Εργάτες, αγρότες και άνεργοι, οι «ευεργετηθέντες» του νέου «πακέτου» της απάτης, επέλεξαν να σταθούν μαζί, κοντά στο ΠΑΜΕ και στην ΠΑΣΥ. Να μπουν στο δρόμο της προοπτικής, της λαϊκής συσπείρωσης και του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Παρασκευή και Σάββατο με ορμητήριο την πλατεία στο άγαλμα Βενιζέλου βγήκαν και πάλι στην αντεπίθεση. Οι εργαζόμενοι της ΑΓΝΟ, της ΒΑΛΚΑΝ, της «Φλώρινα Χωναίος», που ζουν με τον κίνδυνο της απόλυσης, οι καπνεργάτες που παλεύουν να εξασφαλίσουν 100 ένσημα το χρόνο, οι αγρότες που «θάβονται» στη χωματερή της ΚΑΠ, οι αυτοαπασχολούμενοι που παλεύουν να κρατήσουν ανοιχτά τα μαγαζιά τους.
Από την άλλη, συμπρωταγωνιστές στις φιέστες της κυβέρνησης ο νομάρχης, δήμαρχοι, συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΕΚΘ και της ΕΔΟΘ, μαζί με τους βιομηχάνους και τους μεγαλοεξαγωγείς, όλοι δηλαδή οι εκπρόσωποι των «παραγωγικών» φορέων. Χειροκροτούσαν τον πρωθυπουργό της ακρίβειας, της ανεργίας και της φτώχειας, τον πρωθυπουργό των πολέμων, του κράτους βίας και καταστολής. Ορισμένοι από αυτούς πήγαν και να διαδηλώσουν δήθεν για τα δίκια του εργαζόμενου λαού. Το πρωί χειροκροτητές, το βράδυ «αγωνιστές».
Οι διήμερες κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και της ΠΑΣΥ, που ξεκίνησαν το απόγευμα της Παρασκευής, κορυφώθηκαν χτες με το συλλαλητήριο που ξεκίνησε από το άγαλμα Βενιζέλου και με πορεία κατευθύνθηκε προς το χώρο της ΔΕΘ και τα προξενεία των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Ο χώρος της πλατείας ντύθηκε στα χρώματα του αγώνα. Κόντρα στο μαύρο της «νέας εθνικής αυτοπεποίθησης», που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και οι πολιτικοί της συνοδοιπόροι (ΝΔ, ΣΥΝ).
«Είναι καθρεφτάκια και πράσινες χάντρες για τους ιθαγενείς με περίβλημα "κοινωνικού πακέτου". Προσβάλλουν βάναυσα την τιμή και αξιοπρέπεια του εργάτη», δήλωσε ο Θ. Κυριακίδης, στέλεχος του ΠΑΜΕ και γραμματέας του ΕΚΘ σχολιάζοντας τα «κοινωνικά μέτρα». «Δεν παγιδευόμαστε. Η πραγματική ανεργία στη Θεσσαλονίκη μαζί με την ετεροαπασχόληση και υποαπασχόληση ξεπερνά το 18% και το 30% στους νέους και στις γυναίκες. Τα τελευταία 10 χρόνια 10.000 επιχειρήσεις έχουν κλείσει ή μεταναστεύσει. 15.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν μόνο από την κλωστοϋφαντουργία. Η περιοχή μας μετατρέπεται σε κέντρο παροχής υπηρεσιών, σε πέρασμα κεφαλαίων, εμπορευμάτων και στρατών για την εξυπηρέτηση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών επιδιώξεων του μεγάλου κεφαλαίου στην περιοχή των Βαλκανίων και της ΝΑ Ευρώπης», πρόσθεσε. Και ο Θ. Κυριακίδης κατέληξε: «Γι' αυτό επιβάλλεται να ηττηθούν στη συνείδηση των εργαζομένων οι δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό επιβάλλεται να γυρίσουμε την πλάτη στο δικομματισμό. Γιατί αυτό αποτελεί βασική προϋπόθεση για να φέρουν οι αγώνες μας καλύτερα αποτελέσματα».
Motion Team |
Στην πρώτη γραμμή του αγώνα και οι εργαζόμενοι της «Φλώρινα-Χωναίος». Εδώ και πέντε βδομάδες πραγματοποιούν επίσχεση εργασίας διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους. Και αυτή η επιχείρηση οδηγείται σε κλείσιμο αφού πρώτα έβαλε στο χέρι δισ. επιδοτήσεων. «Οι εργαζόμενοι της χώρας δε χρειαζόμαστε ευκαιριακά προεκλογικά πακέτα "κοινωνικών παροχών". Γι' αυτό παλεύουμε ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που μας στερεί τις δουλιές μας. Ενάντια στην πολιτική που πριμοδότησε επιχειρηματίες σαν τον κ. Χωναίο για να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στα Βαλκάνια και να κερδοφορούν περισσότερο», ανέφερε ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, Δ. Αλιστρατινός.
(κι ο νηστικός ψωμάκι)
ΚΑΙ το ψωμί ο «άρτος ημών ο επιούσιος», όπως φαίνεται τραβάει κι αυτός της ακρίβειας την ανηφόρα. Το ψωμί μας στον κύκλο της καυτής επικαιρότητας, καθώς βρίσκεται κι αυτό στο στόχαστρο της ανατίμησης.
ΣΤΗΡΙΓΜΑ του κάθε σπιτικού τότε, αλλά και σήμερα είναι το ψωμί. Αυτοί που το υποβαθμίζουν και το ξεγράφουν βρίσκονται σε διάσταση με την πραγματικότητα για τους εργαζόμενους, καθώς αναζητούν καθημερινά πολλά καρβέλια για πολλά στόματα που έχουν να θρέψουν.
ΕΙΧΑΜΕ - ανάμεσα στα πολλά ρεκόρ τα πανευρωπαϊκά - το προνόμιο να είμαστε οι μεγαλύτεροι «ψωμοφάγοι». Δε φαίνεται να έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα. Εξακολουθούμε να τρώμε το περισσότερο ψωμί (στην Ευρώπη). Και για να ολοκληρώσουμε την εικόνα, μαζί με την πρωτιά της κατανάλωσης έχουμε επίσης και την πρωτιά της κακής παρασκευής. Χίλιες δυο μανούβρες, ατελείωτες κι ανεξέλεγκτες ποιότητες. Κοστολόγια «ιερά κι απαραβίαστα» και ασύδοτα. Κι όλα από τα πανάρχαια χρόνια φορτώνονται στο καρβέλι του εργαζόμενου, στο μεροκάματο.
ΣΤΟΝ παροιμιακό λόγο του λαού, αλλά επίσης κι άλλων λαών, πλούσια και μοναδικά καθρεφτίζεται του ψωμιού η πρώτη, η θεμελιακή και μοναδική του αξία και θέση. Μια σειρά παροιμιακές φράσεις, διδακτικές, παιδευτικές, δείχνουν την παντοδύναμη σχέση του ψωμιού με τη ζωή. Μια απ' αυτές λέει: «Ανθρωπος, που δεν πεινάσει / τι θα πει ψωμί δεν ξέρει». Μια άλλη προσθέτει: «Δεν πιστεύει ο χορτασμένος / το κακό του νηστικού. Και σε μια άλλη ο λαός με σοφία επίσης συμπληρώνει: «Ο χορτάτος λέει ψωμί / κι ο νηστικός ψωμάκι».
ΜΑΥΡΗ στενοχώρια φέρνει του ψωμιού η στέρηση, όταν τα παιδιά δεν μπορούν να το χαρούν κι όταν η μάνα από τη μαύρη ανάγκη είναι πολλές φορές υποχρεωμένη να τους μετράει τις φέτες ή όταν το κρύβει, καθώς βλέπει τα καρβέλια να εξαφανίζονται μόλις βγήκαν από το φούρνο...
ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ μοναδικά παροιμιακά επιγράμματα αποτυπώνουν του ψωμιού τη χαρά, αλλά και τη στενοχώρια. Αναζητάμε στα μακρινά χρόνια το σπιτικό που βαθιά χαράματα είχε κιόλας ανάψει το φούρνο του. Πηχτό ακόμη σκοτάδι, την ώρα που οι ζευγολάτες ξεκινούσαν για τα πρώτα οργώματα της καινούριας σποράς.
Ο ΦΟΥΡΝΟΣ έδινε τότε στο χωριό το δικό του μήνυμα, πως υπάρχει ψωμί. Ηταν η χαρά της σιγουριάς πως ο επιούσιος ήταν δικός μας, δεν ήταν αγοραστός. Ο φούρνος μάς βεβαίωνε πως στο τραπέζι είχαμε το ψωμί μας από το στάρι μας. Η γλυκιά μυρουδιά του έδινε επίσης σήμα στο χωριό. Σήμερα το ένα σπιτικό, αύριο τ' άλλο. Αγραφη συμφωνία, για να έχει όλο το χωριό το ψωμί και για ν' απλώσει κάποια στιγμή το χέρι να πάρει το δανεικό καρβέλι και να το δώσει, όταν δουλέψει ο δικός του φούρνος...
ΚΑΙ σήμερα στήριγμα για το κάθε σπιτικό ο «επιούσιος», το ψωμί του, ο «ψωμοφάγος» λαός μας που το ετίμησε πάντα ξέρει πως με «το ψωμί όλα τα βάσανα είναι γλυκά». Το καρβέλι μετράει στο μεροκάματο. Κάθε λεπτό, κάθε δεκάρα που του φορτώνουν πέφτουν στις πλάτες πάνω του. Το ψωμί μένει πάντα αγώνας και θεμέλιο ζωής.