Η ανακοίνωση αφορούσε τη στάση του κόμματος στο «λουκέτο» που έβαλαν τα αφεντικά στο εργοστάσιο της «Σίσσερ - Πάλκο». Με δύο λόγια, η ΝΔ συμμερίζεται ουσιαστικά τους λόγους που επικαλείται η πολυεθνική για τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου της σε άλλους «παραδείσους» εργασιακής υπερεκμετάλλευσης («άκαμπτη» εργατική και φορολογική νομοθεσία!) και ασκεί πίεση στην κυβέρνηση να κάνει πράξη τα «αιτήματα» του ΣΕΒ («άρση αντικινήτρων, φορολογική μεταρρύθμιση, νέος αναπτυξιακός νόμος»). Μάλιστα, ολοφύρεται για τον «Ελληνα επιχειρηματία», ο οποίος είναι «έρμαιο της δημόσιας διοίκησης»(!).

Από τη μια, δηλαδή, η ηγεσία της ΝΔ διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι δεν την αγγίζει η διαπλοκή (κεφαλαίου - πολιτικής) και την ίδια ώρα αγωνίζεται με όλες τις δυνάμεις της για να γίνει πράξη το «δώστε τα όλα στο κεφάλαιο». Το κεφάλαιο, σύμφωνα και με τις ιδεολογικοπολιτικές αρχές της, είναι αυτό, που, χάρη στον «κοινωνικό ρόλο» του, θα αναλάβει να λύσει όλα τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα (ανεργία, φτώχεια, πείνα, καταστροφή περιβάλλοντος κ.ο.κ).

Οσο για τη διαπλοκή, η εύγλωττη και ένοχη σιωπή της απέναντι στα όσα καταμαρτυρεί ο Γ. Κύρτσος, ανεξάρτητα από τους λόγους που τον οδήγησαν στις αποκαλύψεις, επιβεβαιώνει τη φιλική προς τη ΝΔ, μέχρι πρότινος, πένα του συγγραφέα. Η ΝΔ δεν είναι μόνο «κόμμα της (αστικής) τάξης», αλλά εμπλέκεται ενεργά στις καθημερινές διαμάχες οικονομικών συμφερόντων για το μοίρασμα της πίτας και των αγορών. Η προνομιακή σχέση της με το στρατόπεδο συμφερόντων του Β. Βαρδινογιάννη δε σημαίνει ότι έχει διακόψει τις επαφές της με άλλους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ακόμα και όταν έρχονται σε σύγκρουση με τον «στρατηγικό εταίρο» της... Ενόψει, μάλιστα, της ανόδου στην εξουσία και χάρη στην επίτευξη αυτού του στόχου, φαίνεται ότι έχει ρίξει «γέφυρες» με πρώην «ορκισμένους εχθρούς», προμηθευτές του Δημοσίου και μεγαλοεργολάβους.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι η Ρηγίλλης οδηγείται σε ανομολόγητο συμψηφισμό του νέου γύρου των σκανδάλων που αφορούν κυβερνητικά στελέχη (απέφυγε να το σηκώσει το θέμα), με την εξαγορά της σιωπής γύρω από τις αποκαλύψεις Κύρτσου. Η κυβέρνηση, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του εκπροσώπου της, ασμένως έκανε αποδεκτή την άτυπη πρόταση της ηγεσίας της ΝΔ. Αξιώνει, όμως, πιο πολλά «ανταλλάγματα»: Θέλει τη συναίνεση της ΝΔ στον προαναγγελθέντα από τον Κ. Σημίτη «εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος», δηλαδή τροποποίηση του εκλογικού νόμου, αλλαγές στο «πολιτικό χρήμα», κ.ο.κ. Η αλήθεια είναι ότι η ΝΔ δεν έχει αντίρρηση με τις αλλαγές που σκέφτεται και διέρρευσε η κυβέρνηση, είτε μέσω του Κ. Σκανδαλίδη, είτε μέσω του Σωκρ. Κοσμίδη, γιατί είναι και δικές της προτάσεις. Η επιφύλαξή της βρίσκεται στο ότι, επειδή «δεν έχει εμπιστοσύνη» στην κυβέρνηση, φοβάται μήπως τις χρησιμοποιήσει για να της υφαρπάξει την εξουσία την οποία προσδοκά η ίδια. Γι' αυτό προτιμά, τουλάχιστον μέχρι τώρα, να δηλώνει ότι τη «μεταρρύθμιση» του πολιτικού συστήματος και του κράτους θα την κάνει η ίδια ως κυβέρνηση. Αν και δε λείπουν οι φωνές (Αλογοσκούφης), που λένε ευθέως ότι πρέπει «να συνεννοηθούν τα δύο μεγάλα κόμματα».

Η 9 ΤΟΥ ΜΑΗ, η Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των λαών, είναι και θα είναι μια μεγάλη ώρα του κόσμου. Την καρτερούσε με λαχτάρα ολόκληρη η ανθρωπότητα κι έφθανε στις 9 του Μάη 1945. Με την τελική έφοδο του Κόκκινου Στρατού στο Ράιχσταγκ, το φασιστικό θεριό εξοντώθηκε μέσα στη φωλιά του.

ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, η Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης είναι ορόσημο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μια συμβολική σύμπτωση την έφερνε στην καρδιά της άνοιξης και της ζωής. Σταματούσε, τότε, η πιο πολυαίμακτη καταστροφική πολεμική σύγκρουση με τη συντριβή του χιτλεροφασισμού, που η ορδή του είχε εξαπολύσει τον πόλεμο. Πενήντα και πάνω εκατομμύρια ζωές χάθηκαν για να φτάσει η πολυπόθητη αυτή ώρα που τιμάμε και γιορτάζουμε.

ΜΕΣΑ σε δύσκολες, σκληρές ματωμένες ώρες, έφτανε και σ' εμάς το θριαμβικό εκείνο μήνυμα της Αντιφασιστικής Νίκης. Ποιος σήμερα, απ' όσους τότε έζησαν τα συγκλονιστικά γεγονότα, μπορεί να μετρήσει τους χτύπους της καρδιάς σαν ξαναφέρνει στα μάτια την αξέχαστη εκείνη φωτογραφία με τον αίλουρο, τον Σοβιετικό μαχητή, σκαρφαλωμένο στον τρούλο της Καγκελαρίας να στήνει εκεί ψηλά την κόκκινη σημαία, τη σημαία της νίκης;

ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ του χιτλεροφασιστικού θεριού η φωλιά. Σβησμένες οι φωτιές στα κρεματόρια. Κι οι δεσμώτες, οι μελλοθάνατοι, που μόλις είχαν ξεφύγει από τους φούρνους του θανάτου, να δίνουν πάνω στα κόκαλα των νεκρών συντρόφων τους το δικό τους όρκο, που τον αφουγκραζόταν εκείνη τη στιγμή όλη η ανθρωπότητα. Ορκος πίστης στον άνθρωπο. Από το Μπούνχενβαλντ, το Αουσβιτς, τις δεκάδες τα κολαστήρια του θανάτου, το μήνυμα, η κραυγή. Προσταγή και κάλεσμα: «Ποτέ πια φασισμός. Ποτέ πια πόλεμος».

ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΖΕΙ κανείς ύστερα από 58 χρόνια, όταν ξαναθυμάται τα δαιμονικά σχέδια που είχαν καταστρώσει τα ξανθά χιτλερικά κτήνη για να εξανδραποδίσουν τους λαούς. Και μένει πάντα αιώνια η ευγνωμοσύνη σ' όλους εκείνους τους γενναίους, που βρέθηκαν στην αντιχιτλερική συμμαχία και σύντριψαν τα φασιστικά τέρατα. Κι είναι πάντα αιώνια η απέραντη ευγνωμοσύνη στη Σοβιετική Ενωση, που σήκωσε πάνω της το κύριο βάρος του πολέμου και συντέλεσε στη συντριβή της φοβερής στρατιωτικής μηχανής του Χίτλερ.

Η ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ Νίκη, γιορτή της ανθρωπότητας, είναι και δική μας γιορτή. Ο λαός μας, η ελληνική νιότη έχουν βάλει το δικό τους λαμπερό τιμητικό πετράδι. Μια μικρή χώρα, που έδωσε πάνω από 600.000 νεκρούς. Κι είναι σπαρμένη κόκαλα αγωνιστών, γιομάτη ολόκληρη από ολοκαυτώματα.

ΕΙΝΑΙ, έτσι, πρόκληση, βέβηλη πράξη στη μνήμη και στη θυσία των θυμάτων του φασισμού αυτό που επιχειρεί συστηματικά και από καιρό η Ευρωπαϊκή Ενωση, να βγάλει από τη μέση, να σβήσει από τη μνήμη των λαών τη μεγάλη αυτή επέτειο συντριβής του φασισμού και στη θέση της να βάλουν αυτή, που την ονόμασαν μέρα της Ευρώπης. Είναι πρόκληση, είναι εξοργιστική όλη αυτή η μεθόδευση. Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ζητάνε να σβήσουν την ουράνια μέρα, που ανάσανε η ανθρωπότητα - τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης - με τη μέρα που ιδρύθηκε η Ευρώπη, που ξανάφερε τον πόλεμο και τον πόνο, τα δάκρυα και τις καταστροφές. Ετσι βλέπουμε σήμερα την κυβέρνηση Σημίτη να αγνοεί τη μεγάλη αυτή θυσία και την υπερνομαρχία Αθήνας και Πειραιά να οργανώνει φιέστες και πανηγύρια της ξεφτίλας με το σύνθημα της Ελληνικής Προεδρίας: «Η Ευρώπη μας: Μοιραζόμαστε το μέλλον σε μια κοινότητα αξιών»!!!

ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΕΣ... Ποιες είναι οι «κοινές» αξίες που ταιριάζουμε... Εμείς τιμάμε τα εκατομμύρια τους νεκρούς μας, της μεγάλης Αντιφασιστικής Μάχης του κόσμου, αυτούς που πότισαν με το αίμα τους κάθε γωνιά του. Αυτούς, που με τη θυσία τους σύντριψαν τη χιτλεροφασιστική βαρβαρότητα. Κι εσείς τη μέρα αυτή ζητάτε με κάθε τρόπο να τη σβήσετε και στη θέση μας θέλετε να καθιερώσετε την επέτειο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που έβαψε τα χέρια της στο αίμα. Ξεχνιέται, μήπως, η γειτονική, η μαρτυρική Γιουγκοσλαβία; Την έκαψε ο Χίτλερ, την αποτελειώσατε όλοι εσείς με τα ΝΑΤΟικά σύνεργα του ολέθρου. Μακρύς, ατέλειωτος ο κατάλογος του θανάτου. Τι να πρωτοκαταγράψεις από τα ματωμένα έργα; Αυτή είναι η Ευρώπη, που δε γιορτάζεται. Είναι η Ευρώπη, που την καταριούνται οι λαοί, οι άνεργοι, την πετροβολούνε στους δρόμους.

ΜΕΓΑΛΗ κι αλησμόνητη, δική μας, καταδική μας η Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης. Πύρινη η εγγραφή της πέρασε πια στην Ιστορία. Και οι πλαστογράφοι με τίποτε δε θα μπορέσουν να ξεγράψουν αυτό που έφερε, που έδωσε τότε η τεράστια θυσία των λαών.

Σ' ΟΛΟΥΣ τους τόπους μνήμης και θυσίας, σήμερα τα λουλούδια μας. Στα χώματα τα δικά μας, αλλά και τα μακρινά, τα ξένα, παντού όπου οι λαοί πολέμησαν το φασισμό, αλλά και τους ιμπεριαλιστές, τους αποικιοκράτες. Δε θα ξεχάσουμε ποτέ αυτό που μας μηνάει ο ποιητής, αυτό που λένε τα εκατομμύρια οι νεκροί μας:

«Σας μπιστευόμαστε το θάνατό μας

κάντε η θανή μας το τέρμα του πολέμου

να σημάνει...».