- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 23/3/2003
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
2. Υστερα από αυτή την είδηση ανέτρεξα στη βιβλιοθήκη μου και βρήκα ένα φωτογραφικό άλμπουμ από τη Μόσχα του 1930. Ξεχώρισα τη φωτογραφία, όπου νεαροί εργάτες και εργάτριες, με τις φόρμες της δουλιάς τους, χορεύουν στο στέκι τους. Το χώρο στολίζουν τα πορτρέτα των επαναστατών που τους ανέθρεψαν. Πού πήγε αυτή η γιορτή, αλίμονο, πού πήγε; Στη σημερινή ταριχευμένη αγία Ρωσία πού ακριβώς είναι θαμμένο το όνειρο;
3. Μπροστά στους αυτόχειρες τι έχουν να πουν οι κάθε λογής Αριστεριστές,τι έχουν να πουν οι ανανεωτές και Συνασπισμένοι; Πού κρύφτηκαν όλοι οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Πού πήγαν όλα τα συγγράμματα περί ελευθερίας στο Σιδηρούν Παραπέτασμα, που τώρα θα σαπίζουν μέσα στις Βιβλιοθήκες; Τι έχει να πει τώρα ο προδότης Σολζενίτσιν; Δε μιλώ για φασίστες ή για τεχνικούς εξουσίας, γιατί αυτοί τη δουλιά τους έκαναν και κάνουν. Μιλώ γι' αυτούς που κάποτε -και δυστυχώς και σήμερα- κάθισαν στο ίδιο τραπέζι μαζί μας και τόλμησαν να ιδιοποιηθούν το πάθος μας, κι εμείς τους δώσαμε το χέρι, αντί να κόψουμε το δικό τους από τη ρίζα.
4. Μπροστά στους αυτόχειρες ας επαναλάβω μια αλήθεια που κοντεύει να ξεχαστεί: Η οικογένεια η δική μας είναι η επανάσταση. Δεν αναγνωρίζουμε κανέναν άλλο δεσμό αίματος, κι αν αυτός υπάρχει, θα πρέπει να επιβεβαιώνεται μέσα στην επανάσταση.
5. Σήμερα, μπροστά στην παρουσία του Λένιν, ο οποίος όχι μόνο έσπασε τον πάγο αλλά και τον μάγεψε, οι αυτόχειρες αφήνουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν: την καταγγελία τους. Οι αυτόχειρες, με το άλμα τους στο καθόλου, δυστυχώς -δυστυχώς- δίνουν με τη ζωή τους νόημα στην αξιοπρέπεια της πατρίδας τους. Μπορεί ο Γκορμπατσόφ να ποζάρει σε διαφημίσεις για πίτσες, μπορεί να τον νοικιάζουν οι πλούσιοι του κόσμου για ένα Σαββατοκύριακο, αλλά, ό,τι και να κάνει, ο αυτόχειρας τον καταργεί με την τρομερή του χειρονομία.
6. Οι αυτόχειρες στη Ρωσία είναι σαν το χιόνι, που επιστρέφει με δύναμη και μας καθαρίζει από αυτά που έχουμε κάνει και από αυτά που μέλλεται να πράξουμε.
7. Οι αυτόχειρες καταστρέφουν τη γελοία εικόνα του Γιέλτσιν, όταν χαριεντιζόταν με τον Κλίντον. Οι αυτόχειρες ξεκινάνε και καταλήγουν στις σελίδες των πατεράδων τους: Πούσκιν, Λέρμοντορφ, Ντοστογιέφσκι. Οι αυτόχειρες είναι ο ψίθυρος της επανάστασης που έρχεται και θα έρχεται, αφήνοντας άφωνα όλα τα μικροαστικά ποντίκια που, μια ζωή κρυμμένα, απολαμβάνουν το δώρο της ζωής από το αίμα των άλλων.
8. Οι αυτόχειρες της Ρωσίας στέλνουν προς όλους το συμπαντικό τους μήνυμα: «Πεθαίνω για να μην ευτελιστώ, πεθαίνω για να μην προσβάλω τους συνανθρώπους μου, πεθαίνω για να ζω μέσα σ' ένα τραγούδι».
9. Επιστροφή στο 1917. Μήπως τόσα χρόνια, παρά την εφήμερη νίκη των καπιταλιστών, πάντοτε εκεί δεν επιστρέφουμε;
10. Με σταθερή φωνή πάντα και πάλι ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι συνεχίζει: «Κι όμως εμένα κανείς δε θα με στείλει στο εδώλιο, / σκυλί κανένα δε θα με γαβγίσει. / Σαν προφήτη θα βγουν με άνθη να ραίνουν το χνάρι μου. / Ολες ετούτες οι χαμένες μύτες ξέρουν: / Ιδού εγώ ο ποιητής σας! / Φοβάμαι -σαν τα καπηλειά- τη φοβερή σας κρίση! / Μονάχα εμένα μέσ' από τα καμένα κτίρια / οι πόρνες σαν σταυρό θα με σηκώσουν στα χέρια τους / και θα με δείξουν στον θεό απόδειξη της αθωότητάς τους».
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ
Ορεινό χειρουργείο |
Η πρώτη ενότητα της έκθεσης αναφέρεται στην Ελλάδα των αρχών του 20ού αιώνα. Τότε, που «αμέριμνοι διαβάτες περιδιάβαζαν την κοσμοπολίτικη πλατεία Ομονοίας. Οι φοίνικες, το αγαπημένο φυτό της εποχής, σχημάτιζαν έναν πράσινο πνεύμονα στο κέντρο της πόλης. Οι λούστροι με τα κασελάκια τους κοντά στους στύλους του φωτισμού, συναγωνίζονταν να εξυπηρετήσουν τους περαστικούς. Οι Αθηναίοι κατέβαιναν για τα ψώνια τους στην αγορά της οδού Αιόλου. Αγόραζαν καπέλα από του Πουλόπουλου, γυαλικά στο "Κρυστάλ" και στο Σγούρδο, κοσμήματα από τον Ζολώτα. Οι γιατροί είχαν τη "λέσχη" τους στο φαρμακείο του Κρίνου. Στο παρκάκι της Αγίας Ειρήνης έπαιρναν μία ανάσα προτού συνεχίσουν τη βόλτα τους».
Από τις ενότητες που ακολουθούν σημειώνουμε εκείνες που αφορούν στην εκπαίδευση, στην πολεμική λογοτεχνία της εποχής, στα γράμματα και τις τέχνες, όπως το θέατρο και ο κινηματογράφος. Παρουσιάζονται εκθέματα από πολλά μέρη της χώρας μας, μερικά από τα οποία οι επισκέπτες θα μπορέσουν να δουν και να θαυμάσουν για πρώτη φορά, όπως - για παράδειγμα - το συντηρημένο θυρεό του Ελληνικού Προξενείου στη Σάμο, την πρώτη ελληνική σημαία που υψώθηκε στο Διοικητήριο της Χίου, τούρκικο μπαϊράκι, το πρώτο λάφυρο των Ελλήνων με την είσοδό τους στην πόλη της Μυτιλήνης, γραμματόσημα από την Ηπειρο, ενδιαφέροντα έγγραφα του υπουργείου των Εξωτερικών και πολλά άλλα. «Η Ελλάδα των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13» είναι ανοιχτή για σχολεία και οργανωμένες ομάδες καθημερινά - κατόπιν συνεννόησης - και για το κοινό τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Γ. Ιακωβίδης, «Η επιστολή» |
Γκερλί 28 Σεπτεμβρίου 1912
«... Μέχρι σήμερον εκοιμούμην εις το ξενοδοχείον,... εν ώρα βροχής έχομεν αδιάβροχα αντίσκηνα... Ιατρόν έχομεν εις το τάγμα... Αφθονα τα μέσα της ιατρικής περιθάλψεως και ζώα προς μεταφοράν μας εν περιπτώσει αθενείας... Σας φιλώ όλους Μίμης».
8 Οκτωβρίου 1912
«... Αίφνης ακούω τον Ρετσινόπουλον να φωνάζει: Αποστόλη πάει το χέρι μου! Κουράγιο, του λέω και εξακολουθώ να ρίχνω... Ο εχθρός μας βάλλει με το πυροβόλον το οποίον κυριολεκτικώς μας θερίζει... Αρχίζω να ακούω αλλεπαλλήλους φωνάς πληγωμένων... Ο εχθρός είναι τουλάχιστον 100 μέτρα ψηλότερά μας και μας βλέπει καλά...».
9 Οκτωβρίου 1912
«... Η μάχη άρχισε κατά τας 11 στο Σαραντάπορον... Φοβερά οχυρά θέσις... Στις 5 άρχισαν να φέρνουν τους τραυματίες... Μέχρι το βράδυ 120 τραυματίας... Δύο - τρεις ύποπτοι ότι εκτυπήθηκαν μόνοι εις τα πόδια για να φύγουν από τη μάχη...».
14 Οκτωβρίου 1912
«... Η κατάστασις των νοσοκομείων είναι ελεεινή... Μέτρα νοσηλείας δεν υπάρχουν...».
15 Οκτωβρίου 1912
«... κρύο φοβερόν... Διέβημεν τον ποταμόν κι εβράχημεν μέχρι τα γόνατα... Λάσπη φοβερά. Οκάδες σηκώνουν τα παπούτσια...».
21 Οκτωβρίου 1912
«... Ολίγαι μολύνσεις, ολίγοι θάνατοι... Ενας απέθανεν εις τη νάρκωσιν όταν τον ακρωτηρίαζα για γάγγραιναν της χειρός και του βραχίονος. Ηκρωτηρίασα κι έναν άλλον διά γάγγραιναν. Ακρωτηριασμός του μηρού. Πηγαίνει καλά...».
15 Ιουλίου 1913, Υψώματα Τρέσκοβο
«... Ωρα αφίξεως εις Ξάνθην 6ην μμ, καταυλισμός, πλήθος προς υποδοχήν με μεγάλας σημαίας, ενθουσιασμός άφθαστος, ζητωκραυγαί...».
17 Ιουλίου 1913
«... Προχωρούμεν διαρκώς και μαχόμεθα. Προχθές είχαμεν πάλι μία σπουδαία μάχην. Ενικήσαμεν βέβαια πάλιν, αλλά και ο πόλεμος κουράζει στο τέλος... Ανεβοκατεβαίνομεν διαρκώς χαράδρας και υψηλά βουνά. Ούτε καν μετά τη μάχην αναπαυόμεθα τη νύκταν... Ολίγων ημερών ανακωχή είναι απαραίτητος διά να ξεκουρασθώμεν ολίγον...».
