Ηδη, πέρασαν 18 χρόνια από τον Απρίλη του 1984, που έπεσε η «αυλαία» της ζωής του Δ. Παπαγιαννόπουλου. Από τους πλέον αγαπημένους πρωταγωνιστές του λαού, ο Παπαγιαννόπουλος πρόσφερε το ταλέντο του σε όλα τα ήδη του θεάτρου, από την τραγωδία, το κωμειδύλλιο και τη φάρσα, μέχρι την κωμωδία. Ανάλογη επιτυχία είχε και στον κινηματογράφο.
Γεννήθηκε το 1912 στο Διακοφτό και αποφοίτησε το 1938 με άριστα από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Από τους πρώτους ρόλους του ακόμα, θα αναδειχτεί το ταλέντο του και θα προσεχτεί από τους κριτικούς, μεταξύ αυτών τον Καραγάτση και τον Τερζάκη. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους - ενίοτε ως συνθιασάρχης - και έπαιξε δίπλα σε όλα τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου.
Για τον ηθοποιό, θα μιλήσουν η Ελένη Ανουσάκη, ο δημοσιογράφος - συγγραφέας Κάρολος Μωραΐτης, ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιώργος Λαζαρίδης και ο συγγραφέας Λάκης Μιχαηλίδης. Θα ακολουθήσει παράσταση με το έργο «Λα Μοσκέτα» του Ρουτζάντε από το ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης, σε μετάφραση Κωστή Σκαλιώρα. Η σκηνοθεσία είναι του Σωτήρη Χατζάκη, σκηνικά - κοστούμια Ερσης Δρίνη, μουσική επιμέλεια Λάμπρου Λιάβα και χορογραφίες Ελενας Βακαλοπούλου. Παίζουν: Πάνος Σκουρολιάκος, Τάσος Πεζιρκιανίδης, Μελίνα Μποτέλλη, Περικλής Μουστάκης, Κωστής Κούκιος.
Θ. Μικρούτσικος - Χρ. Θηβαίος |
Στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, σήμερα και αύριο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικός Ιούλιος», θα παρουσιαστεί το πρόγραμμα «Τραγουδώντας την εποχή του ονείρου», με την Ελένη Τσαλιγοπούλου και τον Γιώργο Ανδρέου (στο πιάνο). Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, σε μια μεγάλη διαδρομή στο χρόνο, ανάμεσα στα είδη που καθόρισαν το πρόσωπο της ελληνικής μουσικής, τραγουδάει μικρασιάτικους, θρακιώτικους και μακεδονικούς σκοπούς, αλλά και ρεμπέτικα, λαϊκά και έντεχνα σύγχρονα ελληνικά τραγούδια. Συμμετέχει η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων Δήμου Πατρέων, με διευθυντή τον Θανάση Τσιπινάκη.
«Τον αράπη όσο κι αν τον πλένεις...», λέει η πασίγνωστη παροιμία. Και η πολύ επίκαιρη για την πολύπαθη ελληνική αγροτιά λέει «Ο γεωργός πάντα τον άλλο χρόνο είναι πλούσιος...», δηλαδή ποτέ. Ολοι λέμε αυτές και άλλες παροιμίες, αινίγματα, αστεία και ανέκδοτα, μεταδίδοντάς τα από γενιά σε γενιά. Πόσοι, όμως, ξέρουμε πούθε προέρχονται; Λοιπόν, οι παραπάνω παροιμίες στο πρωτότυπο, λένε: «Αιθίοπα σμήχεις» και «Αεί γεωργός εις νέωτα πλούσιος» και διασώθηκαν χάρη στο έργο του Αθήναιου «Δειπνοσοφισταί». Γνωστό είναι και το ανδρικό καλαμπούρι: «Δυο μέρες στη ζωή με μια γυναίκα οι πιο ωραίες είναι: Οταν την παντρεύεσαι κι όταν τη βγάζεις πεθαμένη...». Ο Ιππώναξ είχε το ...κοπιράιτ. Ανθολογούμε αυτά τα δείγματα, ανάμεσα σε πλήθος άλλα διασκεδαστικά, τα οποία προσφέρει - παράλληλα με πολύπλευρη φιλολογική, ιστορική και αρχαιολογική γνώση - το βιβλίο «Ανθολογία Ελληνικού Χιούμορ (Από την Αρχαϊκή έως τη Βυζαντινή Εποχή)» (μετάφραση Σταύρου Γκιργκένη, στη σειρά «Αρχαίοι Συγγραφείς», των εκδόσεων «Εξάντας»). Από το πρωτότυπο, τη μετάφραση και τις σημειώσεις παρελαύνουν οι: Ομηρος, Αριστοφάνης, Αίσωπος, Θεόφραστος, Θεόκριτος, Ηρώνδας, Καλλίμαχος, Ασκληπιάδης, Φίλιππος, Λουκιανός, κ.ά.