Το δικαίωμα, επομένως, του κάθε λαού, να καθορίζει ελεύθερος το δρόμο της ανάπτυξής του και το μέλλον του, δεν περιλαμβάνεται στις «αρχές και αξίες», για τις οποίες έκανε λόγο ο Κ. Σημίτης. Το πρόσφατο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στη Βενεζουέλα -- για να μην αναφερθούμε σε παλιότερα παραδείγματα, ακόμη και εγχώρια -- όπως και η μόνιμη επιδίωξη των ΗΠΑ να ανατρέψουν την εκλεγμένη κυβέρνηση της Κούβας, αποτελούν ορισμένες μόνον, αλλά χαρακτηριστικές και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις. Δεν περιλαμβάνονται, επίσης, οι αρχές του απαραβίαστου της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας κάθε χώρας (βλέπε Γιουγκοσλαβία, Κύπρο). Ούτε η αποφυγή της χρήσης βίας και όπλων (βλέπε Αφγανιστάν, Ιράκ). Ούτε η ισότιμη συνεργασία μεταξύ των χωρών περιλαμβάνεται σ' αυτές τις αρχές (βλέπε τις βαθιά ανισότιμες και εκμεταλλευτικές σχέσεις των «μεγάλων» με τις «μικρές» χώρες).
Τι περιλαμβάνεται; Τα συμφέροντα, οι στόχοι και οι επιδιώξεις του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Το «δίκαιο» των πολυεθνικών και των συμφερόντων τους. Αυτών των «αρχών και αξιών» έγινε κράχτης ο Κ. Σημίτης στη Ρώμη.
Για να μη μείνει, όμως και η ΝΔ ...παραπονεμένη πρέπει να σημειώσουμε ότι εξέδωσε κι αυτή ανακοίνωση, για την «ιστορικής σημασίας σύσταση του κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ - Ρωσίας», όπου αναφέρει τα ίδια με όσα δήλωσε ο Κ. Σημίτης. Με μία διαφορά. Η ηγεσία της ΝΔ, έχοντας μια αντιπολιτευτικής χροιάς αίσθηση ...χιούμορ, σημειώνει και τα εξής: «Χρειάζεται ταυτόχρονα να μην ξεχαστεί ο παραδοσιακός του στόχος (σ.σ. του ΝΑΤΟ), που είναι η διασφάλιση κάθε χώρας από εξωτερική επίθεση».
Προφανώς, δεν τους φτάνουν η αμερικανόπνευστη και ΝΑΤΟκινούμενη εφτάχρονη χούντα στη χώρα μας, η τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη -είκοσι οκτώ χρόνια τώρα- κατοχή της μισής Κύπρου, όπως και η ανοχή -τουλάχιστον- που επιδεικνύουν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ στις καθημερινές τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο. Δεν έχουν το θεό τους. Θέλουν κι άλλες αποδείξεις...
Μπορεί οι αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων να κυμαίνονται γύρω στο 3%, τα κέρδη, όμως, των μεγάλων επιχειρήσεων σημειώνουν τριψήφιους ρυθμούς αύξησης. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα κέρδη των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ), τα οποία - στο πρώτο τρίμηνο του 2002 - έφθασαν τα 40,3 εκατ. ευρώ (περίπου 15,4 δισ. δραχμές), σημειώνοντας αύξηση κατά 188%, σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα του περασμένου χρόνου. Ακόμη μεγαλύτερη αύξηση σημείωσαν τα προ φόρων κέρδη του ομίλου, η οποία έφτασε στο 231,3%. Ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΠΕ σημείωσε, μάλιστα, ότι «το διυλιστήριο των ΕΛΠΕ στη Θεσσαλονίκη δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό της ΠΕΤΡΟΛΑ, διότι το πρώτο παράγει όλα τα τα προϊόντα, ενώ το δεύτερο φτάνει μόνο μέχρι το diesel».
Αναφέρουμε τα στοιχεία αυτά, για να καταλάβετε ακόμη περισσότερο γιατί ενδιαφέρεται τόσο πολύ ο όμιλος Λάτση (ΠΕΤΡΟΛΑ), να βάλει στο χέρι τα ΕΛΠΕ (δημόσια επιχείρησης χτισμένη με το μόχθο των εργαζομένων) και οι κυβερνώντες σπεύδουν να ικανοποιήσουν την επιθυμία του...
Δε λέμε, είναι κατανοητή η αγανάκτηση της διοίκησης της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων, σχετικά με όσα είπε πρόσφατα ο Κ. Σημίτης, που έκανε λόγο για αποτυχημένες δημοτικές αρχές, διαφθορά και αδιαφάνεια. Σου λένε οι άνθρωποι, δε φτάνει που έχουμε γίνει το «μακρύ χέρι» του κράτους και εφαρμόζουμε τις κυβερνητικές αντιλαϊκές πολιτικές. Δε φτάνει που η κυβέρνηση πετσοκόβει ακόμη και τους θεσμοθετημένους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, βάζοντας εμάς να παριστάνουμε τους «αναστενάρηδες». Δε φτάνει, που πολλές φορές τ' ακούμε και τα χρεωνόμαστε, καθώς γινόμαστε δέκτες της λαϊκής δυσαρέσκειας και αγανάκτησης, έρχεται τώρα και ο Κ. Σημίτης, ζητώντας και τα ρέστα από πάνω.
Πράγματι, οι σχετικές δηλώσεις του Κ. Σημίτη περιέχουν μια έντονη δόση αχαριστίας. Θα λέγαμε, όμως, ότι βρίσκει και τα κάνει. Στην ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας, που έστειλε η διοίκηση της ΚΕΔΚΕ στον πρωθυπουργό, μπορεί να γίνεται φανερή η έντονη ενόχλησή της, αλλά γίνεται εξίσου φανερή και η εμμονή της στην εφαρμογή των μέχρι σήμερα αντιλαϊκών πολιτικών και πρακτικών. Αφού ομολογούν τη συνυπευθυνότητα και συνενοχή τους, γιατί διαμαρτύρονται;
Σωστά. Πολύ σωστά. Γι' αυτό και η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, για να πάει μπροστά η οικονομία. Με άλλα λόγια, βοηθάει και με τα δυο της χέρια τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοκατασκευαστές και τους κάθε λογής, τέλος πάντων, εκπροσώπους και μέλη της ... εξέχουσας τάξης, της λεγόμενης ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Επιδοτήσεις και κίνητρα θέλουν; Τα 'χουν. Επιθυμούν «απελευθερώσεις» κάθε είδους και μορφής, ώστε να ξεδιπλώνουν ανεμπόδιστα το.... επιχειρηματικό τους δαιμόνιο; Ολημερίς και ολονυχτίς τα κυβερνητικά επιτελεία σχεδιάζουν και προτείνουν τις αναγκαίες ρυθμίσεις και μέτρα.
Θέλουν τον κρατικό προϋπολογισμό και τα διάφορα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης στα μέτρα τους; Χάρισμά τους... Φορολογικές απαλλαγές, τα πανεπιστήμια και την Παιδεία στη δούλεψή τους, την Υγεία στην υπηρεσία τους και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ως μπόνους των προσπαθειών τους; Χαλάλι τους...
Θέλουν να έχουν τον εργάτη, όταν, όπως και με τους όρους, που αυτοί θέλουν; Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί. Ο καταρτίσιμος, ο απασχολήσιμος, ο ασφαλίσιμος, κλπ., κλπ., τα τελευταία χρόνια εφευρέθηκαν...
Τα πάντα για να πάει μπροστά η οικονομία. Κι όταν η τελευταία πάει αρκούντως μπροστά και δημιουργηθούν πλεονάσματα, τότε θα χρηματοδοτήσει και η κυβέρνηση προγράμματα κοινωνικής πολιτικής... Σας είπαμε, ατράνταχτη λογική...Ισως, βέβαια, πείτε ότι χρόνια τώρα πάει μπροστά η οικονομία. Τουλάχιστον, έτσι λέει η κυβέρνηση. Ναι, αλλά δε δημιουργήθηκαν πλεονάσματα...
Κι αν αναρωτιέστε, πότε αυτά θα δημιουργηθούν, μία είναι η απάντηση: Οταν χορτάσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και όλο το σινάφι τους. Δηλαδή, ποτέ. Εκτός και αποφασίσουν οι εργάτες, οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου, να πάρουν την οικονομία και την εξουσία στα δικά τους χέρια.