Tην περασμένη βδομάδα κυκλοφόρησε στον Τύπο η κατάπτυστη κοινή επιστολή του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης, του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος και του Συνδέσμου Εξαγωγέων προς τον πρωθυπουργό με αφορμή τα αγροτικά μπλόκα.

Διαβάζοντας κανείς το κείμενο καταλαβαίνει αμέσως ότι οι λύκοι βγήκαν σεργιάνι, ζητώντας από τον πρωθυπουργό να σπάσει τα μπλόκα και να διασφαλίσει τα συμφέροντά τους, εξισώνοντας τον θύτη, που είναι η βάρβαρη πολιτική ΕΕ - κυβέρνησης, με τα θύματα, δηλαδή τους αγρότες που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Μεγαλέμποροι, βιομήχανοι και εξαγωγείς της Βόρειας Ελλάδας, με αυτή την κοινή τους επιστολή, βάζουν στο κάδρο τις μεγαλειώδεις αγροτικές κινητοποιήσεις, με στόχο να αμαυρώσουν τον αγώνα και να διαμορφώσουν κλίμα «κοινωνικού αυτοματισμού» σε βάρος των αγροτών.

Εχουν μάλιστα το θράσος να επικαλούνται τους εργαζόμενους στα εργοστάσια, στα καταστήματα και τις επιχειρήσεις της βόρειας Ελλάδας για να στηρίξουν τη βρώμικη προπαγάνδα τους. Οι εργαζόμενοι δεν δίνουμε μαζί με τα αφεντικά τη μάχη για την επιβίωση, όπως χυδαία αναφέρουν στην επιστολή τους. Αντίθετα, η μάχη της επιβίωσης για τους εργαζόμενους έχει απέναντι τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που γράφουν ρεκόρ τζίρων και κερδών με τον ιδρώτα και τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους. Εκμετάλλευση που μεταφράζεται σε μισθούς πείνας, σε εξάντληση των εργαζομένων λόγω της εντατικοποίησης, σε σακατεμένους εργάτες και εργάτριες λόγω των ατυχημάτων και της έλλειψης μέτρων για την υγεία και ασφάλεια.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε ανάγκη από εκπρόσωπους Τύπου να μιλάνε εκ μέρους μας. Σε ολόκληρη τη χώρα δείχνουμε από την πρώτη στιγμή την αμέριστη συμπαράσταση στον τίμιο και δίκαιο αγώνα των αγροτών. Μιλάμε μέσα από τα σωματεία μας, τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα, που κατά δεκάδες εκφράζουν πολύμορφα την αλληλεγγύη μας στα μπλόκα στις πόλεις και την ύπαιθρο. Δεν θα καταφέρουν να μας βάλουν απέναντι σε ανθρώπους που δίνουν έναν τίμιο και δίκαιο αγώνα, γιατί ακριβώς τα βάσανα και τα αδιέξοδα εργατών και αγροτών έχουν την ίδια ρίζα, ο εχθρός είναι κοινός και είναι το σάπιο και διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα που θυσιάζει τις ανάγκες των πολλών για τα κέρδη των λίγων.

Εργαζόμενοι και αγρότες ξέρουμε να ξεχωρίσουμε ποιοι είναι εχθροί και ποιοι σύμμαχοι στον αγώνα που δίνουμε από κοινού για να ζήσουμε αξιοπρεπώς στον 21ο αιώνα. Είναι ντροπή τα κοινωνικά παράσιτα, οι καπιταλιστές να χαρακτηρίζουν τα μπλόκα των αγροτών ως «επιχειρηματικά αντικίνητρα» και τα δίκαια αιτήματά τους, που αφορούν όλο τον λαό, ως «ειδικό συμφέρον μιας κοινωνικής ομάδας σε βάρος του γενικού κοινωνικού συμφέροντος». Γι' αυτούς εθνικό συμφέρον είναι να μπορούν να πλουτίζουν συνεχώς στις πλάτες των πραγματικών παραγωγών του πλούτου, τους εργαζόμενους και τους αγρότες που με τα χέρια τους φτιάχνουν τα πάντα.

«Ακραία φαινόμενα» δεν είναι τα μπλόκα των αγροτών, ούτε οι απεργίες και οι άλλες μορφές πάλης που επιλέγει ο λαός μας για να διεκδικήσει το δίκιο του. Ακραία φαινόμενα είναι η εξόντωση των αγροτοκτηνοτρόφων, η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα για τους εργαζόμενους, το ζοφερό μέλλον που ετοιμάζουν για τη νεολαία.

Ολοι αυτοί που υπογράφουν την κατάπτυστη επιστολή είναι συνένοχοι για τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και οι αγρότες:

- Γιατί οι καθηλωμένες τιμές στο χωράφι είναι η άλλη όψη των «κερδών στο ράφι», που σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο για τους βιομηχάνους των Τροφίμων και του Γάλακτος, τους μεγαλεμπόρους και τους σουπερμαρκετάδες. Αυτοί κερδίζουν όταν αγοράζουν φθηνά από τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, στη συνέχεια εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους στα εργοστάσια και τα καταστήματα με τους χαμηλούς μισθούς και την εξαντλητική δουλειά και τελικά πουλάνε ακριβά στον λαό που αδυνατεί να αγοράσει αυτά που ο ίδιος παράγει.

- Γιατί οι υψηλές τιμές στα καύσιμα, στο ρεύμα και τις πρώτες ύλες για τους αγρότες σημαίνουν αβάσταχτο κόστος παραγωγής και για τη λαϊκή οικογένεια κρύα σπίτια και πανάκριβα καύσιμα. Ενώ για τους ομίλους των πετρελαιάδων και της Ενέργειας σημαίνουν αύξηση κερδών κατά εκατοντάδες εκατομμύρια και νέες «επενδύσεις» που τρέχουν με χίλια.

- Γιατί οι αγροτοκτηνοτρόφοι δεν μπορούν να έχουν εγγυημένες τιμές των προϊόντων τους και αφορολόγητο πετρέλαιο, αλλά η κυβέρνηση μπορεί να μοιράζει εγγυημένα εκατομμύρια μέσω του νέου κρατικού προϋπολογισμού στους εφοπλιστές για να «πρασινίσουν» τον στόλο τους και αφορολόγητο πετρέλαιο για να μεταφέρουν το αμερικανικό LNG.

- Γιατί τα αιτήματα για κούρεμα και ρύθμιση των χρεών που πνίγουν χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφους είναι «ανεδαφικά», αλλά οι τράπεζες που κολυμπάνε στα κέρδη είναι φυσιολογικό να απολαμβάνουν «αναβαλλόμενους φόρους».

- Γιατί για να στηθεί ο νέος μηχανισμός επιδοτήσεων για τους αγρότες χρειάζεται υπομονή, αλλά το κράτος δουλεύει σαν «καλοκουρδισμένο» ρολόι όταν μοιράζει τα δεκάδες δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης στους επιχειρηματικούς ομίλους και τώρα στα κοράκια του πολέμου.

Υπάρχει διέξοδος και βρίσκεται στην κοινή πάλη, στη συμμαχία εργατών και αγροτών για την ανατροπή του σημερινού βάρβαρου συστήματος και της πολιτικής που υπηρετεί τα μονοπώλια. Αυτήν την πολιτική χρειάζεται να στοχεύσει ακόμα πιο αποφασιστικά και μαχητικά ο δίκαιος αγώνας των αγροτών που συνεχώς φουντώνει. Μόνο στον δρόμο για την ανατροπή αυτού του συστήματος υπάρχει ελπιδοφόρο μέλλον για τους αγρότες, τους εργάτες, τη νεολαία του τόπου μας. Ολα τα υπόλοιπα δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, «μοίρασαν» μόνο νέα αδιέξοδα και απογοήτευση στον λαό.

Ενωμένοι εργάτες και αγρότες έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τα πάνω κάτω! Γιατί εμείς που παράγουμε τα πάντα γύρω μας, με τα χέρια και το μυαλό μας, είμαστε αυτοί που μπορούμε να κάνουμε κουμάντο στην οικονομία, να χτίσουμε μαζί μια νέα κοινωνία που κριτήριο της παραγωγής θα είναι η ικανοποίηση των αναγκών των πολλών. Για να μπορούν οι αγρότες να παράγουν χωρίς τη θηλιά των τραπεζών, των μεγαλεμπόρων, των βιομηχάνων και του κράτους τους σφιγμένη γύρω από τον λαιμό τους. Για να μπορούν οι νέοι αγρότες και εργαζόμενοι να μένουν και να σχεδιάζουν το μέλλον τους στη χώρα και να σταματήσει η ερήμωση της υπαίθρου. Για να απολαμβάνει ο λαός μας ποιοτικά και φθηνά τρόφιμα με επάρκεια.

Γι' αυτό η αλληλεγγύη, η κοινή πάλη με τους βιοπαλαιστές αγρότες απέναντι στα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους είναι μονόδρομος για όλους τους εργαζόμενους. Αυτό ακριβώς φοβούνται οι παραπάνω κύριοι με την επιστολή τους. Το δυνάμωμα και τη μαζικοποίηση των αγώνων, την κοινωνική συμμαχία που θα οδηγήσει σε ένα ορμητικό ποτάμι και θα αναζητήσει τη διέξοδο σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με εργατική - λαϊκή εξουσία, όπου ο εργαζόμενος άνθρωπος θα κάνει κουμάντο στον τόπο του και θα καθορίζει αυτός την τύχη του!