Σκηνικό προεκλογικής εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων, με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου, στήνουν οι κυβερνητικοί μηχανισμοί, με τη βοήθεια του φιλοκυβερνητικού Τύπου. Ηδη μια πρώτη γεύση του προπαγανδιστικού αυτού «μπαράζ» πήραμε όλες τις προηγούμενες μέρες, με τις εφημερίδες του συγκροτήματος να μοιράζουν δισεκατομμύρια ευρώ για λογαριασμό της κυβέρνησης. «Ωφελημένοι», σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, που προφανώς στήνονται καθ' υπαγόρευση, θα είναι υπάλληλοι του δημοσίου, συνταξιούχοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, άνεργοι, αγρότες, όλος δηλαδή ο εκλογικός πληθυσμός... Στα πλαίσια της εξειδίκευσης των μέτρων που θα περιλαμβάνονται στον κρατικό προϋπολογισμό του 2004 και της πρωθυπουργικής ομιλίας στη Θεσσαλονίκη ήδη έχει ξεκινήσει κύκλος συναντήσεων και συνεργασιών με τον Κ. Σημίτη, αλλά και στο υπουργείο Οικονομίας μεταξύ του υπουργού Ν. Χριστοδουλάκη, των υφυπουργών του οικονομικού επιτελείου, καθώς και άλλων υπηρεσιακών παραγόντων.

Το προεκλογικό... οπλοστάσιο, με τον βαρύγδουπο, αλλά και απατηλό τίτλο «χάρτα της κοινωνικής σύγκλισης», το κόστος του οποίου το προσδιορίζουν από 0,8 μέχρι και 1,5 δισ. ευρώ (περίπου 500 δισ. δρχ), δεν είναι ακόμα γνωστό, αλλά οι αρμόδιοι έχουν φροντίσει να διοχετεύσουν διάφορες πλευρές του προς το Τύπο. Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν ανεπίσημα αυτοί οι αρμόδιοι και χωρίς να σημαίνει ότι τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι, το «πακέτο» μεταξύ άλλων προβλέπει:

• Το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και τα ειδικά μισθολόγια των πανεπιστημιακών, στρατιωτικών και των δικαστικών. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές διακηρύξεις, με το νέο μισθολόγιο οι αυξήσεις των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων θα κυμανθούν μεταξύ 4% και 6,5%.
• Αύξηση στο Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ), το ύψος της οποίας θα προσδιοριστεί τον επόμενο μήνα.
• Αύξηση στις συντάξεις του ΟΓΑ, για τις οποίες ο στόχος είναι να φτάσουν το φοβερό ποσό των 60.000 δραχμών, αλλά ακόμα δεν είναι γνωστό τι ακριβώς θα αποφασιστεί.
• Τα επιδόματα ανεργίας, σύμφωνα και με τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Δ. Ρέππα, προβλέπεται να αυξηθούν κατά 7-8%.
• Αναπροσαρμογές στα επιδόματα των ατόμων με ειδικές ανάγκες, των πολυτέκνων και μονογονεϊκών οικογενειών, των φτωχών οικογενειών σε ορεινές περιοχές κλπ.
• Δυναμική εκκίνηση του συστήματος μερικής απασχόλησης στο δημόσιο, με την πρόσληψη μερικών χιλιάδων μερικώς απασχολούμενων.

Η αναδρομή και μόνο στο πρόσφατο παρελθόν αρκεί για να αναδείξει στο μέγεθος της επιχειρούμενης κυβερνητικής εξαπάτησης των εκατομμυρίων μισθωτών, συνταξιούχων, ανέργων κλπ. Κατ' αρχάς, το πακέτο της «χάρτας» φαίνεται ότι έχει διασταλτικές ικανότητες, ώστε να συμπεριλάβει και κυβερνητικές εξαγγελίες παρελθόντων ετών... Ετσι το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων είχε εξαγγελθεί από το 2002, η φιλοκυβερνητική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ είχε ζητήσει να εφαρμοστεί απ' το 2003, αίτημα που απορρίφθηκε από τον σημερινό υπουργό Οικονομίας, ο οποίος όμως δεν έχει κανένα πρόβλημα σήμερα να το συμπεριλάβει στο πακέτο της προεκλογικής «χάρτας».

Το άλλο αξιοσημείωτο σε σχέση με τη σχεδιαζόμενη κυβερνητική φιέστα είναι ότι οι εξαγγελίες για αυξήσεις σε συγκεκριμένες «ευπαθείς» ομάδες του πληθυσμού - οι παρίες και οι απόβλητοι του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού - δεν ξεφεύγουν από τις γνωστές πολιτικές ελεημοσύνης του πεντοχίλιαρου, το οποίο μπορεί να γίνει δεκαχίλιαρο λόγω των επερχόμενων εκλογών. Τόσο φαίνεται ότι ανέβηκε στην αγορά το τίμημα της εξαγοράς της ψήφου. Από την άλλη πλευρά και με τις σταγόνες και τα ψιχία κρατικής ελεημοσύνης, η κυβέρνηση απλώς επιχειρεί να κρατήσει σε «ανεκτά» επίπεδα αθλιότητας τις κοινωνικές ομάδες που περιθωριοποιούνται ως αποτέλεσμα της ακολουθούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.

Και ενώ η κυβερνητική γαλαντομία προς τα λαϊκά στρώματα, σε περίοδο μάλιστα εκλογών, περιορίζεται στα όρια του πεντοχίλιαρου, με μοχλούς τις κυβερνητικές πολιτικές συντελείται στη χώρα μας μια άνευ προηγούμενου αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ του κεφαλαίου, ειδικότερα του μεγάλου και επώνυμου. Η παρατηρούμενη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια 40-50 οικογενειών της οικονομικής ολιγαρχίας παίρνει διάφορες μορφές. Συντελείται είτε μέσω των κυβερνητικών παρεμβάσεων (προκλητικά φορολογικά κίνητρα στις μεγάλες επιχειρήσεις) είτε μέσω της μεγάλης και ανεξέλεγκτης ακρίβειας, ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να αδειάζουν οι τσέπες των εργαζομένων και να γεμίζουν τα ταμεία των επιχειρήσεων, είτε, το κυριότερο, μέσω της παράδοσης της δημόσιας περιουσίας σε συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Θα ήταν παράλειψη, τέλος, να μη σημειώναμε ότι η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει στο παρελθόν μέτρα κοινωνικής πολιτικής, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, τα οποία ποτέ δεν εφάρμοσε. Ποιος, αλήθεια, δε θυμάται την περίφημη εξαγγελία - δέσμευση του ίδιου του πρωθυπουργού, παραμονές των εκλογών του 2000, ότι οι κατώτατες συντάξεις θα ανέλθουν στις 152 χιλιάδες δραχμές; Εξαγγελία, η οποία ξεχάστηκε αμέσως μετά τις εκλογές και αφού το ΠΑΣΟΚ είχε καταφέρει με τέτοιες ανήθικες μεθόδους να υφαρπάξει και πάλι τη λαϊκή ψήφο. Το άλλο παράδειγμα είναι το πρόγραμμα για το δίκτυο κατά της φτώχειας. Είχαν εξαγγείλει με βαρύγδουπους και πάλι τίτλους, από το 2000 ακόμα, ότι το πρόγραμμα θα αγκαλιάσει 300-400 χιλιάδες φτωχές οικογένειες, αλλά σήμερα μόλις 3 χρόνια μετά τις αρχικές εξαγγελίες κανείς δε μιλάει πλέον γι' αυτό. Απλά το πρόγραμμα έχει ουσιαστικά εγκαταλειφθεί, παρασύροντας μαζί του και την όποια αξιοπιστία είχε απομείνει στην κυβέρνηση.