Ετσι έφτασαν οι Αμερικανοί πρώτοι 40 κομάντος στην πατρίδα του Στάλιν τη Γεωργία, να βοηθήσουν στην... πάταξη των τρομοκρατών ώστε να μπορούν να φωτογραφίζονται χωρίς φόβο κάτω από τα πορτρέτα του οι Αμερικανοί τουρίστες. Γιατί η ειδησεογραφία θέλει τον Στάλιν ιδιαίτερα δημοφιλή στη Δύση και εικόνα του φέρνει πολύ χρήμα σε τσέπες που τον μετατρέπουν σε μπλουζάκια, μπρελόκ, σήμα κατατεθέν καταναλωτισμού προϊόντων. Και κομπάζουν οι αφελείς των μικροειδήσεων του εντυπωσιασμού, ότι η βιομηχανία καπιταλιστικής εξομοίωσης της ιστορίας με το χαλεπό κονσουμισμό* των καιρών, έχει να επιδείξει και τον πρώτο Κινέζο κομμουνιστή δισεκατομμυριούχο (!) στη λίστα των 50 πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη.
Αν δε φέρουν και το Στάλιν, όπως και τον Τσε Γκεβάρα που έγινε ως και μάρκα αμερικάνικης μπίρας, στα μέτρα ενός Σεβαρντνάντζε, ενός Ρακιτζή που συνθλίβει το «σ' αγαπώ» μιας Μυρτιώτισσας, μιας Κικής Δημουλά κι ενός Ελύτη σ' ένα «sagapo», οι νεοταξίτες, τότε δε θα έχουν μνημεία της πύρρειας νίκης τους.
Σύντροφοι στα όπλα μας, στο ιδιότυπο ίσως σύγχρονο αντάρτικο της αγοράς που είναι μια συνεπής αγωνιστική καθημερινότητα, πρέπει θαρρώ να ζωστούμε με ποιήματα. Να αρματωθούμε με ιστορία. Να γεμίσουμε όλες τις αποθήκες του μυαλού και της ψυχής αφού τις ξεκοπρίσουμε απ' τα διανοητικά σκουπίδια, με πυρομαχικά γνώσης και κριτικής ικανότητας.
Στο επίπεδο του πολιτισμού, τις χυδαίες μονοδρομικές κουλτούρες που παράγει σωρηδόν το σύστημα αξιών της Νέας Τάξης δεν μπορούμε και δεν πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε ξοδεύοντας δυνάμεις σε ατέρμονες διαλεκτικές διελκυστίνδες.
Ξεφυσάμε με οργή σαν αφυπνισμένοι δράκοι των ανθρώπινων παραμυθιών ποιήματα και τραγωδίες, συμφωνίες και τραγούδια του ωραίου. Συντρίβουμε, κατακαίμε την αηδία και την ύβρι, τη φτήνια και ανοσία στο κάλλος με Μαγιακόφσκι και Πίντερ, με Αισχύλο και Γκόρκι και Ντοστογιέφσκι και Γκαίτε και... δεν τελειώνει ποτέ αυτή η τράπεζα που μοιράζει δωρεάν τους τόκους και τα κεφάλαια του χτες και του τώρα στο αύριο.
Η Αριστερά πρέπει να επιστρατεύσει επειγόντως τον πολιτισμό της. Να πυροδοτήσει την ποιητική της. Να τολμήσει να καθαρίσει τον τάφο του Στάλιν από τα προπαγανδιστικά κόπρανα και να του αναγνωρίσει τα αίματα που του αναλογούν. Γιατί όπως γράφει κι η Κική Δημουλά στο «Εκρηκτικό πόρισμα», «... έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα».
* κονσουμισμός = καταναλωτισμός
Από την εποχή που η Ελλάδα εισήλθε στη λογική των «έξιτ πολ», το παραπάνω σκηνικό επαναλήφθηκε εκατοντάδες φορές. Ηθελαν τα επιτελεία του δικομματισμού να καλλιεργήσουν το κλίμα για να προωθήσουν την α' ή τη β' επιλογή τους; Εκείνο που σχεδόν πάντα προηγούνταν ήταν ένα γκάλοπ που έστρωνε το έδαφος για τα μελλούμενα.
***
Ηδη έχουμε δυο πολύ τρανταχτά παραδείγματα.
Παράδειγμα πρώτο: Βγαίνει ο Κ. Λαλιώτης, κηρύσσει το λεγόμενο «σκληρό ροκ» και εισάγει τον πολιτικό βίο στη λογική των «λιβεριανών λογαριασμών της ΝΔ» και αμέσως μετά συμβαίνει το πρωτοφανές: Το ΠΑΣΟΚ παραγγέλνει σχετικό γκάλοπ, το οποίο όχι μόνο το πληρώνει η Χαριλάου Τρικούπη αλλά το ανακοινώνει και ο ίδιος ο κ. Λαλιώτης, όπου - ω του θαύματος! - οι πολίτες εμφανίζονται να πίνουν νερό στο όνομά του και να δηλώνουν «ροκάδες μέχρι το κόκαλο»!
Παράδειγμα δεύτερο (και πιο πρόσφατο): Βγαίνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και αναθερμαίνει τη θεωρία περί «κεντροαριστερών συνεργασιών». Μάλιστα, επειδή τα πράγματα για το ΠΑΣΟΚ είναι εξαιρετικά δύσκολα ενόψει και των δημοτικών εκλογών, η «κεντροαριστερή» φάκα έχει για τυράκι και ολίγο από «κεντροαριστερή διακυβέρνηση». Ποια είναι η επόμενη κίνηση; Την είδαμε προχτές: Γκάλοπ (που αυτή τη φορά δεν ανακοινώθηκε από τον Κ. Λαλιώτη, αλλά από την κρατική τηλεόραση) σε εκπομπή όπου όλως τυχαίως είχε προσκληθεί ο ίδιος ο Κ. Λαλιώτης για να σχολιάσει τα «ευρήματά» του, «διαπιστώνει» ότι το σύνολο σχεδόν της ελληνικής κοινωνίας, όχι μόνο υπερθεματίζει αλλά και ζει σε πελάγη ευτυχίας από τη στιγμή που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ «πρότεινε» την «κεντροαριστερή διακυβέρνηση»... Εφτασαν, μάλιστα, στο σημείο, να θέλουν να παρουσιάζουν ακόμα και τα μέλη, τους οπαδούς, και τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ υπέρ της «Κεντροαριστεράς»! Κάπου το 80% - έτσι λέει το γκάλοπ τους - των ψηφοφόρων του ΚΚΕ ψηφίζει... «κεντροαριστερά»!
***
Πού στοχεύουν; Πέρα από τον εξωραϊσμό της «κεντροαριστεράς», της οποίας το «ποιόν» είναι γνωστό (και) σε ευρωπαϊκό επίπεδο (άλλωστε όπως είπε ο Κ. Λαλιώτης η θέση του υπαγορεύεται από το «ευρωπαϊκό πρότυπο»), εκείνο που κυρίως επιδιώκουν είναι η αναστήλωση του δικομματισμού μέσα από τα «διπολικά σχήματα», να προέλθει μέσω της ομηρίας των λαϊκών στρωμάτων σε μια λογική ανάθεσης της ζωής και των συμφερόντων τους στις «πολιτικές κορυφές».
Τα πράγματα, θέλουν να τα παρουσιάσουν και να πείσουν γι' αυτό το λαό, ως εξής:
α) Τα λαϊκά στρώματα - λένε οι πολιτικοί μάγειροι - δεν μπορούν να παρέμβουν στις εξελίξεις.
β) Η πολιτική είναι μια ενασχόληση που αφορά τους επιχειρηματίες που «τσακώνονται» για τα κονδύλια του Γ' ΚΠΣ και όσους διαπλέκονται μαζί τους.
γ) Ο λαός το πολύ - πολύ που «του πρέπει» είναι να σέρνεται πίσω από τις αποφάσεις «εκείνων που ξέρουν».
Επομένως; Επομένως ένα πράγμα μένει: να δώσει ο Θεός να έχουμε «φωτισμένες πολιτικές ηγεσίες», που, αφού τα βρουν μεταξύ τους, ας έρθει μετά ο λαός να τις ακολουθήσει! Ιδού, λοιπόν, το πολιτικό δίδαγμα: Αφήστε την πολιτική στους «ειδικούς», αφήστε την πολιτική στις «πολιτικές κορυφές» («κεντροαριστερές» και «κεντροδεξιές«), όσο για τη λύση των προβλημάτων σας, αυτή θα επέλθει διά της συναίνεσης και διά της ανάθεσης των υποθέσεών σας στους «από πάνω». Εσείς, δε, οι «από κάτω», μπορείτε να «κοιμάστε τον ύπνο του δικαίου»!
***
Ακριβώς σε τούτο πρωτοστατεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τα «κεντροαριστερά» δεκανίκια της. Πασχίζει να πλαγιοκοπήσει το μαζικό κίνημα, να φρενάρει ριζοσπαστικές διαθέσεις, οδηγώντας στην παθητικοποίηση το λαό. Ο τελευταίος πρέπει να μάθει ότι αρκεί να τα βρει ο Λαλιώτης με τον Μπίστη και τον Κωνσταντόπουλο και τούτο θα είναι αρκετό για να ξημερώσουν «καλύτερες μέρες». Ο ίδιος δε χρειάζεται να κοπιάζει ή να ασχολείται, ή να διεκδικεί, αρκεί που υπάρχει το ΠΑΣΟΚ και τα σωσίβιά του!
Αυτό είναι που «προτείνουν» στο λαό, πασχίζοντας να το πείσουν να αρνηθεί να ορθώσει το ανάστημά του και να αφεθεί στα χέρια των «ειδικών» της... «κεντροαριστερής» διαχείρισης του νεοφιλελευθερισμού. Πράγματι, θα ήταν μια εξέλιξη που θα τους εξυπηρετούσε αφάνταστα. Μόνο που αυτή η εξέλιξη βάζει το λαό στο ζυγό ακόμη μεγαλύτερων δεινών. Γι' αυτό δε χρειάζεται απλά και μόνο να κλείσει τ' αυτιά του στις σειρήνες των κεντροαριστερών τραγουδιών, αλλά να σηκώσει τη δική του λαϊκομετωπική δράση. Και τότε θα δούμε τι τραγούδια θα λένε...
Εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη
Η «Τυποεκδοτική ΑΕ» και η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Χρήστου Θεοχαράτου «Χαρίλαος Φλωράκης και λαϊκό κίνημα - Τόμος Α'. Τα επικά χρόνια», που θα γίνει την Πέμπτη, 7 του Μάρτη, στις 7μ.μ., στην αίθουσα τελετών του ΑΠΘ. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν ο συγγραφέας του και δημοσιογράφος Χρήστος Θεοχαράτος και ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ και βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Χουρμουζιάδης.