Eurokinissi

Από πρόσφατη απεργία των δημοσίων υπαλλήλων

Από τις αρχές Αυγούστου άνοιξαν την αυλαία με τη συζήτηση για το νέο πρόγραμμα που θα παρουσιάσουν το φθινόπωρο. Μ' αυτό τον τρόπο επικεντρώνουν ένα μέρος της προσοχής της κοινής γνώμης σε «ρεαλιστικά οράματα» και υποσχέσεις για το μέλλον, ενώ εκατομμύρια εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και γέροι βασανίζονται με τη μάστιγα της ανεργίας, το αβέβαιο μέλλον και τις σκληρές επιβαρύνσεις που τους ετοιμάζουν από κοινού κυβέρνηση και αντιπολίτευση με τα νέα μέτρα για την υγεία, τις συντάξεις και τις μειώσεις στον κοινωνικό τομέα.

Ωστόσο η ηγεσία της Ενωσης των Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) δηλώνει ότι θα προβάλει αντιρρήσεις στο ένα ή το άλλο μέτρο, όμως δε σκέφτεται να ετοιμάσει ένα «θερμό» φθινόπωρο δηλαδή απεργιακό αγώνα.

Ομως τι καινούριο παρουσίαζαν τα δύο προαναφερόμενα κόμματα στους εκλογές τους και γενικότερα στο γερμανικό και το διεθνές κοινό; Τη συζήτηση στο SPD την άνοιξε ο γενικός γραμματέας αυτού του κόμματος Ολαφ Σολτς, για να μετάσχουν σ' αυτήν κατόπιν και άλλα ανώτατα στελέχη, ακόμα και ο πρόεδρος του SPD και καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ. Ο κ. Σολτς - εκτός από ένα νέο στοιχείο - δεν είπε ουσιαστικά τίποτα το καινούριο, αλλά απλώς επιβεβαίωσε αυτό που στην πραγματικότητα είναι η σοσιαλδημοκρατία και το πρόγραμμα που εφαρμόζει. Το νέο είναι ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης σαν η δυνατότητα (και όχι δικαίωμα) συμμετοχής στη μόρφωση και την εργασία.

Κατά άλλα ο κ. Σολτς υπήρξε ειλικρινής. Είπε ότι με την έννοια «δημοκρατικός σοσιαλισμός» δεν μπορεί να φανταστεί κανείς κάτι το λογικό και ότι θα πρέπει να διαγραφεί από το τωρινό σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα. Η «Νόιες Ντόιτσλαντ» έγραψε (19/8) ότι «ανάμεσα σε άλλους επιδοκίμασε τον Σολτς ο καγκελάριος και πρόεδρος του SPD Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Αλλα ηγετικά στελέχη επέκριναν τη γνώμη του Σολτς. Οχι, βέβαια, γιατί είναι υπέρ του λεγόμενου «δημοκρατικού σοσιαλισμού», αλλά απλούστατα, γιατί αυτό είτε είναι μέσα στο πρόγραμμα είτε όχι το κόμμα εφαρμόζει το πρόγραμμά του: «Πρόκειται, είπε, για άκαιρη συζήτηση για έννοιες. Οι έννοιες κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατικός σοσιαλισμός σαν συστατικά μέρη του προγράμματος του SPD δεν εμπόδισαν την εργασία του κόμματος. Προς τι λοιπόν η αλλαγή;» (Φραντς Μιντεφέρινγκ, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD). Για λόγους ιστορικούς, είπε, πρέπει να μείνουν στο πρόγραμμα.

Ο Βόλφγκανγκ Τίρζε, αντιπρόεδρος του κόμματος και πρόεδρος του Μπούντεσταγκ, τάχθηκε επίσης κατά της διαγραφής της «παραδοσιακής έννοιας δημοκρατικός σοσιαλισμός». Το αίτημα για δημοκρατικό σοσιαλισμό - είπε - έχει την καταγωγή του στον 19ο αιώνα, όταν επρόκειτο για θέσεις εργασίας και «συμμετοχή των εργατών στην κοινωνία». Αλλά και ο κ. Τίρζε ομολόγησε ότι η έννοια αυτή «έχει μεγάλη ιστορική σημασία για το SPD, αλλά επίκαιρα δεν είναι πια σημαντική».

Συζήτηση, λοιπόν, για τη συζήτηση; Μάλλον όχι. Πρόκειται για ομολογία ότι η μέχρι πριν λίγο χρόνο προβαλλόμενη σαν πανάκεια «κεντρο-αριστερά» κυβέρνηση και πολιτικά χρεοκόπησε στα μάτια των εργαζομένων και αναζητείται κάποια «νέα» φόρμουλα που δήθεν θα θεραπεύσει την κρίση του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Θα δούμε άλλωστε πιο κάτω, τι γίνεται και στη Γαλλία. Αλλά πρώτα ας μιλήσουμε για το αριστερό ΚΟΔΗΣΟ.

Προς τα πού τραβάει το Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ); Αριστερά ή ακόμη δεξιότερα; Από όσα αναφέρονται στο Τύπο σαν προαγγελία του νέου σχεδίου προγράμματος μάλλον το τελευταίο θα συμβεί. Αυτό το σχέδιο θα υποβληθεί για έγκριση στο κομματικό συνέδριο που θα συνέλθει στα τέλη του Οκτώβρη στο Κέμνιτς (επί ΓΛΔ Πόλη Καρλ Μαρξ). Τι το νέο θα περιέχει; Η «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (23/24 Αυγούστου) πληροφορεί σχετικά: «Το ΚΟΔΗΣΟ θέλει ξεκάθαρα να εγκαταλείψει το στόχο μιας κρατικοσοσιαλιστικής κοινωνίας και να δεχτεί επιχειρησιακές δραστηριότητες και συμφέροντα κέρδους. Εκτός απ' αυτά θέλουν να ομολογήσουν πίστη στις βασικές αξίες του Συντάγματος και στην ελευθερία από τη βία. Ο σοσιαλισμός δε θα αποτελεί πια εναλλακτικό κοινωνικό σύστημα, αλλά απλώς ένα κίνημα και ένα σύστημα αξιών. Το κόμμα θέλει για πρώτη φορά να αναγνωρίσει το μονοπώλιο της βίας στον ΟΗΕ και έτσι δε θα αποκρούει πια κατ' αρχήν ειρηνικές επεμβάσεις της κοινότητας των κρατών». Στα πιο πάνω η «Νόιες Ντόιτσλαντ» της ίδιας μέρας προσθέτει: «Παρ' όλα αυτά το ΚΟΔΗΣΟ παραμένει αντικαπιταλιστικό. Καταδικάζει κάθε κατάχρηση της παράδοσης των ανθρώπινων δικαιωμάτων για στρατιωτικές επεμβάσεις, όπως επίσης παραβιάσεις της απαγόρευσης της βίας, του μη σεβασμού και της κατάργησης του διεθνούς μονοπωλίου της βίας του συμβουλίου Ασφαλείας».

Ισως διευκολύνουν τον αναγνώστη να κατανοήσει τα πιο πάνω διαβάζοντας (περιληπτικά) ό,τι δήλωσε ο νέος (και παλιός) πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ Λόταρ Μπίσκι στην εφημερίδα του Μονάχου «Ζιντ - Ντόιτσε Τσάιτουνγκ». Τις δηλώσεις του τις αναμεταδίδει πάλι περιληπτικά, αλλά σχολιασμένα η «Νόιες Ντόιτσλαντ» (19 Αυγούστου): «Ο Λόταρ Μπίσκι ξεκαθάρισε αυτές τις μέρες στη "Ζιντ - Ντόιτσε Τσάιτουνγκ" ότι είναι επείγον για το ΚΟΔΗΣΟ να πάρει μερικές βασικές αποφάσεις. Είχαμε δεκατρία χρόνια καιρό να σχηματίσουμε γνώμη γι' αυτή την κοινωνία. Η συζήτηση, είπε, πρέπει τώρα να σταματήσει. Το Σύνταγμα, το κοινοβουλευτικό σύστημα και την κατανομή των εξουσιών πρέπει να τις υπερασπιστούμε - ακριβώς και σαν δυνατότητες και απαραβίαστες προϋποθέσεις για να αλλάξουμε πολιτικά το σύστημα. Ο Μπίσκι χαρακτηρίζει αυτές τις τις προϋποθέσεις σαν "εκσυγχρονισμό" και γι' αυτές παίρνει επάνω του ακόμα και φυγή μελών από το κόμμα».

Πώς αποδέχτηκαν τη δήλωση αυτή αναγνώστες της «Νόιες Ντόιτσαλντ» (21 Αυγούστου) - προφανώς μέλη του ΚΟΔΗΣΟ; Αναφέρω χαρακτηριστικά δύο επιστολογράφους. Ο ένας, ο Μάνφρεντ Χέγκνερ, Βερολινέζος, χαρακτηρίζει τις δηλώσεις Μπίσκι σαν «δήλωση νομιμότητας στην παρούσα αστική κοινωνία» και συνεχίζει: «Ο πρόεδρος του ΚΟΔΗΣΟ διακηρύσσει ειρήνη του κόμματός του με το Σύνταγμα, το κοινοβουλευτικό σύστημα και την κατανομή των εξουσιών». Ο Λόταρ Μπίσκι λογαριάζει σε συνδυασμό μ' αυτά και σε άλλες εξόδους μελών. Δεν του αρκεί ότι από τις αρχές του 2002 ως τα μέσα του 2003 η μείωση των μελών του ΚΟΔΗΣΟ ανήλθε σε 13.000 και το πρώτο εξάμηνο του 2003 (η μείωση) ήταν μεγαλύτερη από ολόκληρο το προηγούμενο έτος; Ο Λ. Μπίσκι και το περιβάλλον του δε σκέφτηκαν μόνο ένα πράγμα: χωρίς τους ύποπτους σ' αυτούς αριστερούς στο ΚΟΔΗΣΟ θα βουλιάξουν περισσότερο οι εκλογικές προοπτικές του κόμματος. Η σχεδιαζόμενη πολιτική προσαρμογή, δεν πρόκειται να έχει καμιά "αξία χρήσης" για την πλειοψηφία των έως τώρα μελών του ΚΟΔΗΣΟ, όπως το αποδείχνουν τα μειωνόμενα εκλογικά αποτελέσματα και οι καθημερινές δημοσκοπήσεις».

Ο άλλος επιστολογράφος, ο Ούβε Καντ, σημειώνει ανάμεσα στα άλλα: «Πρόκειται για τη δημιουργία μιας χαρούμενης κοινότητας, που χωρίς ταμπού, αλλά σταθερά στο έδαφος του υπαρκτού καπιταλισμού θα έχει κέφι στη δημοκρατία. Και σε όποιον δεν αρέσει αυτό να φεύγει από το κόμμα».

Η εκπρόσωπος της «Κομμουνιστικής Πλατφόρμας» στο ΚΟΔΗΣΟ Σάρα Βάγκενκνεχτ, άσκησε κριτική στο σχέδιο του νέου προγράμματος και δήλωσε ότι η «Πλατφόρμα» θα υποβάλει στο συνέδριο αρκετές προτάσεις αλλαγών.«Με αυτό το πρόγραμμα -είπε- το ΚΟΔΗΣΟ χωρίζεται από το σοσιαλισμό σαν μια εναλλακτική κοινωνία στον καπιταλισμό. Το ΚΟΔΗΣΟ είναι ένα κόμμα που βολεύτηκε τώρα στον καπιταλισμό. Το πρόγραμμα σημαίνει μια καθαρή μετατόπιση θέσεων».

Ποικιλία αλλαγών, λοιπόν, νέοι «εκσυγχρονισμοί», μόνο ένα πράγμα όχι: όχι σοσιαλισμός και όλα τα μέσα παραγωγής, όπως έως τώρα, να είναι στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου. Ετσι θέλουν να ανανεώσουν το σύστημα!