• ΗΠΑ - «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»: Καταλύτης παραπέρα όξυνσης των επικίνδυνων ανταγωνισμών για τη διεθνή πρωτοκαθεδρία
• ΣΥΡΙΑ - ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΣΑΝΤ: Η ...«ελπίδα», η «ειρήνη» και η «ευημερία» έγιναν ένας νέος κύκλος αίματος και κατοχής
• ΘΡΙΑΣΙΟ ΠΕΔΙΟ: Αναβαθμίζονται και «τρέχουν» επικίνδυνοι σχεδιασμοί χρόνων
• ΡΩΣΙΑ - ΙΝΔΙΑ: Αναβάθμιση συνεργασίας με επίκεντρο την Ενέργεια και εμπορικούς διαδρόμους που «αλλάζουν το παιχνίδι»

2025 The Associated Press. All

«Πυξίδα» και καταλύτης για τους εντεινόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς σε όλα τα πεδία και με όλα τα μέσα...

Μέσα στις 33 σελίδες του κειμένου του Λευκού Οίκου αποτυπώνεται η προετοιμασία των ΗΠΑ για την ολόπλευρη όξυνση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού σε όλα τα πεδία - στρατιωτικά, οικονομικά, εμπορικά - και με όλες τις μορφές, για τον ορυκτό πλούτο, τις αγορές, τους στρατηγικής σημασίας δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων, για το προβάδισμα στις νέες τεχνολογίες και στην πολεμική προπαρασκευή.

Πίσω από το προσωπείο του δήθεν «φιλειρηνιστή» Προέδρου Τραμπ και της δήθεν απόρριψης μακρόχρονων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων σε όλο τον κόσμο, κρύβονται στην πραγματικότητα η προετοιμασία και οι σχεδιασμοί που αντικειμενικά οδηγούν σε κλιμάκωση και των πολέμων σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου.

Καθόλου τυχαία, μέσα από την ίδια «Στρατηγική» των ΗΠΑ και στις αντιδράσεις που ακολούθησαν αποτυπώθηκε και η όξυνση των αντιθέσεων μέσα στο ευρωατλαντικό μπλοκ, μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο άλλωστε, το κείμενο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «θέλουμε να αναπτύξουμε τον πιο ισχυρό, θανατηφόρο και τεχνολογικά προηγμένο στρατό στον κόσμο, ώστε να προστατεύουμε τα θεμελιώδη, ζωτικά εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ», όπως και «να ανακόψουμε και να αντιστρέψουμε τη συνεχιζόμενη ζημιά που προκαλούν ξένοι παράγοντες στην αμερικανική οικονομία».

Αντίστοιχα τίθενται στόχοι για διατήρηση ή κατάκτηση της παγκόσμιας υπεροχής στο πυρηνικό οπλοστάσιο, στην οικονομία, στη βιομηχανική βάση, στον ενεργειακό τομέα, στην επιστήμη, στην τεχνολογία και την Τεχνητή Νοημοσύνη - σε όλα τα πεδία δηλαδή που έχουν βγει τα μαχαίρια μεταξύ των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και μπλοκ...

Μεταξύ άλλων δικαιολογούνται έτσι οι επενδύσεις ενός τρισ. δολαρίων στις πολεμικές βιομηχανίες, μέρος του οποίου είναι τα σχέδια για τη δημιουργία του λεγόμενου αντιπυραυλικού «Χρυσού Θόλου», ενώ τίθεται ο στόχος να γίνουν οι ΗΠΑ «η πιο ισχυρή, η πιο δυναμική, η πιο καινοτόμος και η πιο προηγμένη οικονομία» του κόσμου.

Στο έδαφος της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αλλά και της προετοιμασίας για το ενδεχόμενο γενικευμένων πολεμικών αναμετρήσεων, η κυβέρνηση Τραμπ θέτει στόχους για επαναφορά της βαριάς βιομηχανίας στο αμερικανικό έδαφος, με σκοπό την «εξάλειψη οικονομικών και στρατιωτικών εξαρτήσεων».

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «η αμερικανική εθνική ισχύς εξαρτάται από έναν ισχυρό βιομηχανικό τομέα ικανό να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις παραγωγής και σε καιρούς ειρήνης και σε καιρούς πολέμου», ενώ παράλληλα απαιτείται «αμυντική βιομηχανική ικανότητα και δυνατότητα παραγωγής στη βάση άμυνας».

Σε ό,τι αφορά την οικονομική ασφάλεια, τονίζεται πως οι ΗΠΑ θα δώσουν προτεραιότητα σε μία νέα ισορροπία εμπορικών σχέσεων με έμφαση στη μείωση των εμπορικών ελλειμμάτων, άρσης «εμποδίων» στις εξαγωγές τους, τερματισμό μη ανταγωνιστικών πρακτικών που «βλάπτουν αμερικανικές βιομηχανίες και εργαζόμενους». Ως «προτεραιότητες» βαφτίζονται «οι δικές μας βιομηχανίες, η δική μας εθνική ασφάλεια».

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην εξασφάλιση πρόσβασης των αμερικανικών μονοπωλίων σε πρώτες ύλες και κρίσιμα υλικά (π.χ. «σπάνιες γαίες» που χρησιμοποιούνται από τα τεχνολογικά μονοπώλια, στις οποίες υπάρχει μεγάλη «εξάρτηση» από την Κίνα).

Παράλληλα αναδεικνύεται η επιδίωξη να αποκτήσουν οι ΗΠΑ «τον πιο σθεναρό, παραγωγικό, καινοτόμο τομέα Ενέργειας», που δεν θα τροφοδοτεί μόνο την αμερικανική οικονομική ισχύ, αλλά θα αναδειχθεί σε «μία από τις πιο μεγάλες εξαγωγικές βιομηχανίες της Αμερικής».

Επιπλέον τίθεται ο στόχος να παραμείνουν οι ΗΠΑ «η πιο προηγμένη και η πιο καινοτόμος χώρα» σε επίπεδο επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου, ιδιαίτερα σε «Τεχνητή Νοημοσύνη, βιοτεχνολογία, κβαντική πληροφορική», για τον πολλαπλασιασμό των τεράστιων κερδών των μεγάλων αμερικανικών τεχνολογικών μονοπωλίων, αλλά και συνολικότερα για τη διατήρηση προβαδίσματος σε έναν κρίσιμο τομέα, στον οποίο ενισχύεται ορμητικά η Κίνα.

Σε μια αποτύπωση των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων που διαπερνούν και την αστική τάξη των ΗΠΑ, το κείμενο της κυβέρνησης Τραμπ απορρίπτει ως «καταστροφικές» τις «πράσινες» πολιτικές, εκτιμώντας πως αυτές τελικά «έκαναν μεγάλο κακό στην Ευρώπη, απειλούν τις ΗΠΑ και επιχορηγούν τους αντιπάλους μας».

Σε ό,τι αφορά τις διεθνείς «προτεραιότητες» των ΗΠΑ:

- Ως «κορυφαία προτεραιότητα» της εξωτερικής πολιτικής περιγράφεται η «αποκατάσταση της αμερικανικής υπεροχής στο δυτικό ημισφαίριο», δηλαδή σε όλη την αμερικανική ήπειρο, μέσα από ένα «επικαιροποιημένο» Δόγμα Μονρόε (το δόγμα του 1823 με το οποίο σταδιακά οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τις ευρωπαϊκές αποικιακές δυνάμεις στην ήπειρο), με στόχο την αντιμετώπιση κυρίως της αυξανόμενης κινεζικής επιρροής σε κρίσιμες ζώνες και υποδομές της Λατινικής Αμερικής.

Καθώς η Λατινική Αμερική αποκτά αυξανόμενη σημασία για τον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, το Δυτικό Ημισφαίριο κηρύσσεται περιοχή που θα πρέπει «να μείνει ελεύθερη από εχθρική ξένη διείσδυση». Αξίζει να επισημανθεί ότι η Κίνα είναι πλέον ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της Νότιας Αμερικής και δεύτερος - μετά τις ΗΠΑ - συνολικά στην Κεντρική Αμερική, στη Νότια Αμερική και στην Καραϊβική.

Οπως συμβαίνει και με την τρέχουσα επιθετικότητα των ΗΠΑ εναντίον της Βενεζουέλας, με κινητοποίηση τεράστιων στρατιωτικών δυνάμεων, το κείμενο αναπαράγει τα προσχήματα περί καταπολέμησης της διακίνησης ναρκωτικών και αντιμετώπισης της μαζικής μετανάστευσης.

- Η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, με επίκεντρο τη Νότια Κινεζική Θάλασσα και την Ταϊβάν, κατατάσσεται τεχνηέντως «δεύτερη» στη λίστα, μολονότι παραμένει η πρώτη προτεραιότητα της Ουάσιγκτον για την αντιπαράθεσή της με την Κίνα.

Διόλου τυχαία τονίζεται πως στον Ινδο-Ειρηνικό «παράγεται σχεδόν το μισό παγκόσμιο ΑΕΠ» από άποψη αναλογικής αγοραστικής δύναμης και το 1/3 του διεθνούς ΑΕΠ από αριθμητική άποψη. Χαρακτηρίζεται δε η περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού «μεταξύ των οικονομικών και γεωπολιτικών πεδίων - κλειδιά του επόμενου αιώνα».

Η αναβάθμιση της Κίνας αντιμετωπίζεται ξεκάθαρα ως «απειλή» για την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, θεωρώντας πως η σχέση που αναπτύσσεται πλέον μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας αφορά σχέση «σχεδόν ομότιμων χωρών».

Τονίζεται πως οι ΗΠΑ επιθυμούν «να σταματήσουν ή και να αναστρέψουν τη συνεχιζόμενη βλάβη που προκαλούν ξένοι παράγοντες στην αμερικανική οικονομία, διατηρώντας την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού ελεύθερη και ανοικτή», με ελεύθερη ναυσιπλοΐα σε «όλες τις κρίσιμες ναυτιλιακές γραμμές», με «διατήρηση αξιόπιστων γραμμών εφοδιασμού και πρόσβαση σε κρίσιμα υλικά».

- Σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, αναφέρεται ότι παραμένει «στρατηγικά και πολιτισμικά ζωτική» για τις ΗΠΑ, αλλά «είναι αμφίβολο αν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες θα διαθέτουν στο μέλλον οικονομίες και στρατούς αρκετά ισχυρούς ώστε να παραμείνουν αξιόπιστοι σύμμαχοι». Με τη νέα στρατηγική οι ΗΠΑ αυξάνουν τις πιέσεις στους Ευρωπαίους «συμμάχους» να αναλάβουν εκείνοι το βάρος της «άμυνάς» τους, και σ' αυτήν την κατεύθυνση να αποδεχτούν τον συμβιβασμό με τη Ρωσία.

Αντίστοιχα, ως μοχλός στις πιέσεις από την πλευρά της Ουάσιγκτον αξιοποιείται η κριτική για τη διαχείριση της μετανάστευσης, για τις «ελευθερίες», και τους «κινδύνους» για τη «δυτική ταυτότητα».

Σε μία πιο εκτενή εκδοχή του κειμένου της «Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας» που επικαλείται το Defence One, αναφέρεται πως υπάρχει μικρή λίστα ευρωπαϊκών χωρών (Ουγγαρία, Αυστρία, Ιταλία, Πολωνία) με ατζέντα «αξιών» ανάλογες με αυτές της κυβέρνησης Τραμπ και με τις οποίες θα επιδιωχθεί στενότερη συνεργασία «και εάν χρειάζεται» θα πειστούν «να αποχωρήσουν από την ΕΕ».

- Σχετικά με τη Ρωσία οι ΗΠΑ επιλέγουν «να επανεγκαθιδρύσουν τη στρατηγική σταθερότητα», κάτι που εντείνει τους ευρωατλαντικούς κλυδωνισμούς, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την εξέλιξη της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Ο απώτερος στόχος αυτής της επιλογής είναι βεβαίως η προσπάθεια της κυβέρνησης Τραμπ για υπονόμευση της στρατηγικής σχέσης Ρωσίας - Κίνας.

- Σε ό,τι αφορά τη Μέση Ανατολή, επιδιώκεται η αποτροπή «ξένης κυριαρχίας» από «αντίπαλη» δύναμη. Αναφέρεται δε ότι θα επιχειρηθεί η ανάσχεση της διαιώνισης «κοστοβόρων, αιώνιων πολέμων», την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Τραμπ μαζί με το ισραηλινό κράτος - δολοφόνο ρίχνουν κι άλλο «λάδι στη φωτιά» σε όλη την περιοχή, όπως με τις επιθέσεις που εξαπέλυσαν εναντίον του Ιράν και των πυρηνικών του εγκαταστάσεων, με τη διαιώνιση της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών και με τις «πλάτες» στις επιθέσεις του Ισραήλ σε Λίβανο, Συρία, Υεμένη κ.α.

Στη βάση αυτών των επιδιώξεων, εξάλλου, δεν παραλείπεται η σημασία περαιτέρω προβολής και προώθησης της αμερικανικής «ήπιας ισχύος» (soft power) στο εξωτερικό.

Η «Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ» που δημοσίευσε η κυβέρνηση Τραμπ, ως συνέχεια και παραπέρα κλιμάκωση όλων των προηγούμενων, επιβεβαιώνει ότι η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών γεννά νέους κινδύνους για τους λαούς.

Ταυτόχρονα αναδεικνύει την αναγκαιότητα του δρόμου για την ανατροπή του καπιταλισμού που σάπισε.

Οπως σημειώνουν οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 22ο Συνέδριο, «οι ΗΠΑ, που διατηρούν ακόμα την πρωτοκαθεδρία, προσπαθούν να ανακόψουν την τάση αλλαγής συσχετισμού προς όφελος της Κίνας (...) Η πολιτική των ΗΠΑ οξύνει τις αντιθέσεις μέσα στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο και οδηγεί σε επιδείνωση των σχέσεων των ΗΠΑ με την ΕΕ, τον Καναδά, την Αυστραλία. Οξύνει τις ενδοαστικές αντιθέσεις και στο εσωτερικό των ΗΠΑ, που αντανακλώνται και στις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα (...) Η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων μπορεί να διευρύνει υπάρχουσες ρωγμές στον ευρωατλαντικό άξονα τα επόμενα χρόνια (...) σε αυτές τις συνθήκες, όλο και λιγότερο μετράνε για τα αστικά κράτη τα διπλωματικά μέσα και παίρνουν προτεραιότητα οι εμπορικοί - οικονομικοί πόλεμοι καθώς και η πολεμική προετοιμασία».