ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Αντιαμερικανισμός και «τρομοκρατία»

Είμαστε όλοι Αμερικανοί»... Μπορεί να μην ειπώθηκε αυτή η φράση από κανέναν από τους ομιλητές, αλλά αβίαστα κάποιος που παρακολουθούσε τη συζήτηση θα έβγαζε αυτό το συμπέρασμα. Αν μάλιστα οι ομιλητές μιλούσαν όλοι στα αγγλικά τότε ο Αμερικανός πρεσβευτής Τ. Μίλερ θα φαινόταν «λιγότερο Αμερικανός»!

Ο λόγος για τη συζήτηση που έγινε το βράδυ της περασμένης Πέμπτης από το Ιδρυμα «Κ. Καραμανλής» σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας με θέμα τις «διεθνείς εξελίξεις μετά το τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον των ΗΠΑ».

Τα όσα ειπώθηκαν στη συζήτηση που ακολούθησε είναι εξόχως «αποκαλυπτικά» και διδακτικά, κυρίως για το πού εστιάζει το ενδιαφέρον και τις προσπάθειές του το εγχώριο πολιτικό προσωπικό, στην προσπάθειά του να «μεταφράσει» τι σημαίνει για τη χώρα μας «ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», που έχουν ξεκινήσει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους. Η αντιμετώπιση του αντιαμερικανισμού αποτελεί, «φωναχτά» πια, το πρώτο «καθήκον».

Ο πρώτος που φάνηκε να έχει αυξημένη αίσθηση του «καθήκοντος» ήταν ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος αντί να καταθέσει τις απόψεις του πάνω στο θέμα (η αλήθεια είναι ότι ο συντονιστής Αλ. Παπαχελάς ζήτησε από την αρχή τις απόψεις των ομιλητών πάνω στο «δόγμα Μπους» και τι σημαίνει στις διεθνείς σχέσεις), έστρεψε τη συζήτηση στον αντιαμερικανισμό στην Ελλάδα και τι πρέπει να γίνει για να αντιμετωπιστεί. Ο πρώην ΥΠΕΞ ανέδειξε ως... το σοβαρότερο πολιτικό πρόβλημα (!) στη χώρα μας την ύπαρξη ενός «τυφλού και αδιέξοδου αντιαμερικανισμού». Περιέγραψε το πρόβλημα ως εξής: «Οπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις το πρόβλημα (σ.σ. για τους Ελληνες) δεν είναι το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη, αλλά η συμπεριφορά της Αμερικής. Αυτό είναι τεράστιο λάθος»!

Στην ανάλυση που έκανε ο Θ. Πάγκαλος για να πείσει γιατί «έχουμε χρέος να δείξουμε αλληλεγγύη στον αμερικανικό λαό» (σ.σ. εννοώντας βέβαια την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ), επανέλαβε τα ίδια ακριβώς που λένε όλοι, από τον Κ. Σημίτη και τον Κ. Καραμανλή μέχρι και τον τελευταίο «σχολιαστή». Οτι, δηλαδή, αυτός ο πόλεμος «αφορά τις αξίες μας και τον τρόπο ζωής μας», φθάνοντας μάλιστα στο σημείο σχεδόν να ταυτιστεί (έστω και αν το αποκήρυξε φραστικά) με τα περί «ανώτερου πολιτισμού» του Μπερλουσκόνι. «Είναι ένας άλλος τρόπος σκέψης και άλλος πολιτισμός» είπε χαρακτηριστικά περιγράφοντας χωρίς να τους κατονομάσει τους ισλαμιστές.

Βέβαια είχε και «διά ταύτα». Ανέφερε το «Ρ» ως πηγή του αντιαμερικανισμού, δείχνοντας τον «εχθρό», αλλά ταυτόχρονα έκανε λόγο και για «δεξιό αντιαμερικανισμό», «φωτογραφίζοντας» ορισμένους βουλευτές της ΝΔ. Η κυβέρνηση έχει σωστή θέση και -από κει και πέρα- είναι «καθήκον» των διανοουμένων και των δημοσιογράφων να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του αντιαμερικανισμού, κατέληξε!

Ο Αμερικανός πρεσβευτής Τ. Μίλερ ήταν βέβαια έτοιμος να μιλήσει για το θέμα. Αν και υποστήριξε ότι υπάρχει μια αλλαγή σε σχέση με το παρελθόν στον τρόπο που σκέφτονται οι Ελληνες, βγάζοντας συμπέρασμα από το ότι είδε τις λίγες μέρες που είναι εδώ λιγότερους να διαδηλώνουν μπροστά στην πρεσβεία σε σύγκριση με το παρελθόν (σ.σ.: Ας περιμένει και την άλλη Πέμπτη να σχηματίσει καλύτερη εικόνα...). Παραδέχτηκε όμως ότι υπάρχει πρόβλημα, αλλά επιχείρησε να το περιορίσει σε ένα «μικρό πυρήνα», εννοώντας προφανώς το ΚΚΕ. Ταυτόχρονα όμως κινούμενος στη γραμμή του εξωραϊσμού της πολιτικής των ΗΠΑ και αφομοίωσης των αντιιμπεριαλιστικών αισθημάτων του ελληνικού λαού δε δίστασε να αναγνωρίσει «λάθη» και «πραγμάτων που δεν προσέξαμε κατά το παρελθόν». Αξίζει να σημειωθεί ότι νωρίτερα ο Θ. Πάγκαλος είχε ισχυριστεί ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι ιστορικές αιτίες του αντιαμερικανισμού... εξέλιπαν μετά τη «συγνώμη» που ζήτησε ο Κλίντον κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα!

Οσο για το αν η «αυτοκριτική» των ΗΠΑ σημαίνει και διόρθωση των «λαθών» τους ήταν χαρακτηριστική η αναφορά του Τ. Μίλερ στις δολοφονίες των αθώων αμάχων κατά τους βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν. «Οι "έξυπνες βόμβες" δεν είναι πάντα έξυπνες. Θα υπάρχουν πάντα αυτά»!

Αυτό ακριβώς είναι και το πραγματικό πρόβλημά τους, το οποίο πυροδοτούσε, και θα συνεχίζει ό,τι και αν κάνουν, τον αντιαμερικανισμό του ελληνικού λαού. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και το ματοκύλισμα των λαών σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το πρόβλημά τους είναι ότι κρατάνε το «άδικο» και υποστηρίζουν το καθεστώς της νέας τάξης τους με την τρομοκρατία των λαών. Και αν όπως είπε ο Τ. Μίλερ ο πόλεμος θα διαρκέσει μήνες ή και χρόνια, δεν μπορεί καθόλου να προεξοφλήσει ποιοι θα είναι οι νικητές. Οι λαοί έχουν πάντα τον τελευταίο λόγο.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Ο πόλεμος και ο ΣΥΝ

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε διάφορα ταμπλό επιχείρησε να παίξει ο ΣΥΝ, στο διάστημα από το τρομοκρατικό πλήγμα στις ΗΠΑ και σε συνέχεια. Και, φυσικά, δεν τα κατάφερε, όπως είναι επόμενο να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Η θύελλα των γεγονότων, που ζούμε από την 11^η Σεπτεμβρίου, δεν αφήνει περιθώρια για συγκαλύψεις, αποσιωπήσεις, αντιφάσεις και παλινωδίες. Απαιτεί καθαρές θέσεις σε όλα τα ζητήματα. Οταν θολώνεις τα πράγματα, όπως ο ΣΥΝ, μοιραία υποβιβάζεις την πραγματική αντίθεση με τον ιμπεριαλισμό, γεγονός που ισοδυναμεί με συγχωροχάρτι.

Από αυτήν την άποψη, το κυριότερο στη στάση του είναι ότι ο ΣΥΝ δε θεωρεί πως το τρομοκρατικό πλήγμα σε Ν. Υόρκη και Ουάσιγκτον αξιοποιήθηκε ως όχημα για την εφαρμογή ευρύτερου σχεδίου των ΗΠΑ, που είχε καταστρωθεί πριν την 11^η Σεπτεμβρίου! Οτι για κάθε πόλεμο, που κάνουν οι ιμπεριαλιστές, χρειάζονται κάποιο πρόσχημα. Οτι το χτύπημα της 11/9 τούς ήρθε κουτί... H απόφαση, που ψηφίστηκε από την ΚΠΕ του ΣΥΝ (21/10), παρότι έχει φανερή πάνω της την πίεση που ασκεί η λαϊκή πάλη, καθώς και οι μέχρι τότε τοποθετήσεις του, είναι αποκαλυπτικά της πολιτικής του και συνοψίζονται στη βασική θέση, «όχι στην τρομοκρατία, όχι και στον πόλεμο». Τι σημαίνει αυτό;

1. Ο ΣΥΝ αυτονομεί, διαχωρίζει το φαινόμενο της τρομοκρατίας και τις οργανώσεις της από τον ιμπεριαλισμό. Τις αυτονομεί από τις κρατικές υπηρεσίες του, από τα κράτη και τους διάφορους μηχανισμούς τους, από την πολιτική του ιμπεριαλισμού. Τις θεωρεί αυθύπαρκτα φαινόμενα, που γεννιούνται από διάφορες κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές αιτίες, δίχως, όμως, να υπογραμμίζει και δίχως να κάνει κύριο το γεγονός ότι σ' αυτήν τη διαδικασία ο ιμπεριαλισμός παρεμβαίνει και ενσωματώνει τέτοια φαινόμενα, για να εμποδίσει τη διαμόρφωση κινημάτων σε αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση και να εκτρέψει σε αντιδραστικούς δρόμους την αγανάκτηση και τις αντιδράσεις, που γεννούν η φτώχεια, οι ανισότητες κλπ. `Η και τα δημιουργεί αυτά τα φαινόμενα. `Η και τα χειραγωγεί, για να εξυπηρετήσει τους σχεδιασμούς του. Οπως είπε ο πατέρας Μπους, «η CIA πάντα έβαζε ανθρώπους της σε αυτές τις τρομοκρατικές οργανώσεις, για να μπορεί, όποτε χρειάζεται, να τις χρησιμοποιεί για τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ»! Ωστόσο, επειδή ο ΣΥΝ πιέστηκε από την ίδια την πραγματικότητα, στην απόφαση της ΚΠΕ πρόσθεσε και τη διατύπωση: «Είναι γνωστό ότι εθνικιστικές τάσεις και φαινόμενα κρατικής τρομοκρατίας υπήρξαν κατά καιρούς συμπτώματα που ενθαρρύνθηκαν (sic) από την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ»! Ευγενέστατη η «κριτική» προς τις ΗΠΑ! Ομως, και αυτή η διατύπωση δεν αλλάζει την κύρια κατεύθυνση της τοποθέτησης του ΣΥΝ ότι στη σκέψη του και στην πρακτική του η τρομοκρατία αυτονομείται από τον ιμπεριαλισμό. Κι εξάλλου, αυτή και παρόμοιες θέσεις δεν μπήκαν στην απόφαση για να προωθηθούν στη δράση, αλλά για να υπάρχουν στα χαρτιά ως άλλοθι...

2. Κατά κανόνα, από τις τοποθετήσεις του ΣΥΝ απουσιάζει η καταδίκη της εγκληματικής δράσης των ιμπεριαλιστικών οργανώσεων, της κρατικής τρομοκρατίας που ασκούν όλα τα αστικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΕ. Στην πρώτη τοποθέτησή του στη Βουλή (ανήμερα του τρομοκρατικού πλήγματος), ο Ν. Κωνσταντόπουλος άθροισε τα θύματα - και σωστά - με εκείνα του Κοσσόβου και του Κόλπου. Στη συνέχεια, υποβάθμισαν έως και έπαψαν κάθε αναφορά στο θέμα. Στην απόφαση που ψήφισε η ΚΠΕ του ΣΥΝ, επανέφεραν την αναφορά για το Κόσσοβο και τον Κόλπο, αθροίζοντας στα θύματά τους και τους νεκρούς του Αφγανιστάν. Γενικά, κάτι αποφάσισαν να ψελλίσουν στην απόφασή τους για τις ηγεμονικές βλέψεις των ΗΠΑ, όμως, αυτό που καθορίζει τον πολιτικό λόγο του ΣΥΝ, το κύριο, είναι ότι οι ιμπεριαλιστικές χώρες διεξάγουν αγώνα κατά της τρομοκρατίας!

3. Οι αντιφάσεις στις θέσεις του ΣΥΝ για τον πόλεμο είναι παραπάνω από φανερές.

α) Η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του αποφάσισε να βάλει σε εισαγωγικά (το συνεχιζόμενο «αντιτρομοκρατικό» πόλεμο εναντίον του Αφγανιστάν) και να σημειώσει ότι: «ο πόλεμος προωθεί γενικότερες γεωπολιτικές ανατροπές και ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας και της Μ. Ανατολής». Αφού όμως είναι έτσι, τότε πώς συμβιβάζεται με τα παραπάνω η θέση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ότι «ο πόλεμος που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ δεν αποτελεί απάντηση στο πρόβλημα της ασφάλειας του σύγχρονου κόσμου»; Ως απάντηση στην υπονόμευση της ασφάλειας γίνεται ο πόλεμος; Κατά το ΣΥΝ (όπως φαίνεται) και γίνεται για την ασφάλεια και δε γίνεται...

β) Ο ΣΥΝ, από τη μια, εναντιώνεται στον πόλεμο και, από την άλλη, αποφεύγει τη στήριξη των αντιιμπεριαλιστικών κινητοποιήσεων, που διοργανώνονται από 100άδες μαζικές οργανώσεις. Γι' αυτό και φρόντισε να εναντιωθεί στο συλλαλητήριο στα Προπύλαια, να το πολεμήσει και να απόσχει, επειδή, τάχα, δεν καταγγελλόταν η τρομοκρατία!!... Ενώ, στην πραγματικότητα, τον ενοχλούσε το αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο της συγκέντρωσης... Και βρήκε το πρόσχημα...

γ) Από την άλλη: Ποιους θεωρεί τρομοκράτες ο ΣΥΝ; Στα ντοκουμέντα του δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στις τρομοκρατικές οργανώσεις τύπου «Αλ Κάιντα» και στους λαούς που αγωνίζονται (αντάρτικα κινήματα, εθνικοαπελευθερωτικά κ.ά.). Η αναφορά του, να λυθεί το Παλαιστινιακό, δεν απαντάει στο ζήτημα της σαφούς διάκρισης των μεν από τα δε.

4. Ο ΣΥΝ από την πρώτη στιγμή - σύμφωνα με την πάγια θέση του - κάλεσε την ΕΕ να παίξει το δικό της θετικό ρόλο! Και, μάλιστα, την ώρα που οι κυβερνήσεις της ΕΕ είχαν αποδεχτεί την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ!... Και νομιμοποίησαν (ως ΕΕ) τον πόλεμο!

Ανάμεσα στις χώρες της ΕΕ, πρωτίστως τις μεγαλύτερες, και στις ΗΠΑ υπάρχει σύγκρουση για τα πετρέλαια στη Μ. Ανατολή και Β. Αφρική και για τον προσεταιρισμό ή την ανατροπή κυβερνήσεων! Οι αντιθέσεις ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ είναι αντιθέσεις ληστών, που πηγαίνουν μαζί όταν αντιμετωπίζουν τους λαούς («ευρωτρομονόμοι», Γένοβα, Γκέτεμποργκ), αλλά και μαζί και χωριστά, όταν πρόκειται να μοιράσουν τη λεία... Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα των μονοπωλίων: Οι ΗΠΑ, στον πόλεμο του Κόλπου, βομβάρδισαν γαλλικές επενδύσεις. Οι κυβερνήσεις της Αλγερίας, της Λιβύης, της Συρίας, του Ιράν - και άλλες - αναπτύσσουν οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις με χώρες της ΕΕ, ενώ δεν είναι καλές οι σχέσεις τους με τις ΗΠΑ. Και είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν (και τώρα) την ανατροπή αυτών των κυβερνήσεων!

Από την άλλη, η Γερμανία δηλώνει πρόθυμη να συμμετάσχει και με στρατό στον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν, προσδοκώντας ν' αναβαθμίσει το στρατιωτικό και πολιτικό ρόλο της στον κόσμο, η Μ. Βρετανία δείχνει σκεπτικισμό μέχρι και άρνηση συμμετοχής πέραν του Αφγανιστάν. Οι δυο τους, μαζί με τη Γαλλία, συνέρχονται χωριστά, δίκην «Διευθυντηρίου» της ΕΕ, για να ενισχύσουν, ως εταίροι, το διεθνή ιμπεριαλιστικό ρόλο τους. Τις σχέσεις που θέλουν να διατηρήσουν με αραβικές χώρες και να υπονομεύσουν τις ΗΠΑ στην περιοχή της Μ. Ανατολής, φροντίζουν να τις ενισχύσουν, παίρνοντας αντίθετη θέση με τη «σύγκρουση πολιτισμών»! Μια θέση που οι ΗΠΑ αρνούνται στα λόγια, αλλά προωθούν υπογείως, «βοηθούντος» και του Μπιν Λάντεν... Η ΕΕ μπορούσε, αν ήθελε, να αντιταχθεί στον πόλεμο των ΗΠΑ. Αλλά δεν το έκανε, επειδή δεν ήθελε...

Πώς είναι, λοιπόν, δυνατό, να καλεί κανείς την ΕΕ να διαδραματίσει θετικό ρόλο και να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων; Κι όμως, ο ΣΥΝ αυτό ακριβώς κάνει. Κι επιπλέον, ως ένα από τα αρνητικά αποτελέσματα του πολέμου θεωρεί «την αυτοκρατορική δομή του κόσμου που προωθούν οι ΗΠΑ, στην οποία δε θα υπάρχει θέση για άλλες ισχυρές οντότητες με παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό ρόλο, όπως θα ήταν μια και πολιτικά ενοποιημένη Ευρώπη»! Παρότι στην απόφαση της ΚΠΕ εκφράζει την αντίθεσή του στις αποφάσεις των κυρίαρχων (οι άλλες;) δυνάμεων της ΕΕ! Και, ταυτόχρονα, θέτει ως ανάγκη τη διαμόρφωση ενός πολυπολικού κόσμου, όπου η ΕΕ θα αυτονομηθεί από τις ΗΠΑ και θα ασκήσει τη δική της πολιτική! Που είναι ποια; Εκείνη της ΟΝΕ και του ΕΥΡΩ! Του ευρωστρατού και της αλλαγής συνόρων! Των βομβαρδισμών και των ελαστικών σχέσεων εργασίας! Των κερδών και της ανεργίας! Αυτή είναι η πολιτική της! Και εφαρμόζεται απ' όλες τις κυβερνήσεις! Και τις κεντροαριστερές! Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν θα υπάρχει πολυπολικότητα, αλλά ποιος θα είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων! Θα είναι υπέρ των λαών; Η αναγωγή της ΕΕ ως αντίπαλου δέους των ΗΠΑ δε σημαίνει φιλολαϊκό συσχετισμό. Οταν η Σοβιετική Ενωση υπήρχε, ήταν πράγματι αντίπαλο δέος, επειδή ήταν σοσιαλιστική. Γι' αυτό ακριβώς και ο ΟΗΕ διαδραμάτιζε τότε ένα θετικό ρόλο, σε αντίθεση με το ρόλο του μετά το 1989. Κι όμως, ο ΣΥΝ εύχεται αναβάθμιση του ρόλου του, που θεωρεί ότι θ' αποτελέσει την εναλλακτική λύση απέναντι στη σημερινή κατάσταση!

5. Από την άλλη, ο ΣΥΝ θεωρεί ότι «η εξουσία συγκεντρώνεται σε ισχυρά υπερεθνικά κέντρα» και ότι «τα εθνικά κράτη απογυμνώνονται από πραγματικές εξουσίες»! Ωστόσο, όπως έδειξαν ιδιαίτερα οι τελευταίες εξελίξεις, τα εθνικά κράτη, με διακρατικές συμφωνίες, είναι οι κύριοι παράγοντες στον παγκόσμιο στίβο. Τα εθνικά κράτη, όχι μόνο δεν αποδυναμώνονται «εκχωρώντας» αρμοδιότητές τους σε διακρατικά όργανα, αλλά ακριβώς, η συμμετοχή τους σε ενώσεις ιμπεριαλιστικές προσδίδει στο κάθε εθνικό (αστικό) κράτος μεγαλύτερη δύναμη κατά του «εσωτερικού εχθρού» και γενικά κατά των άλλων λαών.

Ομως, αυτή ακριβώς η αποσιώπηση έχει για το ΣΥΝ μια αξία: Την υποβάθμιση της σημασίας της πάλης στο εθνικό πεδίο...

6. Ταυτόχρονα (δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά), η επίθεση στο ΚΚΕ είναι το απαραίτητο γνώρισμα των αναλύσεων του ΣΥΝ: «...κανείς δεν μπορεί να αρκεστεί στο "ούτε λυπόμαστε, ούτε χαιρόμαστε", είπε ο Ν. Κωνσταντόπουλος (29/9/2001), αναφερόμενος στο ΚΚΕ. Το ίδιο και όλα τα στελέχη του ΣΥΝ. Ενώ στο «σχέδιο απόφασης» θεωρούν ότι «φορέας των αντιλήψεων, που παραβλέπουν το υπαρκτό πρόβλημα της σύγχρονης τρομοκρατίας, είναι κατά κύριο λόγο το ΚΚΕ»!!

Δε γνωρίζει η ηγεσία του ΣΥΝ τις θέσεις του ΚΚΕ για το τρομοκρατικό πλήγμα και τον πόλεμο; Τις γνωρίζει! Γιατί, λοιπόν, ενώ τις γνωρίζει, επιμένει να επιτίθεται στο ΚΚΕ και να διαστρεβλώνει τις θέσεις του κόμματός μας; Για ένα λόγο: Επειδή ενοχλήθηκε, που το ΚΚΕ δεν αθώωσε και την κυβέρνηση των ΗΠΑ και την ιμπεριαλιστική πολιτική. Ενοχλήθηκε, επειδή το ΚΚΕ δεν αυτονόμησε τις τρομοκρατικές συμμορίες από την ιμπεριαλιστική κυριαρχία και τα «παιχνίδια» των εκπροσώπων του καπιταλισμού. Ενοχλήθηκε, επειδή το ΚΚΕ υποστηρίζει σθεναρά ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις θα περιθωριοποιούνται και, γενικά, θα αντιμετωπίζονται, μόνο στο βαθμό που θ' αναπτύσσονται τα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα των λαών, με προοπτική την ανατροπή του καπιταλισμού, ενώ ο ιμπεριαλισμός δε γίνεται ν' αντιμετωπίσει τέτοιες οργανώσεις. Και επιχειρεί ο ΣΥΝ, μέσω της παραχάραξης, να ψαρέψει σε θολά νερά, αλλά και να είναι αρεστός σε διάφορες πλευρές, ότι εκείνος (ο ΣΥΝ) τάσσεται κατά της τρομοκρατίας, αλλά και υπέρ των «περιστεριών» τύπου Πάουελ, Ζοσπέν κ.ά.

Γίνονται φανερές οι στοχεύσεις του ΣΥΝ: Τρομάζει από την όξυνση της ταξικής πάλης. Φοβάται μήπως οι λαϊκές δυνάμεις πάρουν δρόμο αντιιμπεριαλιστικό. Αντιδρά στην ένταση της πάλης, που τη θεωρεί ως παρέκκλιση από τη ...φυσιολογική κοινωνική γαλήνη! Επιδιώκει «ρυθμίσεις» του συστήματος, που θα το οχυρώσουν από «εκρήξεις». Θέλει κοινωνική ηρεμία. Οχι, όμως, εκείνη που προϋποθέτει την ικανοποίηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά εκείνη την ηρεμία που θα στηρίζεται στην υποταγή των εργαζομένων και στην κυριαρχία του κεφαλαίου.

Του
Μάκη ΜΑΪΛΗ