταστήματα με πρώτες ύλες (καφέ κλπ.) ή τα αναψυκτικά με φουσκωμένες τιμές. Το δεύτερο, που αξίζει να σημειωθεί, είναι ότι ο κύριος υφυπουργός άφησε να εννοηθεί ότι η αισχροκέρδεια αρχίζει όταν το ποσοστό λιανεμπορικού κέρδους ξεπερνά το 40- 50%!
Μήπως, πρέπει κάποιος να πει τον κύριο υφυπουργό και την κυβέρνησή του ότι το παράκαναν και ότι το «δούλεμα» δεν πιάνει; Δεν καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, ότι τα όσα σχετικά λένε και κάνουν είναι πρόκληση, όταν η πολιτική τους είναι αυτή που τροφοδοτεί την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια;
Ολα κι όλα, όταν κάνει κάποιο λάθος η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, φροντίζει αμέσως να το αναγνωρίσει και να το επανορθώσει. Αρκεί, όμως, το όποιο... λάθος να αφορά στην ολιγαρχία και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της. «Δεν προνοήσαμε εγκαίρως να προσελκύσουμε ιδιωτικά κεφάλαια στις υποδομές» είπε τις προάλλες ο Ν. Χριστοδουλάκης, αναφερόμενος στα Ολυμπιακά έργα, στη διάρκεια της ημερίδας της «Χέραλντ Τρίμπιουν». Και συμπλήρωσε: «Πιστεύω, ότι αυτό το οποίο πρέπει να κάνουμε για να αναπληρώσουμε έστω και μερικώς αυτή την έλλειψη ιδιωτικής συμμετοχής, είναι μια διαδικασία προσέλκυσης ιδιωτικών κεφαλαίων στη λειτουργία και αξιοποίηση πολλών Ολυμπιακών υποδομών μετά τους Αγώνες... Μπορούμε να ιδιωτικοποιήσουμε πλήρως ορισμένες από τις υποδομές, όσες δεν έχουν άμεσα και μαζικό αθλητικό χαρακτήρα...».
Τελικά, απ' ό,τι φαίνεται, για τέσσερις βασικά λόγους πήρε η Ελλάδα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004: Πρώτον, για να τα κονομήσουν όσοι ανέλαβαν να φτιάξουν τα Ολυμπιακά έργα. Δεύτερον, για να τα κονομήσουν όσοι θα εμπορευτούν τους ίδιους τους Αγώνες. Τρίτον, για να τα κονομήσουν όσοι θα πάρουν τα έργα μετά τους Αγώνες. Και τέταρτον, για πληρώσει όλους τους προηγούμενους ο λαός μας...
Ο Νίκος Μπίστης είναι ήδη υφυπουργός, η Μαρία Δαμανάκη γενικώς διαθέσιμη και αρκετοί άλλοι, παρόμοιων αντιλήψεων, σε πλήρη ετοιμότητα για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Τι ζητά πια περισσότερο;
Οχι τίποτε άλλο, μα η «πίτα» δεν είναι τόσο μεγάλη, ώστε να αρκεί και για τους «μέσα» στο ΠΑΣΟΚ και για τους «έξω», οπότε οι πρώτοι γκρινιάζουν δικαίως. Κι, ως γνωστόν, οι τέτοιες «προοδευτικές» δυνάμεις δε συστρατεύονται, αν πρώτα δεν τους διασφαλίσεις την προσωπική τους «πρόοδο».
ΑΥΤΗ Η ...ΟΜΟΡΦΗ «σχέση στοργής», που διαμορφώνεται ανάμεσα στον πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Κώστα Λαλιώτη και τη νυν ηγεσία του Κινήματος, έχει σίγουρα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πολλή πλάκα. Δεν καταλαβαίνουν, όμως, ότι ματαιοπονούν όσοι προσπαθούν να την εξηγήσουν με πολιτικούς όρους;
Είναι αναμφισβήτητη πραγματικότητα πως ο Κώστας Λαλιώτης, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, «σέρνει» τα μύρια όσα στο περιβάλλον του Κώστα Σημίτη και γενικότερα των λεγόμενων εκσυγχρονιστών. Ομως, άλλο αυτό και ...άλλο η πολιτική διαφοροποίηση.
Γι' αυτό ας μην κοπιάζουν κάποιοι να ανακαλύψουν πολιτικό λόγο σε όσα λέγονται, γράφονται ή φημολογούνται. Για αντιπαραθέσεις φατριών πρόκειται και, μάλιστα, φατριών τέτοιων, που ξέρουν να συγκρούονται με τον πιο ύπουλο τρόπο. Οπως, για παράδειγμα, να κάνουν «εμπιστευτικές» δηλώσεις, τις οποίες στη συνέχεια ανασκευάζουν.Και τέλος πάντως, όπως περίτρανα έδειξε το παράδειγμα Πάγκαλου, τα περισσότερα είναι λόγια του αέρα. Εξανεμίζονται, όταν ξαναμοιραστεί η τράπουλα κατά το δοκούν.
ΔΕ ΛΕΜΕ, «γενναία» και «υπεράνω» η απόφαση της Ελισάβετ Παπαζώη να αποχωρήσει από την ενεργό πολιτική και να μη θέσει υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές, όπως γράφτηκε. Ομως, θα πειθόμασταν ευκολότερα, αν κάποιος μπορούσε να τεκμηριώσει πως η εκλογή της και στην επόμενη Βουλή ...είχε βάσιμες ελπίδες...