Επειδή ζω και βιώνω τον επαγγελματικό χώρο της σόου μπιζ πάνω από 20 χρόνια και είμαι σε θέση να γνωρίζω πολλά... θα 'θελα να καταθέσω με λίγα λόγια την άποψή μου.

Ολοι εμείς, που βρισκόμαστε στο χώρο του θεάματος, δεν παύουμε να είμαστε κλάδος εργαζομένων, με άπειρα προβλήματα. Ενα από αυτά τα προβλήματα είναι και το απαράδεκτο και απάνθρωπο ωράριο των νυχτερινών κέντρων, με το οποίο, εκτός όλων των άλλων αρνητικών στοιχείων που έχει, πιστεύω ότι τώρα, με την επέκτασή του, οδηγεί και στην αύξηση της εγκληματικότητας. Ετσι και αλλιώς, με όλα τα αρνητικά της κοινωνίας, η νεολαία μας σπρώχνεται στην καταστροφή, πόσο μάλλον να την έχουμε και μέχρι το πρωί να ξενυχτά, μ' όλα τα επακόλουθα...

Από άποψη μουσικής παιδείας, όλη η Ελλάδα έχει μετατραπεί, εκτός εξαιρέσεων, σ' ένα απέραντο «σκυλάδικο». Σ' αυτά τα «μουσικά κέντρα», η μελωδία και ο πολιτισμός βρίσκονται στο μηδέν. Τα πολυδιαφημιζόμενα κέντρα «διασκέδασης» της παραλίας - Συγγρού και όχι μόνον, προσφέρουν στο κοινό ένα θέαμα αξιοθρήνητο. Ατάλαντοι καλλιτέχνες, μη έχοντες τι άλλο να προσφέρουν, καταφεύγουν στη χυδαιότητα και σε άλλα πολύ χειρότερα. Οι γιγαντοαφίσες, που διαφημίζουν τα νυχτερινά αυτά κέντρα, είναι πόλος έλξης για τους νέους που κατακλύζουν αυτούς τους χώρους, όπου και μόνον ο εκκωφαντικός θόρυβος της «μουσικής», με το μονότονο «ντάμπα - ντούμπα», τους ζαλίζει και τους αποβλακώνει.

Εξάλλου το ίδιο το «σύστημα», που είναι πολύ καλά δικτυωμένο με ΜΜΕ που του κάνουν καλά τη δουλιά του, προωθεί τη νεολαία, αγόρια και κορίτσια, στο «λαμπερό» κόσμο, που στην πραγματικότητα δεν είναι άλλος από τον κόσμο της σαπίλας, της ντροπής και της χαμένης αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Γιατί να σκεφθούν για δουλιά τα «αφελή κοριτσάκια», αφού πολύ εύκολα μπορεί να βρουν μια «κυρία» του «καλού» λεγόμενου κόσμου, να τα προωθήσει για «παρέα» σε ματσωμένους κυρίους, που, συνάμα, έχουν και διασυνδέσεις με τη σόου - μπιζ, ώστε κάποτε να πηδήσουν και σ' αυτήν;

Η τηλεόραση έχει μεγάλο μερίδιο στην προαγωγή της σαπίλας για τους νέους, με τα πρότυπα που παράγει. Με τους διάφορους «Μπιγκ - Μπράδερ», με τα άθλια σίριαλ, όπου όλη η αθλιότητα της κοινωνίας περνά από τις οθόνες σαν κάτι το πολύ φυσικό και επακόλουθο της «προόδου», προσπαθούν να παγιδεύσουν τον ήδη απογοητευμένο, από τα όσα συμβαίνουν γύρω του, κόσμο.

Θα 'θελα ακόμη να σταθώ και στην πολυσυζητημένη υπαίθρια «παράσταση» της κυρίας Βανδή στη Θεσσαλονίκη, όπου όλα τα κανάλια προέτρεπαν τον κόσμο να την παρακολουθήσει. Θα ήθελα, λοιπόν, να πω στον κύριο δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, μια και ο δήμος διοργάνωσε αυτή τη βραδιά και, μάλιστα, μέσα στα πλαίσια μιας πολιτιστικής εβδομάδας, να σταθεί και να σκύψει με σεβασμό στο υψηλό αυτό επίτευγμα, που λέγεται πολιτισμός και εξέλιξη της μουσικής. Δεν είναι δυνατόν ο δήμαρχος της συμπρωτεύουσας να καταφεύγει σε τέτοια υποπροϊόντα και σκουπίδια της τέχνης, για να διασκεδάσει τους δημότες του. Εξω από «σταρ» τύπου Ρουβά - Βανδή, υπάρχουν αξιολογότατα ταλέντα στον τόπο μας, που μπορούν να παράγουν πολιτισμό με το ταλέντο τους και τη μουσική τους.

Επειδή έχω ζήσει περίπου ένα χρόνο στις ΗΠΑ και έχω πάρει κάποια γεύση από την εκεί ζωή των ανθρώπων, θα 'θελα με λίγα λόγια να πω, ότι δεν είναι καθόλου ο τόπος που ονειρεύονται πολλοί, ο τόπος δηλαδή του εύκολου κέρδους και της ανέμελης ζωής, έτσι τουλάχιστον όπως τον διαφημίζουν (και αυτά όλα πριν τις 11 Σεπτέμβρη, φανταστείτε τώρα ποια θα 'ναι η ζωή εκεί).

Η χώρα λοιπόν του νάιλον, των πολυεθνικών εταιριών, των κατασκευασμένων προέδρων (τώρα πια πλανηταρχών), των δολοπλοκιών, των ωμών επεμβάσεων σε χώρες που δεν την προσκυνούν ή που διαθέτουν πλούτο προς αφαίμαξη, έχει τους πολίτες της σε πλήρη νάρκωση με ενημέρωση κατασκευασμένη και βγαλμένη από ειδικά επιτελεία αποπλάνησης του λαού από τα μεγάλα προβλήματα, εσωτερικά, μα και παγκόσμια. Η πλύση εγκεφάλου που γίνεται στους πολίτες αυτής της χώρας είναι κάτι το μοναδικό στον κόσμο.

Η ιμπεριαλιστική ηγεσία των ΗΠΑ, στην ανατροπή του σοσιαλισμού στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στη Σοβιετική Ενωση, έπαιξε τον πρωτεύοντα ρόλο. Και πιστεύω, πως δέκα χρόνια τώρα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στις χώρες αυτές, οι λαοί τους θα έχουν καταλάβει την παγίδα που τους έστησαν οι ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι και που τελικά, έπεσαν. Γιατί, άποψή μου είναι ότι οι Σοβιετικοί πολίτες στερήθηκαν πολύ λιγότερα από ό,τι απόλαυσαν στα χρόνια που έζησαν στο σοσιαλιστικό καθεστώς. Και δεν εννοώ μονάχα τα υλικά αγαθά, αλλά μιλώ για τις αξίες της ζωής και τα ιδανικά, όπως αξιοπρέπεια, δικαιοσύνη, ειρήνη, αγαθά που δόθηκαν αναμφισβήτητα,στο σοβιετικό λαό στα χρόνια της σοσιαλιστικής εξουσίας.

ΟΘΩΝ. Τ.

Νέο Ηράκλειο Αττικής

Απειρες ευχαριστίες και συγχαρητήρια στη Διεύθυνση του «Ριζοσπάστη» για την μπροσούρα του Ι. Β. Στάλιν, που δημοσίευσε στο ένθετο της κυριακάτικης έκδοσης(9-12-01).

Μου δόθηκε η ευκαιρία έτσι, να απολαύσω, για ακόμα μια φορά, τη μαγεία της φεγγοβόλας μαρξιστικής σκέψης του Στάλιν. Ξαναδιαβάζοντάς το και ύστερα από μισόν αιώνα, που το είχα διαβάσει στις φυλακές, επιβεβαιώνω για άλλη μια φορά αυτό που επικράτησε να λέγεται: «Σοφόν το σαφές». Και από σαφήνεια, στο λόγο του Στάλιν, άλλο τίποτα. Σαφήνεια και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία, τόση που «σπάει κόκαλα».

Διαβάζοντας το κείμενο φράση - φράση, πέρα από την ακριβολογία του και την εξαντλητική ανάλυση, κάθε πτυχής, κάθε αποθέματος, σε κάθε απάντηση στα ερωτήματα, θαύμασα και τη γνώση του στην ιστορία, ακόμη και σε λεπτομέρειες. Παράδειγμα, πόσο λίγο επέδρασε η τουρκική γλώσσα, ύστερα από αιώνων κατάχτηση στις γλώσσες των βαλκανικών λαών.

Εκείνο, όμως, που με κατέπληξε, ήταν το χιούμορ του. Ενα χιούμορ, που σε κάνει ξαφνικά να ξεσπάσεις σε γέλια. Αυτό δεν είναι επιχείρημα λέει, είναι ανέκδοτο.

Θέλοντας να κριτικάρει τις λαθεμένες απόψεις του Ν. Γ. Βαρ, επιφανούς γλωσσολόγου, παραθέτει ένα απόσπασμα από τα Διαλεχτά του Εργα και σχολιάζει: «Αν μεταφράσουμε, σε απλή ανθρώπινη γλώσσα, αυτή τη σολομωνική...», μα πώς να μη γελάσεις σύντροφε!

Ο Ν. Γ. Βαρ υποστήριξε ότι η γλώσσα είναι όργανο παραγωγής. Και ο Στάλιν, κριτικάροντας αυτήν την άποψή του, λέει: «Αν ήταν έτσι, τότε οι φλύαροι θα ήταν οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο...». Αυτό το χιούμορ του, εντυπωσίασε και τον Ουίστον Τσόρτσιλ. Να τι έλεγε ανάμεσα, στ' άλλα, σε ομιλία του στο Κοινοβούλιο της Αγγλίας, ύστερα από τον θάνατο του Στάλιν. «Ο Στάλιν, πριν απ' όλα, κατείχε σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα του χιούμορ και του σαρκασμού. Η δύναμη αυτή ήταν σε τέτοιο βαθμό μεγάλη, ώστε να δημιουργεί την εντύπωση ότι ο Στάλιν ήταν ανεπανάληπτος μεταξύ των ηγετών των κρατών όλων των εποχών και των λαών».

«Οι Πολωνοί στρατιώτες θα πάρουν μέρος στην αντιτρομοκρατική επιχείρηση "Μόνιμη ελευθερία"». Η είδηση αυτή που δημοσιεύτηκε στον πολωνικό Τύπο, ξάφνιασε την πλειοψηφία του πολωνικού λαού, ο οποίος εξέφρασε πολλές φορές τη γνώμη του, μέσα από τα ΜΜΕ, αλλά και από διαδηλώσεις, στο να μη σταλούν Πολωνοί στρατιώτες στο Αφγανιστάν.

«Τι κι αν με το ζόρι - λένε πολλοί - μας έχωσαν, χωρίς κανένα σχετικό δημοψήφισμα, χωρίς να μας ρωτήσουν, σ' αυτή την επιθετική στρούγκα, σ' αυτή τη λυκοφωλιά, που ονομάζεται ΝΑΤΟ; Τι γυρεύουμε εμείς στο Αφγανιστάν; Εμείς θα βγάλουμε ασπροπρόσωπους τους ηγέτες της διεθνούς τρομοκρατίας, τους Αμερικάνους και τους πιστούς συμμάχους τους, που τα 'χουν βάλει με τους χτεσινούς τρομοκράτες μαθητές τους, με αποκλειστικό σκοπό να βάλουν "χέρι" στα πλούσια φυσικά πλούτη της περιοχής;».

Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία της πολωνικής εξουσίας, προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη, ότι ο αγώνας γίνεται ενάντια στην τρομοκρατία και ότι η χώρα στηρίζοντας τη «διεθνή αλληλεγγύη», πρέπει να συμμετέχει σ' αυτή στρατιωτικά.

Στην πραγματικότητα, οι Πολωνοί ηγέτες απέφυγαν να πουν τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους στέλνουν τώρα στο Αφγανιστάν «πολωνικό κρέας» και που είναι η εξασφάλιση τής όσο το δυνατόν γρηγορότερης συμμετοχής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσο για τα ανταλλάγματα που θα παίρνουν τα μέλη του μισθοφορικού αυτού σώματος - που θα αποτελείται, για την ώρα, από 300 άνδρες ειδικευμένους και μη - θα είναι εκτός από τον τακτικό μισθό τους, από 950 μέχρι 1.450 δολάρια το μήνα και ένα επιπλέον επίδομα. Φυσικά όλα αυτά τα έξοδα που ανέρχονται σε 30 περίπου εκατομμύρια ζλοτ το μήνα, θα τα πληρώνει ο πολωνικός λαός, που βρίσκεται σήμερα, σύμφωνα με όλα τα δεδομένα, στα πρόθυρα μιας ολόπλευρης οικονομικής κρίσης.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η αποστολή του πολωνικού μισθοφορικού σώματος στο Αφγανιστάν, θα δυναμώσει ακόμα πιο πολύ το αντιπολεμικό και κυρίως αντιαμερικανικό πνεύμα ανάμεσα στα πιο πλατιά στρώματα του πολωνικού λαού. Είναι ολοφάνερο, ότι κανείς λαός δε θέλει να σκοτώνονται τα στρατευμένα παιδιά του έξω από την πατρίδα του, για ευτελή και ιδιοτελή οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΤΣΙΡΜΙΡΑΚΗΣ

Βαρσοβία Πολωνία