Από την πρώτη στιγμή της έκρηξης στο δεξαμενόπλοιο «ΣΕΪΛΟΡ», τέθηκαν σε λειτουργία οι μηχανισμοί για την απόκρυψη των πραγματικών αιτιών. Αμέσως μετά την έκρηξη που έστειλε στο θάνατο τους 5 μεταλλεργάτες, στο βαπόρι σπεύδει η 5μελής επιτροπή ελέγχου της Ζώνης, άνδρες της ΕΜΑΚ και συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά. Οι συνδικαλιστές πάνω στο καράβι προπηλακίζονται από τους άνδρες της ΕΜΑΚ, ενώ φωτορεπόρτερ του «Ρ» που ανέβηκε στο πλοίο μαζί με τους συνδικαλιστές τίθεται «υπό κράτηση»! Στον τόπο της έκρηξης, φτάνει και ο χημικός ναυτιλίας Β. Παπαδόπουλος, ο οποίος εξέδωσε τα ψευτοπιστοποιητικά «γκαζ φρι». Στη θέα του οι συνδικαλιστές, αλλά και τα μέλη της 9μελούς επιτροπής εξαγριώνονται και οι άνδρες του Λιμενικού επιχειρούν να τον φυγαδεύσουν! Τελικά, συλλαμβάνεται μόνο μετά από τις συνεχείς διαμαρτυρίες των συνδικαλιστών! Το αποκορύφωμα: Στις 4 το απόγευμα, καταφτάνουν οι δύο πραγματογνώμονες που ορίστηκαν από τις Λιμενικές Αρχές για να εξακριβώσουν τα αίτια της έκρηξης. Πρόκειται για τον ναυπηγό κ. Κακαράτζα και τον χημικό κ. Χατζηγιάννη, για τον οποίο αποκαλύπτεται ότι είναι συνταξιούχος και ότι δεν έχει ξαναπατήσει το πόδι του σε πλοίο!

Στο μεταξύ, ο μόλος της Γερμανικής Σκάλας στο Πέραμα έχει πλημμυρίσει από κόσμο, εκεί βρίσκονται με πρόσωπα παραμορφωμένα από την αγωνία και τον πόνο οι συγγενείς των 5 θυμάτων. Ρωτούν τους λιμενικούς που βρίσκονται εκεί για τους ανθρώπους τους, αλλά μάταια. Ο Β` υπαρχηγός του Λιμενικού Σώματος κ. Δελημιχάλης που έφτασε στο πλοίο δεσμεύεται στους συνδικαλιστές ότι οι σοροί των νεκρών θα βγουν στη Γερμανική Σκάλα. Τελικά, οι σοροί φυγαδεύονται από την Ακτή Ξαβέρη!

Στις 4.30 το απόγευμα αποβιβάζονται με λάντζα στο μόλο της Γερμανικής οι υπόλοιποι εργατοτεχνίτες που δούλευαν στο πλοίο. Ο τρόμος είναι ακόμα ζωγραφισμένος στα μάτια τους. Ο Γιώργος Δούικας λέει: «Δεν έγινε μπαμ. Το πλοίο έτριξε, νιώσαμε την κουβέρτα να καίει και μετά είδαμε πυκνό καπνό. Αέρια ήταν σίγουρα». Ο Σωκράτης Δανιήλ συμπλήρωσε: «Εγώ είδα τη φλόγα να βγαίνει από το αμπάρι. Χτες συνάδελφοι έλεγαν ότι το βαπόρι δεν ήταν καθαρό».

Οι λέξεις «θρήνος», «οργή», δεν επαρκούν για να περιγράψουν τα συναισθήματα των γυναικών που από τη μια στιγμή στην άλλη έμειναν χήρες, των κλαμένων παιδιών που βρέθηκαν ορφανά, των μεταλλεργατών που βρέθηκαν ξανά στο νεκροταφείο για να θάψουν κι άλλους συναδέλφους τους. Ολων αυτών που συγκεντρώθηκαν χτες το απόγευμα στο νεκροταφείο του Σχιστού για να συνοδεύσουν τους ανθρώπους τους στον τάφο. Στον τάφο που «άνοιξαν» οι εφοπλιστές και το βρώμικο κύκλωμά τους που «θερίζει» ανεξέλεγκτα με τις ευλογίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Τέσσερα παιδιά άφησε πίσω του ο Πολύκαρπος Παπαδόπουλος. Μόλις 32 χρόνων ήταν ο Νίκος Μακρόγλου και η μάνα του πρόσφατα είχε θάψει και άντρα! Ξερή έμεινε η γυναίκα του Θόδωρου Πολίτη, ενώ ακόμα ηχεί στα αυτιά των συναδέλφων του Αντώνη Μπάκα η κραυγή της μικρής κόρης του: «Πού είναι ο πατέρας μου; Πείτε μου για τον πατέρα μου σας παρακαλώ». Στα 53, με την αγωνία για τα συντάξιμα ένσημα «έφυγε» ο Χαράλαμπος Μπάκος...

Ωστόσο, οι μεταλλεργάτες έδειξαν πως ξέρουν να τιμούν τους νεκρούς τους, τόσο με τον αγώνα που ξεκίνησαν από χτες όσο και δίνοντας από το μεροκάματό τους. Ο πρώτος έρανος έφερε για τις οικογένειες των νεκρών συναδέλφων τους 812.000 δραχμές.