Associated Press

Διαδήλωση στο Παρίσι, με αφορμή την επίσκεψη Μπους, για την καταστροφή του περιβάλλοντος από τις ΗΠΑ

Από τη δήλωση αυτή διαπιστώνει κανείς μια ανοιχτή ομολογία, αλλά και προσπάθεια απαλλαγής του Μπους από ευθύνες. Η ομολογία συνίσταται στην παραδοχή ότι ο καπιταλισμός έχει αποχαλινωθεί, ότι υπάρχει «ηθική κρίση» στις κορυφές του χρηματιστικού κεφαλαίου και ότι εκεί που οδήγησαν την κατάσταση, σύντομα στις ΗΠΑ θα υπάρξει «βασική συζήτηση για το οικονομικό σύστημα». Τον «ιεροκήρυκα» Μπους τον άγγιξε ελαφρά, αλλά δε θέλησε ή δεν τόλμησε να του επιρρίψει ακέραιες ευθύνες για την κατάσταση, όπως κάνουν άλλοι που θα δούμε στη συνέχεια.

Αλλά ο τόσο αρμόδιος για την Ευρώπη προφέσορας ξέχασε να πει λίγα λόγια και για τα σκάνδαλα στη δική μας ήπειρο και μόνο μια νύξη έκανε για τον φερόμενο αναμειγμένο σε οικονομικά σκάνδαλα Γάλλο τραπεζίτη Ζαν - Κλοντ Τρισέ, που η γαλλική ολιγαρχική ηγεσία θέλει να τον καθίσει στην έδρα της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Ο Πρόντι δήλωσε σχετικά: «Αυτό μπορεί φυσικά να γίνει πρόβλημα. Δε γνωρίζω πόσο σοβαρή μπορεί να γίνει η δυσαρέσκεια γύρω από τον Τρισέ».

Για την «ηθική κρίση» του καπιταλισμού στην Ευρώπη, το στόμα του σενιόρε - προφέσορα παρέμεινε κλειστό, ενώ τις ίδιες ώρες γύρω του βούιζε ο κόσμος για το σκάνδαλο της απαγορευμένης ορμόνης ΜΡΑ σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, που διαπιστώθηκε και σε τρόφιμα. Γι' αυτό το λόγο, άλλωστε, είχαν κλειστεί «προσωρινά» στη Γερμανία 2.000 μαγαζιά.

Στην ίδια χώρα, τα ΜΜΕ τροφοδοτούν και εξάπτουν τη φαντασία των αναγνωστών και θεατών με τα λαδώματα σοσιαλδημοκρατών, χριστιανοδημοκρατών και «πράσινων», τοπικών ηγετών σε Ντίσελντορφ, Κολωνία κλπ., που εισπράξανε δωρεές εκατομμυρίων. «Συνολικά, λέγεται ότι εισρεύσανε στην υπόθεση διαφθοράς πάνω από 21 εκατ. μάρκα για λάδωμα» («Νόιελ Ντόϊτσλαντ», 20/21 Ιούλη). Ενας από τους υπόπτους, μάλιστα (προσωρινά προφυλακισμένος), αφέθηκε ελεύθερος, αφού κατέθεσε τραπεζική εγγύηση 100 εκατομμυρίων ευρώ! Ο φτωχός!

Αλλά ας επιστρέψουμε στις ΗΠΑ, τη χώρα της επαγγελίας. Η γεωγραφική απόσταση που μας χωρίζει έως εκεί είναι πολύ μεγάλη και δε θέλουμε να επιτρέψουμε στη φαντασία να περιγράψει πράγματα που δε βιώνουμε. Θα χρειαστεί γι' αυτό να δανειστούμε περιγραφή για την εκεί κατάσταση από τον ανταποκριτή της «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (18 Ιούλη), Πέτερ ντε Τιρ, στην Ουάσιγκτον. Γράφει, ανάμεσα σε πολλά άλλα ενδιαφέροντα, ότι η αβεβαιότητα και ο φόβος (μετά τα πλήγματα της 11ης Σεπτέμβρη) «καταλήγουν τώρα σε ένα πρωτοείδωτο βάθεμα διαθέσεων. Στους φόβους από την τρομοκρατία, προστίθενται τώρα σοβαρές ανησυχίες για το προσωπικό οικονομικό μέλλον. Τα οικονομικά σκάνδαλα μεγάλων κοντσέρν, τα τεχνάσματα γύρω από τους ισολογισμούς και οι χρεοκοπίες κάνουν τους επενδυτές και τους καταναλωτές να τρέμουν, πότε θα αποκαλυφθεί το επόμενο λογιστικό σκάνδαλο... Τα πράγματα είναι έτσι, ώστε οι Αμερικανοί πρέπει να τα βγάλουν πέρα με δύσκολα λυόμενες αντιφάσεις». Ποιες είναι αυτές; Κατά τον ανταποκριτή, το γεγονός ότι ο Μπους στο ζήτημα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» και της «πρόθεσής του να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεΐν» παρουσιάζεται «αταλάντευτος» και «με αυτοπεποίθηση», αλλά στο «πρόβλημα της οικονομικής εγκληματικότητας, που βγαίνει από τα όρια δείχνεται απρόθυμος. Η εξαγγελία του αγώνα κατά των διεφθαρμένων διευθυντών των κοντσέρν επιδρά αδιάφορα και ολίγον θεωρητικά». Πιο κάτω διαβάζουμε ότι «ηγετικά στελέχη του κόμματος Μπους, των Ρεπουμπλικάνων, υποψιάζονται ότι οι στενές σχέσεις μεταξύ Λευκού Οίκου και των κορυφών της αμερικανικής βιομηχανίας συγκρατούν τον Πρόεδρο από μια δραστήρια επέμβαση».

Υπάρχει «κρίση εμπιστοσύνης» μεταξύ ενός μέρους του αμερικανικού πληθυσμού και του Προέδρου, σημειώνει ο ανταποκριτής, και αυτό έχει την αιτία του: «Γι' αυτήν την κρίση εμπιστοσύνης είναι υπεύθυνος ο ίδιος ο Πρόεδρος, που έχει τοποθετήσει σε σημαντικές θέσεις της κυβέρνησης και των συμβούλων του, κατά μεγάλο μέρος, πρώην προϊσταμένους των κοντσέρν, που, κατά τη γνώμη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους σε πρώτη γραμμή, για να κάνουν λόμπι για τους πρώην εργοδότες τους. Τώρα, όμως, ακούει και ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσένεϊ την κατηγορία ότι γνώριζε για τις πλαστές εγγραφές στα βιβλία κατανάλωσης του κοντσέρν ενέργειας Heliburton ύψους 445 εκατ. δολαρίων... Ο Τσένεϊ, από το 1995-2000 προϊστάμενος της επιχείρησης, κέρδισε σημαντικά.

Για τον Μπους, ο Γερμανός δημοσιογράφος προσθέτει: «Σε επίμονες ερωτήσεις των ρεπόρτερ κατά πόσο αποσιώπησε μια εσωτερική υπόθεση της πετρελαϊκής επιχείρησης Harken Energy Corporation, της οποίας ήταν πρώην προϊστάμενος, ο Πρόεδρος απαντάει με υπεκφυγές ή λέει ότι δεν μπορεί να θυμηθεί... Οι αρχές διεξήγαγαν ανακρίσεις κατά του Μπους και γι' αυτήν την εσωτερική υπόθεση... αλλά τον Οκτώβρη του 1993 τις σταμάτησαν πάλι. Το ότι, ενδεχόμενα, ούτε ο άνθρωπος, ο οποίος σήμερα είναι Πρόεδρος δεν τηρεί τους κανόνες του παιγνιδιού του καπιταλισμού, συμβάλλει αναμφίβολα στην αυξανόμενη αβεβαιότητα των Αμερικανών».

Παρόμοιες διαπιστώσεις για τη σειρά σκανδάλων στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ κάνει και ο Ρούντολφ Χίκελ, οικονομικός επιστήμονας από τη Βρέμη, σε άρθρο του δημοσιευμένο στη «Νόιελ Ντόιτσλαντ» (19 Ιούλη).

Ο κ. Χίκελ χαρακτηρίζει τη σημερινή φάση του καπιταλισμού «καπιταλισμό της διαφθοράς» και θέτει το ερώτημα «τι πρέπει να γίνει», μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση. Η επικράτηση άμεμπτων κοινωνικά και υπεύθυνων οικολογικά οικονομικών συνθηκών - αυτό «είναι το πραγματικό καθήκον», γράφει. Μετά την ήττα του σοσιαλισμού (στην Ευρώπη) λείπει το θάρρος ακόμα για ριζική συνέπεια και συνιστά τη μελέτη του «Κεφαλαίου» του Μαρξ: «Χρειαζόμαστε επειγόντως πάλι μια βασική κριτική των αιτιών και των βλαβερών συνεπειών αυτού του νεότατου σταδίου ενός αδίστακτου καπιταλισμού», γράφει.

Κάνει επίσης τις ακόλουθες διαπιστώσεις και δίνει συστάσεις: «Μια σοσιαλιστική διείσδυση στις καπιταλιστικές οικονομικές δομές κερδίζει σε δύναμη, αν αποσυναρμολογηθούν οι οικονομικά ισχυρές μονοπωλιακές δομές της οικονομίας των επιχειρήσεων. Μόνον έτσι μπορεί να επαναποκτηθούν τα πρωτεία της πολιτικής πάνω στην οικονομία. Ειλικρινή και με διάρκεια κινήματα διαμαρτυρίας είναι επείγοντα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε...».

Κρίμα μόνον ότι ο πολυγράφος αυτός επιστήμονας αναφέρει μόνο το κίνημα Attac και δεν προχωράει στην απαρίθμηση των σοσιαλιστικών και κομμουνιστικών κινημάτων, που αγωνίζονται κατά του «αρπαχτικού θηρίου του καπιταλισμού», όπως τον ονομάζει.

ΒΑΡΣΟΒΙΑ.-

Οχι μόνο στη μεγάλη πρώην πλατεία της Βαρσοβίας «Παρισινή Κομμούνα», που οι λεγόμενοι ρεφορμιστές της έδωσαν το όνομα του Αμερικανού προέδρου Τόμας Ουίλσον, που κάποτε απαίτησε τη δημιουργία ανεξάρτητου πολωνικού κράτους. Είναι αλήθεια ότι απαίτησε, αλλά η Πολωνία έγινε ανεξάρτητο κράτος χάρη στο διάταγμα που υπέγραψε ο ηγέτης του πρώτου σοβιετικού σοσιαλιστικού κράτους, ο Βλαδίμηρος Ιλιτς Λένιν. Οχι μόνο, λοιπόν, στην παραπάνω πλατεία, αλλά και σε πολλές άλλες πλατείες της Πολωνίας από καιρό κρέμεται ένα μεγάλο, έγχρωμο, πλακάτ (2 μέτρα ύψος και 1,5 μέτρο πλάτος), όπου μπορεί να διαβάσει κανείς τα λόγια: «Μισό εκατομμύριο εγκατέλειψαν τελευταία την Πολωνία για να πάνε να βρούνε δουλιά σε ξένες χώρες».

Και ένα άλλο πολύ μικρό, αλλά πολύ ευάλωτο γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η ανεργία είναι σήμερα η μεγαλύτερη μάστιγα της Πολωνίας. Λόγω της επαγγελματικής μου εργασίας, είμαι υποχρεωμένος να επισκέπτομαι πολύ συχνά το Τμήμα Επικύρωσης Ντοκουμέντων του Υπουργείου Εξωτερικών της Πολωνίας. Είναι το Τμήμα από το οποίο περνούν υποχρεωτικά όλοι αυτοί οι Πολωνοί, που αν και είναι ειδικοί, αν και έχουν τελειώσει μέσες, ανώτερες, ακόμα και ανώτατες σχολές επικυρώνουν τα αναγκαία ντοκουμέντα τους και άρον άρον εγκαταλείπουν τα πατρικά τους χώματα. Μεγάλες ουρές σχηματίζονται καθημερινά μπροστά στην πόρτα του μεγάλου δωματίου αριθμ. 3, όπου γίνεται η σχετική επικύρωση των ντοκουμέντων. Ρώτησα από περιέργεια την υπάλληλο που ενεργεί την επικύρωση κ. Μόνικα Γκράμπεκ, να μου πει για ποιες χώρες φεύγουν οι Πολωνοί. Η απάντηση ήταν μία: για όλες τις χώρες της Δύσης.

Αθελά μου μου 'ρθε στη μνήμη μου η «ψωροκώσταινα» πατρίδα μου, παλιά φυσικά, αλλά και ιδιαίτερα μεταπολεμικά, απ' την οποία είχαν φύγει, αν δε με απατά η μνήμη μου πάνω από μισό εκατομμύριο Ελληνες για τη Γερμανία, την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τις ΕΠΑ κ.λπ. Επαιρναν των ομματιών τους, εγκατέλειπαν τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση για να εξασφαλίσουν σαν μετανάστες τα προς το ζην. Αυτό το ίδιο πράγμα συμβαίνει σήμερα και στην Πολωνία.

«18% και πού πάμε;» είναι ο τίτλος ενός μικρού πληροφοριακού σημειώματος που δημοσιεύτηκε στις 22-02-02 στην εφημερίδα της Βαρσοβίας «Τριμπούνα», αφιερωμένο στην ανεργία της Πολωνίας.

«Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία - της Κεντρικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Πολωνίας - διαβάζουμε στο σημείωμα αυτό - το ποσοστό της ανεργίας αυξήθηκε τον περασμένο Γενάρη (2002) στα 18% απ' τα 17,4%, που ήταν το Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου. Ο αριθμός των ανέργων που είναι εγγεγραμμένοι στα Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας ξεπέρασε τα 3 εκατ. 253 χιλ. άτομα. Ηταν κατά 417 χιλ. άτομα περισσότερα απ' ό,τι το Γενάρη του 2001.

Επιπλέον - πάνω από 480 χιλ. Πολωνοί παίρνουν προσυνταξιοδοτικά επιδόματα και ευεργετήματα. Και αυτά τα άτομα, σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρτ, ανήκουν στους ανέργους. Μερικοί ειδικοί ισχυρίζονται ότι έχουμε πια πάνω από 4,5 εκατ. ανέργους στο χωριό και στην πόλη».

«Αυτός ο αριθμός - σύμφωνα με τη γνώμη όλων των ειδικών και μη ειδικών - προκαλεί τρόμο. Κι αυτό, διότι πριν από 4 χρόνια ήταν εγγεγραμμένοι 1,85 εκατ. άνεργοι, δηλαδή ούτε ένα 9,8%. Το Δεκέμβρη του 2000 (δηλαδή όταν κυβερνούσε η κυβέρνηση του περίφημου συνδικάτου του υπερ-εκατομμυριούχου σήμερα εργατοπατέρα Λεχ Βαλέσα) ήταν 15,7%. Και ένα χρόνο αργότερα 17,4%. Και τι να πει κανείς για την ανεργία ανάμεσα στη νεολαία; Τα επίσημα στοιχεία λένε ότι η ανεργία ανάμεσα στη νεολαία ηλικίας 15 - 24 ετών, ξεπέρασε τα 41%»...

Φυσικά το καλύτερο φάρμακο κατά της ανεργίας είναι το ξεπέρασμα της βαθιάς οικονομικής κρίσης, στην οποία βρίσκεται η Πολωνία στα τελευταία δέκα χρόνια. Για φέτος οι επίσημοι οικονομικοί κύκλοι προβλέπουν μια πολύ μικρή άνοδο του Ετήσιου Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος κατά 1%! Δηλαδή, όπως ομολογούν και οι εκπρόσωποί τους, σχεδόν τίποτε. Αλλωστε το έλλειμμα του φετινού προϋπολογισμού ξεπερνάει τα 40 δισ. ζλοτ.

Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση προσπαθεί να θεραπεύσει αυτή τη θλιβερή κατάσταση. Το πρόγραμμά της, που το 'χει διαιρέσει σε τρία μέρη - 100 πρώτων ημερών (ήδη πέρασαν), ενός έτους και τριών ετών - αποτελεί ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Κανείς, μα κανείς απλός πολίτης δεν το βλέπει με σοβαρότητα. Αλλωστε ξέρει πολύ καλά ότι η σημερινή κυβέρνηση, αντιπροσωπεύει - σαν τρικομματική - μόνο το 30% του συνολικού πληθυσμού της χώρας.

Σκαρφίστηκε, λοιπόν, μερικά γιατροσόφια, ανάμεσα στα άλλα και μερικές τροποποιήσεις του υπάρχοντος Εργατικού Κώδικα. Για τις τροποποιήσεις αυτές την κριτικάρουν έντονα τα πολωνικά συνδικάτα, που δεν μπορεί να πει κανείς ότι έχουν ταξικό χαρακτήρα. Απλούστατα «φοβίζουν» την κυβέρνηση πως αν εφαρμόσει τις τροποποιήσεις της σχετικά με τον Εργατικό Κώδικα Εργασίας, θα «κατεβάσουν στους δρόμους πάνω από 50 χιλ. συνδικαλιστές»... Για μένα που τα γράφω αυτά είναι λόγια της καραβάνας!!!

Αλλωστε μια απεργία με λοκ-άουτ που κηρύχτηκε στα μέσα του Φλεβάρη στα ναυπηγεία της Γδύνιας, που η διεύθυνσή τους βρίσκεται στα χέρια πιστών οργάνων του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, δεν είχε κανένα σοβαρό αντίχτυπο. Ακριβώς πνίγηκε αμέσως από τα τυφλά όργανα των εργοδοτών. Οι διαβόητοι «φρουροί» των συμφερόντων τους εκδίωξαν με τον πιο βάναυσο τρόπο απ' το χώρο των ναυπηγείων αυτούς τους εργάτες που τα είχαν καταλάβει για λίγες μέρες.

Και θα ρωτούσε κανείς: «Μα τι κάνει το περίφημο συνδικάτο της Αλληλεγγύης»; Εγινε καπνός. Καμία ενέργεια από μέρους του για να υποστηρίξει τους απεργούς. Γι' αυτό έχει απόλυτο δίκιο η Ιρένα Ε. απ' την πόλη του Πινσκ, που γράφει σ' ένα μικρό σημείωμά της που δημοσιεύτηκε στον Τύπο της Βαρσοβίας: «Η απεργία στη Γδύνια; Ντροπή και Αίσχος για τη σημερινή αφρόκρεμα της "Αλληλεγγύης"... Γι' αυτό φτιάξαμε το '80 την "Αλληλεγγύη"; Πού είναι αυτό το συνδικάτο; Η αφρόκρεμά του έχει παχυλούς μισθούς, ενώ οι οι άλλοι ανεργία και κατάπτωση»...

Μ' άλλα λόγια, μοναδική διέξοδος για τους σημερινούς ακόμα εργαζόμενους και αύριο ανέργους στις σημερινές συνθήκες που βασιλεύουν στη «μεταρρυθμισμένη» καπιταλιστική Πολωνία είναι η φυγή στο εξωτερικό. Ελπίζουν οι Πολωνοί πως εκεί θα βρουν αποκούμπι, δουλιά με καλές αποδοχές, για να βοηθήσουν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και τις πεινασμένες οικογένειές τους, που στην πλειοψηφία τους δεν είναι σε θέση να πληρώνουν σήμερα ούτε τα κοινόχρηστα (νοίκι, γκάζι, φως, νερό κλπ.).

Και για κατακλείδα, σαν θαυμάσιο «δώρο» γι' αυτούς που παίρνουν των ομματιών τους και φεύγουν για το εξωτερικό, για να βρουν τη «Γη της Επαγγελίας», μια πολύ δελεαστική είδηση -πληροφορία απ' την PAX AMERICANA: Σε τρία αμερικανικά αεροδρόμια, στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο και στο Σαν Φρανσίσκο, είχαμε τελευταία μερικές εκατοντάδες περιπτώσεις βάναυσης συμπεριφοράς (κτηνώδους) και απέλασης Πολωνών πολιτών. Χωρίς κανένα σοβαρό λόγο οι άνθρωποι των ειδικών υπηρεσιών στα παραπάνω αεροδρόμια συνέλαβαν τους Πολωνούς, τους πέρασαν αλυσίδες στα χέρια, στα πόδια και στους γοφούς σαν εγκληματικά στοιχεία. Η πληροφορία αυτή προκάλεσε οργή στην Πολωνία. Μια σειρά πολίτες διαμαρτυρήθηκαν ενάντια σ' αυτή την κτηνώδη συμπεριφορά των αμερικανικών υπηρεσιών. «Ελπίζω ότι ο αρχηγός του πολωνικού κράτους θα πληροφορήσει γι' αυτά τον Αμερικανό πρόεδρο Μπους... Ισως να μην ξέρει ότι οι Πολωνοί είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν βίζες για να πάνε στην Αμερική. Ενώ οι πολίτες της χώρας του έρχονται εδώ σαν τζαμπατζήδες» - γράφει η κ. Α.Β., από τη Βαρσοβία. «Δεν πιστεύω, η αμερικανική κυβέρνηση και η δική μας Πρόξενος να μην πληροφορήθηκαν γι' αυτές τις βάναυσες διώξεις των Πολωνών. Ηρθε πια καιρός, ο Πολωνός Υπουργός Εξωτερικών καθαρίσει αυτό το "Σταύλο του Αυγείου"» - σημειώνει και ο Αρτουρ Κάρπιν απ' τη Βαρσοβία.

Δυστυχώς ο σημερινός Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Βλοτζίμιεζ Τσιμοσιέβιτς σε σχετική συνέντευξή του που έδωσε στηΝ δημοσιογράφο Κριστίνα Σελεστόφσκα και που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τριμπούνα» έκανε τον ανήξερο!!! «Οταν πληροφορούμαστε για τέτοια πράγματα, αντιδρούμε» είπε επί λέξει...

Αυτά είναι τα βάσανα που περνούν σήμερα οι άνεργοι της Πολωνίας. Και δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ελπίδα για το μέλλον. Αλλωστε ο τίτλος του σημειώματος της «Τριμπούνα» τα λέει όλα: «18% και πού πάμε;».