Κάθε ακτίνα φωτός έχει τρεις βασικές ιδιότητες. Περιγράφοντας το φως με βάση την κυματική όψη του (όχι δηλαδή τη σωματιδιακή) οι ιδιότητες αυτές είναι η ένταση, που καθορίζεται από το ύψος των κορυφών του κύματος, το μήκος κύματος, που καθορίζεται από την απόσταση των κορυφών μεταξύ τους και η κατεύθυνση κίνησης του ηλεκτρομαγνητικού παλμού. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες καταγράφουν μόνο διακυμάνσεις στην ένταση του φωτός. Οι έγχρωμες καταγράφουν και τις διακυμάνσεις στο μήκος κύματος. Μόνο τα ολογράμματα καταγράφουν την τρίτη ιδιότητα, αυτή της κατεύθυνσης. Μ' αυτό τον τρόπο μας επιτρέπουν να δούμε τα είδωλα των αντικειμένων σε τρεις διαστάσεις.

Τα περισσότερα ολογράμματα είναι μονοχρωματικά - καταγράφουν την ένταση και την κατεύθυνση, αλλά όχι το μήκος κύματος, αν και ήδη από το 1960 ένας Σοβιετικός φυσικός, ο Γιούρι Ντένισιουκ, εφηύρε μια τεχνική που κάνει δυνατή τη δημιουργία έγχρωμων ολογραμμάτων. Με βάση την τεχνική του Ντένισιουκ, κόκκινες, πράσινες και μπλε ακτίνες λέιζερ φωτίζουν ταυτόχρονα το αντικείμενο προς... ολογράφηση, περνώντας μέσα από ένα ολογραφικό φιλμ. Το φως ανακλάται πάνω στο αντικείμενο και ξαναπερνά από το φιλμ, όπου συναντά τις εισερχόμενες από την άλλη μεριά ακτίνες λέιζερ. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία φωτεινών και σκοτεινών λωρίδων (κροσσών συμβολής) διατεταγμένων περίπου παράλληλα με την επιφάνεια του φιλμ. Σε εκατομμύρια σημεία πάνω στο ολογραφικό φιλμ αυτές οι λωρίδες καταγράφονται σαν δέσμες ημιδιαφανών καθρεφτών, που ο καθένας είναι περιστραμμένος κατά μια ελαφρώς διαφορετική γωνία.

Οταν το φιλμ φωτιστεί με φυσικό φως από την ίδια πλευρά που είχε φωτιστεί και με τις ακτίνες λέιζερ, όλοι αυτοί οι μικροσκοπικοί καθρέφτες ανακλούν το φως προς την ίδια κατεύθυνση, από την οποία είχε προέλθει η ακτίνα φωτός του αντικειμένου, που οδήγησε στη δημιουργία τους. Ετσι δίνεται η εντύπωση ότι το αντικείμενο αιωρείται πίσω από το φιλμ στις τρεις διαστάσεις του. Επιπλέον, φαίνεται με όλα του τα χρώματα γιατί οι μικροκαθρέφτες ανακλούν μόνο το μήκος κύματος (χρώμα) του φωτός που τους δημιούργησε. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αν και το προσπίπτον φυσικό φως περιέχει ολόκληρο το οπτικό φάσμα, οι αποστάσεις των καθρεφτών σε κάθε δεσμίδα είναι τέτοιες που να ενισχύουν ένα μόνο μήκος κύματος και να ακυρώνουν τα υπόλοιπα.

Παρά την ύπαρξη αυτής της τεχνολογίας έγχρωμων ολογραμμάτων για 40 χρόνια κανείς δεν είχε καταφέρει (ή μήπως επιδιώξει;) να φτιάξει ένα ολογραφικό φιλμ που να έχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Το πιο πετυχημένο ολογραφικό φιλμ είναι το πολυεστερικό φιλμ που επιτρέπει τη δημιουργία των γνωστών «ολογραμμάτων ουράνιου τόξου», που, όπως θα συμφωνήσει όποιος τα έχει παρατηρήσει, απέχουν πολύ από τη γλαφυρή απεικόνιση της τρισδιάστατης πραγματικότητας. Το φιλμ αυτό δεν έχει ούτε την κατάλληλη ευαισθησία στο φως, ούτε την ικανότητα να αναπαράγει τα χρώματα με πιστότητα.

Ολα αυτά μέχρι που ο Ιβ Ζεντέ, ένας Γάλλος οπτικός μηχανικός, που απολύθηκε το 1992 από μια εταιρία παραγωγής ολογραφικού εξοπλισμού για την πολεμική αεροπορία, αποφάσισε να αξιοποιήσει τις γνώσεις του δουλεύοντας μόνος του μέσα σε ένα φτωχό εργαστήριο σε μια συνοικία της γαλλικής πόλης Μπορντό. Τα πρώτα χρόνια τα πέρασε κατασκευάζοντας μια ολογραφική κάμερα. Μόλις την είχε τελειώσει, όταν η μόνη εταιρία που παρήγαγε το φιλμ που χρειαζόταν ανακοίνωσε τη διακοπή της παραγωγής του. Ο Ζεντέ αποφάσισε να μάθει τη χημεία των φιλμ ώστε να φτιάξει και το ολογραφικό φιλμ που χρειαζόταν. «Χάθηκε» από τον κόσμο για 6 χρόνια και τελικά κατασκεύασε ένα φιλμ που τα αποτελέσματά του άφησαν άναυδους τους άλλους ειδικούς της ολογραφίας, όταν τα παρουσίασε σε ένα συνέδριο στην Αυστρία.

Αν και ο Ζεντέ για προφανείς λόγους ευρεσιτεχνίας δεν αποκαλύπτει τις λεπτομέρειες της διαδικασίας κατασκευής του νέου φιλμ, η βασική διαφορά του από τα παλαιότερα του είδους είναι η χρήση κόκκων βρομιούχου αργύρου, διαμέτρου μόλις 10 δισεκατομμυριοστών του μέτρου, δηλαδή ένα δέκατο μέχρι και ένα εκατοστό του μεγέθους εκείνων που χρησιμοποιούνται στα συνηθισμένα φιλμ.

Παρά τις προσπάθειες του Ζεντέ και του μικρού του αδερφού, που συνεργάζεται μαζί του τα τελευταία χρόνια, να προωθήσουν το νέο ολογραφικό φιλμ και παρά τις βραβεύσεις από το Διεθνή Σύνδεσμο Κατασκευαστών Ολογραφημάτων, καμιά εταιρία δεν έχει ενδιαφερθεί προς το παρόν γι' αυτό. Αιτία ίσως να είναι το κόστος της τεχνικής, ίσως όμως να υπάρχουν και άλλες αιτίες (π.χ. σύγκρουση με την κατεύθυνση που έχει πάρει η φωτογραφική βιομηχανία προς την ψηφιακή φωτογραφία).

Πέρα από την εφεύρεση του Ζεντέ, η έρευνα στον τομέα της ολογραφίας προχωράει ταχύτατα και προς άλλες κατευθύνσεις, όπως αυτή της πιο πιστής ολογραφικής προβολής βίντεο, με πρώτη χρήση στον τομέα της ιατρικής. Αλλά ακόμα και αν η ολογραφία έχει επιτυχίες σε αυτή την κατεύθυνση, μάλλον δε θα μπορέσει να υποκαταστήσει την αίσθηση που δίνει μια πιστή τρισδιάστατη απεικόνιση ενός αγαπημένου προσώπου στην οικεία μορφή της φορητής φωτογραφίας, που δε χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό, παρά μόνο λίγο διάχυτο φως για να ζωντανέψει μπροστά σου.