Εντείνουμε τις προσπάθειες για την επιτυχία της 24ωρης πανελλαδικής - πανεργατικής απεργίας στις 21 Μάρτη.

Επιμένουμε στη συνέχιση και την κλιμάκωση της πάλης.

Τα αποδεικτικά στοιχεία που τονίζουν την αναγκαιότητα του αγώνα είναι πολλά:

Είναι ο Πόλεμος!!! Που ετοιμάζονται να εξαπολύσουν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους για να κυριεύσουν το Ιράκ, να καθυποτάξουν χώρες και λαούς για να προωθήσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα.

Η λαϊκή αγανάκτηση είναι έντονη, μπορεί να εκφραστεί στη συλλογική δράση, μαζί με τις συνεπείς αντιιμπεριαλιστικές -ταξικές δυνάμεις. Να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα από τη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, που στηρίζει την κυβερνητική πολιτική.

Να βγουν συμπεράσματα για τις ευθύνες του ΣΥΝ, του κοινωνικού φόρουμ, που αποσιωπούν την ουσία των αιτιών του πολέμου, διευκολύνουν τους κυβερνητικούς ελιγμούς και αποκρύπτουν τις ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αποκρύπτουν ότι η στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης - που ένα μέρος της έχει στοιχηθεί ήδη με τις ΗΠΑ - δεν καθορίζεται από τη σκοπιά της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των λαών, αλλά έχει αφετηρία την προώθηση των συμφερόντων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, τη διεκδίκηση και την απόσπαση μεγαλύτερου μεριδίου από το μοίρασμα της λείας, είτε στις συνθήκες της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο είτε στις συνθήκες του πολέμου.

Η αντίληψη που λέει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα η κυβέρνηση, δίνει άλλοθι. Επιδιώκουν να καλλιεργήσουν στο λαό κλίμα μοιρολατρίας. Να μάθει να ζει με τον πόλεμο, με την ανεργία, τη φτώχεια, να αποδέχεται αυτή την κατάσταση, να μην αντιδρά.

Να μην περάσουν οι προσπάθειες παγίδευσης των εργαζομένων.

Να οξυνθεί η αντιπαράθεση με την πολιτική των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, παίρνοντας υπόψη ότι εγκλωβισμός λαϊκών δυνάμεων σε κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο θα προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο λαϊκό κίνημα και την προοπτική του.

Για να έχει προοπτική ο αγώνας, πρέπει με επιμονή να ξεκαθαρίζεται ότι ο ιμπεριαλισμός δεν αλλάζει, ούτε εξανθρωπίζεται, αλλά αγριεύει από το αίμα των λαών και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους.

Στις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος και επώδυνος ο πόλεμος του κεφαλαίου ενάντια στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Αγώνας που θα διεκδικεί ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, μείωση του εργάσιμου χρόνου, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, δωρεάν - δημόσια κοινωνική ασφάλιση, δωρεάν παιδεία, αιτήματα δηλαδή που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Μέσα στην καθημερινή πάλη θα προχωράει η προσπάθεια για τη συσπείρωση δυνάμεων και θα κτίζεται το μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων, έχοντας καθαρό ότι η επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων, η ικανοποίηση των αναγκών τους προϋποθέτει εξουσία και πολιτική που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Να δει για παράδειγμα τα εξής:

- Το 1990-1992 η ΝΔ ανέτρεψε σημαντικά κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα. Αύξησε το όριο ηλικίας, μείωσε τις συντάξεις.

Το ΠΑΣΟΚ επέκτεινε τις αντεργατικές αλλαγές, βάζοντας πλώρη για το χτύπημα των επικουρικών ταμείων και την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης, με αιχμή τα λεγόμενα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά ταμεία.

Τώρα, στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των αποφάσεων που θα πάρουν στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες (21-22 Μάρτη), η επίθεση θα κλιμακωθεί. Μιλούν για την αύξηση του ορίου ηλικίας στα 70 χρόνια και το περιτυλίγουν με το προπαγανδιστικό σύνθημα της «ενεργούς γήρανσης».

Επί της ουσίας ετοιμάζουν υποαπασχόληση, δουλιά χωρίς δικαιώματα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

- Χρόνια τώρα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εφαρμόζουν σκληρή πολιτική λιτότητας. Καθηλώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις και η κατάσταση χειροτερεύει, όσο ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη συγκεντρώνεται στα χέρια των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων.

Με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα», τα κέρδη του κεφαλαίου, εξελίσσεται επίθεση για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και προβάλλεται η αξίωση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών για αυξήσεις που θα είναι κάτω και από αυτό τον ψεύτικο επίσημο πληθωρισμό.

- Με την ψήφιση ειδικών νόμων, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπονόμευσαν το 8ωρο και επέβαλαν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Μέσα στους τόπους δουλιάς επεκτείνονται συνεχώς οι νέες μορφές εκμετάλλευσης.

- Στις Βρυξέλλες στη Σύνοδο Κορυφής (21 Μάρτη), τα επιτελεία των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα πάρουν ακόμα πιο σκληρές αποφάσεις, για την επέκταση της μερικής απασχόλησης, για την εξάπλωση των δουλεμπορικών μηχανισμών, την ισχυροποίηση του φαύλου κύκλου που συνδέει την ανεργία, τη μερική απασχόληση, την απόλυση, την ψευτοκατάρτιση.

- Χαλκεύονται νέα δεσμά για τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών.

Η επιθετικότητα πολλαπλασιάζεται σήμερα και τροφοδοτείται από τον άγριο καπιταλιστικό ανταγωνισμό και την κρίση που εκδηλώνεται στις καπιταλιστικές χώρες. Η κατάσταση αυτή προκαλεί ήδη και θα προκαλέσει στη συνέχεια ακόμα πιο βαριές συνέπειες σε όλες τις πτυχές της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Συμπέρασμα δεύτερο: Ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, με αιχμή τις πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, συναινεί και στηρίζει συνειδητά την αντεργατική πολιτική και τα μέτρα που ανατρέπουν τα εργασιακά - ασφαλιστικά μισθολογικά δικαιώματα, χειροτερεύοντας την κατάσταση των λαϊκών οικογενειών.

Για να αφοπλίσει το εργατικό κίνημα, χρησιμοποιεί το λεγόμενο κοινωνικό διάλογο, καλλιεργεί τη λογική της ταξικής συναίνεσης και δικτυώνεται καλύτερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο στα πλαίσια της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ).

Συμπέρασμα τρίτο: Ο ταξικός αγώνας σήμερα έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις.

Χρειάζεται επίμονη δουλιά για την ιδεολογική προετοιμασία της εργατικής τάξης, για την κατανόηση της αναγκαιότητας της αντιμονοπωλιακής γραμμής συσπείρωσης και πάλης. Για να μετατρέπεται η λαϊκή δυσαρέσκεια σε ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, να καταπολεμιέται η μοιρολατρία και ο συμβιβασμός.

Σε κάθε φάση του αγώνα να οικοδομείται ακόμα πιο ισχυρό, αγωνιστικό μέτωπο απέναντι στο μέτωπο της πλουτοκρατίας και των πολιτικών της εκπροσώπων και σ' αυτό το στέρεο έδαφος να προωθείται η διεθνοποίηση της ταξικής πάλης.

Μέσα στον καθημερινό αγώνα να αναπτύσσουμε ισχυρούς πολιτικοϊδεολογικούς δεσμούς με την εργατική οικογένεια, να οικοδομούμε το Κόμμα μας στους τόπους δουλιάς, να εντάσσουμε στις γραμμές του πρωτοπόρους αγωνιστές.

Αυτό σημαίνει: Συστηματική επικοινωνία με τους εργάτες και τις εργάτριες, καλή ενημέρωση και αντιπάλεμα κάθε μορφής παρεμβάσεων του εργοδοτικού - κρατικού μηχανισμού. Συγκρότηση επιτροπών αγώνα, απεργιακών επιτροπών στους τόπους δουλιάς και τους κλάδους. Μαζικοποίηση των συνδικάτων και βελτίωση της λειτουργίας τους. Συσπείρωση νέων δυνάμεων, σωματείων, εργαζομένων στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

Μπορούμε να μετρήσουμε καλύτερα αποτελέσματα στη συμμαχία της εργατικής τάξης, με τη μικρομεσαία αγροτιά, τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης.

Να εκφραστεί η κοινή δράση στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, στις απεργιακές συγκεντρώσεις, να είναι ζωντανές, να πάρουν παλλαϊκή μορφή.

Ετσι, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ και των ταξικών συνδικάτων, επιμένοντας στη συγκεκριμένη δουλιά, που θα ισχυροποιεί το ταξικό κίνημα να δώσουμε τη μάχη της απεργίας την πρώτη μέρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και στις 21 του Μάρτη, να κλιμακώσουμε τον αγώνα.