ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 10 Νοέμβρη 2002
Σελ. /20
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΡΟΔΟ
Ζήτημα φωτός

Αυτό εννοούσε η συντρόφισσα, όταν, κλείνοντας την ομιλία της στο ξενοδοχείο «Παρκ», έλεγε ότι το λαϊκό κίνημα, και πριν απ' όλα το ριζοσπαστικό ρεύμα που υπάρχει σήμερα στην κοινωνία, πρέπει ν' ακτινοβολήσει στο επίπεδο των γνώσεων, των επιχειρημάτων, των αξιών και ιδανικών, στο επίπεδο της προσφοράς και της θυσίας.

Αρχίζω με τη θυσία, που κάνει γνωστό στον πολίτη, χωρίς άχρηστες ηθικές, παραπομπές και πουριτανικά εντάλματα, ότι η ποιότητα της ζωής μας είναι απλή συνάρτηση των δικών μας ενεργειών και μόνο. Με τρόπο ακαταμάχητο και σχεδόν μηχανικό, κάθε αρνητική πράξη, κάθε αρνητικός λόγος και κάθε αρνητική σκέψη επιστρέφουν και πλήττουν τελικά τον ίδιο τον ενεργήσαντα. Γιατί άσοφα έχουμε απαρνηθεί και περιφρονήσει τόσο συλλογικά όσο και ατομικά, εξαιτίας της ανασφάλειάς μας, του εγωισμού μας, τον κόσμο που μας περιβάλλει. Η βία, η σπατάλη του κοινού μας πλούτου και η ακατάσχετη και χωρίς κανέναν περιορισμό κατανάλωση χρειάζονται την προσωπική μας θυσία, για να σταματήσουν.

Περνώντας στη γνώση, διαλέγω έναν αιώνα που έχει παραμεληθεί. Είναι ο έκτος κλασικός αιώνας π.Χ. Τον θεωρώ τον σημαντικότερο αιώνα όλου του παρελθόντος. Κοιτάξτε τι μας χάρισε: τον Πυθαγόρα, τον Ηράκλειτο, τον Σόλωνα, τον Βούδα, τον Κομφούκιο και τον Λάο Τσε. Αυτός ο αιώνας μας έδωσε το μεγαλύτερο μάθημα για τον ελληνισμό: ότι δε θα πρέπει να τον εγκλωβίζουμε σε στενά γεωγραφικά, φυλετικά ή εθνικά πλαίσια. Η γνώση δεν τρομάζει μπροστά σε κανέναν δυνατό, αντιθέτως τον αντιμετωπίζει με κυνισμό, για να θυμηθούμε και μια ιστορία με τον Διογένη: Καθώς πολλοί πολιτικοί άνδρες και φιλόσοφοι πήγαν να τον συναντήσουν και να τον συγχαρούν, ο Αλέξανδρος έλπιζε πως θα έκανε το ίδιο και ο Διογένης ο Σινωπέας, που ζούσε στην Κόρινθο. Κι επειδή εκείνος ελάχιστη σημασία έδινε στον Αλέξανδρο και προτιμούσε να κάθεται άπραγος στο Κράνειο, πήγε ο Αλέξανδρος να τον βρει. Τον πέτυχε να λιάζεται ξαπλωμένος. Ο Διογένης ανακάθισε λιγάκι, σαν αντιλήφθηκε τόσους πολλούς ανθρώπους να έρχονται και κοίταξε κατά τον Αλέξανδρο. Εκείνος τον αγκάλιασε και τον ρώτησε αν χρειαζόταν τίποτα. «Να πας λίγο πιο κει από τον ήλιο», απάντησε ο Διογένης. Λένε πως ο Αλέξανδρος τόσο πολύ θαύμασε και εξεπλάγη με την περηφάνια και το ανάστημα εκείνου του ανθρώπου που τον αψήφησε έτσι, ώστε καθώς άκουσε τους συνοδούς του να περιγελούν και να κοροϊδεύουν τον Διογένη καθώς έφευγαν από κει είπε: «Εγώ όμως, αν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήμουν Διογένης».

Ολα τα παραπάνω προϋποθέτουν την ελευθερία της γλώσσας, που υπερασπίστηκε ο Διονύσιος Σολωμός από τα χέρια των σοφολογιότατων: «Χαίρετε λοιπόν, θείοι τόνοι, οξείες, βαρείες, περισπωμένες! Χαίρετε, ψιλές, δασείες, στιγμές, μεσοστιγμές, υποστιγμές, ερωτηματικές, χαίρετε! Ο κόσμος τρέμει τη δύναμή σας και ουδέ ποιητής ουδέ λογογράφος ημπορεί να γράψει λέξη χωρίς πρώτα να σας υποταχθεί. Εσείς εμπνεύσατε, πριν γεννηθείτε, τον Ομηρο όταν ετραγουδούσε την Ιλιάδα, την Οδύσσεια, τους Υμνους, και ο λαός της Ελλάδας τον επερικύκλωνε και τον εκαταλάβαινε. Εσείς τον εμπνεύσατε όταν περιγράφει τον αποχαιρετισμό του Εκτωρος εις την Ανδρομάχη και το τέκνο του τον φοβάται και κρύβεται. Εσείς τον εμπνεύσατε όταν περιγράφει τον δυστυχισμένο βασιλέα της Τρωάδας, που πηγαίνει στον Αχιλλέα και πέφτει στα πόδια του και του φιλά τα χέρια οπού του είχαν ολίγο πρωτύτερα σκοτώσει το ακριβότερό του παιδί. Εσείς εμπνεύσατε τον Δάντη όταν ετραγουδούσε τον Ουγολίνο με μίαν δύναμη που δε βρίσκω παρόμοιαν εις όλη την ποίηση των παλαιών».


Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ


Σουρεαλιστικές «ιδιομορφίες»

«Ιδιομορφίες», περίπου 1935
«Ιδιομορφίες», περίπου 1935
«Πιστεύω στη μαγεία που, σε τελική ανάλυση, είναι ξεκάθαρα η δύναμη να μετουσιώνεις τη φαντασία σε πραγματικότητα. Η υπερ- μηχανοποιημένη εποχή μας υποτιμά τις δυνατότητες της άλογης φαντασίας, που δεν παύει να είναι η βάση των ανακαλύψεων» σημείωνε ο Σαλβαντόρ Νταλί σε άρθρο του τον Αύγουστο του 1942.

Εκθεση έργων του διάσημου σουρεαλιστή Ισπανού ζωγράφου Σαλβαντόρ Νταλί, με τίτλο «Σαλβαντόρ Νταλί - Μύθος και ιδιομορφία» φιλοξενείται αυτές τις μέρες στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Νεοφύτου Δούκα 4). Παρουσιάζεται μια γενική επισκόπηση του έργου του μεγάλου ζωγράφου, καλύπτοντας όλες τις περιόδους της δημιουργίας του, από τις αρχές της δεκαετίας του 1920 έως τη δεκαετία του 1980. Εκτίθενται τριάντα πίνακες και ένα γλυπτό του Νταλί, έργα τα οποία παραχωρήθηκαν από τα δύο συνεργαζόμενα ιδρύματα (Εθνικό Μουσείο - Κέντρο Τέχνης Reina Sofia της Μαδρίτης και το Ιδρυμα Γκαλά - Σαλβαντόρ Νταλί) για διάστημα τριών μηνών. Το κέντρο βάρους της έκθεσης εστιάζεται στην ιδιόμορφη καλλιτεχνική προσωπικότητα του Σ. Νταλί και ο τίτλος της βασίζεται στο έργο του «Ιδιομορφίες». Με το έργο αυτό, ο καλλιτέχνης σχολιάζει σκωπτικά την εκκεντρική προσωπικότητά του και το μύθο που την περιβάλλει - αλλά και τους μύθους της ανθρωπότητας, από τους οποίους συχνά ο ίδιος άντλησε την έμπνευσή του.

Το Σουρεαλιστικό Κίνημα στη λογοτεχνία και στις εικαστικές τέχνες ιδρύθηκε από το Γάλλο ποιητή και κριτικό Αντρέ Μπρετόν. Ο Μπρετόν συνέταξε και εξέδωσε το Σουρεαλιστικό Μανιφέστο στο Παρίσι το 1924 και έκτοτε κυριαρχούσε στο κίνημα. Ο Σουρεαλισμός γεννήθηκε σε συνέχεια του Νταντά, ένα λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό κίνημα που αντιμετώπιζε μηδενιστικά όλες τις μορφές της δυτικής κουλτούρας. Οπως το Νταντά, έτσι και ο Σουρεαλισμός προωθούσε τις θέσεις του εμφαίνοντας στο ρόλο που κρατούσε το υποσυνείδητο στην καλλιτεχνική δημιουργία και κάνοντας χρήση του ψυχικού ασυνειδήτου. Ο Νταλί έγινε δεκτός στις τάξεις των σουρεαλιστών, παρά τις αντιρρήσεις του Μπρετόν, το 1929, μετά από εισήγηση του Χοάν Μιρό. Πολύ γρήγορα ωστόσο, εξέφρασε τη διαφορά του, προάγοντας ένα προσωπικό ύφος στο οποίο συναντούμε μόνο κάποιες από τις σουρεαλιστικές θέσεις. Τόσο η εκκεντρικότητά του, όσο και η τεράστια εμπορική επιτυχία του στην Αμερική, στο τέλος της δεκαετίας του '30, οδήγησαν τη σχέση του με τον Μπρετόν και το Κίνημα σε οριστική ρήξη το 1941. Εκτοτε, ο Νταλί μονοπωλούσε προκλητικά τον τίτλο του μόνου γνήσιου σουρεαλιστή καλλιτέχνη. Στην ερώτηση «τι είναι σουρεαλισμός;», απαντούσε: «ο Σουρεαλισμός είμαι Εγώ!».

Με την έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης δεν επιχειρείται η αναθεώρηση του έργου του Νταλί. Επιδίωξη της παρουσίασης είναι να έρθει το κοινό σε επαφή με ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του έργου του, παρακολουθώντας την εξέλιξη της τέχνης του από τα πρώτα του βήματα έως το μοναχικό του τέλος. Επηρεασμένη από τη σουρεαλιστική τέχνη, η τεχνική του Νταλί αποκρυσταλλώθηκε σε ένα μείγμα σχολαστικού ρεαλισμού και δημιουργικής φαντασίας, σήμα κατατεθέν του. Οι πίνακές του συνδυάζουν την προσεγμένη λεπτομέρεια με τη μοναδική και ζωηρή φαντασία του. Ο ίδιος ο Νταλί συχνά περιέγραφε τους πίνακές του ως «ζωγραφισμένες με το χέρι φωτογραφίες των ονείρων».

Οπως σημειώνει η υπεύθυνη του Ιδρύματος Γκαλά - Σαλβαντόρ Νταλί, Μόντσε Αγέρ, η μακρά και έντονα δημιουργική σταδιοδρομία του ζωγράφου απέδωσε «μια ζωγραφική λογοτεχνίζουσα, σχολαστική, δεξιοτεχνική και παραγωγική, με εικονογραφικά στοιχεία που προέρχονται από τον ίδιο κόσμο του Νταλί, από τις εμμονές και τους μύθους του πάνω από εξήντα χρόνια ενός έργου υπερπλήρους από αντικείμενα φορτισμένα με συμβολισμό, τοποθετημένα σε τοπία μοναχικά, σχεδιασμένα με βαθιά γνώση της τέχνης και της προοπτικής και μια ασυνήθιστη κυριαρχία της ζωγραφικής τεχνικής». Κατά τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης, προβάλλεται δεκαπεντάλεπτη ταινία βασισμένη στη ζωή και το έργο του Νταλί. Παράλληλα, το Τμήμα Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Μουσείου, οργανώνει εκπαιδευτικό πρόγραμμα για σχολικές ομάδες. Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τον Ιανουάριο του 2003.


Η. Μ.



Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ