Να πάρουμε τα τελευταία χρόνια: Με τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου οξύνεται ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων και μεγαλώνει η ανάγκη για την αύξηση των κερδών τους. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση που ακολουθούν τα παραδοσιακά συντηρητικά, τα Σοσιαλδημοκρατικά, και από κοντά τα λεγόμενα νεοαριστερά, κόμματα υπηρετεί ακριβώς αυτή την ανάγκη του κεφαλαίου. Αυτό υπηρετεί η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ, η πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπως τη βιώνουμε αυτά τα χρόνια.

Στη βάση αυτή δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να προχωρήσουν με γνώμονα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, που αποτελούν σήμερα τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ποια στάση κράτησε απέναντι σε αυτή την κατάσταση η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ;

Στήριξε τη βασική γραμμή του κεφαλαίου: Λιτότητα, ανατροπή των εργασιακών, κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις. Τα αποδεικτικά στοιχεία είναι πολλά. Για να περάσει αυτή η πολιτική, ο κυβερνητικός -εργοδοτικός συνδικαλισμός χρησιμοποίησε πολλά μέσα, για να καμφθεί η αντίσταση της εργατικής τάξης.

- Βασικό στοιχείο η λογική της συναίνεσης και της ταξικής συνεργασίας, μέσα από την οποία γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί ο εκμεταλλευτής, το κεφάλαιο, και ο εκμεταλλευόμενος, η εργατική τάξη, σαν συνεταίροι, που έχουν τα ίδια συμφέροντα και μπορούν να τα βρουν σε ένα τραπέζι.

- Δεύτερο, περιορίζονται και εγκλωβίζονται οι διεκδικήσεις της εργατικής τάξης στη λογική της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή στη λογική της αύξησης των κερδών των επιχειρήσεων.

- Τρίτο, καλλιεργείται η αυταπάτη ότι μπορεί να εφαρμόζονται οι αντιδραστικές αλλαγές, το ένα ή το άλλο μείγμα της αντιλαϊκής πολιτικής, να αυξάνονται τα κέρδη της πλουτοκρατίας και να καλυτερεύει η κατάσταση της εργατικής τάξης.

Κατά τη γνώμη μας σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια οργανωμένη προσπάθεια μετατροπής του συνδικαλιστικού κινήματος σε τμήμα του αστικού κράτους, που θα στηρίζει με τις δικές του ιδιαιτερότητες το εκμεταλλευτικό σύστημα και την πορεία ενσωμάτωσης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Αυτή είναι η εκτίμησή μας και με βάση αυτή κρίνουμε και τις αλλαγές που επιχειρεί να περάσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Επιδίωξη του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι να δημιουργήσει έναν ακόμα ισχυρότερο μηχανισμό σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, που θα επιχειρεί να ελέγχει πιο αποτελεσματικά και να ενσωματώνει την εργατική τάξη στους στόχους του κεφαλαίου.

Από αυτή τη σκοπιά αντιμετωπίζουμε το ζήτημα της ενοποίησης ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Το ΠΑΜΕ προσπαθεί συνεχώς για το συντονισμό της δράσης και την ταξική ενότητα όλων των τμημάτων της εργατικής τάξης είτε εργάζονται στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα. Θα συνεχίσει σε αυτή την κατεύθυνση, αντιμετωπίζοντας το ζήτημα της ενοποίησης ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ από τη σκοπιά της σχέσης ανάμεσα στη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος και του περιεχομένου της δράσης του. Μπορείς να ενοποιήσεις, για να παλέψεις για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και μπορεί να ενοποιήσεις (δεν είναι κανένας αφελής εδώ...) για να φτιάξεις μηχανισμό ελέγχου των συσχετισμών, που θα στηρίζει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, την αντιλαϊκή πολιτική και θα δυσκολεύει παραπέρα τον αγώνα των εργαζομένων.

Από την ίδια σκοπιά αντιμετωπίζουμε και το θέμα της περιφερειακής οργάνωσης. Επιδίωξη είναι η συνδιαχείριση και η συγκυβέρνηση, να το πω έτσι, με τους εργοδότες, τους δήμους, τις νομαρχίες και τις περιφέρειες που λειτουργούν ήδη σαν επιχειρήσεις και βραχίονες της κεντρικής εξουσίας. Μαζί θα διαχειρίζονται προγράμματα για μια ανάπτυξη που υπηρετεί τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου και σημαδεύεται από τα τοπικά σύμφωνα απασχόλησης και κάθε μορφή υποαπασχόλησης. Που σημαδεύεται από την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού.

Το ΠΑΜΕ μελέτησε έγκαιρα τις συνέπειες των αναδιαρθρώσεων και των ελαστικών μορφών απασχόλησης και παίρνει μέτρα για την οργάνωση και την πάλη της εργατικής τάξης μέσα στις δυσκολίες που δημιουργεί η στάση του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Η πρότασή μας είναι τα Ενιαία σωματεία (σε πόλη ή νομό) στους κλάδους και τους εργασιακούς χώρους, που θα καλύπτουν όλες τις ειδικότητες και όλους τους εργαζομένους ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας.

Αποκτά ιδιαίτερη σημασία η κλαδική οργάνωση που θα συνενώνει τους εργαζόμενους στην πάλη ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, που δε θα περιορίζεται στην υπογραφή της ΣΣΕ, στα κλαδικά αιτήματα, αλλά θα συμμετέχει στον κοινό αγώνα για όλα τα προβλήματα της εργατικής τάξης, θα συμβάλλει στο συντονισμό της δράσης της και της συμμαχίας με τη μικρομεσαία αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης.

Οργάνωση των εργατών και των εργατριών στα σωματεία, αλλά και στους τόπους δουλιάς. Ετσι απαντάμε στο «διακλαδικό σχήμα», που προβάλλεται στις θέσεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, γιατί η εργατική τάξη χρειάζεται εργαλεία πάλης, για να ανταποκριθεί στη σύγκρουση με έναν ισχυρό αντίπαλο και να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική και δε χρειάζεται «παιδικές χαρές».

Ο αγώνας είναι σύνθετος, πλησιάζει οικονομική κρίση, η επιθετικότητα του κεφαλαίου θα ενταθεί και οι απαιτήσεις που δημιουργούνται βάζουν με επιτακτικό τρόπο στην ημερησία διάταξη την ενίσχυση του ταξικού κινήματος. Αυτή είναι η απάντηση και αυτό θα κάνει πράξη το ΠΑΜΕ μέσα στους εργάτες και τις εργάτριες, μέσα στους τόπους δουλιάς, συγκεντρώνοντας την προσοχή του στις παραπέρα συσπειρώσεις και δυνάμωμα της αντιμονοπωλιακής - αντιιμπεριαλιστικής πάλης.