Οσο η παραγωγή σε κάθε τομέα οργανώνεται με βάση το κέρδος, η ανεργία θα συνεχίζεται και θα χρησιμοποιείται για να μετατραπεί η εργασία σε σύγχρονο δουλεμπόριο, γι' αυτό χρειάζεται οι εργαζόμενοι να προχωρήσουν σε αγώνα για βαθύτερες πολιτικές αλλαγές και τομές και ταυτόχρονα να διεκδικήσουν μέτρα υπεράσπισής τους.

Τα παραπάνω επισήμανε μεταξύ άλλων η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνάντησης που είχε με τη διοίκηση της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος (ΟΕΚΙΔΕ) με την παρουσία και πολλών εργαζομένων, με αφορμή τις εξελίξεις στη «Σίσσερ Πάλκο», αλλά και γενικότερα στον κλάδο.

Παίρνοντας πρώτος το λόγο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Δήμος Θεοδώρου, επισήμανε ότι η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου οξύνεται συνεχώς, με αρνητικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους. Οπως σημείωσε η Ομοσπονδία, δε μένει στις διαπιστώσεις των προβλημάτων, αλλά και στις αιτίες που είναι πολιτικές και αυτές πρέπει να αντιπαλέψουν οι εργαζόμενοι. Αναφερόμενος συγκεκριμένα στα προβλήματα του κλάδου τόνισε ότι αυτά έχουν να κάνουν με τις ανατροπές του ωραρίου, την παράδοση παραγωγικών τμημάτων σε εργολάβους, την 4ωρη απασχόληση, την ανασφάλιστη εργασία, αλλά και τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου φέρνοντας σαν παράδειγμα τον όμιλο Λαναρά. Στο επίκεντρο επίσης είναι η καταπάτηση ων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αλλά και η τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς από την εργοδοσία.

Αναφερόμενος ειδικά στη «Σίσσερ Πάλκο» τόνισε ότι τα ΜΜΕ δεν αναδεικνύουν την ουσία του προβλήματος και τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν. Κι όπως τόνισε, μετά το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, 450 επιχειρήσεις έχουν μεταφερθεί στα Βαλκάνια και χάθηκαν 35.000 θέσεις εργασίας. Από την άλλη οι βιομήχανοι του κλάδου συνεχίζουν να αξιώνουν περισσότερα προνομία, μείωση του εργασιακού κόστους και επιδοτήσεις. Γι' αυτό -όπως σημείωσε- η εργατική τάξη πρέπει να συσπειρωθεί στα ταξικά συνδικάτα και να αντιπαλέψει αυτές τις πολιτικές.

Ο γραμματέας της Ομοσπονδίας, Θ. Αναστασίου, τόνισε ότι η «Σίσσερ» ήταν το ποτήρι που ξεχείλισε για όλο τον κλάδο, που μετράει συνολικά 100.000 χαμένες θέσεις εργασίας, και γι' αυτό υπάρχουν πολιτικές ευθύνες από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.

Ξεκινώντας την τοποθέτησή της η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στην ανεργία, σημειώνοντας ότι όλοι συμφωνούν ότι είναι το σημαντικότερο πρόβλημα, αλλά όπως επισήμανε δεν αρκεί μόνο να το αναγνωρίζουμε αυτό, γιατί έτσι αποπροσανατολίζονται οι εργαζόμενοι. Μιλώντας για τις δικαιολογίες που προβάλλουν κυβέρνηση, κόμματα, αλλά και βιομήχανοι για την ανεργία, τόνισε ότι αυτές είναι η έλλειψη εξειδίκευσης των εργαζομένων και ο εκσυγχρονισμός των επιχειρήσεων, καθώς και οι νέες τεχνολογίες. Ολες αυτές οι αιτίες όμως που επικαλούνται, τόνισε, είναι οι συνέπειες του προβλήματος. Από τη στιγμή που όλη η οργάνωση της κοινωνίας, της παραγωγής, των υπηρεσιών στηρίζεται στη λογική του κέρδους και στην ιδιοκτησία στα χέρια των λίγων, η ανεργία θα δυναμώνει και θα χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες για να τη μοιράζουν με τη μορφή της μερικής απασχόλησης.

Οπως σημείωσε στη συνέχεια, εμείς βάζουμε στους εργαζόμενους το γενικότερο πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει με τη στάση τους ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, έστω κι αν τη γυναίκα που πετιέται στο δρόμο δεν την αγγίζει. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε τον κόσμο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν παλεύουμε. Και λέμε μάλιστα στους εργαζόμενους ότι από τη στιγμή που δε φταίνε για την ανεργία, είναι υποχρεωμένοι να διεκδικούν και να ζητούν λύσεις από την κυβέρνηση. Διεκδικούμε, χωρίς να παραιτούμαστε από το κύριο, που είναι η πάλη για πολιτική αλλαγή, μέτρα για τους ανέργους.

Εάν όμως δε γίνουν θετικές πολιτικές αλλαγές θα υπάρχουν αντικειμενικά για πολλούς αδιέξοδα.

Εξηγώντας τους λόγους που πρέπει να γίνουν σοβαρές πολιτικές αλλαγές, τόνισε ότι αυτά που κάνουν σήμερα οι βιομήχανοι έχουν νομιμοποιηθεί, καθώς η Συνθήκη του Μάαστριχτ έβαλε τα θεμέλια για ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού που σημαίνει ότι το κεφάλαιο πάει όπου θέλει.

Γι' αυτό, όπως τόνισε, το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα πρέπει να θέσει μπροστά στους εργαζόμενους αντικειμενικά το πού πάνε τα πράγματα και οι εργαζόμενοι πρέπει να επιλέξουν τομές, βαθιές αλλαγές και ταυτόχρονα να αποσπάσουν ό,τι μπορούν.

Σαν ΚΚΕ, σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, έχουμε καταλήξει να στηρίξουμε τον αγώνα της Ομοσπονδίας και οποιοδήποτε συνδικάτο που αποφασίζει να σηκώσει κεφάλι και δεν πάει να κοροϊδέψει τους εργαζόμενους. Ακόμα από τώρα να προβλέψουμε ποια εργοστάσια πάνε για κλείσιμο και να δημιουργήσουμε εστίες δράσης.

Αυτό που δε δεχόμαστε είναι να μπούμε σε παζάρια και να πούμε ότι φταίνε οι εργαζόμενοι. Οι εργαζόμενοι μοναδική ευθύνη που έχουν είναι να δυναμώσουν την πάλη τους.

Απαντώντας η Αλέκα σε ερώτηση εργαζόμενης για ποιες μορφές πάλης προτείνει το ΚΚΕ, εκτός από τις σημερινές, σημείωσε ότι η πιο δραστική μορφή πάλης είναι να αποκτήσει διαφορετική συνείδηση ο εργαζόμενος. Οπως διευκρίνισε, βασική προϋπόθεση ακόμα είναι να επικρατήσει μια άλλη κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, γιατί έρχονται ακόμα πιο σκληρά μέτρα και πρέπει το κίνημα να οδηγήσει τους εργαζόμενους στην πάλη, για να αντιπαλέψουν την πολιτική που φέρνει αυτά τα μέτρα.