Πενθήμερη αποχή την ερχόμενη βδομάδα, με σοβαρή πιθανότητα να εξελιχθεί σε αποχή διαρκείας, που θα ξεκινήσει με συγκέντρωση στις 11 το πρωί της Δευτέρας και πορεία προς το υπουργείο Παιδείας, είναι η απάντηση των εκπαιδευτικών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ στην κοροϊδία της κυβέρνησης και τα ψίχουλα που τους δίνει ως μισθολογική αύξηση.

Εκπρόσωποι των ομοσπονδιών των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) και των εκπαιδευτικών ΤΕΙ (ΟΣΕΠ) συναντήθηκαν χτες με τον υφυπουργό Οικονομικών Ν. Φαρμάκη, ο οποίος πρότεινε αύξηση 7%στις ετήσιες ακαθάριστες αποδοχές τους, η οποία θα επιμεριστεί σε αύξηση βασικού μισθού και επιδομάτων. Ο υφυπουργός είπε ότι η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης αφορά μόνο το 2004 και δεν μπορεί να δεσμευτεί για παραπέρα και απέκλεισε το ενδεχόμενο ενσωμάτωσης επιδομάτων στο βασικό μισθό. Οσο για τα οικονομικά των πανεπιστημίων και την αύξηση που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός με τη «Χάρτα Σύγκλισης», ο Ν. Φαρμάκης δεν ήταν σε θέση να πει πότε και αν θα αυξηθούν οι σχετικές δαπάνες.

Να σημειωθεί ότι οι πανεπιστημιακοί έχουν να πάρουν αύξηση από το 1997 (ανάλογη είναι η κατάσταση και για τους εκπαιδευτικούς των ΤΕΙ, οι μισθοί των οποίων υπολείπονται των πανεπιστημιακών) και η αύξηση που τους δίνει τώρα η κυβέρνηση δεν καλύπτει ούτε τις απώλειες του εισοδήματός τους από τον πληθωρισμό, που υπέστησαν την τελευταία διετία που κινητοποιούνται για τα μισθολογικά και τα συνταξιοδοτικά τους.

Η απαράδεκτη αυτή στάση της κυβέρνησης, που επιβεβαιώνει τη διαιώνιση της εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας, στέλνει ουσιαστικά τους πανεπιστημιακούς στα διάφορα προγράμματα και τους ιδιώτες για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους από εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες και να ανοίξουν την πόρτα των ιδρυμάτων στις επιχειρήσεις. Ο εμπαιγμός, δε, κορυφώνεται αν αναλογιστεί κανείς ότι εκπρόσωποι των υπουργείων Παιδείας και Οικονομικών συμμετείχαν στην Επιτροπή Διαλόγου κυβέρνησης - Πανεπιστημίων, ΤΕΙ που είχε συσταθεί για τα οικονομικά των ιδρυμάτων και των εκπαιδευτικών, αλλά η χτεσινή τελική πρόταση της κυβέρνησης υπολείπεται από τα «συμφωνηθέντα» στο πλαίσιο της Επιτροπής.

Από τις τελευταίες εξελίξεις όμως αναδεικνύονται και οι ευθύνες των ηγεσιών της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ. Η τελευταία, όχι μόνο δεν αμφισβητεί την πορεία «κατωτατοποίησης» που έχουν πάρει τα ιδρύματα, αλλά δεν αμφισβητεί ούτε τον επιδοματικό χαρακτήρα του μισθού, δε ζητά ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό. Οσο για την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, με την τακτική αποσπασματικής αντιμετώπισης του θέματος και συναίνεσης στον κοινωνικό διάλογο, που ακολούθησαν, το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο. Μάλιστα, δε βγάζει συμπεράσματα ούτε από τις τελευταίες εξελίξεις. Συνεχίζει να εμμένει στο μισθολογικό, αγνοώντας την αλλαγή του ρόλου του πανεπιστημιακού μέσα από τις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, «στηρίζοντας» την κυβέρνηση στο θέμα της αξιολόγησης «με ακαδημαϊκά κριτήρια», κλείνοντας τα μάτια στην επικείμενη Σύνοδο Υπουργών Παιδείας (18-19/9 στο Βερολίνο) που θα ελέγξει και θα εμβαθύνει αυτή την πορεία διάλυσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Για όλα αυτά είναι υπόλογοι τόσο απέναντι στον κλάδο τους, όσο και στους φοιτητές, που αν και είναι φυσικοί τους σύμμαχοι ενάντια στη διάλυση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, τους βάζουν απέναντι με την αποχή για άλλη μια φορά μέσα στην εξεταστική.

Ποια ΟΛΜΕ; Μα αυτή που η πλειοψηφική της ηγεσία αποτελείται από τη ΔΑΚΕ, τη ΣΥΝεργασία και την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ. Η ίδια δηλαδή πλειοψηφία που είχε το τιμόνι της ΟΛΜΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια, μόνο που τώρα και τυπικά πλέον έχει στα χέρια της και ολόκληρο το προεδρείο.

Τι αγώνες; Μα μόνο για το φραγκοδίφραγκο! Εβγαλαν λοιπόν από το σεντούκι την παντιέρα του αγώνα και εφορμούν στα χειμερινά ανάκτορα του Μαξίμου! Αιτήματα; Ενα και μοναδικό. Το επίδομα των 176 ευρώ.

Ποιοι; Αυτοί που διαμόρφωναν αιτήματα όχι σε αντιπαράθεση με την κερδοφορία του κεφαλαίου, αλλά με βάση το «τι πήραν» οι άλλοι εργαζόμενοι.. Που για 5 χρόνια έβαλαν πλάτη στην πολιτική της λιτότητας, διεκδικώντας γενικά και αόριστα ως μοναδικό αίτημα το νέο μισθολόγιο, πράγμα που εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση αναβάλλοντας κάθε φορά τη συζήτηση για τις αυξήσεις, λέγοντας ότι τέτοια ζητήματα θα επιλυθούν όταν εφαρμοστεί το νέο μισθολόγιο.

Ποιοι; Αυτοί που στο όνομα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού στηρίζουν τις αναδιαρθρώσεις στο χώρο της εκπαίδευσης, το σχολείο της αγοράς, την ιδιωτική εκπαίδευση και την επιχειρηματική δραστηριότητα στην παιδεία, την «αξιολόγηση» και τη σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, την κατάργηση της επετηρίδας, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και το καθεστώς ομηρίας των αναπληρωτών.

Αυτοί, λοιπόν, αποφάσισαν να περιορίσουν τον όποιο «αγώνα» σε συντεχνιακά πλαίσια, αφού στο όνομα της «ιδιαιτερότητας» αρνούνται την κοινή δράση με τους άλλους εργαζόμενους - θύματα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Πονηρή η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ! Σου λέει, εκλογές έχουμε κάτι θα τσιμπήσουμε, ασφαλώς χωρίς να χτυπάμε το κεφάλαιο και την πολιτική του.

Πονηρή, όμως, και η κυβέρνηση του κεφαλαίου, που προεκλογικά ξέρει πολύ καλά να κάνει δήθεν πως δίνει με το ένα χέρι ένα κομματάκι από την υπεραξία που κλέβει από τους εργαζόμενους, για να τα πάρει πίσω με 10 χέρια, αφού ακριβώς την ίδια στιγμή απεργάζεται νέα αντεργατικά μέτρα λεηλασίας του λαϊκού εισοδήματος.

Κουβέντα λοιπόν για τα χάλια της Παιδείας.

Κουβέντα για τις ευθύνες της κυβέρνησης, αλλά και της ΝΔ που με την παρουσίαση του κυβερνητικού της προγράμματος για την Παιδεία φρόντισε να επιβεβαιώσει την πλήρη συμφωνία της με την κυβερνητική πολιτική.

Κουβέντα για τα παιδιά που πετιούνται έξω από το Λύκειο.

Κουβέντα για την Παιδεία της ακριβοπληρωμένης αμάθειας και το σχολείο της αγοράς.

Κουβέντα για το χαράτσι της λαϊκής οικογένειας στο όνομα της «δωρεάν» Παιδείας.

Κουβέντα για το διπλό ανισότιμο σχολικό δίκτυο Ενιαίο Λύκειο - ΤΕΕ. Για την υποκατάσταση της μόρφωσης από την κατάρτιση.

Κουβέντα για τα 35άρια τμήματα.

Κουβέντα για προβλήματα και αιτήματα που μπορούν να εξασφαλίσουν τη στήριξη, τη συμπαράσταση και την κοινή δράση με τους άλλους εργαζόμενους.

Καμιά εμπιστοσύνη σ' αυτή τη συμβιβασμένη ηγεσία της ΟΛΜΕ. Με το πρώτο κοκαλάκι που θα της πετάξουν είναι έτοιμη να εγκαταλείψει τον αγώνα. Τώρα είναι η ώρα να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, τη δημιουργία Επιτροπών Αγώνα Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ που, εκτός από την προβολή των σύγχρονων αιτημάτων, θ' αναλάβουν και την ευθύνη της οργάνωσης του αγώνα μας σε αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, αλλά και τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που το στηρίζουν.

Η διεκδίκηση της Παιδείας, που ν' ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον αγώνα για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Οι εκπαιδευτικοί άλλωστε δεν μπορούμε να κατακτήσουμε τη μορφωτική και οικονομική μας «ελευθερία» σε ένα σχολείο που εξυφαίνει σήμερα πνευματικά και αύριο υλικά δεσμά για τη νεολαία.

Χωρίς καμιά επανάπαυση, λοιπόν, να βοηθήσουμε, να σπρώξουμε με ψήφο και με δράση, για να γυρίσει ο τροχός όχι μόνο για την Παιδεία, αλλά και για την κοινωνία.

Σε δυναμικές κινητοποιήσεις προσανατολίζονται οι συμβασιούχοι του ΑΠΘ που απασχολούνται με το καθεστώς της εργολαβίας, ύστερα από την άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην προκήρυξη 136 μόνιμων θέσεων εργασίας για διοικητικούς και άλλους υπαλλήλους, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις της την περασμένη χρονιά. Στη χτεσινή τους γενική συνέλευση αποφάσισαν να προχωρήσουν σε 24ωρη προειδοποιητική απεργία την Τρίτη, 16 Σεπτέμβρη, ενώ μέσα στο μήνα αναμένεται να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους.

Οι περίπου 500 εργαζόμενοι στις εργολαβικές εταιρίες καλύπτουν πάγιες και μόνιμες ανάγκες του πανεπιστημίου, τόσο στον τομέα των διοικητικών υπηρεσιών, όσο και στο χώρο της καθαριότητας και της φύλαξης του ΑΠΘ. Από τις 17 Δεκέμβρη του 2002, η πρυτανεία του ΑΠΘ, κάτω από την πίεση των εργαζομένων που βρίσκονταν από το Σεπτέμβρη σε αγωνιστικό αναβρασμό, είχε ζητήσει από το υπουργείο Παιδείας την προκήρυξη των 136 νέων θέσεων εργασίας στο Πανεπιστήμιο. Η κυβέρνηση είχε τότε παραπέμψει το θέμα στη συνεργασία των υπουργείων Παιδείας και Εσωτερικών, η οποία όμως καθυστέρησε εσκεμμένα πάνω από 7 μήνες, με αποτέλεσμα η προκήρυξη των θέσεων να μείνει για μια ακόμη φορά στα χαρτιά, όπως καταγγέλλει το σωματείο των εργαζομένων.

Ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση επιμένει να εμπαίζει τους εργαζόμενους, αφού καμιά επίσημη ενημέρωση για την τύχη του αιτήματός τους δεν έχει γίνει και μόνο ανεπίσημα έχουν ενημερωθεί ότι η περσινή κυβερνητική δέσμευση παρέμεινε κενό γράμμα.

Κινητοποιήσεις εξάλλου ετοιμάζουν και οι εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου και αορίστου χρόνου στο ΑΠΘ, συμμετέχοντας στις 24ωρες απεργίες που έχει κηρύξει το πανελλαδικό συντονιστικό τους όργανο για την Παρασκευή 19 και τη Δευτέρα 22 Σεπτέμβρη.

Το σκηνικό των διώξεων στο χώρο της εκπαίδευσης αναβιώνει την ερχόμενη Τετάρτη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Ρόδου. Οκτώ εκπαιδευτικοί, στελέχη και μέλη της Α' ΕΛΜΕ Δωδεκανήσου και του Διδασκαλικού Συλλόγου Ρόδου, δικάζονται με κατηγορίες που συνδέονται με τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις του 1998 ενάντια στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Η ΟΛΜΕ, με αφορμή αυτή τη δίωξη, ζητά να καταργηθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου και να σταματήσουν όλες τις ανακρίσεις και δίκες σε βάρος εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών και πολιτών.