Μάλιστα, προκειμένου να καταστήσει πιο δελεαστική την ολόψυχη συμμετοχή της κυβέρνησής του στον πόλεμο κατά του Ιράκ, υποσχέθηκε και ανταλλάγματα στο Κυπριακό: «Μετά τη λήξη αυτής της κρίσης και βάσει όσων ακούστηκαν σήμερα από το στόμα του Προέδρου Μπους, δικαιούται η Κύπρος και κοντά της η Ελλάδα να ζητήσει την αποκατάσταση της ενότητας και της ανεξαρτησίας της μαρτυρικής Κύπρου», τόνισε.

Η τότε κυβέρνηση της ΝΔ πλειοδοτούσε στο πλαίσιο της «διεθνούς συμμαχίας» για επίθεση κατά του Ιράκ, ευθυγραμμιζόμενη απόλυτα με τα αμερικανικά σχέδια. Ηδη είχε αποστείλει στην περιοχή των επιχειρήσεων τη φρεγάτα «Λήμνος», η οποία είχε τεθεί υπό αμερικανική διοίκηση, ενώ οι αμερικανικές βάσεις στη χώρα δούλευαν στο φουλ και η χώρα είχε γίνει ξέφραγο αμπέλι για τις «συμμαχικές» πολεμικές δυνάμεις (Ο,τι δηλαδή κάνει και σήμερα η κυβέρνηση Σημίτη). Ο Κ. Μητσοτάκης καυχόταν ότι «η συμβολή μας στην πολυεθνική δύναμη δεν υπαγορεύεται από τις οποιεσδήποτε συμμαχικές μας υποχρεώσεις. Υπαγορεύεται αποκλειστικά από την ηθική υποχρέωση της Ελλάδος να ενώσει τη φωνή της με τη φωνή της διεθνούς κοινότητας»!

Ο Κ. Καραμανλής, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που έγινε στη Βουλή στις 27 του Φλεβάρη 2003, ήταν σαφής όταν, απευθυνόμενος στον Κ. Σημίτη, έλεγε: «Εκείνο που σας επισημαίνω είναι η ανάγκη, η υποχρέωση και η ευθύνη που έχετε να υπερασπιστείτε, όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά, τα εθνικά συμφέροντα». Αμέσως μετά διευκρίνισε τι σημαίνει αυτό: «Πρώτον, να μην πάθουμε καμία ζημιά στα εθνικά θέματα και, μάλιστα, στο Κυπριακό, που είναι σ' αυτήν την κρίσιμη φάση. Δεύτερον, να αποφύγουμε ή έστω να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις αρνητικές οικονομικές συνέπειες. Τρίτον, να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε κάποια οφέλη, στην προσπάθεια κοινού ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της Ενωσης, στην ίδρυση πιθανώς της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής. Και τέταρτον, να βοηθήσουμε να αξιοποιηθεί η τραυματική εμπειρία αυτής της κρίσης για να επιταχυνθεί η πορεία προς την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης».

Εθνικό συμφέρον, κατά τον πρόεδρο της ΝΔ, σημαίνει υπεράσπιση των εγωιστικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης, πράγμα που επιτυγχάνεται πρώτα και κύρια με την πρόσδεση στο άρμα των ΗΠΑ. Η δουλικότητα που επιδεικνύει η ηγεσία της ΝΔ απέναντι στην Ουάσιγκτον φάνηκε ολοκάθαρα με τη στάση της στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, τα οποία ουσιαστικά κατήγγειλε γιατί τροφοδοτούσαν τον ...αντιαμερικανισμό! Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν ακούστηκε μια λέξη αποδοκιμασίας από επίσημα χείλη της ηγεσίας της ΝΔ για κανένα από τα εγκλήματα πολέμου και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ. Ο Τ. Μίλερ ένιωθε «ζεστές τις πλάτες» του όταν από την είσοδο των γραφείων στη Ρηγίλλης προκαλούσε υποδεικνύοντας στους διαδηλωτές να πάνε στην πρεσβεία του Ιράκ και όχι στην αμερικανική πρεσβεία. Βέβαια, η «διάσπαση της Δύσης» και το «ρήγμα» μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ αντανακλώνται και στο εσωτερικό της ΝΔ, εξέλιξη που θα καταγραφεί με μεγαλύτερη ένταση το επόμενο διάστημα...

«Υποκρισία», «συνενοχή» και «απροκάλυπτη ενοχή». Αυτές είναι οι λέξεις που περιγράφουν αυθεντικά την υπερδεκαετή τακτική του ΠΑΣΟΚ (είτε ως αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση) στο θέμα του πολέμου και όσες φορές ο πόλεμος, από τις αρχές της δεκαετίας του '90, «χτύπησε την πόρτα» της Ελλάδας.

Ο πιο αυθεντικός εκφραστής της υποκρισίας του ΠΑΣΟΚ δε θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Α. Παπανδρέου. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ αξιοποίησε τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου σαν μια ακόμα ευκαιρία για να προβάρει το... «ζιβάγκο» της αντιπολίτευσης.

Ελεγε τότε ο Α. Παπανδρέου από τα έδρανα της Βουλής, με αφορμή την «Καταιγίδα της Ερήμου»:

«(Σε ό,τι αφορά στον πόλεμο του Κόλπου), εμείς σεβόμεθα τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά εκείνο που δε δεχόμεθα είναι η εμπλοκή της Ελλάδας στρατιωτικά, γι' αυτό ζητάμε την απόσυρση του "Λήμνος" ή της "Ελλης"» (χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, πρακτικά της Βουλής 16/1/1991).

Αυτά ήταν τα λόγια με τα οποία ο Α. Παπανδρέου απευθύνθηκε τότε στον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη. Τότε, δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ, αξιοποιώντας τα αντιπολιτευτικά έδρανα, εμφανιζόταν ως υπέρμαχος του αυτονόητου, της πλήρους απεμπλοκής της Ελλάδας δηλαδή από τον πόλεμο, ακόμα και παρά την απόφαση του ΟΗΕ. Ηταν τότε που το ΠΑΣΟΚ ζητούσε την απόσυρση των ελληνικών πλοίων από τη ΝΑΤΟική αρμάδα, στον Περσικό.

Εχουν περάσει 12 χρόνια από εκείνη την ομιλία του Α. Παπανδρέου στη Βουλή. Και φυσικά, σήμερα, την ελληνική φρεγάτα στον Κόλπο δεν την έχει στείλει ο Μητσοτάκης. Την έχει στείλει το ΠΑΣΟΚ! Ομοίως και τη βάση της Σούδας. Δεν την έχει παραχωρήσει η ΝΔ όπως το 1991. Σήμερα τη βάση της Σούδας (στην οποία από το Σεπτέμβρη έχουν ελλιμενιστεί πάνω από 600 (!) πολεμικά πλοία, με προορισμό τον Περσικό Κόλπο) την έχει παραχωρήσει το ΠΑΣΟΚ! Σήμερα δεν είναι η κυβέρνηση της ΝΔ που υποκλίνεται στους Αμερικάνους. Είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που λέει (Χρ. Πρωτόπαππας, 7/1/2003) ότι η βάση της Σούδας θα συνεχίσει να λειτουργεί, γιατί έτσι επιτάσσουν οι συμφωνίες της Ελλάδας με τις ΗΠΑ!

Το πέρασμα του ΠΑΣΟΚ από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση είχε ως λογικό επακόλουθο το πέρασμά του από την τακτική της υποκρισίας στην πρακτική της συνενοχής με τους ιμπεριαλιστές.

Τα σχετικά διαπιστευτήρια τα έδωσε το ΠΑΣΟΚ (ως κυβέρνηση πια) κατά το ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό της Βοσνίας. Ηταν τότε, το Μάη του 1995, που η Ελλάδα ως χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ συνυπέγραψε το τελεσίγραφο της ΝΑΤΟικής επιδρομής εναντίον των Βαλκανίων, ήταν τότε που το ΠΑΣΟΚ ενέπλεξε ευθέως τη χώρα στη γιουγκοσλαβική κρίση, μέσω της λειτουργίας της βάσης του Ακτιου και της συμμετοχής ελληνικού πλοίου στο ναυτικό αποκλεισμό της Αδριατικής, ήταν τότε που εκδηλώθηκε για πρώτη φορά η κυβερνητική πρόθεση να στείλει Ελληνες στρατιώτες στη Βοσνία (όπως και έστειλε αργότερα, όπως έπραξε και στο Κοσσυφοπέδιο, και την Αλβανία, και στο Αφγανιστάν).

Βλέπετε είχε ήδη περάσει ένας χρόνος από εκείνη την περίφημη δήλωση του Α. Παπανδρέου, που (ξεχνώντας τι είχε πει στη Βουλή το 1991 για τον Περσικό), βροντοφώναζε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, το 1994, στις Βρυξέλλες: «Πάμε χέρι - χέρι με τον Κλίντον»!

Εκεί που πλέον έπεσε κάθε μάσκα ήταν με τη ΝΑΤΟική επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας. Επί 78 μέρες το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο. Και επί 78 μέρες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συναινούσε, συμμετείχε και χειροκροτούσε τα εγκλήματα!

Φυσικά, δεν έπαψαν να υποκρίνονται. Ελεγαν ότι «δε συμμετείχαν» (!) στο έγκλημα. Κι όμως, την ίδια ώρα: Μετέτρεψαν τη χώρα σε προγεφύρωμα των Αμερικανών «Ράμπο». Παρέδωσαν τα λιμάνια της Ελλάδας στην αρμάδα του ΝΑΤΟ. Από το έδαφος της Ελλάδας πέρασαν όλοι οι μισθοφόροι του Κλίντον. Εδωσαν τη Θεσσαλονίκη για επιμελητειακό κέντρο της επιδρομής. Συμμετείχαν με πλοίο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Εθεσαν τα ελληνικά πληρώματα των ΑΒΑΚΣ στην υπηρεσία του στρατηγού Κλαρκ. Και δεν έμειναν εκεί. Μετά την ήττα της Γιουγκοσλαβίας έσπευδαν στο Βελιγράδι (Γ. Παπανδρέου) για να συμμετάσχουν στις πιέσεις κατά του γιουγκοσλαβικού λαού για την ανατροπή του Μιλόσεβιτς...

Από εκεί και πέρα η συμπεριφορά τους είναι δεδομένη. Συμμετέχουν με στρατεύματα στην επιδρομή του Μπους στο Αφγανιστάν. Ηταν το ΠΑΣΟΚ που πρώτο τάχθηκε με την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, με το οποίο κηρύχτηκε πόλεμος σε όλο τον κόσμο, κατ' απαίτηση των ΗΠΑ, μετά τις 11 Σεπτέμβρη. Και είναι φυσικά ο κ. Σημίτης ο οποίος δήλωσε, παραμονή της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατικής» σταυροφορίας του Μπους, ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ήταν «αναπόφευκτος»...

Πρόκειται για αποσπάσματα από ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλου σε συνεδρίαση του «Βαλκανικού Φόρουμ Αριστερών και Προοδευτικών Δυνάμεων», που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνη του 1995. Πρόκειται για την «πρεμιέρα» μιας γραμμής που θα διαπερνά έκτοτε την τοποθέτηση του ΣΥΝ απέναντι στους πολέμους της δεκαετίας που πέρασε. Της εξίσωσης θύτη και θύματος, των ίσων αποστάσεων, του συμβιβασμού, της συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών τους.

«Κάνει λάθος ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο πόλεμος δεν αντιμετωπίζεται με πόλεμο», ισχυρίστηκε τότε ο Συνασπισμός, διά του προέδρου του. Κι ας ήταν φως φανάρι πως ούτε λάθος έκανε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ούτε στόχος των βομβαρδισμών ήταν να σταματήσει η εμφύλια σύρραξη στην τότε Γιουγκοσλαβία.

Από τότε ακόμα οι εκκλήσεις να αναλάβει η Ελλάδα (που εμπλεκόταν στον πόλεμο) πρωτοβουλίες για την ειρήνευση, διαδέχονταν τις «ανησυχίες» για το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης, μην και γίνει αυτή ουραγός των ΗΠΑ. Ανησυχίες που έκτοτε κατατρέχουν τον ΣΥΝ, όπως και οι προβληματισμοί για το ότι η ΕΕ δεν μπόρεσε να χαράξει ενιαία στρατηγική (!) και η αγωνία για την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών, που αιματοκυλήθηκαν τόσο από Ευρωπαίους όσο και από Αμερικανούς ιμπεριαλιστές.

Το 1996 ο πρόεδρος του ΣΥΝ χαιρέτιζε τη διαδικασία ειρήνευσης, που επιτρέπει την εξομάλυνση των σχέσεων στις πρώην γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες, τη δημιουργία δυνατοτήτων για τη διαβαλκανική συνεργασία. Αυτά, τρία χρόνια πριν η Γιουγκοσλαβία γίνει εκ νέου στόχος. Οταν αυτό γίνεται το 1999 με τους ευρωατλαντικούς βομβαρδισμούς ο ΣΥΝ επαναλαμβάνει τον γνωστό, καλό εαυτό του. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης, όπου ο ΣΥΝ απαιτεί η αντιπολεμική συναυλία να διεξαχθεί κάτω από το σύνθημα: «Μιλόσεβιτς - Κλίντον, σταματήστε τις ανθρωποθυσίες!», εξισώνοντας για μια ακόμη φορά θύτες και θύματα. Αλλωστε, ήταν από τους πρωτοστάτες της πάλης κατά της «εθνοκάθαρσης»...

Οπως εξαιρετικά αποκαλυπτικό είναι και το ότι οι αγαθές σχέσεις του ΣΥΝ με τα δύο κυβερνητικά κόμματα της Σερβίας, με ανταλλαγή επισκέψεων κλπ., υπερπροβολή πρωτοβουλιών όπως η μετάβαση αντιπροσωπεία του ΣΥΝ στη Γιουγκοσλαβία και συνάντηση με τον Μιλόσεβιτς κι άλλους αξιωματούχους, αίφνης ξεχάστηκαν και η ΚΠΕ του ΣΥΝ, το Φθινόπωρο του 2000, αποφασίζει πως: «Η πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία στη Γιουγκοσλαβία και η κατάρρευση του προηγούμενου αντιδημοκρατικού και αυταρχικού καθεστώτος δημιουργεί θετικές προϋποθέσεις, για να αναπτυχθεί μια νέα δυναμική στην όλη υπόθεση της ανασυγκρότησης των Βαλκανίων».

Σήμερα, ενόψει της επίθεσης εναντίον του Ιράκ ο ΣΥΝ και πάλι μιλά για την ανάγκη χειραφέτησης της ΕΕ από τις ΗΠΑ, με στρατιωτική θωράκισή της, επιδιώκει το κίνημα να προσδεθεί στο άρμα μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης εναντίον μιας άλλης. Να δώσει άφεση αμαρτιών και να παραγράψει συντελεσμένα εγκλήματα. Ο ΣΥΝ της «αριστεράς και της προόδου» διαδηλώνει με τον Λαλιώτη εναντίον του πολέμου, συγκαλύπτοντας τις ευθύνες της κυβέρνησης που παρέχει για μια ακόμα φορά γην και ύδωρ στο νέο γύρο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.