Το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής»

Παράλληλα, όμως η απόφαση αυτή φανερώνει ότι διατάξεις του στρατιωτικού κανονισμού, αλλά και ειδικοί περιορισμοί που υπάρχουν για τους δημοσίους υπαλλήλους, στο ότι δεν μπορούν να δημοσιοποιήσουν τις απόψεις τους, χωρίς προηγούμενη έγκριση από την υπηρεσία, είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 1 του Συντάγματος.

Σ' αυτό το σημείο πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι ο αρχικελευστής Π. Γκόγκας, στις 25 Μάη 1999 από το Μπάρι όπου και βρισκόταν με το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» έστειλε επιστολή προς την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, με την οποία εξηγούσε - όπως είχε κάνει προηγουμένως και σε έγγραφη αναφορά του προς τους ανωτέρους του - ότι για λόγους θρησκευτικούς και πατριωτικούς ζητούσε να μην εισπράξει το ποσό της πρόσθετης αποζημίωσης ενόψει της επιχείρησης του ΝΑΤΟ (Standard Force of Mediterranean sea) και έδινε τα χρήματα αυτά στα παιδικά χωριά SOS στη Βάρη. Το αίτημά του δεν ικανοποιήθηκε τότε και μετά από πιέσεις, όπως ο ίδιος ανέφερε στην επιστολή του, έλαβε την αποζημίωση παρά τη θέλησή του. Στη συνέχεια, ο ίδιος, μέσω της επιστολής, ζητούσε από την ΕΕΔΥΕ, να δεχτεί τα χρήματα και να τα διαθέσει συμβολικά για τις ανάγκες του αγωνιζόμενου γιουγκοσλαβικού λαού.

Μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής, ο κυβερνήτης του Α/Τ «Θεμιστοκλής», επέβαλε στον αρχικελευστή πειθαρχική ποινή φυλάκισης 10 ημερών. Σύμφωνα, με το κείμενο της απόφασης του δικαστηρίου, η ποινή επιβλήθηκε βάσει των διατάξεων των άρθρων 1508 παρ. 2 και 1703 παρ. 3 του Προεδρικού Διατάγματος 210/1993 με τις οποίες «προβλέπεται ότι δεν επιτρέπεται στους στρατιωτικούς να δίνουν συνεντεύξεις ή δημοσιεύματα προς τον Τύπο χωρίς την έγκριση της Υπηρεσίας έκφρασης γνώμης για υπηρεσιακά θέματα διά του Τύπου ή άλλων μέσων». Σύμφωνα, όμως με το δικαστήριο, οι διατάξεις αυτές «είναι ανίσχυρες ως αντικείμενες στη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 1 του Συντάγματος», στο οποίο αναφέρεται: "Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και διά του Τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του κράτους». Συνεπώς, πάντα όπως καταγράφεται στη δικαστική απόφαση, «ο πειθαρχικός κολασμός του αιτούντος, κατά το μέρος που στηρίζεται στις ως άνω διατάξεις, δεν είναι νόμιμος». Σε ό,τι αφορά τέλος, τη συγκεκριμένη απόφαση για την υπόθεση του αρχικελευστή, το δικαστήριο παράλληλα έκρινε ότι δεν υπάρχει πειθαρχική παράβαση της παρ. 1 του άρθρου 1703, αφού οι εκφράσεις του αρχικελευστή στην επιστολή του, δεν μπορούν να θεμελιώσουν ένα πειθαρχικό αδίκημα.

Το αξιοσημείωτο της συγκεκριμένης δικαστικής απόφασης, είναι ότι γίνεται λόγος και για τους ειδικούς περιορισμούς που υπάρχουν και για τους δημοσίους υπαλλήλους, σε ό,τι αφορά τη δημοσιοποίηση της σκέψης ή της γνώμης, χωρίς να έχει προηγηθεί ειδική άδεια. Οπως αναφέρεται στο κείμενο της απόφασης: «Τέτοιο ανεπίτρεπτο περιορισμό που συνιστά και η θέσπιση διάταξης με την οποία εξαρτάται η άσκηση του δικαιώματος τούτου - δηλ. της δημοσιοποίησης σκέψης και γνώμης - από τους δημοσίους υπαλλήλους, από προηγούμενη άδεια της προϊστάμενης ή άλλης αρχής, δεδομένου ότι σε περίπτωση άρνησης της αρχής για την παροχή της άδειας, καθίσταται ανενεργές το βασικό για την έννοια της δημοκρατίας ατομικό τούτο δικαίωμα».

Τέλος, το σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης ενισχύεται και από την αναφορά στο άρθρο 10 της Συμβάσεως της Ρώμης περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των θεμελιωδών Ελευθεριών, το οποίο σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου και αναφέρει: «Παν πρόσωπο έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης ως και την ελευθερία λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων».

Σε αποχή από τα μαθήματα οδηγήθηκαν οι μαθητές και οι γονείς του 17ου Γυμνασίου - Λυκείου στο Παγκράτι κάτω από το βάρος των στεγαστικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το σχολείο. Πρόκειται για μια ιστορία που επαναλαμβάνεται συνεχώς, καθώς η υποχρηματοδότηση της Παιδείας οδηγεί στη συστέγαση και τη διπλοβάρδια ακόμα και σε κτίρια, τα οποία δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

Αιχμή του προβλήματος είναι η συστέγαση του 13ου Γυμνασίου στο κτίριο του 17ου Γυμνασίου - Λυκείου που έχει σαν αποτέλεσμα τα Γυμνάσια να λειτουργούν σε διπλοβάρδια και οι μαθητές του Λυκείου - προκειμένου να μη λειτουργεί σε βάρδιες - να κάνουν μάθημα στο υπόγειο, το οποίο προοριζόταν για βοηθητικούς χώρους και επιπλέον πλημμυρίζει το χειμώνα. Σύμφωνα με εκπροσώπους των γονιών των μαθητών του 17ου Γυμνασίου - Λυκείου, λύση στο πρόβλημα θα δώσει η αποπεράτωση του κτιρίου, το οποίο προορίζεται για να στεγάσει το 13ο Γυμνάσιο, το οποίο χτίστηκε μεν αλλά προορίζονται μόνο έξι αίθουσες, για να στεγάσει ολόκληρο το Γυμνάσιο. Το κτίριο, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις των υπευθύνων, θα έπρεπε να είχε παραδοθεί από πέρσι, ωστόσο αυτό δεν έγινε με αποτέλεσμα οι μεν μαθητές του 17ου Γυμνασίου - Λυκείου να υφίστανται τις συνέπειες της συστέγασης και επιπλέον οι μαθητές του 13ου Γυμνασίου να αναγκάζονται να διανύουν μεγάλη απόσταση για να πάνε στο σχολείο.

«Μιλάμε για σύνδεση των σχολείων με το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και υπάρχουν παιδιά που κάνουν μάθημα ανάμεσα σε βοθρολύματα», σημειώνει μιλώντας στο «Ρ» η Μαρτσέλα Μουρελάτου, γγ της Ενωσης Γονέων 2ου Διαμερίσματος Αθήνας επισημαίνοντας ότι πρόκειται πάνω από όλα για πολιτικό πρόβλημα που σχετίζεται με την πολιτική υποχρηματοδότησης της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.

Οι γονείς και οι μαθητές απέκλεισαν χτες το πρωί την οδό Κυνίσκας, όπου βρίσκεται το σχολείο και δηλώνουν ότι θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους μέχρι να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.