- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ο λαός χτες στην Αθήνα, όπως και σε όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου, θέλησε να πράξει αυτό που δεν έπραξαν οι κυβερνήσεις του. Θέλησε να «ξεπλύνει» την ντροπή και το αίσχος τους. Θέλησε να αποκαταστήσει την αλήθεια στα μάτια αυτών που βλέπουν το θάνατο και την αδικία να χτυπά την πόρτα τους. Ο λαός μας, οι λαοί όλου του κόσμου, δεν έχουν καμία σχέση με τις αποφάσεις των ηγετών τους. Οι λαοί υψώνουν, και θα υψώσουν ακόμα περισσότερο στο μέλλον, το ανάστημά τους. Δεν ήταν οι Ελληνες αυτοί που έδωσαν τη βάση της Σούδας για να ανεφοδιαστούν τα υπερσύγχρονα βομβαρδιστικά των ιμπεριαλιστών. Ηταν η αιματοβαμμένη κυβέρνηση Σημίτη που το έκανε. Δεν είναι ο λαός αυτός που σκύβει και αφήνει τον μακελάρη Μπους να παίζει τα παιχνίδια του στις πλάτες μας. Είναι οι ηγέτες μας που το πράττουν κι είναι αυτοί που πρέπει, οφείλουν και θα 'ρθει ο καιρός που θα δώσουν εξηγήσεις. Οι χιλιάδες των διαδηλωτών χτες αυτό απαίτησαν. Και δεν άφησαν, σε όσους θέλουν να καταλάβουν, κανένα περιθώριο σε κανέναν: `Η είσαι εδώ, στους δρόμους του αγώνα, και διαδηλώνεις ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον ή είσαι μαζί τους και σωπαίνεις, άρα χρεώνεσαι κι εσύ μπόλικη απ' την ντροπή τους και μπόλικο απ' το αίμα που θα χύσουν για μια... χούφτα δολάρια!
Η απάντηση χτες στα σχέδια και στις πράξεις αυτών που βαφτίζονται «σωτήρες», δόθηκε κυρίως απ' τα νιάτα. Κι αυτό είναι σίγουρα το πιο ηχηρό χαστούκι για τη «νέα τάξη πραγμάτων», που βλέπει στο διάβα της να της σώζονται οι θιασώτες. Παιδιά 15 και 16 χρόνων, παιδιά απ' τα γυμνάσια και τα λύκεια, ακόμα και από δημοτικά σχολεία, φοιτητές με την οργή να φλογίζει το βλέμμα τους, ύψωσαν τις γροθιές τους, ένωσαν τη φωνή τους, να φτάσει η κραυγή της ειρήνης, ο λυγμός και η δύναμή της μέχρι τον Περσικό Κόλπο. «Μπους - Μπους σε ξέρουμε καλά, ο μπαμπάς σου έσφαζε στο Ιράκ παιδιά», φώναξαν και ξαναφώναξαν τα νιάτα της ελπίδας. «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», το κυρίαρχο σύνθημα όλων σχεδόν των μπλόκων. Μαύρες και κόκκινες σημαίες ν' ανεμίζουν έξω απ' την αμερικάνικη πρεσβεία, αιματοβαμμένες σημαίες των ΗΠΑ και της ΕΕ να καίγονται συμβολικά και διαδηλωτές αποφασισμένοι να μείνουν όλη μέρα, όλη νύχτα έξω απ' το άντρο των φονιάδων. Την Ιστορία του παρόντος τη γράφουν σήμερα με αίμα οι ιμπεριαλιστές φονιάδες. Οι πορείες και οι φιλειρηνικές διαδηλώσεις ανά τον κόσμο, όμως, δείχνουν ότι η Ιστορία του μέλλοντος θα γραφτεί απ' τους λαούς. «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει». Αυτά τα νιάτα, αυτόν τον κόσμο, φοβηθείτε τον...
«Εμείς καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να σταματήσει την υποκρισία περί ειρήνης και να ομολογήσει την αλήθεια στον ελληνικό λαό: ότι συμμετέχει στον πόλεμο. Εδωσε τα πάντα. Σήμερα ο ελληνικός λαός πληροφορήθηκε ότι Ελληνες πιλότοι επανδρώνουν τα AΒΑΚΣ, τα οποία πετάνε, μέσω Τουρκίας, και δολοφονούν τον λαό του Ιράκ. Να σταματήσει η υποκρισία του υπουργού Εξωτερικών κ. Παπανδρέου, ο οποίος σήμερα στις Βρυξέλλες μίλησε για ειρήνη και εξέφρασε τη λύπη του. Μόνο οι λαοί μπορούν να επιβάλλουν, να υποχρεώσουν την ΕΕ, τουλάχιστον τις κυβερνήσεις, να πάψουν να δίνουν διευκολύνσεις σ' αυτό τον πόλεμο. Γιατί δίνουν διευκολύνσεις και αυτές που είπαν ναι στον πόλεμο και αυτές που είπαν όχι».
Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν υπάρχει τρόπος να σταματήσουν οι εχθροπραξίες έστω και τώρα, η Αλέκα Παπαρήγα απάντησε:
«Μόνο οι λαοί μπορούν να ασκήσουν πίεση, καταδικάζοντας τις κυβερνήσεις. Μόνο οι λαοί μπορούν να αποτρέψουν αυτή τη σφαγή. Τουλάχιστον να αποτρέψουμε την ευρωπαϊκή συμμετοχή στον πόλεμο, και την ελληνική».
Σε άλλη ερώτηση για τη μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε:
«Η νεολαία δεν είναι όπως την παρουσιάζουν. Εχει το δικό της τρόπο ζωής, αλλά πάνω απ' όλα καταλαβαίνει όχι μόνο τι σημαίνει γενικά πόλεμος, αλλά τι σημαίνει νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Αυτό είναι το δικό μου συμπέρασμα».
* * *
Εξω από το αλλοτινό αρχηγείο των Αγγλων, το ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια», όπου το Δεκέμβρη του 1944 είχε εγκατασταθεί ο Τσόρτσιλ, ο οποίος - όπως ο Μπλερ τώρα - «υπέγραφε» το θάνατο των Ελλήνων αγωνιστών, είχαν συγκεντρωθεί οι αγωνιστές της ΠΕΣΑΘΕΑ (Πανελλήνια Ενωση Αναπήρων Θυμάτων Εθνικής Αντίστασης). Παρά τα χρόνια που βαραίνουν τις πλάτες τους, οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης ήταν εκεί. Ανάμεσα στα εγγόνια και στα παιδιά τους, για να δηλώσουν και εκείνοι ότι δε θέλουν αυτόν τον άδικο πόλεμο. Εδωσαν τα λάβαρά τους στους νέους μαθητές της Αγίας Βαρβάρας και του Αιγάλεω. «Θέλουμε να σταματήσει αυτός ο πόλεμος, οι λαοί ξυπνάνε και οι ιμπεριαλιστές θα σπάσουν τα μούτρα τους», μας είπε ο πρόεδρος της ΠΕΣΑΘΕΑ Τάσος Λυμπερόπουλος, ο οποίος, παρά τα 82 του χρόνια, είναι ακόμα στο δρόμο και αγωνίζεται για να συμπληρώσει: «Εχουμε ζήσει στο πετσί μας τη φρίκη του πολέμου. Η ειρήνη ανήκει στους νέους. Πρέπει να αγωνιστούμε γι' αυτήν». Με μάτια βουρκωμένα, η Χρυσούλα Γκόγκογλου, αντάρτισσα τότε του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, γιαγιά τώρα και όμως συνεχίζει να παλεύει γι' αυτά που αγωνιζόταν, όταν ήταν νέα, για ειρήνη και ελευθερία. Στα 79 της χρόνια, έβλεπε με καμάρι τους μαθητές, τους φοιτητές, τα εγγόνια της να είναι στους δρόμους και να φωνάζουν για την ειρήνη. «Μου θυμίζουν τη δικιά μου νιότη, τότε που ήμασταν νέοι και αγωνιζόμασταν για να φύγουν οι κατακτητές από την πατρίδα μας. Ελπίζω να συνεχιστούν οι αγώνες για έναν καλύτερο κόσμο».
* * *
Εκτός από συνθήματα κατά του πολέμου, επιστρατεύτηκαν στη μάχη της ειρήνης η μουσική, η ζωγραφική, το μακιγιάζ, οι μεταμφιέσεις... Πανό με ζωγραφισμένη την «Γκουέρνικα» του Πικάσο, που θυμίζουν ότι 60 χρόνια περίπου μετά τη δημιουργία της η φρίκη του πολέμου είναι ίδια. Μάσκες με νεκροκεφαλές, σήμα του θανάτου, που σκορπίζουν οι ΗΠΑ και συνθήματα:«Πουλήστε κάνα πύραυλο να πάρουμε βιβλία». Μακιγιάζ με τα σύμβολα της ειρήνης, μπλούζες που έγραφαν «Οχι στον πόλεμο» και τύμπανα που έδιναν ρυθμό στη διαδήλωση.
* * *
Οσοισχεδίαζαν ή ακόμα πήγαιναν για ψώνια ή καφέ στο κέντρο της Αθήνας, δεν αντιστάθηκαν και μπήκαν στην πορεία. Ολα μπορούν να περιμένουν, ο πόλεμος όμως όχι, η αξιοπρέπειά μας όχι. Οι λαοί έχουν δύναμη και πρέπει να το δείξουν. Βρετανοί, Γάλλοι, Γερμανοί τουρίστες παρασύρθηκαν στην πορεία, έγιναν ένα με το ποτάμι του κόσμου και διαδήλωσαν κατά του πολέμου, αφήνοντας τα αξιοθέατα και τη βόλτα για άλλη φορά. Το δικαίωμα στην ελευθερία δεν έχει εθνότητα: «Πατρίδα μας είναι ο κόσμος και ο Ιρακινός λαός συμπατριώτες μας».
* * *
Ούτε η πατερίτσα, ούτε οι δουλιές που τρέχουν, ούτε τα τρία παιδιά μπορούσαν να κρατήσουν την κυρία Εύη σήμερα στο σπίτι. Επρεπε να είναι εκεί. Σαν μάνα, σαν γυναίκα, σαν άνθρωπος, σαν πολίτης αυτού του κόσμου, πίστευε πως έπρεπε να είναι εκεί και να βροντοφωνάξει και εκείνη ΟΧΙ σ' αυτόν τον παράλογο πόλεμο, που σκοτώνει τα παιδιά του κόσμου και ντύνει τις μάνες στα μαύρα. «Μπορεί να μην έκανα ολόκληρη τη διαδρομή της πορείας, αλλά δε γινόταν να μην έρθω. Είμαι εδώ με τον άντρα μου και με τα τρία μου παιδιά για την ειρήνη».
Αυθόρμητη και πηγαία η στήριξη του κόσμου στο Κόμμα μας. Ενας μεσόκοπος κύριος, πλησιάζοντας μια νεαρή συνάδελφο από το δημοσιογραφικό επιτελείο του «Ρ», ζήτησε μόνος του κουπόνια Οικονομικής Ενίσχυσης και προσέφερε 50 ευρώ. Ο λαός ξέρει ποιος του σκάβει το λάκκο και ποιος παλεύει μαζί του για το δίκιο του. Δεν τρώει τα παραμύθια για καλό ιμπεριαλισμό, ανθρωπιστική ΕΕ, φιλειρηνικό ΠΑΣΟΚ.
Ενα βήμα καταγγελιών, βήμα ενός μεγάλου «κατηγορώ», στήθηκε χτες το απόγευμα στην πλατεία Μαβίλη, στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι λαοί σε όλο τον κόσμο θέλουν ειρήνη και ότι στον ιμπεριαλισμό και τον άδικο πόλεμό του δε θα υπάρξει καμία υποταγή.
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε εκεί οι ηθοποιοί Ρένα Καζάκου, Κατερίνα Σουβλή, Καίτη Ιμπρωχόρη, Χαρά Τσιτωμενέα και Μιχάλης Θεοδώρου απήγγειλαν αντιπολεμικά ποιήματα, ενώ οι ηθοποιοί Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος σε ρόλο Αδόλφου Μπους και Νίκος Ζώκας, υποδυόμενος τον διερμηνέα του, παρουσίασαν ένα αλλιώτικο διάγγελμα του αρχιδολοφόνου.
Με την κιθάρα του και το τραγούδι, «διαδήλωσε» στη συνέχεια ο φοιτητής Φώτης Σπυρόπουλος, ο οποίος κάλεσε όλους στους δρόμους και τις πλατείες για να «έρθουν να μας βομβαρδίσουν».
«Ο αέρας είναι βαρύς. Φωνάζω. Ελάτε να λιώσουμε το μολύβι. Οχι στον πόλεμο», ήταν τα λόγια των μικρών «πρωταγωνιστών» από το παιδικό συγκρότημα Σεβ Τζαν, από την Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενος σε Τουρκία και Κουρδιστάν, που έκλεψαν την «παράσταση» στο τέλος της εκδήλωσης, αφιερώνοντας τα τραγούδια τους στον ιρακινό λαό.
Σε διαρκή αντιπολεμική γιορτή μετεξελίχθηκε η μεγαλειώδης πορεία του λαού της Αθήνας που κατέληξε στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Η λεωφόρος μπροστά από την Πρεσβεία είχε από πολύ νωρίς καταληφθεί από πλήθος διαδηλωτών, ενισχυμένων και από τα σχολειά της απογευματινής βάρδιας που κατέφταναν συνεχώς. Επίκεντρο της αγωνιστικής περικύκλωσης του ιμπεριαλιστικού συμβόλου ήταν η πλατεία Μαβίλη, όπου βρισκόταν η εξέδρα της ΕΕΔΥΕ. Τα τραγούδια που συνόδευαν τη συγκλονιστική μεσημεριάτικη πορεία έδιναν συνεχώς τον τόνο και στην απογευματινή συγκέντρωση, όπως και τα συνθήματα από τα μεγάφωνα και τα συνεχόμενα προσκλητήρια για συμμετοχή στη σημερινή απεργιακή - αντιπολεμική συγκέντρωση του ΠΑΜΕ. Αποφασισμένος να παραμείνει έξω από την Πρεσβεία ο κόσμος ζεσταινόταν τραγουδώντας, ανταλλάσσοντας συνθήματα χωρίς να διασπά τα μπλοκ του, παρά το κρύο που δυνάμωνε όσο έφευγε η μέρα. Τα μεγάφωνα καλωσόριζαν σχολεία και φορείς, απ' την εξέδρα η κιθάρα έστελνε το μήνυμά της απέναντι στις κατασταλτικές δυνάμεις του κράτους που για πολλοστή φορά είχαν κληθεί να προστατέψουν τους δολοφόνους.
Με τη σειρά τους, το βράδυ νυχτερινά σχολεία έκαναν τη δική τους αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία. Εκατοντάδες μαθητές βροντοφώναξαν και αυτοί ενάντια στο βρώμικο πόλεμο.
Από τα ξημερώματα, έχοντας πέσει πλέον οι πρώτες βόμβες στο έδαφος του Ιράκ, δεκάδες συνεργεία με συνδικαλιστές ξαμολήθηκαν στους χώρους δουλιάς κάνοντας πρώτο θέμα συζήτησης των εργαζομένων τον πόλεμο. Στα γιαπιά, τα μεταλλουργεία, στις φαρμακαποθήκες, στις κλωστοϋφαντουργίες, τα εργοστάσια, τις βιοτεχνίες, στα γραφεία και τις υπηρεσίες. Παντού μετέφεραν την είδηση του πολέμου και ταυτόχρονα το κάλεσμα «όλοι στο δρόμο, να σταματήσουμε τον πόλεμο».
Κάλεσαν τους εργαζόμενους απεργήσουν ή να κάνουν στάση εργασίας και να συμμετέχουν μαζικά στο μεγάλο συλλαλητήριο και στην πορεία που έγινε χτες στην Αμερικάνικη Πρεσβεία. Αμεσα ήταν τα αποτελέσματα, καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι εργαζόμενοι άφησαν τη δουλιά και βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας φωνάζοντας ενάντια στον πόλεμο. Ενδεικτικές περιπτώσεις ήταν το Ολυμπιακό Χωριό αλλά και το εργοστάσιο ιματισμού ΣΕΞ ΦΟΡΜ που πραγματικά νέκρωσαν. Οι οικοδόμοι δεν έπιασαν τα εργαλεία στα χέρια ούτε οι εργάτριες τις ραπτομηχανές, αλλά τα πανό και τις σημαίες διαδηλώνοντας - απαιτώντας να σταματήσει η σφαγή του ιρακινού λαού από τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές.
