Συμφωνώ με τις Θέσεις του 22ου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Η αλήθεια είναι πως το ΚΚΕ και η ΚΝΕ καλούνται να ξεπεράσουν κοσμοϊστορικές δυσκολίες στην προσπάθεια ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης με σκοπό την οικοδόμηση, την εδραίωση και το βάθεμα δεσμών του Κόμματος με την εργατική τάξη. Η αλλοτρίωση των εργαζομένων έχει βαθύνει τόσο που τους οδηγεί σε πρωτοφανή επίπεδα κοινωνικής αποξένωσης, παραλυτικής μοναξιάς και ηττοπάθειας, βυθίζοντας την σκέψη τους στον ανορθολογισμό και το σκοτάδι, οδηγώντας τους στις εξαρτήσεις κάθε είδους, με τη χρήση ναρκωτικών να διαδίδεται όλο και ευρύτερα, αλλά και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) να έχουν διεισδύσει στο σύνολο των πτυχών της καθημερινότητας.

Αυτή η κατάσταση εννοείται πως επιδρά στη δράση του Κόμματος. Π.χ. στα ΑΕΙ, μπορεί να καταφέρουμε να μιλήσουμε μέσα σε μια μέρα με κάποιον φοιτητή για κάποια λεπτά, προσπαθώντας να τον προβληματίσουμε, να τον πείσουμε να συμμετάσχει σε κάποια κινητοποίηση κ.τ.λ. Θα του «μιλάνε» όμως για ώρες και παραπάνω την ημέρα οι αμέτρητοι influencers που θα βλέπει στα ΜΚΔ, οι οποίοι δεν θα τον επηρεάζουν μόνο στο περιεχόμενο της σκέψης του, αλλά και στη μορφή της, στο πώς αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται τη γνώση, αποσπασματικά, μέσα σε μια διαρκή ρευστότητα. Αυτός ο τρόπος αντίληψης κουμπώνει πάνω και στην αντικειμενική διαρκή αστάθεια και ανασφάλεια που βιώνει ένας νέος της εργατικής τάξης σήμερα και αποτελεί το εύφορο έδαφος για τον υποκειμενικό ιδεαλισμό και τον ατομικό δικαιωματισμό.

Αυτή η συνθήκη επηρεάζει τις δυνάμεις μας. Ειδικά στην ΚΝΕ, πολλοί νέοι σύντροφοι δέχονται ισχυρή επίδραση από τα ΜΚΔ και διάφορες αντιλήψεις που αυτά προωθούν και πέρα από την επίδραση προβληματικών προτύπων στάσης ζωής, αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία στην ίδια την προσπάθεια κατάκτησης της γνώσης. Το Κόμμα καθοδηγώντας την ΚΝΕ χρειάζεται να συγκρουστεί με τη γενικευμένη «διάσπαση προσοχής», την πολύ μεγάλη αδυναμία συστηματικού διαβάσματος και αφομοίωσης της επαναστατικής κοσμοθεωρίας η οποία αποτελεί και οδηγό διαμόρφωσης επαναστατικής στάσης ζωής. Σε συνδυασμό με τις δεκαετίες νόμιμης δράσης του Κόμματος, διαμορφώνεται ειδικά στις πιο νέες γενιές μια χαλαρότητα, ο «φιλελευθερισμός» που σωστά εντοπίζουν ως κρίσιμο θέμα οι Θέσεις. Αυτή η κατάσταση έχει την αντανάκλασή της και στη δράση μας στο κίνημα, αποτυπώνεται συχνά στη δυσκολία αντοχής και επιμονής ΚΝίτικων δυνάμεων σε αγώνες με διάρκεια.

Εκτιμώ ότι το Κόμμα τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μια πολύ σημαντική προσπάθεια διαπαιδαγώγησης των νέων γενιών που ευτυχώς έχουν στρατευθεί στο Κόμμα και την ΚΝΕ, ειδικά δεδομένου του μεγάλου χάσματος που έχει η δική μας γενιά από τις γενιές που έδωσαν τις ηρωικές μάχες του παρελθόντος. Για να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα αποφασιστική συμβολή μπορεί να έχει τόσο η μελέτη της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας όσο και η επαφή με τον σοσιαλιστικό πολιτισμό. Ειδικά στον χώρο των καλλιτεχνικών και ανθρωπιστικών σπουδών, προωθούνται καθ' έδρας μια σειρά από βαθιά αντιδραστικές, ανορθολογικές θεωρίες, ενώ συστηματικά διδάσκεται ο αντικομμουνισμός. Τα μέλη της ΚΝΕ και του Κόμματος συχνά διαισθητικά υπερασπίζονται τις κομμουνιστικές ιδέες απέναντι στο σκοτάδι του μεταδομισμού και της αντικομμουνιστικής - αντισοβιετικής υστερίας, ενώ συχνά η έλλειψη γνώσης τους οδηγεί σε μια αμηχανία και αναδίπλωση. Ευτυχώς το Κόμμα έχει επεξεργασίες γύρω από αυτά τα ζητήματα και σωστά εντοπίζουν οι Θέσεις την ανάγκη να μελετηθούν αυτές οι επεξεργασίες, όχι μόνο γιατί υπάρχει η ανάγκη να αφομοιωθούν άμεσα, αλλά και για να αναπτυχθούν περαιτέρω.

Εκτιμώ ως θετικό το προχώρημα των επεξεργασιών του Κόμματος γύρω από τον Πολιτισμό. Εχει γίνει μια προχωρημένη δουλειά γύρω από τη λογοτεχνία, την ποίηση, σε ένα βαθμό και το θέατρο και τη μουσική, με τα Συνέδρια για τη Λογοτεχνία αλλά και τα αφιερώματα σε σπουδαίους Ελληνες και ξένους συνθέτες, ενώ υπάρχουν χρήσιμες επεξεργασίες γύρω από τα Εικαστικά που χρειάζεται να επεκταθούν πολύ παραπάνω, ειδικά π.χ. για τον Μοντερνισμό που ακόμη δεν υπάρχει κάποια επεξεργασία και θα ήταν χρήσιμη καθώς πέρα από την κριτική στον μοντερνισμό αυτός μπορεί να προσφέρει και πλούτο θετικών παραδειγμάτων, ιδίως όποτε συναντήθηκε με τον μαρξισμό και τις σοσιαλιστικές ιδέες και κινήματα. Υπάρχει πολύ σοβαρό κενό στο αντικείμενο του κινηματογράφου, που μάλλον μαζί με τη μουσική στον 20ό και 21ο αιώνα είναι με διαφορά η πιο επιδραστική τέχνη. Είναι ανάγκη το Κόμμα άμεσα να προχωρήσει σε μελέτες γύρω από τα διάφορα κινηματογραφικά ρεύματα, ειδικά γύρω από τα Νέα Κύματα, όπως τον Ιταλικό Νεορεαλισμό, το Γαλλικό Νέο Κύμα αλλά και τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο, ρεύματα άμεσα συνδεδεμένα και με την ίδια την ιστορία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη αλλά και ειδικά στη χώρα μας, με τις καλές (αλλά και κακές) στιγμές του, ενώ αντίστοιχα χρειάζεται να μελετηθεί και ο σοβιετικός κινηματογράφος, τον οποίο άλλωστε και οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι ιεραρχούσαν όχι τυχαία ως μέσο για τη διάδοση επαναστατικών ιδεών.

Η επαφή του κομματικού και ιδιαίτερα του ΚΝίτικου δυναμικού με τις επαναστατικές ιδέες μέσα από την τέχνη και ιδιαίτερα και μέσα από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο μπορούν να αποτελέσουν κρίσιμο παράγοντα διαπαιδαγώγησης και να δώσουν τη δυνατότητα να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στις σημερινές συνθήκες και τους μεγάλους αγώνες του παρελθόντος. Η σοσιαλιστική λογοτεχνία, οι αληθινές ιστορίες επαναστατών σε ολόκληρο τον κόσμο, από την Τσεχοσλοβακία του Φούτσικ μέχρι τη Βραζιλία του Αμάντο και από την Αμερική του Στάινμπεκ μέχρι το Κιργιστάν του Αϊτμάτοφ μπορούν να αποτελέσουν αστείρευτη πηγή έμπνευσης.

Κρίσιμο για τη δράση του Κόμματος σήμερα είναι η εξειδικευμένη καθοδήγηση των συντρόφων δημιουργών. Δεν μπορούμε για μια ζωή να επαναπαυόμαστε στο παρελθοντικό μεγαλείο της σοσιαλιστικής τέχνης. Υπάρχει η ανάγκη για σοσιαλιστικό ρεαλισμό που θα πατάει στο σήμερα και για να παραχθεί αυτός χρειάζεται η αφομοίωση των επεξεργασιών του Κόμματος και η στοχοπροσηλωμένη καθοδήγηση των δημιουργών από τα όργανα του Κόμματος, με συγκεκριμένο σχέδιο και μέριμνα και όχι τυπικό ενδιαφέρον, ειδικά για τους συντρόφους που έχουν ταυτόχρονα συνδικαλιστικές ή κομματικές χρεώσεις. Χρειάζεται άμεσα να γίνει αντιληπτό πως η καλλιτεχνική δημιουργία σοσιαλιστικού ρεαλισμού για τον κομμουνιστή δημιουργό είναι η βασική του χρέωση που μόνο αυτός μπορεί να εκπληρώσει, όχι μια ακόμη υποχρέωση ανάμεσα σε άλλες που παραμερίζεται υπό την πίεση των εξελίξεων, αλλά αντίθετα τροφοδοτείται και δέχεται ώθηση από αυτές.

Είμαι βέβαιος πως η διαδικασία του Συνεδρίου μπορεί να δώσει τεράστια ώθηση στο Κόμμα για να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην ηρωική ιστορία του.

Η δημοσίευση των θέσεων, με τις οποίες συμφωνώ και η συζήτηση που ακολουθεί, αποτελούν μια πολύ σημαντική διαδικασία και μια καλή ευκαιρία για να κάνει άλμα η πολιτική μας σκέψη. Ιδιαίτερα το κείμενο των θέσεων για το 22ο Συνέδριό μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα τον ρόλο του κόμματος, στη δημιουργία επαναστατικής συνείδησης, δηλαδή στη δημιουργία συνείδησης απόρριψης της καπιταλιστικής κοινωνίας και του κράτους της και συνείδηση συμπόρευσης με τη στρατηγική του ΚΚΕ.

Η απόρριψη της καπιταλιστικής κοινωνίας στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων είναι ένα σημαντικό βήμα που ανοίγει τον δρόμο για τη συμπόρευση με τη στρατηγική του ΚΚΕ, που όμως από μόνη της, η απόρριψη δεν οδηγεί στη συμπόρευση με τη στρατηγική του ΚΚΕ. Γιατί όλοι εκείνοι που συνειδητοποιούν τη σαπίλα της καπιταλιστικής κοινωνίας, μέσα από τη ζωή τους και αποφασίζουν να της γυρίσουν την πλάτη, δεν συνειδητοποιούν όλοι τις πραγματικές αιτίες της σαπίλας και το κυριότερο, ποιος οδηγεί σε αυτόν τον σάπιο δρόμο για τα δικά του ιδιοτελή συμφέροντα. Δεν συνειδητοποιούν σαν αντίπαλο την αστική τάξη, αλλά άλλους παράγοντες. Τις κυβερνήσεις, τα πρόσωπα, θεούς και δαίμονες, το κακό το ριζικό μας. `Η αποδέχεται μοιρολατρικά την πραγματικότητα. «Ετσι ήταν κι έτσι θα συνεχίσει να είναι». `Η ψάχνει απεγνωσμένα ένα παράθυρο ανοιχτό στον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Επομένως γιατί να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που προτείνει την ανατροπή της αστικής τάξης, αφού εκείνοι δεν τη βλέπουν σαν εχθρό; Θα πρέπει, λοιπόν, να πειστούν για την κύρια ευθύνη της αστικής τάξης, στην τέτοια εξέλιξη της κοινωνίας, για να αποφασίσουν έτσι να συμπορευτούν στον αγώνα για την ανατροπή της και να πειστούν επίσης γιατί η εργατική τάξη είναι η μόνη τάξη που μπορεί να εγγυηθεί τα συμφέροντα όλου του λαού που συνθλίβεται στις μυλόπετρες της ακόρεστης δίψας για κέρδη των πλουτοκρατών. Να πειστούν δηλαδή ότι αυτή η τάξη πρέπει να οδηγήσει την κοινωνία.

Αυτό το σκεπτικό σε οδηγεί κατευθείαν στο Πρόγραμμα του Κόμματος όχι μόνο να το διαβάσεις, όχι μόνο να το μελετήσεις για να αφομοιώσεις τη στρατηγική του Κόμματος, ώστε δημιουργικά να την υλοποιήσεις στον χώρο δράσης σου, αλλά και να το εκλαϊκεύσεις σε όλους, με τους οποίους συνομιλείς και αγωνίζεσαι για τοπικά και γενικά προβλήματα. Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα διευρύνεται συνεχώς ο κύκλος εκείνων που θα συστρατεύονται με τη στρατηγική του Κόμματος, από τους οποίους ορισμένοι που θα στοχεύσουμε, θα κάνουν και το επόμενο βήμα, να γίνουν μέλη του Κόμματος. Εχουμε εμπειρία, μικρή είναι αλήθεια, συστράτευσης με τη στρατηγική του Κόμματος, κυρίως με συνταξιούχους, όπου έχουμε δημιουργήσει ομάδα που δρα στο πλάι της οργάνωσης, δράση που συνεχώς βελτιώνεται με έμφαση στο θεωρητικό επίπεδο. Ομως η δουλειά με το Πρόγραμμα δεν αποτελεί μόνιμο στοιχείο της δουλειάς της ΚΟΒ συνολικά και ατομικά, καλύπτει ένα μέρος του κύκλου επιρροής του Κόμματος και ένα ακόμα πιο μικρό μέρος της συνδικαλιστικής μας επιρροής. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν είναι η πρώτη φορά που συζητάμε για την ανάγκη να δουλεύουμε με το Πρόγραμμα, όμως η ανάλυση που γίνεται στις θέσεις αλλά και από τον «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ και τις επεξεργασίες του Κόμματος, σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, που συνδέονται σε μεγάλο βαθμό, προκύπτει η ανάγκη να ανεβάσουμε στροφές με αιχμή τη δουλειά με το Πρόγραμμα, γιατί η επαναστατική κατάσταση ναι μεν δεν μπορεί να προβλεφθεί, όμως η δράση του Κόμματος με βάση την επαναστατική του στρατηγική μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία της και το κυριότερο επειδή δεν παίζουμε μόνοι μας, αλλά και άλλοι ενδιαφέρονται να καλύψουν το κενό εξουσίας των από πάνω, όταν δεν θα μπορούν να κάνουν κουμάντο τους από κάτω, η δουλειά με το Πρόγραμμα εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή πολιτική και οργανωτική ετοιμότητα.

Το ζητούμενο είναι η εφαρμογή στην πράξη της επαναστατικής μας στρατηγικής, τη δουλειά δηλαδή με το Πρόγραμμα. Πρώτα και κύρια στο κίνημα. Ομως η δουλειά στο κίνημα με τη στρατηγική του Κόμματος πρέπει να συνδυάζεται με την αυτοτελή κομματική δουλειά με τη στρατηγική του Κόμματος. Γιατί αυτές οι δράσεις τροφοδοτούν η μια την άλλη. Τις μεγαλύτερες δυσκολίες αντιμετωπίζουμε στην αυτοτελή κομματική δουλειά με τη στρατηγική του Κόμματος. Συσκέψεις προγραμματίζουμε και συσκέψεις δεν γίνονται, εκτός από αυτές που οργανώνει η ΚΟΒ με κεντρικό ομιλητή, γιατί κατά βάση δεν έχουμε εμπιστοσύνη στις θεωρητικές μας δυνάμεις. Το ίδιο και οι καθημερινές συζητήσεις με τους εργαζόμενους, δεν φτάνουν σε «ολοκληρωμένες αποκαλύψεις», δηλαδή στην προγραμματική πρόταση του Κόμματος, γιατί για να συνδέσεις ένα γενικό πρόβλημα όπως η στρατηγική της πολεμικής οικονομίας, της πράσινης μετάβασης, για τη λειψυδρία, με την καθημερινότητα του εργαζόμενου, (π.χ. ακρίβεια, ανεργία, υποστελεχωμένες κοινωνικές υποδομές), χρειάζονται πληροφορίες και γνώσεις που δεν υπάρχουν πάντοτε. Που όμως θα μπορούσαν να υπάρχουν με καλύτερη αξιοποίηση του «Ριζοσπάστη» όχι μόνο τον Κυριακάτικο, της ΚΟΜΕΠ, το 25% των μελών είναι συνδρομητές της ΚΟΜΕΠ και τα υπόλοιπα την προμηθεύονται κάθε δίμηνο, των επεξεργασιών του Κόμματος, των μαθημάτων που γίνονται στην ΚΟΒ, μορφών τέχνης όπως λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος.

Οπως γίνεται κατανοητό για τη δουλειά με το Πρόγραμμα, πέφτει μεγάλο βάρος στο γραφείο και τον γραμματέα της ΚΟΒ, από τον σχεδιασμό μέχρι την υλοποίηση και τον δημιουργικό έλεγχο. Οι θέσεις δείχνουν δρόμους δουλειάς γραφείου ΚΟΒ με το Πρόγραμμα. Η δική μας εμπειρία επιβεβαιώνει την ανάγκη βοήθειας από το γραφείο, στην εκπλήρωση των ατομικών άρα και των συλλογικών στόχων, μέσα από τη λογική όμως της σύνδεσης του κάθε φορά στόχου - πλάνου, με τη στρατηγική του Κόμματος. Βοήθεια θεωρητική αλλά και πρακτική από το γραφείο, στα μέλη της ΚΟΒ. Δεν φτάνει π.χ. πολλές φορές η συζήτηση για τη σύνδεση της πολιτικής δουλειάς με τη δουλειά με το κουπόνι. Είναι απαραίτητο, μερικές φορές, το μέλος του γραφείου να πάρει από το χέρι τον σύντροφο και να βγουν μαζί για δουλειά με το κουπόνι. Εχουμε τις προϋποθέσεις να γίνει η εδαφική ΚΟΒ Ωρωπού το Κόμμα παντός καιρού στον χώρο της και με τη βοήθεια των παραπάνω οργάνων. Γιατί δεν ξεκινάμε από το μηδέν, υπάρχει εμπειρία, έχει δημιουργηθεί ένας περίγυρος, όχι μεγάλος, που δρα δίπλα στο Κόμμα, υπάρχει μια, μικρή σε βάθος, κοινωνική συσπείρωση, υπάρχει θεωρητική υποδομή και κυρίως αγωνιστική διάθεση.

ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ.