Οταν ένα αντιδραστικό θεωρητικό πλαίσιο γίνεται η βάση της έλλειψης οργάνωσης, της απαξίωσης της λαϊκής δημιουργίας και της ανάδειξης του «κοσμοπολιτισμού», τότε το αποτέλεσμα θα μοιάζει με τη χτεσινή θλιβερή εικόνα από την παρουσίαση του απολογισμού της πρώτης διετίας και του προγράμματος της επόμενης διετίας της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας (ΠΟ), στο Μέγαρο Μουσικής, από τον υπουργό Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλο, και τον πρόεδρο του «Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού ΑΕ», Ευγένιο Γιαννακόπουλο.

Αυτό προκύπτει από την, τουλάχιστον άκομψη, επίθεση του υπουργού προς τον διακεκριμένο σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη (πρώην και παραιτηθέντα πρόεδρο της «Πολιτιστικής Ολυμπιάδας») και από τη διαπίστωση ότι το πρόγραμμα της ΠΟ είναι άσχετο με τη στήριξη και ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού. Η επίθεση στον σκηνοθέτη έγινε, όταν ο τελευταίος ζήτησε από τον υπουργό να ξεκαθαρίσει σε ποιο βαθμό η ΠΟ εμπνέει την πρωτότυπη καλλιτεχνική δημιουργία και ποιες εκδηλώσεις απλώς φέρουν την αιγίδα της. Ο υπουργός, εμφανώς εκνευρισμένος και με επιθετικό ύφος, είπε ότι η ΠΟ δεν έχει στόχο να εμπνεύσει καλλιτέχνες, αλλά αξιολόγησε και χρηματοδότησε τις προτάσεις που επέλεξε. Απευθυνόμενος δε στον σκηνοθέτη είπε: «Και εσείς υποβάλατε μία πρόταση, την οποία με πολύ μεγάλη χαρά υιοθετήσαμε και στηρίξαμε οικονομικά. Δηλαδή, εμ υιοθετούμε, εμ πληρώνουμε, εμ δεχόμαστε και κριτική»! Προφανώς ο υπουργός θεωρεί, ότι η δυνατότητα κριτικής είναι μετρήσιμο μέγεθος, και μάλιστα σε χρήμα...

Στην ίδια ερώτηση, αυτή τη φορά από δημοσιογράφο, είπε ότι ουδέποτε η ΠΟ ισχυρίστηκε πως θα κάνει παραγγελίες και πως ήταν αδύνατον οικονομικά να υλοποιηθούν όλες οι προτάσεις. Πρόσθεσε ότι στην «Πολιτιστική Ολυμπιάδα» έφτασαν 1.400 προτάσεις και επιλέχθηκαν 650 με προϋπολογισμό που ξεπερνούσε τα 800 εκατομμύρια ευρώ. Να σημειωθεί ότι ο συνολικός προϋπολογισμός του θεσμού είναι 102,5 εκατ. ευρώ. Σε ερωτήσεις για το θέμα της απόφασης του Μίκη Θεοδωράκη να αποσύρει τα έργα του από την ΠΟ ο υπουργός εγκωμίασε τον συνθέτη και πρόσθεσε ότι κατανοεί την αντίδρασή του, εννοώντας τη διένεξη με τον Γ. Μαρκόπουλο. Σημείωσε ότι ο «μόνος αθώος γύρω από αυτό το θέμα είναι η πολιτεία» και έκλεισε λέγοντας ότι «δεν υπάρχει μόνο η Πολιτιστική Ολυμπιάδα». Εξηγώντας γιατί δεν εντάχθηκαν στο πρόγραμμα έργα που είχαν ανακοινωθεί, όπως το «Κάντο Χενεράλ» και δύο όπερες, είπε ότι η απόφαση να μην υλοποιηθούν οι όπερες πάρθηκε λόγω του μεγάλου τους κόστους σε σχέση με το αποτέλεσμα.

Πάντως, το πρόγραμμα της ΠΟ περιλαμβάνει παραγγελίες της, έστω και λίγες. Για τη διετία 2003-2004 προγραμματίζονται 45 εκδηλώσεις προϋπολογισμού 42 εκατ. ευρώ. Για τη διαφήμιση του θεσμού στο εξωτερικό θα δαπανηθούν 8,8 εκατ. ευρώ, ενώ το σύνολο της διαφημιστικής «πίτας» είναι 9,7 εκατ. ευρώ. Την προηγούμενη διετία υλοποιήθηκαν 48 προγράμματα με κόστος 23 εκατ. ευρώ που παρακολουθήθηκαν από 600.000 θεατές. Η πλειοψηφία των «προγραμμάτων» είναι συμμετοχές της Ελλάδας σε διεθνείς εκθέσεις, κάποιες εγχώριες περιοδικές εκθέσεις, ημερίδες και συνέδρια. Στο θέατρο, στη μουσική, στο χορό, δεν κινητοποιείται το εγχώριο δυναμικό, αλλά το ξένο. Ετσι, στο χορό, π.χ., περιλαμβάνεται ο διεθνής χορευτικός διαγωνισμός της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού του Λονδίνου που θα γίνει στην Ελλάδα, παραστάσεις του Ολλανδικού Χορευτικού Θεάτρου και του «Αμέρικαν Μπάλετ Θίατερ». Στο τελευταίο μόνον (αμερικανικό μπαλέτο) τα προσχήματα σώζει η συνεργασία του Κώστα Γαβρά. Η λογοτεχνία εξαντλείται σε επετειακά αφιερώματα.

Η - πασίγνωστη στο κινηματογραφόφιλο αλλά και θεατρόφιλο κοινό με το μικρό όνομά της - ηθοποιός και αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Ταϋγέτη, το γένος Μπασούρη, υπέκυψε χτες τα ξημερώματα στα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια. Η κηδεία της θα γίνει σήμερα, στις 4 μ.μ., από το νεκροταφείο των Αγίων Αναργύρων.

Η Ταϋγέτη ήταν μια γυναίκα καλόψυχη, γελαστή, τρυφερή, πληθωρική και μαχητική, γεμάτη αισθήματα αγάπης και αλληλεγγύης για τον πάσχοντα άνθρωπο. Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Σχολή του Εθνικού Ωδείου, με δάσκαλο στο τραγούδι τον Μ. Κουνελάκη και κατόπιν στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Οι πρώτες εμφανίσεις χρονολογούνται στην αρχή της Κατοχής, ενώ μέλος του ΣΕΗ έγινε το 1943. Συμμετείχε δραστήρια στο ΕΑΜ Θεάτρου. Στα χρόνια της Κατοχής συμμετείχε δραστήρια στο ΕΑΜ Θεάτρου, ενώ παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ, με το οποίο επανασυνδέθηκε μετά τη μεταπολίτευση. Από το 1944 μέχρι το 1948 έπαιξε με το ΕΑΜικό «Θέατρο του Λαού», στο θεατρικό χρονικό «'41-'44», με το θίασο του ΕΑΜίτη Αλκη Προβελέγγιου, με τους ΕΑΜικούς «Ενωμένους Καλλιτέχνες», με το θίασο των ΕΑΜιτών πρωταγωνιστών Δήμου Σταρένιου-Αλέκας Παΐζη-Τίτου Βανδή, το θίασο Γιώννη Ιατρού-Ζωζώς Νταλμάς και το «Θυμελικό Θίασο» του Λίνου Καρζή.

Για τις ιδέες και την αντιστασιακή της δράση συνελήφθη και κλείστηκε στα κολαστήρια σε Χίο, Μακρόνησο, Τρίκερι, Αϊ-Στράτη, με συγκρατούμενες (Καίτη Οικονόμου). Μετά την απελευθέρωσή της, από το 1951 εμφανίστηκε σε ποικίλα έργα, σε όλα τα θεατρικά είδη (τραγωδία, δράμα, κωμωδία, μουσική κωμωδία, επιθεώρηση) και σε ποικίλους, κυρίως κωμικούς, ρόλους. Από το 1955 έπαιξε σε πολλές ταινίες, με πρώτη την «Κάλπικη λίρα» και τελευταία την ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου «Δυο τρελοί και ο ατσίδας». Το 1973 πρωτόπαιξε στην τηλεόραση, στη σειρά «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή». Το 1984 προσελήφθη στο Εθνικό Θέατρο όπου παρέμεινε μέχρι το 1992, οπότε συμπληρώνοντας το μίνιμουμ όριο των ενσήμων μπόρεσε να συνταξιοδοτηθεί. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στο Εθνικό Θέατρο, στο διασκευασμένο για παιδιά, από τον Αλέξη Σολωμό, έργο του Μπέρναρντ Σο «Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι».