Αναφερόμενη στο κριτήριο ψήφου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε: «Κοροϊδεύουν και υποκρίνονται ΠΑΣΟΚ, ΝΔ αλλά και δυνάμεις όπως ο ΣΥΝ, όταν μιλούν για δήθεν αυτοδιοικητικά κριτήρια και για τη σημασία της προσωπικότητας και της ικανότητας των υποψηφίων. Ο/η ψηφοφόρος ως δημότης, πολίτης ή ως αυτοδιοικητική συνείδηση δε λέει τίποτε. Αυτό που τον χαρακτηρίζει είναι αν είναι εργατοϋπάλληλος, ΕΒΕ, φτωχός αγρότης, αγρότισσα.

Ο δήμος και η νομαρχία, η υπερνομαρχία έχουν θεσμοθετημένες αρμοδιότητες, αλλού έχουν συμβουλευτικό, εκτελεστικό ρόλο. Ανεξάρτητα από ποιες αρμοδιότητες πρέπει ή δεν πρέπει να έχουν, το πρώτο και κύριο είναι ότι ο θεσμός σχετίζεται με τα εργασιακά, κοινωνικά, οικονομικά, δημοκρατικά προβλήματα, είναι ενταγμένος στη γενικότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Ο κρατικός μηχανισμός και οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ -τόνισε εν συνεχεία- έχουν ξαμοληθεί σε όλη την Ελλάδα για να υποκλέψουν ή να εκβιάσουν ψήφους, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, πότε με το μαλακό, πότε με το σκληρό. Ποντάρουν στον πόνο του γονιού να λύσει το πρόβλημα του άνεργου παιδιού του. Ενώ η ΝΔ δημαγωγεί ασύστολα, "ξύνει" τα αντιΠΑΣΟΚ σύνδρομα, προσπαθεί να αξιοποιήσει τη λογική του ρουσφετιού τάζοντας στα "δικά μας παιδιά" πολλά, αν τελικά διευρύνει τον αριθμό των γαλάζιων δήμων και νομαρχιών».

Στο κριτήρια ψήφου η Αλέκα Παπαρήγα ενέταξε μεταξύ άλλων τα παρακάτω:

• Το πρόβλημα των εισοδημάτων και συντάξεων - παροχών φτώχειας, το φορολογικό, την επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της λαϊκής οικογένειας, τα ιδιαίτερα οξυμένα προβλήματα των γυναικών και της νεολαίας. Η ΤΑ οφείλει να δίνει όχι απλά το «παρών» στους αγώνες, αλλά να συνδράμει στην κινητοποίηση των εργαζομένων, στενά συνεργαζόμενη με τους φορείς τους, με τις ταξικές δυνάμεις.
• Οι ιδιωτικοποιήσεις, με τις οποίες ασχολείται και η ΤΑ, αφορούν τομείς μεγάλης σημασίας όπως το νερό, τις συγκοινωνίες, την επικοινωνία, τον ορυκτό πλούτο της χώρας, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια κλπ.
• Η ανεργία και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η αναδιάρθρωση του εργάσιμου σε βάρος του ελεύθερου χρόνου, που οδηγεί στην αύξηση και, στην πορεία, στη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, σε βάρος της πλήρους και σταθερής απασχόλησης. Γενικότερα, το καθεστώς της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων που πάει παρέα με τα αλλεπάλληλα μέτρα υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων.
• Το αγροτικό πρόβλημα και το πρόβλημα των ΕΒΕ. Η ΤΑ οφείλει να πάρει ενεργό μέρος στη δράση κατά της ΚΑΠ και της συγκεκριμένης αναθεώρησης, που είναι στα σκαριά, σύμφωνα με την οποία ένας μεγάλος αριθμός μικρών παραγωγών θα βρεθεί εκτός ιδιοκτησίας και αγροτικού επαγγέλματος, ενώ η ανεργία στην ύπαιθρο θα πάρει μεγάλες διαστάσεις. Να βρεθεί στο πλευρό των ΕΒΕ, που δέχονται νέα επίθεση λόγω της συγκέντρωσης του πλούτου, από τις συγχωνεύσεις και τις εξαγορές.
• Το πρόβλημα της γης, των ελεύθερων χώρων, του πράσινου που σχετίζονται με την ιδιοκτησία και την κερδοφορία, το πρόβλημα της στέγασης, της πλήρους εμπορευματοποίησης της Παιδείας και της Υγείας.
• Το μείζον ζήτημα της ενισχυόμενης συνεχώς κρατικής καταστολής, της δράσης των κρατικών και παρακρατικών, παραστρατιωτικών μηχανισμών που στήνονται στο όνομα της πάλης κατά της τρομοκρατίας, μια πάλη που έχει ως περιεχόμενο το τσάκισμα των λαϊκών αγώνων, τη χειραγώγηση. Την επιχείρηση να μετατραπεί ένα μέρους του λαού σε πληροφοριοδότες του κράτους. Το πρόβλημα της δημοτικής αστυνομίας που εντέλλεται να χρησιμοποιηθεί και ως μηχανισμός καταστολής της λαϊκής δράσης.
• Υπάρχουν και άλλα μεγάλα προβλήματα που αφορούν άμεσα το λαό και η ΤΑ δεν μπορεί να νίπτει τας χείρας της. Είναι η κατάσταση που διαμορφώνεται στο Αιγαίο και στην περιοχή, οι ΝΑΤΟικές αμφισβητήσεις, τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία που κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα σε θέματα συνόρων, άμυνας κλπ. Είναι το Κυπριακό, ο επικείμενος πόλεμος του Ιράκ.

Ακολούθως η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έθεσε ερωτήματα προς τους εργαζόμενους, προς εκείνους που θα ψηφίσουν για πρώτη φορά, κατά πόσο γνωρίζουν:

«1. Οτι η ΤΑ έχει ανακηρυχτεί τυπικά και επίσημα ως επιχειρηματίας που αποσκοπεί σε κέρδη, ως θεσμός που ανοίγει δρόμους και δυνατότητες για τη βαθύτερη διείσδυση του κεφαλαίου σε τομείς που έως τώρα δεν είχε καταφέρει να τους βάλει άμεσα στο χέρι.

2. Οι δυσαρεστημένοι από τα κόμματα εξουσίας, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, θα επιβραβεύσουν την πολιτική τους, ψηφίζοντας τους συνδυασμούς που στηρίζουν;

3. Είναι δυνατόν σήμερα, με τέτοια εμπειρία που υπάρχει, και ενώ έχουν δοκιμαστεί τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ τα εκατομμύρια δυσαρεστημένων και αγανακτισμένων ψηφοφόρων τους να τους ξαναψηφίσουν στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο; Να πάρουν θέση στην κούρσα ανταγωνισμού ανάμεσα στα δύο αυτά κόμματα, για το ποιο θα έρθει πρώτο και ποιο δεύτερο, στις επόμενες εθνικές εκλογές;

4. Ποιος ή ποια δίνει βάση στα ευχολόγια, στη δημαγωγία, στις υποσχέσεις υποψηφίων που στηρίζονται από συγκεκριμένα κόμματα, έχουν συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις υπέρ ΟΝΕ, ευρώ, υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων κλπ. ότι θα πολιτευτούν με βάση τα τοπικά λαϊκά συμφέροντα, και ότι δε θα διστάσουν να έρθουν σε αντίθεση με τα ίδια τα κόμματά τους;

Μέχρι τώρα όσοι συνδυασμοί νίκησαν, στηριγμένοι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, συνδυασμοί συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν ήρθαν ούτε σε αντίθεση με τα κόμματά τους ούτε με την κυβέρνηση σε μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα.

5. Γιατί πρέπει ο ψηφοφόρος να πιστέψει όλους εκείνους τους υποψήφιους που εμφανίζονται ως ανεξάρτητοι και ακομμάτιστοι;».

Καταλήγοντας επ' αυτού η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Βεβαίως και υπάρχουν υποψήφιοι που δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα, δε θέλουν να ανήκουν, ορισμένοι μάλιστα μπορεί να παίζουν με παραπάνω από ένα κόμμα. Υπάρχουν ανεξάρτητοι που συμπαρατάσσονται με το λαό και ανεξάρτητοι που συμπαρατάσσονται με το κατεστημένο, με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας».

Απαντώντας στο γιατί πρέπει να δοθεί μαζικά ψήφος στους ενωτικούς συνδυασμούς συνεργασίας που μετέχει και στηρίζει το ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε πως το ΚΚΕ απευθύνεται και ζητά την ψήφο:

• «Ολων εκείνων που θέλουν μια ριζικά εναλλακτική λύση στο επίπεδο της κοινωνίας, της εξουσίας. Ολων εκείνων που σε σημαντικά ζητήματα συμφωνούν ή σκέπτονται περίπου όπως εμείς, εκτιμούν ότι οι διαφορές μας δεν είναι απαγορευτικές για κοινή δράση και συμπαράταξη στην ΤΑ.
• Ολων εκείνων που ενδιαφέρονται να συνδεθεί η μάχη των τοπικών εκλογών με τη συσπείρωση και συμμαχία των ριζοσπαστικών δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής. Σε αντίθεση με τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά ομογάλακτα σενάρια, ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφωνίες που υπάρχουν σε ζητήματα προοπτικής.
• Οσων δε θέλουν να χρησιμοποιηθεί η ψήφος τους από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ολων εκείνων που συμφωνούν μαζί μας στο ρόλο που πρέπει να παίξουν οι εκλεγμένοι σε ένα θεσμό που χρησιμοποιείται ως το μακρύ χέρι του κράτους, των επιχειρηματιών».

Οπως τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ:

«1. Το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια μαζί με την ΚΝΕ, με άλλες δυνάμεις, κινήθηκε κόντρα στο ρεύμα, έδωσε το κύριο βάρος στη λαϊκή αφύπνιση, στην έγκαιρη πληροφόρηση για τα αντιλαϊκά κοινωνικά σχέδια, για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη βία, ώστε οι εργαζόμενοι έγκαιρα να οργανώσουν την αντίστασή τους, να προβάλουν τις σύγχρονες διεκδικήσεις τους.

2. Προσδίδει πολιτική διάσταση στην ψήφο, με ανοιχτά και καθαρά χαρτιά, τόσο στον πρώτο όσο και στο δεύτερο γύρο. Είναι και αυτό δείγμα συνέπειας και σταθερότητας.

3. Δεν αποσυνδέει υποκριτικά το θεσμό από τη γενική πολιτική, αλλά βλέπει και κρίνει τις επιπτώσεις της στο δήμο και τη νομαρχία.

4. Συνδέει τη μάχη των εκλογών με την ευρύτερης σημασίας προσπάθεια της ενότητας και συσπείρωσης των ριζοσπαστικών δυνάμεων της κοινωνίας σε ριζική εναντίωση με την κυρίαρχη πολιτική γενικά και ειδικά στην ΤΑ, με τη συσπείρωση δυνάμεων για την απόκρουση της συντηρητικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς.

To KKE αξιοποίησε τη θετική εμπειρία συνάντησης με δυνάμεις όπως του ΔΗΚΚΙ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, με τοπικές συσπειρώσεις και Κινήσεις σε σημαντικά μέτωπα πάλης όπως είναι το συνδικαλιστικό κίνημα, το κίνημα κατά του πολέμου και των τρομονόμων, στο χώρο της ΤΑ, βεβαίως στο αγροτικό κίνημα και στο χώρο των ΕΒΕ. Αυτή η προσπάθεια καρποφόρησε σε πολλές περιπτώσεις και στη συγκρότηση ψηφοδελτίων.

Δεν πρόκειται για μια συνεργασία ιδιοτελούς εκλογικής ανάγκης, αλλά προσπάθεια να ενισχυθούν και να διευρυνθούν οι δυνατότητες συμπαράταξης και συμμαχίας πάλης γενικότερα ή ειδικότερα στην ΤΑ».

Τέλος, μιλώντας για την πολιτική συνεργασιών του ΚΚΕ επισήμανε πως: «Η συνεργασία και συμπαράταξη για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου δεν αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε μπορεί να προωθείται σε κάποιες ειδικές στιγμές π.χ. εκλογές και μετά να σκορπάει από εδώ και εκεί. Είναι υπόθεση στρατηγικής σημασίας, και σε κάθε περίπτωση πρέπει να δίνει ώθηση στο λαϊκό κίνημα, να του δίνει δύναμη, να του δίνει ριζοσπαστική προοπτική, που να διαχωρίζεται ευκρινώς ως λόγος και ως πράξη βεβαίως από τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κατασκευάσματα, τις συνταγές για ένα άλλο μείγμα της σημερινής πολιτικής. Διαφορετικά η ριζοσπαστική, η αριστερή αντίληψη ευτελίζεται ως πρόγραμμα διαχείρισης και συγκάλυψης της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της εντατικοποίησης, και όχι ως πολιτική που στοχεύει να εξαλείψει αυτήν την κατάσταση. Γίνεται ευάλωτη στις πιέσεις του κατεστημένου.

Τα συνθήματα περί "ενότητας της Αριστεράς", τα συμβολικά τσιτάτα περί αριστερών λύσεων, ή οι συμβολισμοί στο επίπεδο των προσώπων δε συνιστούν αυτόματα και εξ ορισμού αριστερή πολιτική. Η αριστερή πρόταση, στις σημερινές συνθήκες, πρέπει να οριοθετείται σε έναν ορισμένο έστω βαθμό και βάθος με την πολιτική που αναγνωρίζει τις 4 ελευθερίες της ΕΕ, με τις επιλογές της ΟΝΕ, με την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, αφού οι επιπτώσεις αφορούν άμεσα ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΣΜΟ της ΤΑ και γενικότερα τη ζωή του εργαζόμενου. Είναι άσφαιρη άρα η πολιτική που καταγγέλλει τις συνέπειες, αλλά δεν τολμά ή δε θέλει να μπει το νυστέρι βαθιά στην πληγή, στην αιτία. Χαϊδεύει τα αυτιά εκείνων μόνο που θέλουν κάποιες επιδιορθώσεις και μπαλώματα, ίσως και πιο βαθιές αλλαγές, αλλά με το αζημίωτο.

Ειδικά για τις τοπικές εκλογές κριτήριο αποτελεί η στάση στη διάρκεια της τετραετίας, σε σχέση με το ζήτημα της συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, στις αντιλαϊκές τους στρατηγικές επιλογές».

«Επομένως -κατέληξε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ- η ψήφος πρέπει να δίνει δύναμη στο λαϊκό κίνημα να αντιμετωπίσει τα νέα πακέτα που έρχονται σε βάρος του λαού, τους νέους σχεδιασμούς σε όλα τα μέτωπα. Εδώ θα κριθεί αν ο λαός στον αγώνα του θα έχει υποστηριχτές τις τοπικές αρχές ή θα τις έχει εναντίον τους, ή σε κατάσταση απάθειας και αδιαφορίας».

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμα στην Αθήνα μερικά στέκια - λιγοστά, βέβαια - που εξακολουθούν να προσφέρουν μιαν ανάσα δροσιάς και ξεκούρασης τις καλοκαιριάτικες ώρες, που την πυρπολεί το λιοπύρι. Αλλά και τις γλυκιές χειμωνιάτικες μέρες καταφύγιο θαλπωρής. Ενα τέτοιο στέκι είναι και το γνωστό καφενεδάκι της Δεξαμενής, στους πρόποδες του Λυκαβηττού, που δυστυχώς μήνες τώρα με τις περιβόητες «εκσυγχρονιστικές» παρεμβάσεις του δημάρχου κ. Δ. Αβραμόπουλου και άλλων, παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων, το 'χουν κλειστό κι είναι, φυσικά, απλησίαστο.

ΦΥΣΙΚΑ δεν είναι η πρώτη φορά, που ο χώρος της Δεξαμενής και το ιστορικό καφενεδάκι της έχουν μπει στο στόχαστρο, στην έφοδο των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, που εδώ και χρόνια λυμαίνονται αγρίως ελεύθερα κομμάτια γης ή τα διεκδικούν μέσα σε πάρκα, πλατείες και χώρους πράσινου, προκειμένου να τα «αξιοποιήσουν» με μπετόν και τραπεζοκαθίσματα...

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ δεν ανέβηκε στη Δεξαμενή και στο ιστορικό καφενεδάκι, με την πολύχρονη ιστορία και παρουσία στη ζωή της πρωτεύουσας; Παρόντες εκεί όλοι οι μεγάλοι της Νεοελληνικής Γραμματείας. Είναι ο Παπαδιαμάντης, ο Μωραϊτίδης, ο Βλαχογιάννης, ο Αυγέρης, η Αλεξίου, ο Βόρβογλης και, φυσικά, κι ο Κ. Βάρναλης.

ΕΙΝΑΙ το αγαπητό σημείο αναφοράς στα χρονογραφήματα που έγραφε τότε ο Βάρναλης στην «Πρωία» και σε άλλα έντυπα. Μαζί με την ταβέρνα του «Καρδαρά», τον τροφοδοτούσε με της ζωής τα καθημερινά θέματα, αυτά που αναζητούσε κι έπλαθε ο ποιητής και χρονογράφος Κ. Βάρναλης.

ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ της Δεξαμενής «παρών», νεαρός τότε, κι ο Γ. Κοτζιούλας, που στα προπολεμικά χρόνια δούλευε σκληρά για το μεροκάματο σε εφημερίδες και περιοδικά, αλλά και σαν οικοδιδάσκαλος για συμπλήρωμα. Εκεί απόμερα στο καφενεδάκι ο Γ. Κ. θα συναντήσει τον Βάρναλη και θα του πάρει μια συνέντευξη, που θα δημοσιευτεί στο περιοδικό «Μπουκέτο» του Μάρτη του 1932 και στη σειρά «Φιλολογικές Εκστρατείες». Με την πρώτη κιόλας ερώτηση, πώς τα περνά, ο Βάρναλης παίρνει «φωτιά» και ιδού η απάντηση: «...Εδώ είναι απελπισία. Εδώ δεν μπορεί κανείς ούτε να ζήσει. Οι καλλιτέχνες είναι σκλάβοι, η θέση τους είναι φοβερή. Για να δημιουργήσεις, χρειάζεται να 'χεις άνεση και κέφι... Να περνάς ζωή "οτζιόζαμ", τεμπέλικη, όπως λένε οι Λατίνοι». Κι όταν ο Γ. Κοτζιούλας του θέτει το κρίσιμο ερώτημα: «Κι εσείς πώς ζείτε;», παίρνει την απάντηση: «Δε σας είπα... Στα λεξικά, πότε στο ένα, πότε στο άλλο, πότε μόνιμα, πότε αναπληρωματικός». Κι όταν τέλος ρωτιέται ευθέως, αν απελπίζεται, ο ποιητής δίνει τότε την απάντηση: «Βέβαια... Ελπίζω, όμως, κάποτε πως κάτι μπορεί να γίνει... Αγωνιζόμαστε για τους αυριανούς. Αγωνιζόμαστε για τα παιδιά μας...».

ΕΙΝΑΙ κι άλλοι και μάλιστα σημαντικοί οι ελεύθεροι χώροι που απειλούνται. Η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», τοπικοί Σύλλογοι και δημότες και η Συντονιστική Επιτροπή Συλλόγων και Κινήσεων για την Προστασία των Ελεύθερων Χώρων μάς έδωσαν έναν αποκαλυπτικό πίνακα για τους χώρους που τους έχουν στόχο τα ληστρικά συμφέροντα.

ΣΤΟ ΠΕΔΙΟΝ του Αρεως, στο Αλσος Ριζάρη, στο Πάρκο Ελευθερίας, στο Κολωνάκι, στο Λυκαβηττό, ποιο να πρωτοαναφέρεις, ολούθε έφοδος και τσιμέντο... Κι αυτό σε μια πολιτεία που κατάντησε εφιάλτης, που ούτε με τον ήλιο, ούτε με το χιόνι και τη βροχή μπορούν να ζήσουν οι κάτοικοί της χωρίς αγωνία. Η πρωτεύουσα έχει πληρώσει με δεκάδες ζωές τις πλημμύρες, αλλά και με τεράστιες, επίσης, καταστροφές. Ο λογαριασμός για τα χειρότερα, όπως αποδείχτηκε πρόσφατα, είναι πάντα ανοιχτός. Το ζήσαμε τούτο το καλοκαίρι. Μόνον ο αγώνας θα δώσει λύσεις. Και, φυσικά, η οργή κι η αγανάκτηση. Με την ψήφο μας, να καταδικάσουμε τους μεγάλους ένοχους, τους μονομάχους που πάνω τους πέφτουν οι ευθύνες για τα μεγάλα εγκλήματα που έγιναν και γίνονται στην πρωτεύουσα. Η οργή, βέβαια, κι η αγανάκτηση επερίσσεψαν. Αλλά δε φτάνουν. Με τον αγώνα και την ψήφο μας, να το πούμε, να το δείξουμε.