ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα κόλπα

Γρηγοριάδης Κώστας

Ξέρετε τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, όταν θέλουν να αυξήσουν τις τιμές των προϊόντων από τη μια και από την άλλη να φαίνεται ότι δίνουν τη μάχη κατά της ακρίβειας και συμπαραστέκονται στις σχετικές... προσπάθειες του Κ. Κουλούρη; Οι βιομηχανίες τροφίμων, για παράδειγμα, αλλάζουν τη συσκευασία και την ονομασία του συγκεκριμένου προϊόντος, κι ενώ το περιεχόμενο είναι ακριβώς το ίδιο με το προηγούμενο, το εμφανίζουν ως νέο, έχοντας, βέβαια, ακριβότερη τιμή. Το ίδιο ουσιαστικά κάνουν τώρα και οι ασφαλιστικές εταιρίες. Μπορεί το υπουργείο Ανάπτυξης να έβαλε πλαφόν 6% στις αυξήσεις των συμβολαίων, αλλά τα τελευταία έρχονται «φουσκωμένα», σε ποσοστά που φθάνουν μέχρι και το 26%. Και, βέβαια, δεν παρανομούν οι επιχειρηματίες. Απλώς συνοδεύουν τη μεγάλη αύξηση της τιμής, με ορισμένες νέες καλύψεις. Με άλλα λόγια, αλλάζουν τη συσκευασία...

Κι αν αναρωτιέστε, τι κάνει το υπουργείο Ανάπτυξης και ο... μέγας διώκτης της ακρίβειας, Κ. Κουλούρης, σας πληροφορούμε, ότι δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Βλέπετε, εκτός των άλλων, οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι τυπικά εντάξει...

Τα λένε μόνοι τους...

«Αν δε διευρύνουμε την ενεργό περίοδο εργασίας, το ασφαλιστικό μας σύστημα θα έχει προβλήματα βιωσιμότητας στο μέλλον. Το κίνητρο είναι η εργασία. Το μοντέλο του εύπορου συνταξιούχου, που οικοδομήθηκε στις προηγούμενες δεκαετίες πρέπει να το ανατρέψουμε, γιατί ουσιαστικά δε δίνει λύση ούτε στους συνταξιούχους, ούτε στην οικονομία, ούτε στο ασφαλιστικό σύστημα». Αυτά είπε προχτές ο υφυπουργός Εργασίας, Ρ. Σπυρόπουλος. Και τα σημειώνουμε, γιατί, όταν ο αρμόδιος για το ασφαλιστικό ζήτημα υφυπουργός της κυβέρνησης θεωρεί πως έχει οικοδομηθεί στη χώρα μας και, επομένως, υπάρχει σήμερα ένα «μοντέλο εύπορου συνταξιούχου», το οποίο, μάλιστα, πρέπει να ανατραπεί, δε χρειάζεται να γράψουμε τίποτε περισσότερο εμείς, για το ποια είναι τα αντίστοιχα και πραγματικά σχέδια του ΠΑΣΟΚ, για το άμεσο μέλλον. Τίποτε απολύτως...

Διαχειριστικές φιλοδοξίες...

Οχι, δεν υποτιμούμε το γεγονός, πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί «διπλά βιβλία» στη διαχείριση των δημοσίων εσόδων και εξόδων. Δεν υποτιμούμε την ύπαρξη περίπου 100 (ίσως και περισσοτέρων) ειδικών λογαριασμών διαφόρων υπουργείων, μέσα από τους οποίους πραγματοποιήθηκε, σε συνθήκες πλήρους αδιαφάνειας και έλλειψης του οποιουδήποτε ελέγχου, το 15% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Δεν υποτιμούμε, δηλαδή, τα όσα αποκάλυψε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αλλωστε, το θέμα είναι από καιρό γνωστό. Οι πάντες γνωρίζουν, εδώ και χρόνια, ότι η κυβέρνηση ασκεί με ...ιδιαίτερη επιτυχία το «σπορ» της «δημιουργικής λογιστικής».

Ολ' αυτά έχουν, βέβαια, τη σημασία τους, αλλά αφορούν αποκλειστικά και μόνο στις διαδικασίες διαχείρισης του κρατικού προϋπολογισμού. Και ομολογούμε, πως μας έκανε μια κάποια εντύπωση το γεγονός, ότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος δε βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τον ταξικό προσανατολισμό και περιεχόμενο της διαχείρισης αυτής. Λες και αν λείψουν οι ειδικοί λογαριασμοί, αν υπάρξουν τα όποια δυνατά σήμερα μέτρα διαφάνειας και ελέγχου, αν τα ποσά όλα διακινούνται μέσα απ' τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού και ελέγχονται από τη Βουλή και από τα υπόλοιπα αρμόδια όργανα, δε θα έχει ο τελευταίος αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό περιεχόμενο. Φαίνεται, όμως, πως οι φιλοδοξίες του ΣΥΝ περιορίζονται απλά και μόνο στα θέματα της διαχείρισης...

... και αυταπάτες

Το γεγονός, πάντως, της ιδιαίτερα έντονης τελευταία εμμονής της ηγεσίας του ΣΥΝ στην ανάδειξη θεμάτων, που αφορούν αποκλειστικά και μόνο στις μορφές διαχείρισης της κυβερνητικής εξουσίας, έχει μια γενικότερη σημασία. Πρώτον, γιατί «σπρώχνει» αντικειμενικά τον ΣΥΝ σ' έναν ιδιόμορφο συναγωνισμό με τη ΝΔ, η οποία ασκεί ουσιαστικά την ίδια κριτική στην κυβέρνηση και αναδείχνει τα ίδια πάνω-κάτω θέματα. Και δεύτερον, γιατί φανερώνει την έκταση και ένταση των αυταπατών, που διακατέχουν την ηγεσία του. Οι αδιαφανείς, ανεξέλεγκτες, κλπ., κλπ., μορφές διαχείρισης της σημερινής ή οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης, που θα κινείται στην ίδια λίγο-πολύ κατεύθυνση, είναι αδιάρρηκτα δεμένες με το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής της. Και, μάλιστα, όσο δυναμώνει και βαθαίνει το αντιλαϊκό και φιλομονοπωλιακό αυτό περιεχόμενο, τόσο θα μεγαλώνουν οι ανάγκες της όποιας κυβερνητικής διαχείρισης για μεγαλύτερη αδιαφάνεια, για περισσότερους ειδικούς λογαριασμούς και λιγότερο έστω και τυπικό έλεγχο, για περισσότερο αυταρχισμό και λιγότερη δημοκρατία, κλπ., κλπ. Μόνο μια φιλολαϊκή κυβέρνηση και μια φιλολαϊκή πολιτική - με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας - δε θα έχει ανάγκη των τέτοιων μορφών διαχείρισης και, αντίθετα, θα επιζητεί και θα επιδιώκει την ουσιαστική συμμετοχή και έλεγχο του λαού, τη διαφάνεια, κλπ.

Τα ... συγχαρητήρια

Γρηγοριάδης Κώστας

ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ευχαριστήρια προς την κυβέρνηση για τον πόλεμο στο Ιράκ, ήρθαν σήμερα και τα συγχαρητήρια του FBI, από τον ίδιο τον αρχηγό του, αυτοπροσώπως, για την «εξάρθρωση της τρομοκρατίας».

Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι νιώθει πλέον ευτυχής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθώς τη συνεχάρη ένας οργανισμός που κατάφερε να μετατρέψει μέσα σε χρόνο ρεκόρ μια χώρα 300 εκατομμυρίων, όπως οι ΗΠΑ, σε ...στρατόπεδο;

Στην περίπτωση αυτή, ισχύει με σαφήνεια το ρητό «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» και έτσι οι επίγονοι του Εντγκαρ Χούβερ (έχοντας πια στη διάθεσή τους και τη σύγχρονη τεχνολογία) συναναστρέφονται φιλικά την κυβέρνηση και ...ετοιμάζουν και τη χώρα για την Ολυμπιάδα του 2004.

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Ο «εξ Ανατολών κίνδυνος», σύμφωνα με τον Γιάννο Παπαντωνίου, που μ' αυτήν τη φράση, χαιρέτισε την έγκριση των αναδιαρθρώσεων που πρότεινε από το ΚΥΣΕΑ. Μόνο που δε μας διευκρίνισε τι εννοούσε ακριβώς...

Διότι στα ανατολικά της χώρας, εκτός της Τουρκίας, βρίσκονται και το Ιράκ και το Ιράν και η Συρία και το Αφγανιστάν και η Βόρεια Κορέα. Κι όπως όλοι γνωρίζουν, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δε στοχεύουν στην Τουρκία - άλλωστε η τελευταία είναι σύμμαχός μας στη λυκοσυμμαχία - αλλά στις υπόλοιπες χώρες.

Αναρωτιόμαστε, επομένως, έναντι ποιου «κινδύνου εξ Ανατολών» πραγματοποιήθηκε η αναδιάταξη των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας. `Η, μήπως, δε χρειάζεται να ρωτάμε και αρκεί το γεγονός πως η κυβέρνηση έχει πάμπολλες φορές αποδείξει τη ΝΑΤΟφροσύνη της..;

Πάντως, σκόπιμο είναι να θυμίσουμε ότι μόλις δυο μέρες πριν τη χθεσινή έγκριση από το ΚΥΣΕΑ των αλλαγών του Γιάννου, ψήφισαν στη Βουλή ένα (ακόμα) νόμο υποβάθμισης της ΠΥΡΚΑΛ και της ΕΒΟ, που εξ όσων θυμόμαστε αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ανακοινώσεων μεταξύ Πατριαρχείου - Ελλαδικής Εκκλησίας καλά κρατεί, με τις δυο πλευρές να προσπαθούν με θρησκευτική φρασεολογία να αποκρύψουν το πόσο έχει σκληρύνει ένας πόλεμος, αποκλειστικά για την κοσμική εξουσία.

Οσο για την κυβέρνηση, επιμένει να παίζει σ' αυτό το θέατρο του παράλογου, δηλώνοντας σε όλους τους τόνους πως προστατεύει την «ενότητα της ορθοδοξίας», την ώρα που είναι μπλεγμένη σε κάθε ίντριγκα που έχει εξυφανθεί σ' αυτήν την υπόθεση.

Στις γειτονιές της ανέχειας

Αρκούσε ένας μικρός πίνακας με πέντε στοιχεία που καταγράφουν την πραγματική εργασιακή σχέση κοντά ενός εκατομμυρίου μισθωτών, για να τιναχτεί στον αέρα όλο το παραμύθι της κυβέρνησης περί «ευημερούσας ελλάδας». Η αποκάλυψη που έκανε χτες ο «Ρ» σπάει κόκαλα: 850.000 μισθωτοί έχουν κολλήσει όλα κι όλα άλλος 25 ένσημα, άλλος 50, άλλος 75 κι οι καλύτεροι 170 στη διάρκεια ενός χρόνου. Κατά μέσο όρο οι μισοί από τους μισθωτούς που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ έκαναν γύρω στα 100 μεροκάματα. Οποιος δε ζει ή δε συναναστρέφεται με κόσμο στις γειτονιές της ανέχειας δύσκολα ίσως μπορεί να καταλάβει τι σημαίνουν αυτά τα νούμερα στην πράξη. Αυτή όμως είναι η πραγματικότητα που ζουν οι «ευτυχισμένοι» κατά τον Σημίτη εργαζόμενοι στη χώρα μας. Η κατάσταση όπως αποτυπώνεται στα ψυχρά λογιστικά βιβλία της κυβέρνησης είναι μαύρη - κατράμι.

Για όσους ζουν σ' αυτές τις γειτονιές, ή γνωρίζουν την κατάσταση, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι νέο. Οταν καταλογίζονταν εγκληματικές ευθύνες από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στην ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ αυτό δε γινόταν τυχαία. Γνώριζαν ένας προς ένας, όλοι εκεί της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ πως έξω ο κόσμος βογκά. Κι όμως, υπέγραφαν τη μια μετά την άλλη τις συμβάσεις πείνας. Κι όμως, ψήφιζαν και με τα δυο χέρια σηκωμένα το νόμο για την κατάργηση του 8ωρου, για τη νομιμοποίηση των δουλεμπορικών. Είπαν ναι στη συνθήκη του Μάαστριχτ και τη Λευκή Βίβλο, είπαν ναι στους στόχους του κεφαλαίου για το πώς θα γίνει ανταγωνιστικό. Το αποτέλεσμα μετράμε σήμερα. Ενα εκατομμύριο εργάτες με 100 μεροκάματα το χρόνο, δηλαδή μια μέρα δουλιά για τρεις μέρες επιβίωση. Οταν ένας εργάτης με πλήρη και σταθερή εργασία θέλει δεύτερη και τρίτη δουλιά για να τα βγάλει πέρα, κοντά ένα εκατομμύριο εργάτες καλούνται να ζήσουν με ένα μεροκάματο στις τρεις μέρες οι πιο τυχεροί, γιατί υπάρχουν κι αυτοί που καλούνται να ζήσουν με ακόμα λιγότερα. Ζούνε; Δε ζούνε! Κι όλοι κατανοούμε σε ποια άλλη σκοτεινή πραγματικότητα οδηγείται αυτός που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια του συναγερμού. Το γεγονός, που καθημερινά επιβεβαιώνεται, πως το βαρέλι δεν έχει πάτο, συνοδεύεται από τραγωδίες. Που δεν αποτυπώνονται στην απαστράπτουσα τηλεόραση, είναι όμως δίπλα μας, επηρεάζουν άμεσα και τη ζωή όσων τρέφουν την αυταπάτη πως δε χτυπάει για αυτούς η καμπάνα.

Οσο οι δεσποινίδες με τα ροζ, στο εικονικό σαλονάκι της TV, θα συνεχίζουν να συζητούν με εκλεκτό καλεσμένο τον υπουργό Εργασίας, για την καταπληκτική απόδοση του «home cinema» που μόλις απόκτησαν, εμείς θα πρέπει να σύρουμε τα πόδια μας ξανά στο δρόμο. Οση κι αν είναι η κούραση, δεν έχουμε χρόνο αναμονής και σχολιασμού της πραγματικότητας από απόσταση. Κάθε νούμερο στον πίνακα με τα ένσημα αντιπροσωπεύει τη ζωή ενός εργάτη. Οταν το ΠΑΜΕ μας καλεί «να κερδίζουμε δυνάμεις με τον ταξικό αγώνα» σ' αυτόν τον εργάτη αναφέρεται.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ